Wezen

Het vergankelijke wezen

We hebben het weer kunnen lezen

Een muziektalent is heen gegaan

Veel opgetreden en geroemd

Maar toch ten dode gedoemd

Vorige week een pianiste

Het was altijd een natuurtalent

Ze had zich er aan gewend

Om in haar eigen stijl te blijven

Ook zij kon niet op de aardbodem blijven

Zo zien we dat al onze verblijven op de aarde

Helaas zijn van tijdelijke waarde

Je talenten gebruiken in de muziek

Is op zich een mooi gebeuren

Maar wat jammer dat de geestelijke talenten niet zijn benut

Had dat andere dan allemaal wel nut?

Misschien hadden ze daar wel niet hoog in gescoord

Dat zou op zich geen ramp zijn geweest

Dan hadden ze toch eens een geestelijk feest

Maar nu zijn ze beiden niet meer

En wat doet het voor trouwe vrienden zeer

Dat je dan ineens een maatje moet verliezen

Dan zit het verdriet achter je kiezen

Ja, een mens moet toch steeds in z’n leven afscheid nemen

En dat valt altijd niet mee het gaat vaak gepaard met wenen

En zo vergaat het ieder mens wel of niet met talenten

Het leven is maar tijdelijk

En roem is weinig of niets

Want je kunt het gebruiken

Om in je levensonderhoud te voorzien

Maar daarna kun je het niet meer zien

De weg is afgesneden

Na je dood is alles verleden

Het leven gaat weer verder

En als je ouder wordt

Dan ben je met je laatste stukje bezig

Was al het nodige aanwezig?

Want in het laatste uur is Hij dan ook afwezig!

En anders gaat het vergankelijke mogelijk door tot onvergankelijk

Was de tijd de juiste denktijd

Dan is er een gelukkige eeuwigheid!