Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

Lente boomgaard

Hier is jonge aarde één wijde bloesemhalle.
Bomen en boompjes, zover de ogen reiken,
Doen takske aan takske in gulle blankheid prijken
Van bloesemsneeuw, sneeuwigste sneeuw van alle.

Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken
Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen
In dromerig verpozen? Duizendtallen
Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes blijken.

Al mondjes 't leven drinkend in de lucht,
Gretig, intens; en 't goudlicht neergezegen
Liefkoost en koestert ze. - Ritsling van vlucht

Van klemen vogel even.... Dan bewegen
Noch ritslen meer.... Ál stilte, àl teerheid: zacht
Om ons van 't leven mysterieuze macht.