God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
God van liefde, ik bemin U boven alles uit geheel mijn hart, omdat Gij oneindig goed en oneindig beminnelijk zijt. Uit liefde tot U ... bemin ik ook alle mensen als mijzelf. Heer, geef mij steeds meer liefde! Amen.
Aanwezige, wie zijn wij, dat wij wonen mogen in uw schaduw, trouw door U beschermd? Overdag weten wij ons gedragen door U en ook de nacht hoeven wij niet te vrezen. Laat ons groeien in het vertrouwen, dat U ons omgeeft met goede engelen en dat U ons nabij bent. Bij U vinden wij ontferming en geborgenheid; bevestig ons in dit vertrouwen, van dag tot dag, van nacht tot nacht.
Wanneer je alle energie gestoken hebt bij een jong mens om hem betere kansen te bieden in zijn voorlopig mislukte leven, door hem zowel moreel als financieel te ondersteunen, dan doet het pijn je belogen en bedrogen achtergelaten te weten zonde nog enig verder contact. Werd je dan gewoon gebruikt omdat je als christen de waarden van Jezus probeert voor te leven en door te geven, zeker nu je geïnspireerd wordt door paus Franciscus die het opneemt voor minder bedeelden.
Vandaar dit plaatje:
Vergeef de mensen die je zo veel pijn gedaan hebben. Wens hen enkel het beste en wees dankbaar voor de moie momenten en herinneringen ...
Voor sommige gelovigen is zo’n menselijke Jezus heel moeilijk te verteren met hun beeld van de mensgeworden Zoon Gods. Boos zijn, verdrietig worden, in verleiding gebracht worden: zijn dat niet allemaal zaken die niet bij een God passen? Jezus als mensgeworden God zou daar toch boven moeten staan? Ik zou zeggen: juist niet. Wie het mysterie van de menswording (incarnatie) serieus neemt, moet daaruit ook de uiterste consequenties trekken; dat God in Jezus alles met ons, mensen, heeft gedeeld. En dus ook de menselijke gevoelens van woede en frustratie.
Uit: Frank G. Bosman, Jezus wat zeg jij nu? Negen ongemakkelijke uitspraken van Jezus.
Wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, ... hij rent, maar raakt niet uitgeput.
Niet direct de kruisdood, want dit is een feit, het vervolg van...
Voor mij zijn 2 dingen essentieel: de Hof van Olijven en "niet mijn wil, maar..." ; het "ik wil U vertrouwen en Uw weg gaan" en daarna, niet het lege graf, maar de Emmaüsgangers, dat zij/ik/wij (h)erkennen dat het niet gedaan is met die dood. En dat met de Emmaüsgangers een erfenis en een opdracht begint.
Zo spreekt God de Heer: ‘Keert tot Mij terug, van ganser harte, met vasten, metgeween en met rouwklacht. Scheurt uw hart en niet uw kleren, keert terug tot de Heer uw God, want genadig is Hij en barmhartig, lankmoedig en vol liefde, en Hij heeft spijt over het onheil.’
Vallen is vaak struikelen, je bent niet echt gevallen, maar een heel klein beetje…
Vallen is ook diep in het stof terecht komen en bijna niet meer verder kunnen gaan...
Op gaan staan is in al die gevallen anders maar dan helpt en uitgestoken hand, wat goede raad, een mens, een woord van dichtbij of van jouw verre overkant.
Veertig dagen oefenen in vallen opstaan en zelf verder gaan, in mensen overeind te helpen tot zij weer op beide benen staan.
Hoe? Jezus heeft het ons voorgedaan. Veertig dagen tot het Pasen is Veertig dagen tot Verrijzenis.
Mocht Jezus van onze woestijnen een paradijs maken, het paradijs van het eeuwige Pasen dat nu reeds in geloof, hoop en Liefde begonnen is. Een hartelijke groet.
Als alles in je leven zo evident en normaal is geworden, dan wordt het tijd om te vasten. Vasten wordt dan een loskomen uit dat alledaagse ritme en teruggaan naar de hartslag van het leven.
Vasten wordt dan een loslaten van aangeprezen levenswijzen
en weer voelen waar het op aankomt.
Vasten wordt dan een loswringen uit gedwongen contacten
en vriendschappen sluiten die het hart raken.
Vasten wordt dan een losmaken uit een god-vreemde wereld
en Hem zien in mensen om je heen. 40 dagen vasten doet ons weer verrijzen tot echt mens.
MAAK U DUS NIET BEZORGD VOOR DE DAG VAN MORGEN, WANT DE DAG VAN MORGEN ZORGT VOOR ZICHZELF.’ (MATTEÜS 6,24-34)
Het leven vereist zorg en we gebruiken allerlei middelen zoals kleding, voedsel, geld om het leven leefbaar te maken. Zorg wordt angstige bezorgdheid als we enkel met onszelf en onze toekomst bezig zijn. Jezus is daarin radicaal: “Zoek eerst het koninkrijk en zijn gerechtigheid.” Wie of wat beheerst mijn leven?
Heer Jezus, U roept mij op... om te vertrouwen in het hier en nu. Ik wil mij vrij maken, mentaal tot rust komen, zien waar het echt op aan komt en dankbaar zijn om wat ik daarbij ontvang.
Vroeg het kleine meisje. Ik denk dat God verdrietig zou zijn als niemand naar hem toe kwam om hem te bedanken voor het eten en de zon en de kinderen die spelen op het plein.
De leraar antwoordde dat de heer helemaal niet verdrietig is, want sommige mensen gaan naar de kerk, en anderen naar de moskee, en weer anderen gaan naar de synagoge. Dus hij hoort mensen met allerlei verschillende stemmen die hem bedanken, zoals de jouwe, en de mijne, en die van onze vrienden, en dat maakt hem drie keer zo gelukkig.
