God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Vroeg het kleine meisje. Ik denk dat God verdrietig zou zijn als niemand naar hem toe kwam om hem te bedanken voor het eten en de zon en de kinderen die spelen op het plein.
De leraar antwoordde dat de heer helemaal niet verdrietig is, want sommige mensen gaan naar de kerk, en anderen naar de moskee, en weer anderen gaan naar de synagoge. Dus hij hoort mensen met allerlei verschillende stemmen die hem bedanken, zoals de jouwe, en de mijne, en die van onze vrienden, en dat maakt hem drie keer zo gelukkig.
God schept de mens als Beeld van God, een éénheid in verscheidenheid en trouw. Daar waar dit Beeld wordt gebroken, daar is de scheiding.
Dat wij geduldig en trouw zijn, naar U, God en naar elkaar. En vergevingsgezind, bereid elkaar te vergeven en de gebrokenheid te herstellen. Dat Jezus daartoe onze Gids mag zijn!
Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen?
Vader, help mij vandaag, wanneer ik andere mensen tegenkom, niet onverschillig te zijn, maar oprechte bewogenheid te tonen voor hun pijn, verdriet en behoefte aan liefde. Maak mij vandaag opmerkzaam op de problemen van anderen. Amen.
Tot slot vraag ik u: Wees allen eensgezind, leef met elkaar mee, heb elkaar lief als broeders en zusters, wees barmhartig en bereid de minste te zijn (1 Petrus 3 vers 8).
Sint-Maarten van Tours Bron: Thomaswebsite KU. Leuven
BRUSSEL (KerkNet/La Vie) – Bij het weghalen van het beeld van Sint-Maarten van de basiliek van Tours werd maandag de volkse overlevering bevestigd dat de resten van de heilige (ca. 316 – 397) in het beeld zelf worden bewaard. Volgens ‘La Vie’ troffen arbeiders in de rechterarm van het bronzen beeld van twee ton een houten kistje aan. Daarin zat een loden kistje met de relieken van de eerste bisschop van Tours. De ontdekking was een verrassing, omdat vele inwoners van de Franse stad dachten dat het slechts een legende betrof. Het bronzen beeld wordt nu gerestaureerd. In 2016 wordt het teruggeplaatst.
De voormalige Romeinse soldaat werd in 371 door de bevolking van Tours tot bisschop gekozen. Volgens een overlevering vond hij zich niet waardig genoeg en verstopte hij zich. Als bisschop zette hij zich in voor de verdere verspreiding van het christendom in Gallië. Sint-Maarten zou enkele wonderen hebben verricht en raakte bekend om zijn zorg voor armen en zieken. Vaak wordt hij voorgesteld als bisschop met een bedelaar aan zijn voeten. Op 11 november wordt ook in verschillende regio’s in Vlaanderen zijn naamdag gevierd.
Wie is Jezus? De weg van het lijden als werkelijkheid, daarin staat Jezus heel dicht bij ons. In het lijden is Hij ons menselijk nabij. Dát raakt mij. Jezus is niet de wonderman die het wel even voor ons regelt, nee, Hij is een mens die het lijden zelf doorstaan heeft, Hij weet wat het is als mens te lijden. Een troostende gedachte. Wij staan in ons lijden niet alleen – Jezus wil ons nabij zijn op deze weg.
Nu men, zowel in Frankrijk als hier, aan het denken is rond een hertaling van het Onzevader, dacht ik spontaan dat het ook tijd werd de figuur van Maria in het kruiisteken te verwerken. Zij stond toch onder het kruis van haar Zoon, en zo was Zij wegwijzer naar Hem en naar de Vader.
Zou het niet zinvol zijn dan de tekst zo aan te passen? Ik doe het persoonlijk al vaker bij de maaltijd wanneer ik een kruisteken maak.
Maria, er is over U reeds veel geschreven. Op vele plaatsen van onze wereld, komen duizenden mensen naar U op bedevaart. Zoals onze moeder ons leerde lopen, ons heeft geholpen om groot te worden,... zo bent U Maria, de moeder van ons geloof. Help ons daarin groeien. Help ons daarin groot worden. Leer ons het geloof belijden. Wijs ons hoe wij echte christenen kunnen zijn. Maria, moeder van de Heer, zorg ervoor dat wij blijven geloven elke dag wat meer.
We kennen allemaal wel mensen die de sfeer maken..., op je werk, in een lerarencorps, in de voetbalclub. Iemand die met zijn vriendelijkheid de stemming bepaalt op familiebijeenkomsten of tijdens een busreis.
Zo heb je dus ook de zonnetjes-in-huis, de mensen die smaak geven aan de avond, aan het etentje, de camping of de wandeling. Eén is genoeg. Je hebt aan één smaakmaker, een lichtgever genoeg voor een gezellige buurt, voor een fijne flat of een prettige afdeling in het ziekenhuis.
In het evangelie noemt Jezus deze mensen ‘het zout in de pap’.
Zout en licht zijn er voor de omgeving. En dan is het niet onduidelijk hoe de smaak van het zout moet zijn: het moet naar Jezus smaken! En het is ook duidelijk welke kleur het licht moet hebben: het moet de glans van Christus verspreiden! Het gaat erom, dat de mensen dwars door mijn daden, door heel mijn leven heen zien wie Gód is. Door zó te schijnen in deze wereld ontdekt men hét Licht: God.
Zout en licht … het zijn op zich maar kleine dingen. En toch belangrijk! Zijn ze er niet dan missen we ze!
Het is erg bemoedigend dat je zout niet over het hoofd kunt proeven en dat je licht niet over het hoofd kunt zien.
Wees gewoon die je wezen mag: zoutkorreltje, lichtgevertje!
God, Gij kent mij door en door. Gij zijt in mij, overal om mij heen, in licht en donker zijt Gij. Ik adem in en uit: Gij zijt de ziel van mijn gedachten. Gij zijt er altijd; ik zal nooit aan U ontkomen. Uw rechterhand omvat mij, draagt mij, nooit zal ik vallen uit uw hand. Gij zijt bron en zee van mijn bestaan. Gij hebt me al gezien voor ik geboren werd. Wijs mij nu, getrouwe God, uw weg van eeuwigheid.
De huidige paus Franciscus wijst voortdurend op armoede.
Op de eerste plaats ziet hij één van de wezenlijke taken van de Kerk om zich te bekommeren om mensen in armoede, mensen zonder kansen, kinderen die de straat als ‘thuis’ hebben… kortom mensen die ‘moeten’ leven in mensonwaardige omstandigheden. De Kerk moet het niet zoeken in kathedralen en kastelen… juist in de ogen van de arme is God te vinden en met hen kun je geloof delen en vieren. ...
Op de tweede plaats pleit deze paus voor armoede als zelfgekozen levenshouding en als armoede als een deugd. Wil je de diepe armoede van mensen nabij zijn en ervaren, dan zul je zelf op zijn minst niet mogen verdwalen in bezit en rijkdom… delen van wat je bezit is onvoorwaardelijk in het waarachtig omgaan met mensen in armoede.
