Een hartenkreet van Marcus Neuborg

vrij

iets onbereikbaars
laat nooit echt los
wij zijn geen stenen
zijn geen rots
maar meer een boom
die ziet het als
een wereld die beweegt boven
ons
die wolken ziet dansen
en vogels liederen schrijven
zoals dat eigenlijk hoort
wij zijn de kinderen der
sterrenstof
nooit groeiden wij ouder
en nooit verstoorden zij onze jeugd
wij praten wel zuiver
maar kijken altijd verder weg
nooit konden zij weten
wat het eigenlijk kost
om echt vrij te zijn