God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Niet direct de kruisdood, want dit is een feit, het vervolg van...
Voor mij zijn 2 dingen essentieel: de Hof van Olijven en "niet mijn wil, maar..." ; het "ik wil U vertrouwen en Uw weg gaan" en daarna, niet het lege graf, maar de Emmaüsgangers, dat zij/ik/wij (h)erkennen dat het niet gedaan is met die dood. En dat met de Emmaüsgangers een erfenis en een opdracht begint.
Zo spreekt God de Heer: ‘Keert tot Mij terug, van ganser harte, met vasten, metgeween en met rouwklacht. Scheurt uw hart en niet uw kleren, keert terug tot de Heer uw God, want genadig is Hij en barmhartig, lankmoedig en vol liefde, en Hij heeft spijt over het onheil.’
Vallen is vaak struikelen, je bent niet echt gevallen, maar een heel klein beetje…
Vallen is ook diep in het stof terecht komen en bijna niet meer verder kunnen gaan...
Op gaan staan is in al die gevallen anders maar dan helpt en uitgestoken hand, wat goede raad, een mens, een woord van dichtbij of van jouw verre overkant.
Veertig dagen oefenen in vallen opstaan en zelf verder gaan, in mensen overeind te helpen tot zij weer op beide benen staan.
Hoe? Jezus heeft het ons voorgedaan. Veertig dagen tot het Pasen is Veertig dagen tot Verrijzenis.
Mocht Jezus van onze woestijnen een paradijs maken, het paradijs van het eeuwige Pasen dat nu reeds in geloof, hoop en Liefde begonnen is. Een hartelijke groet.
Als alles in je leven zo evident en normaal is geworden, dan wordt het tijd om te vasten. Vasten wordt dan een loskomen uit dat alledaagse ritme en teruggaan naar de hartslag van het leven.
Vasten wordt dan een loslaten van aangeprezen levenswijzen
en weer voelen waar het op aankomt.
Vasten wordt dan een loswringen uit gedwongen contacten
en vriendschappen sluiten die het hart raken.
Vasten wordt dan een losmaken uit een god-vreemde wereld
en Hem zien in mensen om je heen. 40 dagen vasten doet ons weer verrijzen tot echt mens.
MAAK U DUS NIET BEZORGD VOOR DE DAG VAN MORGEN, WANT DE DAG VAN MORGEN ZORGT VOOR ZICHZELF.’ (MATTEÜS 6,24-34)
Het leven vereist zorg en we gebruiken allerlei middelen zoals kleding, voedsel, geld om het leven leefbaar te maken. Zorg wordt angstige bezorgdheid als we enkel met onszelf en onze toekomst bezig zijn. Jezus is daarin radicaal: “Zoek eerst het koninkrijk en zijn gerechtigheid.” Wie of wat beheerst mijn leven?
Heer Jezus, U roept mij op... om te vertrouwen in het hier en nu. Ik wil mij vrij maken, mentaal tot rust komen, zien waar het echt op aan komt en dankbaar zijn om wat ik daarbij ontvang.
Vroeg het kleine meisje. Ik denk dat God verdrietig zou zijn als niemand naar hem toe kwam om hem te bedanken voor het eten en de zon en de kinderen die spelen op het plein.
De leraar antwoordde dat de heer helemaal niet verdrietig is, want sommige mensen gaan naar de kerk, en anderen naar de moskee, en weer anderen gaan naar de synagoge. Dus hij hoort mensen met allerlei verschillende stemmen die hem bedanken, zoals de jouwe, en de mijne, en die van onze vrienden, en dat maakt hem drie keer zo gelukkig.
God schept de mens als Beeld van God, een éénheid in verscheidenheid en trouw. Daar waar dit Beeld wordt gebroken, daar is de scheiding.
Dat wij geduldig en trouw zijn, naar U, God en naar elkaar. En vergevingsgezind, bereid elkaar te vergeven en de gebrokenheid te herstellen. Dat Jezus daartoe onze Gids mag zijn!
Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen?
Vader, help mij vandaag, wanneer ik andere mensen tegenkom, niet onverschillig te zijn, maar oprechte bewogenheid te tonen voor hun pijn, verdriet en behoefte aan liefde. Maak mij vandaag opmerkzaam op de problemen van anderen. Amen.
Tot slot vraag ik u: Wees allen eensgezind, leef met elkaar mee, heb elkaar lief als broeders en zusters, wees barmhartig en bereid de minste te zijn (1 Petrus 3 vers 8).
Sint-Maarten van Tours Bron: Thomaswebsite KU. Leuven
BRUSSEL (KerkNet/La Vie) – Bij het weghalen van het beeld van Sint-Maarten van de basiliek van Tours werd maandag de volkse overlevering bevestigd dat de resten van de heilige (ca. 316 – 397) in het beeld zelf worden bewaard. Volgens ‘La Vie’ troffen arbeiders in de rechterarm van het bronzen beeld van twee ton een houten kistje aan. Daarin zat een loden kistje met de relieken van de eerste bisschop van Tours. De ontdekking was een verrassing, omdat vele inwoners van de Franse stad dachten dat het slechts een legende betrof. Het bronzen beeld wordt nu gerestaureerd. In 2016 wordt het teruggeplaatst.
De voormalige Romeinse soldaat werd in 371 door de bevolking van Tours tot bisschop gekozen. Volgens een overlevering vond hij zich niet waardig genoeg en verstopte hij zich. Als bisschop zette hij zich in voor de verdere verspreiding van het christendom in Gallië. Sint-Maarten zou enkele wonderen hebben verricht en raakte bekend om zijn zorg voor armen en zieken. Vaak wordt hij voorgesteld als bisschop met een bedelaar aan zijn voeten. Op 11 november wordt ook in verschillende regio’s in Vlaanderen zijn naamdag gevierd.
Wie is Jezus? De weg van het lijden als werkelijkheid, daarin staat Jezus heel dicht bij ons. In het lijden is Hij ons menselijk nabij. Dát raakt mij. Jezus is niet de wonderman die het wel even voor ons regelt, nee, Hij is een mens die het lijden zelf doorstaan heeft, Hij weet wat het is als mens te lijden. Een troostende gedachte. Wij staan in ons lijden niet alleen – Jezus wil ons nabij zijn op deze weg.
Nu men, zowel in Frankrijk als hier, aan het denken is rond een hertaling van het Onzevader, dacht ik spontaan dat het ook tijd werd de figuur van Maria in het kruiisteken te verwerken. Zij stond toch onder het kruis van haar Zoon, en zo was Zij wegwijzer naar Hem en naar de Vader.
Zou het niet zinvol zijn dan de tekst zo aan te passen? Ik doe het persoonlijk al vaker bij de maaltijd wanneer ik een kruisteken maak.
