Een gedicht van Jacobus van Looy 1855-1930

   Café

     Waar, vlam-rood, rozen in de rooie zalen
     Bloeien in kronen en 't goud rommedomt,
     In spiegel-wanden duizendvoud weerómt,
     Komen we, nachtvolk, op het licht aandwalen.
     Dan in geroes van vele talen,
     In spraak-gewar dat Babylonisch gromt,
     We hurken om tafels, naar elkaar gekromd,
     Als om een vuur, doende ónze buit-verhalen.
     Daar zitten we onder zuilen als in dag,
     Stoer lijf bij lijf, elkaar, wijl de uren vliegen,
     Vertrouwelijk van 't leven te beliegen.
     De vrouw-gerokte kellners brengen ons drinken.
     Hóór, door de rooie rook joelt onze lach ...
     De zaal 'n burcht is ... de klare glazen klinken.