PUBERMEISJE

Betoverend schoon leek haar lach
als ze opgeruimd de wereld inkeek
In haar hart hing halfstok een vlag
uiterlijk een blos en innerlijk bleek

Vrolijk lachend, zowat heel de dag
in die zo heerlijk warme zomerzon
Ze weende waar niemand haar zag
’s nachts in bed, in haar nachtpon

’s Morgens, weer als bij toverslag
ging ze giechelend op naar school
Eens alleen stierf dadelijk die lach
en stroomde schreiend in het riool

Ze was ‘t mooiste meisje overdag
zij danste als een prachtige godin
Iemand die goed in haar ogen zag
zag haar eenzaam verdriet daarin

Verborgen achter een schaterlach
kermde haar hart van onzekerheid
Ook zonder regen viel er neerslag
bij ‘t mooie meisje in de puberteit