Het was vandaag allesbehalve mooi weer, de hele dag bleef het grijs, het miezerde regelmatig en het was fris. Zelfs nu nog op dit late uur is het aan het miezeren. Maar deze mens had het toch in zijn kop gezet om te gaan wandelen. En niet zomaar ergens gaan wandelen, kort bij de deur, het zou in Maastricht zijn. De bedoeling was om per bus naar Maastricht te gaan en ook per bus terug te keren.
Ik had thuis 'n mooie route samengesteld, 'n route waarlangs ik per fiets al tig-keren ben gereden. Ik kon dus gemakkelijk de afstand uitrekenen van mijn wandeling. De voormiddag had ik wijselijk nog doorgebracht achter de krant en de pc, maar eens de afwas gedaan kon ik vertrekken. Ik stapte in Maastricht uit aan het spoorwegstation.
Voor 'n goed begrip heb ik op de foto's zo goed mogelijk de exacte plaats aangegeven waar ik mij op dat moment bevond. Het was wat zoekwerk, ik heb het mij dus niet gemakkelijk gemaakt. Jullie moeten weten dat Maastricht onderverdeeld is in 44 buurtschappen. Enkele van die buurten zoals Scharn en Heer waren vroeger zelfstandige dorpen tot ze werden aangehecht aan Maastricht.
Ik vertrok dus aan het station en passeerde al direct de Antonius van Paduakerk. Deze is gebouwd tussen 1936 en 1938. Bijzonder aan deze kerk is dat het marmer in de kerk, geschonken werd door de toenmalige sterke man van Italië, Mussolini. Vervolgens passeerde ik de weg naar het dorp Bemelen. De foto met het bordje met nr. 5 en wat verderop 'n plek waar aan biologisch tuinieren wordt gedaan, dat is ook een van mijn vaste route's om te fietsen.
Op het einde van die weg kom je in Gronsveld, deelgemeente van Eijsden-Margraten. De Torenmolen heeft 'n bewogen geschiedenis. De oorspronkelijke molen werd gebouwd tussen 1618 en 1623. Tijdens WO II in 1944 brandde de molen echter volledig uit. In 1959 werd ze herbouwd. Langs deze weg heb je mooie vergezichten.
Intussen was het flink aan het miezeren, maar ik was goed gekleed met 'n uitstekende regenjas en pet. Eens op de weg van Eijsden naar Maastricht, ging ik rechtsaf, terug naar mijn vertrekplaats. Je komt op die weg voorbij het Gouvernement, het gebouw van het Provinciaal Bestuur dat in 1986 plechtig ingewijd werd door de toenmalige Koningin Beatrix.
De Maaspunttoren is een der plekken waar nogal wat foto's genomen worden. De toren is Middeleeuws, vermoedelijk van de 14de eeuw en nadien vele malen hersteld of verbouwd. Wat verderop aan de Maas, zag ik die oude fiets staan. Deze is waarschijnlijk uit het water gehaald en gewoon aan de kant van de weg gezet. Een attractie op zich.
Via de Sint-Servaasbrug spoedde ik mij terug naar de bushalte, niet aan het station maar aan de Wilhelminabrug. Dat spoeden had ik beter gelaten of beter, ik had mij eerst 'n koffie kunnen gaan drinken. Ik heb nog bijna 25 min. moeten wachten op 'n bus. Ze passeren daar nochtans om het halve uur, maar ik heb dus zowel de 45 en de 63 juist gemist die beiden doorheen Lanaken rijden. Het was dus al 17u15 toen ik terug thuis mijn opwachting maakte, deze keer dus zónder pauze voor de innerlijke mens.
Het was vandaag "nie neute, nie pleuje", of met ander woorden gezegd: het was nu of nooit als ik nog wilde gaan wandelen. Deze ochtend had ik mijn fiets al moeten nemen om naar de bakker te gaan, de buien en regen waren dreigend. Op de buienradar zag ik dan omstreeks 9u00, dat het mogelijk even droog zou blijven. Maar jullie kennen mij intussen, "indien en mogelijk", daar hou ik eigenlijk weinig rekening mee. Ik ben dus vertrokken voor 'n wandeling. Word ik nat, hetzij zo.
Vandaag wandelde ik nog eens doorheen de Asbeekweg. En ja, de zon was er even en dan is het wat uitproberen met het maken van foto's. Dat paard had duidelijk behoefte aan wat aandacht, ik mocht zonder probleem zijn kop strelen. Daarna wandelde ik de Sprokkelstraat in om wat verderop de blauwe/rode route te nemen over die houten vlonder. Goed dat ze er kippendraad op bevestigd hebben, anders zou het maar ene glibberige boel geweest zijn.
Aan het inlooppunt van diverse wandelingen ging ik rechtsaf, de Neerharenweg over om 'n stuk in Pietersheim te wandelen. Aan de dreef ging ik gewoon rechtdoor naar Tournebride om vandaar terug te keren via het kanaal. Ook daar was het af en toe spelen met de zon. En die vissers, ... die kamperen daar nog altijd, sinds vrijdag al. Je moet maar goesting hebben.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, regent het weer en dat blijft het met tussenpozen doen. Nu geen probleem, ik heb 'n lekker 4-uurtje meegenomen bij de bakker en er is nog altijd koers op de tv.
Wat was mij dat deze voormiddag, felle wind en veel regen. Goed dat wij beiden niet moesten gaan winkelen, dat zou niet goed gekomen zijn. Maar voor ik aan mijn dagelijks verslag begin, nog even 'n woordje mbt. Patricia Routledge oftewel Hyacint Bucket - al wilde ze liever aangesproken worden met Mrs. Bouquet. Het programma "Keeping Up Appearances" of "Schone Schijn" zoals het bij ons genoemd werd, heeft ons vele uren plezier bezorgd op tv. Patricia is overleden in de leeftijd van 96 jaar.
En dan mijn wandeling, in de namiddag zou het 'n tijd droog blijven, misschien 'n goed idee om naar Maastricht te wandelen en met de bus terug te keren. Ik vertrok langs het kanaal waar ik die visser gisteren al had opgemerkt. Aan de Maas heb je dan 'n goed zicht op de kerk en het kasteel van Borgharen. Kort aan de Noorderbrug ging ik even linksaf, de Pastoor Moormanstraat in en dan dat brugje over.
Dat kruisbeeld hangt op 'n plek waar je het centrum van Maastricht binnenwandelt. Iedereen die in de stad al eens geweest is, zal dat kruisbeeld al gezien hebben. Koffie was vandaag voorzien in de Boekenkerk. Als je naar niveau 2 gaat, dan kun je je de vraag stellen of je nog korter bij God kunt geraken ....???? Ik heb weer wat ideeën opgedaan om te lezen en op een der foto's zie je hoe de kerk er van binnen uitziet zonder klanten. Vandaag was het drummen om binnen te geraken.
Toen ik terugwandelde naar de bushalte, klonk ineens mooie muziek. Zaote Hermenie "De Tempeleers Mestreech" paradeerde doorheen de binnenstad. Deze carnavalsvereniging werd opgericht op 16 november 1945 en hun naam werd afgeleid van de Ridderorde De Tempeliers, al heeft dat "Tempelier zijn", meer met 'n goed glas bier te maken.
De laatste foto is van het toeristisch treintje. De chauffeur was op klanten aan het wachten. Terug in Lanaken kon ik bij het afstappen van de bus, nog net in 'n bushokje gaan schuilen. Ondanks de zon, viel er weer 'n felle bui. Nog 'n fijn weekend.
Als je louter naar de tijd kijkt, dan heb ik in tegenstelling met gisteren, vandaag wel degelijk gesport. Gisteren wandelde ik op 2u27: 12,06 km., vandaag was dat op 2u26: 14u58 km. Ik had er dan ook goed de pas ingezet. Dat had ook deels te maken met het weer, het voelde iets frisser aan dan gisteren, en dan heb ik meestal de neiging om iets vlugger te bewegen.
Ik wilde nog eens doorheen het natuurgebied Hochter Bampd gaan wandelen. Aan de Maas in Smeermaas zag ik dat het zogenaamde "eilandje" hoog boven het waterpeil uitsteekt, 'n teken dat het peil redelijk laag is. Het zit er nu ook vol met vogels. Iets verderop begint dan Hochter Bampd. Het is tegenwoordig 'n druk bezocht natuurgebied waar veel fietsers en wandelaars passeren. De dieren zelf, Konikspaarden die afstammen van het Europees wild paard en de van Schotland komende Gallowayrunderen, krijg je nu niet te zien. Die lopen nu vlak langs de Maas. Kom je echter terug in de winter, dan zie je ze dikwijls van kortbij omdat ze dan bijgevoederd worden.
Helemaal op het einde van Hochter Bampd, ging ik linksaf, voorbij wandelend aan het gedenkteken voor de Amerikanen in WO II en de bunker. Terugkeren deed ik via de visvijver in Pietersheim en het doorsteekje naar de Heuvelstraat.
Mijn laatste twee foto's nam ik over van fb-vriend Nico Vrancken. Ze zijn volop bezig met de afbraak van het bekendste en vermoedelijk beste café van héél Groot-Lanaken, café Maasvallei in Herbricht. Het einde van ' tijdperk.
Na gedane arbeid is het goed sporten. Alhoewel, het woord sporten is misschien wat hoog gegrepen ondanks dat ik toch 'n wandeling van 12 km. gemaakt heb. Het was veeleer 'n rustige wandeling, deels doorheen het bos, deels door het centrum van Gellik. De arbeid begon al vrij vroeg deze voormiddag. Met ons twee hebben we een onzer stallen eens uitgekuist. Wat weg kon of niet meer gebruikt wordt, zit nu in zakken in afwachting van wegvoering naar het containerpark. Een deel zit al in de restcontainer en wordt volgende week opgehaald. Je staat verstomd wat 'n mens doorheen de jaren allemaal bewaard heeft.
Daarna kon ik gaan wandelen. Ik vertrok langs de school in Sparrendal, meer bepaald langs de fietsenparking van de studenten. Ik ben even begonnen met het tellen van de fatbikes, maar daar was geen tellen aan, zoveel waren er. Maar goed, de bedoeling was om het bos in te trekken, en dat heb ik dus gedaan. De herfstkleuren zijn al goed zichtbaar en paarden, ... jullie kennen mij, aan de bosrand maakte ik 'n foto.
Op de Zilverdennenlaan in Gellik kwam ik terug in de bewoonde wereld. En aan de kerk zag ik dat mooie bord met 'n interessante gezegde: "geef kinderen 'n eigen ik, geen tweede jij". En omdat ik er toch was, ben ik eens rondom de kerk gewandeld. Vervolgens ging ik naar de Wijerdijk, de brug over naar de Louis Paul Boonweg. De bloemen op de brug nodigen altijd uit tot 'n foto.
Terugkeren deed ik via de Comm. Giddelostraat en het Albertkanaal. Bijna thuis in het Uilenstraatje, was het weer even spelen met de zon. Was het vandaag de - voorlopig - laatste mooie dag??? We zien wel wat er op ons afkomt. Ik zag toch al op het weerbericht dat volgende dinsdag 'n zonnige dag zou worden. Een fietsdag?? Seffens misschien kijken hoe KRC Genk het er vanaf brengt tegen Ferencvaros.
De conditie was vandaag al 'n stuk beter dan afgelopen zaterdag, regelmatig haalde ik op de terugweg naar huis, snelheden van om en bij de 30 km/uur. Nochtans zag het er deze voormiddag niet naar uit dat ik kon gaan fietsen, het was 'n dikke soep vanmorgen, mist zoals aangekondigd. En die mist trok maar heel langzaam weg. Het was pas rond de klok van 12u00 dat er openingen in het wolkendek kwamen.
Mijn route lag klaar, het was alleen nog mijn vast ritueel aflopen bij het vertrek: nazien of ik alles bij heb (eten - drank - paspoort en geld - fietsslot). Gezien het niet al te warm was, heb ik voor het eerst weer 'n lange sportbroek aangetrokken over mijn fietsbroek. Een fietsjasje was sowieso 'n optie.
Ik vertrok via het 17de eeuws kasteel Geusselt in Maastricht. Daarna fietste ik doorheen het dorp Meerssen. Als ik 'n Nederlander zou geweest zijn, dan zou ik best daar in dat dorp kunnen wonen. Wat verderop ligt het buurtschap Kasen, het hoort bij Meerssen. In 2023 telde de plek +/- 300 inwoners. In Elsloo kom ik geregeld voorbij het volkskundig streekmuseum. Op ene goeie dag moet ik er toch eens naar binnen gaan. Het gebouw is trouwens van de 17de eeuw.
In Stein staat dan weer een van de oudste kapellen van de streek. Ze is gewijd aan Onze Lieve Vrouw. Al in 1400 is er sprake van 'n kapel. in 1760 werd ze volledig vernieuwd. Het fietspad verderop is 'n voorbeeld van hoe 'n goed fietspad er moet uitzien, de Nederlanders kennen er iets van. Zoals op vele plaatsen, zijn er in Papenhoven ook mooie oude huisjes.
In het dorp Roosteren aan de Maas, zag ik in de verte al de kerk van Maaseik liggen. Het was zo stilaan tijd voor 'n pauze. Mijn hoop was gevestigd op een der horecazaken in Heppeneert. En inderdaad, herberg De Wingerd was geopend. Vlaai was niet meer te krijgen, ik koos daarom voor 'n kinderijsje en koffie. In tegenstelling tot het binnenspelen van dat ijsje, verliep het betalen minder vlot. Het was aanschuiven in de rij, en het was 'n lange rij. Dat heb je op 'n zonnige namiddag, veel fietsers en maar één zaak in de wijde omtrek open.
Terugkeren deed ik langs de Maas en de Zuid-Willemsvaart. Zo kwam ik nog in Dilsen aan De Wissen voorbij waar ik die mooie foto maakte van de Maas. Verder was het gewoon rechtdoor langs Boorsem, Rekem en Neerharen. In dat laatste dorp zag ik dat er nog voldoende tijd voorhanden was voor 'n lekker biertje. Bij Mesjeu kom je altijd goed aan je trekken.
Tot slot nog even iets over gisterenavond. Onze eerste redactievergadering van de Bèssemgezèt is goed verlopen. Tussen 19u00 en 22u00 hebben wij al heel wat ideeën op papier gezet en onze drie prijzen die we mogen uitreiken aan dorpsgenoten die carnaval hoog in het vaandel dragen, zijn ook al toegewezen. Alleen, betrokkenen weten het vooralsnog niet. Daar hebben we nog even tijd voor. Morgen is het weer werkendag thuis.
De laatste dag van september en nog goed fietsweer, daar wilde ik van profiteren. Niet dat ik ver geweest ben, het was maar ocharme goed 23 km., maar binnenzitten is niks voor mij en fietsen doe ik altijd graag.
Ik vertrok richting Gellik naar de Bergstraat om daar de helling naar boven de rijden. Zoals jullie seffens zien, heb ik 'n paar keer moeten foetelen met mijn foto's (oftewel: bedriegen). Niet alle foto's heb ik zelf gemaakt, soms lukt dat gewoon niet. Het zij zo. Daarna nam ik het fietspad Gellik - Zutendaal waar ik weer vele paarden zag. Eens in het gehucht Besmer (of Bessemer), fietste ik richting Rekem. Onderweg kwam ik voorbij het centrum voor asielzoekers, Ter Dennen. Ooit was dit vanaf 1957 'n preventorium voor kinderen met tuberculose. Vanaf 1993 'n opvangcentrum, beheerd door het Rode Kruis.
Mijn volgende stopplaats was in Rekem voor de oude distillerie Senden - Devel (of De Vel). Je kunt er nog steeds het volledige interieur gaan bekijken. Het is nu 'n museum en op aanvraag kun je er binnen. De woning met het uithangbord 't Zwart Stoopke, ligt er juist langs. 't Zwart Stoopke was een der producten van de distillerie.
Terugkeren deed ik langs het kanaal en de toegangspoort tot het kasteel van Hocht. Straks beginnen we aan het nieuwe carnavalseizoen. We houden dan onze 1ste vergadering voor het maken van onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt. Morgen ga ik fietsen met de koersfiets, 'n ritje Maastricht - Stein - Roosteren - Maaseik - Maasmechelen - Lanaken.
Ik kom al eens in Tournebride, 'n wijk in Lanaken. De naam heeft 'n betekenis en die wilde ik toch met jullie delen. Opgepast, het is 'n vermoedelijke betekenis, maar veel kans dat ChatGPT het juist omschrijft.
Maar voor ik verder ga met mijn verslag van vandaag, wil ik toch nog even terugblikken op gisteren. Voor de 22ste keer al organiseerde Atla de Maasrun met aankomst in het centrum van Lanaken. Je kon kiezen tussen de 5 km. - 10 km. - halve marathon - 2,5 km. - 1 km. Onze kleinzoon Arne liep de 1 km. Ze vertrokken in leeftijdsgroepen zodat de groteren de kleintjes niet omver liepen. Hij heeft het er goed van afgebracht. Hij was een der beteren aan de aankomstlijn (rechts op de foto). Begrijpelijkerwijze maakten ze voor die kinderen nog geen rangschikking. Hij heeft er alleszins van genoten en hij wil nog wel eens zo 'n wedstrijd lopen.
Wandelen deed ik in de voormiddag, de namiddag had ik voorzien voor het afrijden van mijn gazon (vermoedelijk de laatste keer dit jaar). Ik wilde vandaag nog eens gaan wandelen langs de boorden van de Zuid-Willemsvaart met vertrek in Smeermaas. Aan de brug over die Vaart, ging ik linksaf, de Kanaaldijk in. Die straat loopt tot aan de sluis in Neerharen. Onderweg kom je daar 'n oude muur tegen, 'n veld koolzaad en aan de overzijde merk je de herfstkleuren al op.
Met rechts dat wit huis - nu 'n drukbezochte horecazaak - de kerk van Neerharen en de brug van Tournebride, was ik al op de terugweg. Tournebride zou 'n afleiding zijn van "tourner les brides" of "de teugels omgekeerd". Ik vermoed dat dit de juiste omschrijving is. Daarna wandelde ik nog even door 'n klein stukje Pietersheim met het kasteel en de veldbloemen langs de hoofdingang.
Thuis was dan na het eten het gazon aan de beurt. Vervolgens heb ik nog wat onkruid geschoffeld, maar toen was de pijp ver uit en zit ik nu dit verslag te schrijven. Dadelijk verder gaan met mijn leesboek van Seeck Max.
Vandaag is het 'n relatieve rustdag. Straks moeten wij onze kleinzoon gaan aanmoedigen als hij meedoet aan de Maasrun. Weliswaar maar 'n afstand van 1 km., maar je moet klein beginnen. Volgende keer misschien de 2,5 km., de gezinstocht.
Ik wilde toch nog eerst 'n wandeling maken. Ik vertrok langs het Uilenstraatje waar 'n tentje staat voor de muzikanten die straks de lopers gaan aanmoedigen. Daarna trok ik via de Montaigneweg naar het kanaal. Zondagvoormiddag = veel fietsers (foto wat minder goed gelukt).
En als de zon schijnt, is het altijd wat spelen met die gele schijf. Ik wandelde door tot aan de brug van Tournebride waar ik linksaf ging naar Pietersheim. Overal zie je nadarhekkens staan, verbonden met 'n plastiek lint om de lopers de juiste weg te doen inslaan. In Pietersheim zag ik vele wandelaars, vandaag opmerkelijk veel Nederlanders. Via de gracht, het sportcentrum van Atla (de organisator van de Maasrun) de speeltuin en de Kinderboerderij, wandelde ik terug naar huis. In het sportcentrum van Atla vertrekken trouwers de lopers van de 10 km. en de halve marathon.
Dadelijk nog even 'n rustpauze om dan naar het centrum af te zakken voor 'n lekker drankje en daarna proberen onze Arne te vinden tussen al die kinderen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Op de buienradar zag ik dan omstreeks 9u00, dat het mogelijk even droog zou blijven. Maar jullie kennen mij intussen, "indien en mogelijk", daar hou ik eigenlijk weinig rekening mee. Ik ben dus vertrokken voor 'n wandeling. Word ik nat, hetzij zo. 
En die vissers, ... die kamperen daar nog altijd, sinds vrijdag al. Je moet maar goesting hebben. 
Ik ben Eddy Meuris