Een gedicht van Jacobus van Looy  1855-1930

Wonderlijk

Wonderlijk is ‘t in ‘t holle van de nacht,
Plotsling te denken aan zoveel beminden;
Als in de duistre wereld van de winden,
‘t Zwalpe element ligt met gebonden kracht.
Dan komt zich al wat ver is weer laten vinden:
De handen, de gelaten der beminden,
Als in een gloed van lage kaarsen, zacht.
Smartlijke vreugd te sturen naar die schijnen.
De lippen, en die ogen te zien deinen-
Groot is de nacht en het getij vaak boze-
O eeuwigheid, waar mijn gezichten leven;
Als achter schuim een beeld stijgt voor een steven,
Als in een nis schimt ‘n mater dolorose