Een hartenkreet van Martin van Holland

Zonde

In het schimmenrijk van mijn hart
Leven demonen in het duister
Fluisteren wanen in mijn hoofd
Zetten mij aan tot razernij

Op de rokende resten van wat eens was
Vernietigd door een van de zeven
Ontwaak ik uit mijn woeste roes
En heel even huil ik om het verlies

Alleen en veroordeeld tot dragen
Van leed jou en mijzelf aangericht
Slijt ik de dagen in eigen waarheid
Totdat ik het vermoord in dit gedicht