Een hartenkreet van Klarien van Elburg-van der Linden en als je het leest dan is het er weer. Want ook een litteken doet soms erg pijn als iemand er in schopt met venijn!

Littekens.

Zij striemden met hun woorden,
de wond doet soms nog pijn.
'k Probeer het te vergeven,
vergeten blijkt nog moeilijker te zijn.

Zij striemden door te zwijgen,
een klankbord zo gemist.
'k Probeer het te vergeven,
Ik wou dat ik het niet meer wist.

Zij striemden in onwetendheid,
een oordeel snel geveld.
'k Probeer het te vergeven.
Vergeten, komt dat wel?

Want wonden worden wondjes.
Het is de tijd misschien.
Een wondje wordt een litteken
al blijf je dat altijd zien.