Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

Zingen

Gij leeuwrik en gij nachtegaal
Al zingt gij heel verscheiden
Toch hou ik van u beiden
En hoor graag naar uw zoete taal
Wanneer ik dwaal
Door bos en veld en weiden! -
En naar uw juichen en geklag
Mocht ik wel luistren nacht en dag.

Gij leeuwrik stort in mijn gemoed
Een lust en kracht tot leven
Tot werken en tot streven
Wanneer gij juichend d’ eerste gloed
Des morgens groet...
En, wàt mijn hart doe beven,
't Is of ge er vrede en rust in giet
Zacht-kwelend nachtegalenlied!

Gij beiden leerdet me overlang
Al wat de borst doet jagen
Of zuchtend doet vertragen
Dat uit het bèst zich in de drang
Van zoet gezang
Met juichen en met klagen: -
En iedre toon van vreugd en smart
Vindt bron en weerklank in het hart.

Volksdichten (1884)