Vaarwel en wederzien

Vaarwel!- dat woord ligt op de lippen,
Vaarwel!- dat is zo licht gezeid.
Dat kan in stille treurigheid,
Bij kus en handdruk ons ontglippen.
Dat ligt in 't hart en op de lippen,
Wanneer men van elkander scheidt.

De tijd vervliegt, de jaren snellen,
't Verandert alles om ons heen,
Wat eenmaal eeuwigdurend scheen;
Maar wie toch kan de dromen tellen,
Gedachten, die ons harte kwellen
Met al 't verlangen naar 't verleên.

Vaarwel!- dat woord is onder vrinden
Zo vaak, zo onbedacht gezeid,
Wanneer men van elkander scheidt;
Maar 't wederzien, het wedervinden
Der diepbetreurden, die wij minden
Hoe lang soms en vergeefs verbeid!

Gedichten van Rosalie en Virginie Loveling (1877)