Een gedicht van Frederik Hemkes 1854-1887
HERFSTDAG
Het kerkje heft zijn toren In 't nevelig verschiet En uit den hagedoren Trilt zacht een vogellied.
Er bloeit op veld en wegen Geen enkel bloempje meer; De zwarte najaarsregen Sloeg 't laatste knopje neêr.
Een grijsaard gaat al hijgend, Met wankelenden voet Het smalle pad bestijgend, Het kerkje tegemoet.
De blaadren vallen neder, De grijsaard zucht vermoeid; 'k Vrees, dat er nimmer weder Voor hem een bloempje bloeit!
De Banier(1879)
|