Het was vandaag weer 'n dag in twee delen, in de voormiddag noest aan 't werk in de tuin, in de namiddag op wandel. Na de regen van de voorbije dagen - ik lees dat er op andere plekken in ons landje weinig of geen regen gevallen is - had het ongewenst kruid weer de kop opgestoken. Tijd dus voor drastische maatregelen. En dan in de namiddag was het tijd voor ontspanning, 'n wandeling naar Maastricht.
Ik vertrok via de Wijngaardstraat, daar hangt de brievenbus van onze ziekenkas. De weinige medische attesten die we nog krijgen, dienen daar te worden gedeponeerd. En dan was het rechtdoor naar Smeermaas om daar via de kleine grens - de Bosscherweg - richting Maastricht te wandelen.
Maar voor ik eigenlijk begin aan mijn verslag, die tekening kon ik niet laten liggen. Vele grootouders hebben het zeker al eens meegemaakt. Ik moet zeggen, tegenwoordig gaat het bij ons prima, onze Arne ruimt alles goed op. En die eerste foto nam ik vanmorgen bij terugkeer van de bakker. Dit herenhuis is een der blikvangers van de Stationsstraat.
Maar nu mijn wandeling. Op de Bosscherweg liggen aan de linkerkant van de straat, ook woonboten. Ik wilde van korterbij die boten eens gaan bekijken. Ik nam daar de Oude Smeermaeserweg. Een eind voor mij uit zag ik 'n koppel 'n brug oversteken. Nieuwsgierig als ik ben, kon ik het niet laten hen te volgen. En helemaal aan de overkant zag ik tot mijn spijt dat een der woonbotenbewoners die mensen terugstuurde wegens geen verdere doorgang. En toen ik met hen aan de praat wilde, bleken het Engelse toeristen te zijn. In mijn beste Engels heb ik dus 'n korte conversatie gehouden.
Dus, gewoon langs de grote weg verder naar het centrum. Zo kom je langs de Sint Hubertuskerk uit 1925. Tegenwoordig is het 'n sportschool van Basic-Fit. Het was vandaag ook mijn bedoeling om weer wat inspiratie op te doen in de Boekenkerk. Met mijn foto's ga ik dan weer op zoek in onze plaatselijke bibliotheek.
Wandelen in Maastricht, dat is ook de kleine straatjes opzoeken, straatjes waar nauwelijks mensen komen. Ik noem dat soms "verloren lopen in de stad". Ik ben vandaag nergens op 'n terras gaan zitten, onderweg in de binnenstad heb ik mij wel in 'n klein winkeltje ene koele cecemel gekocht. Mijn laatste meters maakte ik oa. langs de Wilhelminabrug waar je best niet de duiven te eten geeft. En aan de bushalte passeerde nog net de aquarium oftwel het toeristisch treintje.
Morgen ga ik fietsen richting Zonhoven en Houthalen-Helchteren.
Wie deze voormiddag niet de gelegenheid had om de misviering vanuit onze gemeente Lanaken bij te wonen, die kan nog altijd kijken in uitgesteld relais. Zelf heb ik die behoefte niet. Wij hebben geen instelling nodig om te weten wat goed doen, denken en leven eigenlijk is. Kerken fascineren mij enkel voor de architectonische structuur en de vele kunstschatten die er zijn te bekijken.
Op zondag ga ik doorgaans al vroeg op wandel, dat was ook vandaag het geval. Ik vertrok via het kapelletje op de hoek van de Henri Dunantstraat en de Waterstraat. Vervolgens ging ik Pietersheim binnen langs de Kinderboerderij. Wat stappen verder zit je dan deels in het bos om dan voorbij de gracht rondom de burchtruïne te wandelen. Het was er vandaag wat vettiger dan gewoonlijk. Dat kan ook bijna niet anders na die stevige regenbuien van gisterenavond en vannacht.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan en de Winkelstraat. In die laatste straat hebben ze de boel wat opgevrolijkt met kleurrijke lijnen en voetstappen.
Zo, meer heb ik niet te vertellen, zei het dat onze kleinzoon nog even op bezoek was deze voormiddag. Het zijn zijn laatste twee weken op school en dan hebben ze twee maanden vakantie.
Vanmorgen had ik het plan opgevat om met de stadsfiets 'n toerke te maken door Vlaanderens velden. Ik had mijn route al mooi op papier gezet en nadat ik van de bakker zou terugkeren, wilde ik er aan beginnen. Maar dat plan ging uiteindelijk niet door, mijn achterband stond zo goed als plat. Ik heb hem uiteraard terug opgepompt en het voelde goed aan, zeker na 'n visuele controle van de band (niks te zien van scherpe steentjes, nagel of iets dergelijks). Maar omdat ik het niet vertrouwde, heb ik de koersfiets genomen. Ik heb wel mijn route aangepast, die dunne bandjes zijn niet ideaal om over veldwegen te fietsen. En gezien ik in casual kledij stond, wilde ik het ook niet te ver maken.
Met wel mijn helm op het hoofd, vertrok in via Gellik naar Hoelbeek. Daar reed ik verder naar Bilzen-centrum. Op de Romboutstraat zag ik 'n mooie muurschildering. Op die straat woont trouwens mijn enig overgebleven tante. Zij is in de tachtig maar nog zeer goed qua gezondheid. Ze is zelfs nog vrijwilligster op het rusthuis. Dan kan bijna niet anders of het zit in de genen, haar ma heeft de kaap van honderd jaar gerond.
In Bilzen was de zon ineens weg, misschien toch niet té ver fietsen was het idee ... In Mopertingen vielen er zelf enkele druppels. Maar eens dit dorp voorbij, klaarde het weer uit. Zo ging ik in Veldwezelt rechtsaf naar Kanne. Daar nam ik mijn pauze voor iets meer geld dan ik gewoon ben, 2,90 euro voor 'n eenvoudige tas koffie met 'n standaard koekje.
Vervolgens fietste ik richting Maastricht met het Château van Neercanne op de achtergrond. In Maastricht wilde ik samen met d'Artagnon op de foto. De vriendelijke dame die de foto nam, bleek juist tegenover het standbeeld te wonen. Dat zal dus niet haar eerste foto geweest zijn.
In Maastricht heb ik 'n eind te voet gestaan in de binnenstad. Je fietst daar best niet, ik denk zelfs dat het verboden is. Hoe ook, met al die voetgangers ging dat ook niet. Daarna keerde ik terug via Smeermaas en de Kanaaldijk achter Hocht. Wie trouwens wat geld teveel heeft, het kasteel is te koop.
Langsheen de visvijver in Pietersheim en de Broekstraat, repte ik mij tenslotte naar huis. Helemaal op het einde aan het Uilenstraatje nam ik mijn laatste foto. Je ziet het niveauverschil misschien niet, maar nu is de overgang van de Arkstraat naar het Uilenstraatje helemaal afgevlakt. Voorheen diende je eerst met je voorwiel 'n boordsteen op te rijden. Het is dus nu veel aangenamer voor de vele fietsers die er passeren. En nu ik de buienradar bekijk, dadelijk gaat het regenen.
Al dagenlang trippelde 'n duif doorheen onze tuin. Vliegen deed ze niet, of het moet iets van 'n halve meter ver zijn. Het zag er ons ook 'n jonge duif uit, vermoedelijk is ze uit het nest geraakt en was ze nog niet aan vliegen toe. Ze was wel naarstig op zoek naar voedsel. Gisteren was ik ze aan 't zoeken en ik vond ze op 'n oude schutting achter in onze tuin. Daar was ze dan toch al opgeraakt. Vandaag heb ik ze niet meer gezien, de eerste vlucht is vermoedelijk dan toch geslaagd.
Gelet op de warmte van vandaag wilde ik deze voormiddag al op wandel gaan naar Veldwezelt om daar aardbeien te gaan kopen. Ik vertrok via de Sportoase richting Gellik. Daar ontmoette ik 'n bevriend koppel, Danny en Eric. Ook zij waren met hun hond bezig aan hun dagelijkse wandeling.
Op de Wijerdijk aan de brug, ging ik linksaf richting Kompveld. Deze keer nam ik niet het Louis Paul Boonpad maar de volgende straat links, 'n verharde veldweg naar de Beekveldweg. Daar kocht ik mijn aardbeien. Ze kosten nog steeds 4,00 euro voor 'n degelijk bakje. Ze zien er mooi rood uit en zijn zeer zoet.
Gezien ik op dat punt nog alle tijd van de wereld had, ben ik 'n tas koffie gaan drinken bij bakker Nulens op de Kiezelweg. Je krijgt daar altijd 'n gebakje bij, iets wat de dag voordien niet verkocht geraakt is denk ik. Voor 2,70 euro kun je echter niet klagen.
Daarna ging ik het langsliggende onverharde pad in, 'n pad dat overgaat in 'n holle weg. Op het einde kom je dan aan het verharde holle pad, terug richting Briegden. De zon begon al ferm te steken en er was nauwelijks wind. Uiteraard had ik mij wel ingesmeerd met zonnecréme.
Voor deze namiddag heb ik mij 'n biertje in de frigo gezet, op te drinken tijdens de koers. Benieuwd of vandaag wel iedereen op zijn fiets kan blijven zitten ...
Als je je banden goed oppomt, dan geeft dat als voordeel dat je fiets goed bolt. Het nadeel is dan weer dat je elke oneffenheid voelt in het wegdek. Dat was vandaag zo met mijn stadsfiets en dat was evenzeer zo gisteren met mijn koersfiets. Bij mijn stadsfiets is dat max. 4 bar, voor mijn koersfiets kan ik tot max. 8 bar gaan, ik hou het bij 7 bar.
Ik hoefde deze morgen niet lang na te denken welke sportieve activiteit ik wilde doen. Dat was eerst te voet naar de bakker en dan 'n rit met de stadsfiets. Ik wilde vandaag de grote warme vóór blijven zodat ik in de namiddag op mijn lauweren kon rusten en ook naar de koers kan kijken. In de tuin is er voorlopig geen werk, die oogt nu opgeruimd en netjes.
Ik vertrok naar Zutendaal waar ik op de Pandenstraat koos voor 'n route onder de bomen. Daarna kwam ik aan de Mariagrot. Ik twijfel steeds om welke deelgemeente het nu gaat. Maar nu met ChatGPT is dat makkelijk, je vraagt gewoon in welke deelgemeente van Zutendaal de Mariagrot ligt en binnen de paar seconden heb je het juiste antwoord.
Vervolgens kwam ik in Kattevennen te Genk. Er waren heel wat sportievelingen de duik naar beneden aan het maken op die hoge schans. Verder was het meestal fietsen onder de bomen, en toch had ik het gevoel dat de wind vanuit alle richtingen kwam. Aan het bord van het fietsroutenetwerk heb ik het vervolg van mijn fietstocht effe bekeken, ik wilde via de Salamander in Mechelen a/d Maas naar Opgrimbie fietsen om daar in Brasserie Aspermans 'n pauze te nemen. Ze schenken daar 'n goede tas koffie, aangevuld met 'n potje lekkers.
Terugkeren deed ik via La Butte aux Bois. Daar zag ik 'n skelet buiten staan. Het is 'n replica van 'n tyrannosaurus rex. Opmerkelijk dat ze hem voor de ingang gezet hebben.
Dat was het weer. Morgen zal het 'n gewone wandeldag worden.
De temperatuur viel mee (niet al te warm) en de goesting was er voor 100%, tijd dus voor 'n mooie fietstocht. Het was idd. 'n ideaal weertje, geen tropische temperatuur zoals verwacht voor de volgende dagen en niet al te veel wind. Wat bergjes oprijden was het doel voor vandaag. En waar doe je dat het best, .... in de Voerstreek natuurlijk.
Ik vertrok in Briegden aan de brug langs het Albertkanaal. In Kanne stak ik het kanaal over om vervolgens naar Lanaye te fietsen. Aan de brug daar zag ik 'n bord staan: fauchage tardif oftewel, late maaibeurt. Via Moelingen en even doorheen 'n stukje van het gehucht Withuis - horende bij Eijsden-Margraten - reed ik verder richting 's-Gravenvoeren. Aan de Sint-Jozefkapel heb je al 'n eerste mooi vergezicht.
Vervolgens kwam ik in Sint-Martens-Voeren. Daar werkten 'n hele tijd terug ex-collega's Monique - Rik - Tony. Monique en Rik wonen in Sint-Pieters-Voeren en heb hen goed gekend. Ook Tony was 'n goede collega. Daar heb je ook 'n zicht op het viaduct dat door de Duitse bezetter tot stand kwam in WO I. Het eerste spoor kwam klaar in 1917. Tot 1957 was er over dat spoor ook personenvervoer. Nu is het 'n drukke goederenspoorlijn.
Ook in Remersdael heb je 'n mooi vergezicht. Iets verderop had ik mijn pauze gepland, in Teuven in het voormalig schooltje, nu café Modern. Tot mijn spijt zag ik dat aan de overkant van de weg het gerenommeerde restaurant-café "Moeder de Gans" ook open was. Ik ben er de laatste jaren dikwijls voorbij gefietst en telkens was het dicht. Het zal voor 'n volgende keer zijn.
Terugkeren deed ik via De Planck en Noorbeek. Daar zag ik 'n pijl hangen van Landgoed Altenbroek. Dat deed mij herinneren aan vele jaren terug toen onze kinderen nog klein waren. Ik vermoed dat het ergens begin de jaren '90 was dat we toen verbleven in de Molenhoeve, horende bij het Domein Altenbroek. We zijn er toen per fiets naar toe gereden - ook de kinderen - en onze bagage werd nagebracht door 'n schoonzus en schoonbroer. In de hoeve was er ooit 'n watermolen. Ik ben dus speciaal effe van mijn route afgeweken om er nog 'n foto te maken. Nadien vroeg ik mijn kinderen of ze de plek nog kenden, en of ze het nog kenden ....!
Nadien kwam ik nog in Valkenburg waar ik toch al voor de 4de keer dit jaar de Cauberg ben opgereden. Uiteraard hoort daar wat verderop ook de Geulhemmerberg bij. Om mijn mooie rit af te sluiten ben ik nog naar Neerharen gefietst om bij Mesjeu ene lekkere Duvel te drinken, die had ik wel verdiend, zeker na die 830 hoogtemeters en die vijf hellingen met naam.
Zo, met 'n goed gevoel sluit ik dit verslag weer af. Tot morgen.
Dan begin je aan 'n nieuwe dag, blijgezind, je maakt 'n mooie wandeling en dan kom je thuis en bekijkt effe de laatste berichten op je smartphone .... Er zijn geen woorden voor, onbegrip - woede - machteloosheid - treurnis, het zijn allemaal indrukken die door je lijf gieren. Als je zelf nog 'n kleinkind op school hebt, denk je daar nog meer aan, het kan gelijk waar gebeuren.
Het verbaast jullie dan ook niet dat mijn verslag deze keer niet met 'n kwinkslag gemaakt wordt. Ik wilde vandaag nog eens het bos inwandelen. Deze namiddag moet ik thuis blijven omdat er 'n technieker komt kijken om 'n bestek op te maken voor het impregneren van onze gevels. Wij wonen in 'n huis van de jaren '50 en toen werd nog niet zo nauw gekeken naar mogelijk opstijgend vocht. Het werd dus 'n voormiddag-wandeling.
Ik vertrok via de Sprokkelstraat en wandelde langsheen de blauwe en rode route helemaal tot boven op de Bessemerberg. Daar stak ik de grote weg over om vervolgens opnieuw het bos in te duiken. Onderweg stel ik mij al eens de vraag: "wat te doen bij 'n mogelijk ongeval (bvb. verstuikte enkel)"? Hoe geraak je aan hulp en hoe leg je die hulp uit waar je je bevindt? In feite is dat simpel, je opent Google Maps en het scherm op je gsm laat je zien waar je bent. Je kunt dit beeld inzoomen. Als je dan langzaam met de zijkant van je hand (kant van je pink) over je scherm gaat - waarbij je lichtjes je scherm aanraakt - dan maakt je toestel 'n schermafbeelding dat opgeslaan wordt op je toestel. Je hoeft dan maar via 'n bericht of whatsapp hulp in te roepen en die foto mee te sturen. Zo weten ze ongeveer waar je je bevindt.
Vandaag wandelde ik door smalle paden, kleine paden die je moet kennen, ze zijn nauwelijks zichtbaar. Meermaals diende ik ook over of onder boomstammen te geraken. Het is dan altijd effe uitkijken dat die stam niet naar beneden dondert.
Terugkeren deed ik via die veldweg naar de hoek van de Bosstraat en de Smeetsstraat. Vervolgens via de Eikelenweg terug naar huis. Een dikke 9 km. gewandeld, ik ben daar tevreden mee. Dadelijk nog wat tuinieren en onze technieker opwachten. En voor de rest beleef ik in stilde het drama mee in het Oostenrijkse Graz. Morgen ga ik fietsen, hopelijk is er dan wat minder wind dan vandaag.
Vandaag was het weer werken-dag, tuinieren tussen 8u30 en 12u00. En dan na het eten, tijd voor ontspanning. Ik had zin om 'n kleine fietstocht te maken, gewoon effe de Maas over in Uikhoven en via Maastricht terugkeren.
De koersfiets bleef op stal, die mag nu woensdag weer zijn toerke maken, een langere tocht. Ik vertrok via Herbricht aan de Maas. Nu het water vrij laag staat, zie je verschillende eilandjes in de Maas. En dan heb je Uikhoven, de plaats waar je met het veer de Maas overkunt. We waren met drie om de oversteek te maken, maar aan de andere kant, in Geulle, stonden toch zeker twintig fietsers te wachten richting België.
In Geulle kijk ik altijd naar dat mooie gebouw. Het is de voorburcht van 'n 17de eeuws kasteel dat in de 19de eeuw werd afgebroken. In Bunde aan knooppunt 14 besloot ik rechts af te slaan, opnieuw kort langs de Maas. Op die manier passeer je 'n mooi natuurgebied, Haertelsteinveld. In dit gebied ligt de kasteelhoeve Hartelstein. Het is 'n overblijfsel van 'n in de 17de eeuw gesloopt kasteel. Gezien ik recent gezien had dat er 'n horecazaak werd geopend, wilde ik daar wel eens 'n pauze nemen. Maar de zaak was gesloten wegens 2de Pinksterdag. Het zal dus voor 'n volgende keer zijn. Uiteraard nam ik er wel enkele foto's.
Terugkeren deed ik via Borgharen en Maastricht. Kort aan de Noorderbrug heb ik nog even overwogen om nog 'n ommetje te maken, maar de wind was vrij strak en na die arbeid van deze voormiddag, had ik genoeg beweging gehad. Terug naar huis en naar de koers kijken, de Dauphiné. Benieuwd of er weer dergelijk spektakel gaat zijn zoals gisteren ...
Vijftien klanten gingen mij vandaag vooraf bij de bakker, ik heb op straat moeten aanschuiven. Dat heb je natuurlijk op 'n dag dat Pinksteren en Vaderdag gevierd worden. Gelukkig had ik alles al besteld en was ik zeker dat het gevraagde op mij lag te wachten. Hierdoor kon ik nog even op voorhand 'n korte wandeling maken.
En die wandeling begon al om 8u06. Ons ontbijt hadden we toen al achter de kiezen. Ik vertrok oa. via de Eikelenweg en de Bosstraat. Via het verlengde van deze laatste straat - 'n stuk veldweg - geraakte ik op de Kewithstraat. Aan Hoeve Kewith liepen er enkele mooie paarden. De hoeve hoorde vroeger bij het kasteel. De kern van het kasteel dateert van omstreeks 1700. Na jarenlang bewoond te zijn geweest, staat het nu te verkommeren. In vroegere jaren stond het blijkbaar op grondgebied van Gellik. Als ik nu de kieslijsten bekijk, dat hoort de Kewithstraat tot het kiesgebied van Lanaken zelf. Het kasteel is nu nog nauwelijks te zien door de vele begroeiing rondom het gebouw.
Terugkeren deed ik via de Kounterstraat en de Sportoase. Het college dat jullie zien op een der laatste foto's, is aan zijn laatste jaren bezig. De drie grote scholen van Lanaken gaan fuseren. Hiervoor zal eerst 'n nieuw gebouw opgetrokken worden waarna de meer dan 1.000 leerlingen onder één campus les gaan krijgen. De laatste foto maakte ik aan der mooiste bomen van Lanaken, aan de ingang van het college. Achter die boom stond tot in de jaren '60 van de vorige eeuw het oude kasteel. Het werd afgebroken om opnieuw heropgebouwd te worden in het Openluchtmuseum van Bokrijk. Spijtig genoeg is er dat nooit van gekomen.
Voila, het is weer bijna middag, tijd voor het vaderdagetentje.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En dan in de namiddag was het tijd voor ontspanning, 'n wandeling naar Maastricht.
En die eerste foto nam ik vanmorgen bij terugkeer van de bakker. Dit herenhuis is een der blikvangers van de Stationsstraat.
Morgen ga ik fietsen, hopelijk is er dan wat minder wind dan vandaag. 
Ik ben Eddy Meuris