Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

EENVOUD

Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen,
Die op ons wegen staan als bloemen van het veld…,
Verdoken in het gras, door weinigen geteld…,
Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen.

‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt
Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt:
“ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.”
Dat maakt me zaliger dan de weelde van de wereld.

Zó groeit in m’n gedacht een vrede, niet te noemen;
M’n ziel, in schoonheidshuis, niet één mysterie vindt;
Want àl wat schoonheid is, met simpelheid begint…
En ‘k noem Liefde, ’t zaad van alle schoonheidsbloemen