Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

Melancholie

Melancholie van scheiden en hervinden,
Stadig verliezen en verloren gaan,
Van binden en gebonden zijn; beminden
Aan dood en leven eeuwig af te staan,

Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden
Hun ijzige gesels op de woning slaan,
Door leed geboog'ne en door liefde verblinde,
U weer te melden met Uw oud vermaan!

Altijd in 't leven als 'k Uw bijzijn duchtte
Wist Gij mij te hervinden, waar 'k ook vluchtte;
Nu vond ik heil als nooit te voor verwacht,

En tòch hebt gij óók déze weg gevonden
En doet bij regensneeuw en storm de ronde
Waar 'k wakker lig de lange winternacht.

Ad interim, jrg. 4 (1947)