God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
We kennen allemaal wel mensen die de sfeer maken..., op je werk, in een lerarencorps, in de voetbalclub. Iemand die met zijn vriendelijkheid de stemming bepaalt op familiebijeenkomsten of tijdens een busreis.
Zo heb je dus ook de zonnetjes-in-huis, de mensen die smaak geven aan de avond, aan het etentje, de camping of de wandeling. Eén is genoeg. Je hebt aan één smaakmaker, een lichtgever genoeg voor een gezellige buurt, voor een fijne flat of een prettige afdeling in het ziekenhuis.
In het evangelie noemt Jezus deze mensen ‘het zout in de pap’.
Zout en licht zijn er voor de omgeving. En dan is het niet onduidelijk hoe de smaak van het zout moet zijn: het moet naar Jezus smaken! En het is ook duidelijk welke kleur het licht moet hebben: het moet de glans van Christus verspreiden! Het gaat erom, dat de mensen dwars door mijn daden, door heel mijn leven heen zien wie Gód is. Door zó te schijnen in deze wereld ontdekt men hét Licht: God.
Zout en licht … het zijn op zich maar kleine dingen. En toch belangrijk! Zijn ze er niet dan missen we ze!
Het is erg bemoedigend dat je zout niet over het hoofd kunt proeven en dat je licht niet over het hoofd kunt zien.
Wees gewoon die je wezen mag: zoutkorreltje, lichtgevertje!
God, Gij kent mij door en door. Gij zijt in mij, overal om mij heen, in licht en donker zijt Gij. Ik adem in en uit: Gij zijt de ziel van mijn gedachten. Gij zijt er altijd; ik zal nooit aan U ontkomen. Uw rechterhand omvat mij, draagt mij, nooit zal ik vallen uit uw hand. Gij zijt bron en zee van mijn bestaan. Gij hebt me al gezien voor ik geboren werd. Wijs mij nu, getrouwe God, uw weg van eeuwigheid.
De huidige paus Franciscus wijst voortdurend op armoede.
Op de eerste plaats ziet hij één van de wezenlijke taken van de Kerk om zich te bekommeren om mensen in armoede, mensen zonder kansen, kinderen die de straat als ‘thuis’ hebben… kortom mensen die ‘moeten’ leven in mensonwaardige omstandigheden. De Kerk moet het niet zoeken in kathedralen en kastelen… juist in de ogen van de arme is God te vinden en met hen kun je geloof delen en vieren. ...
Op de tweede plaats pleit deze paus voor armoede als zelfgekozen levenshouding en als armoede als een deugd. Wil je de diepe armoede van mensen nabij zijn en ervaren, dan zul je zelf op zijn minst niet mogen verdwalen in bezit en rijkdom… delen van wat je bezit is onvoorwaardelijk in het waarachtig omgaan met mensen in armoede.
Machtige Geneesheer, help artsen en ander medisch personeel vandaag om zieke en lijdende mensen een speciale genezende aanraking van U te geven. Laat uw genezingskracht door hen heen stromen. Bemoedig hen. Omgeef en versterk hen door uw heilige tegenwoordigheid. Amen.
Jezus trok rond langs alle steden en dorpen, Hij gaf er onderricht in de synagogen, verkondigde het goede nieuws over het koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal (Matthéüs 9 vers 35).
God heeft ons het eerst liefgehad en daardoor in ons een verlangen gewekt om naar Hem op zoek te gaan. Zo ontstaat een Godsverbondenheid die meteen ook de zending inhoudt om Gods liefde aan anderen kenbaar te maken (cfr. Joh. 15, 16a: "Niet jullie hebben Mij uitgekozen, maar Ik jullie, en Ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen").
Er wordt heel wat afgeschreven…boeken, tijdschriften, reclamefolders. Allemaal willen ze een boodschap kwijt. Soms heb je er wat aan, soms belandt het direct bij het oud papier, zonder dat je er een woord uit gelezen hebt. Hoe anders is het met het Woord van God? Luisteren we naar Zijn stem, lezen wij Zijn woord? Kan God ons bereiken of geven wij niet thuis? Het is alsof Hij keer op keer onze stem in de voicemail hoort:... "Op dit moment ben ik niet thuis, spreek uw boodschap in, ik bel U dan zo spoedig mogelijk terug."
Eigenlijk zouden we iedere dag een moment moeten nemen om stil te worden voor God, ons open te stellen voor Zijn stem. Wie zich thuis geeft voor God, hoort Gods stem, hoort Zijn Woord. Niet op een spectaculaire manier, maar in stilte, in de verborgen omgang, in de intieme ontmoeting, in de diepte van ons hart.
Z orgzaam (samenleven) Z ijn (maar ook doen) Z ien (en graag zien) Z ingen (en bidden) Z wijgen (als ‘t nodig is) Z ondag (vieren) Z ieken (bijstaan) Z wervers (een plaats gunnen) Z even maal Zeventig maal (opnieuw beginnen) Z acht (en toch sterk) Z uiver (van hart/op de graat) Z ielsgelukkig (en dankbaar) Z oekend (evengoed) Z enuwachtig (soms ook eens) Z invol (bezig) Z elfstandig (en dienstbaar) Z onder (ophef/veel woorden) Z onneke (in huis/in ‘t klooster) Z ottemuts (ipv (zots)’kap’) Z omers (gezind en gezonden) Z uiders (getint en gekruid) Z uinig (maar niet op vrienden en met glimlachen) Z wierig (met bemoediging) Z waaiend (met lof) Z alf (op de wonde) Z out (der aarde/en zoet ook wel) Z uur (desem!) Z alig (komt net voor heilig!) Z egen (voor jongeren…Zeer Zeker en Zomaar) en dat allemaal met de Z van Zuster!
God van liefde en trouw, wij danken u, omdat wij mogen leven van uw genade, van deze aarde, van brood en licht, van mensen om ons heen; wij danken U, omdat wij leven hier en nu, soms met intens verdriet, soms vol vreugde; wij bidden U: laat geen toekomst en geen dood ons scheiden van Jezus Christus, vandaag en alle dagen tot in uw eeuwigheid.
Maria Lichtmis is een christelijk feest dat op 2 februari gevierd wordt. Het is de herdenking van de Opdracht van de Heer in de Tempel en het zuiveringsoffer dat Maria veertig dagen na de geboorte van Jezus volgens de Joodse wet (zoals beschreven in Leviticus, hoofdstuk 12) moest brengen. Het is de laatste feestdag waarvan de datum verbonden is aan die van Kerstmis. Op deze dag worden traditioneel kaarsen gewijd en een kaarsenprocessie gehouden vóór de mis; vandaar de naam lichtmis.
Een man van God, zo moet men Don Bosco noemen. In zijn overactief leven, terwijl tientallen mensen aan zijn deur kwamen kloppen, terwijl de zorg om zijn congreg...atie hem drukte, tijdens de lange treinreizen door Frankrijk en Spanje op zijn bedeltochten, in de spannende maanden van onenigheid met zijn bisschop, bij het onbegrip van vele gezagdragers in maatschappij en Kerk, tijdens het boeiend spel met zijn jongens en in dagen van eenzaamheid en ontgoocheling, altijd bleef God het centrum van zijn leven van zijn werken en zijn zwoegen. Don Bosco stond in een bruisende wereld en was de speelbal van veel menselijke bemoeienis. Toch leefde hij ook in een andere wereld. Daarom ook kon hij in alle omstandigheden rustig en vol vrede blijven, levend vanuit een innerlijke kracht, die liefde van God. Zo’ n mensen kunnen ook wij worden als God voor ons van dag tot dag meer licht en leven mag worden. Laat ook ons plaats maken voor God in ons leven zodat we niet verloren lopen in de drukte en het jachtige gedoe van iedere dag. Laat ook ons getuigen van een aanstekelijke vrede omdat wij verankerd blijven in de liefde van God. Wij bidden, maak ons Don Bosco waardig, beziel ons met zijn geest van geloof, zodat wij gaan waar hij ging en komen waarheen hij ons voorging. Zo zal het werk dat hij hier begonnen is vruchten dragen in overvloed.
De christen kent geen verandering,waar het God betreft. Hij kan vandaag rijk zijn en morgen arm. Hij kan vandaag ziek zijn en morgen beter. Hij kan vandaag gelukkig zijn en morgen bedroefd. Maar er verandert niets aan zijn relatie tot God....
Als God gisteren van mij hield,houdt Hij ook vandaag van mij. Laat al mijn vooruitzichten nergens op uitlopen;laat al mijn hoop vervliegen; laat mijn vreugde verdwijnen-ik zal nooit verliezen wat ik in God heb.
Hij is mijn veilige toevluchtsoord. Ik ben een pelgrim in deze wereld,maar bij God ben ik thuis. Op de aarde zwerf ik rond,maar in God leef ik in vrede.
