God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
31 januari 1888. Om half vijf in de ochtend stierf te Turijn Giovanni Bosco, 73 jaar oud, opgeleefd.
Hij was een eenvoudige priester, zonder eretitels, zonder hoge kerkelijke functie. Toch haalde zijn dood de internationale pers: zijn naam was, buiten Italië, onder meer bekend in Frankrijk, Spanje, België, Oostenrijk en Argentinië.
Hij stierf in een complex, waar zo'n 800 jongens woonden: ambachtsleerlingen en studenten. De meesten van hen hadden hem slechts van verre gezien, weinigen hadden hem persoonlijk kunnen spreken. Toch was het in de waken van zijn laatste ziekte opvallend stil geweest op de speelplaatsen, en bijna iedere jongen ervoer deze dood als een persoonlijk verlies.
Nog pijnlijker was dit verlies voor zijn volgelingen, de salesianen. 773 waren er toen, verspreid over 64 huizen in 6 landen. Het merendeel van hen was van jongs af door hem gevormd, allen beschouwden hem als hun vader. De meest vertrouwden, die de leiding van zijn werk zouden overnemen, stonden aan zijn sterfbed. Onder hen Michele Rua, zijn opvolger, en Giovanni Cagliero, zijn eerste missionaris‑bisschop. Zijn begrafenis werd, tegen zijn en hun bedoeling in, een triomftocht. En toen zij daarna weer thuiskwamen, salesianen en jongens, hadden zij allen, van groot tot klein, een vreemde ervaring: langzaam maar zeker maakte hun verdriet plaats voor een gevoel van vrede, van vreugde zelfs. Giovanni Bosco was thuisgekomen. Hij had het hun zo vaak gezegd: "Een stukje hemel maakt alles weer goed".
Moeder Maria, verlangens en verwachtingen kunnen pijn doen, ze schrijven met een scherpe vinger in het tere vlies van je hart. Het kan diep snijden in je vlees. Met mijn stuk geslagen verwachtingen kom ik bij u aandragen, net een speelvogel die met zijn kapot speelgoed geen weg meer weet. Er is geen smeken, er is geen vragen, het is gewoon maar bij u komen. Zonder het te moeten bekennen hoe ik uit pure nood afkom, vind ik bij u een ...glimlach.
Een man van God, zo moet men Don Bosco noemen. In zijn overactief leven, terwijl tientallen mensen aan zijn deur kwamen kloppen, terwijl de zorg om zijn congreg...atie hem drukte, tijdens de lange treinreizen door Frankrijk en Spanje op zijn bedeltochten, in de spannende maanden van onenigheid met zijn bisschop, bij het onbegrip van vele gezagdragers in maatschappij en Kerk, tijdens het boeiend spel met zijn jongens en in dagen van eenzaamheid en ontgoocheling, altijd bleef God het centrum van zijn leven van zijn werken en zijn zwoegen.
Liefhebbende Vader, ik wil liefdevoller zijn. Ik wil andere mensen net zo liefhebben als U mij liefheeft. Alleen ben ik soms bang, bang om afgewezen te worden. Geef mij de moed om anderen onbezorgd lief te hebben. Dat vraag ik in uw liefdevolle naam, Jezus. Amen.
Heer, ik wil er vandaag geen rommeltje van maken. Ik wil de kansen die U me geeft niet verknallen. Ik heb richting, wijsheid en leiding nodig. Kom daarom, God, en geef mij de juiste gesteldheid, grenzen, betrokkenheid en richting die mij kunnen helpen vanaf dit vertrekpunt op weg te gaan naar de plek waar U mij wilt hebben. Amen.
Mijn zoon, luister, neem mijn woorden aan... Ik heb je de weg van de wijsheid gewezen, op rechte paden heb ik je gevoerd. Je zult onbelemmerd voortgaan, nergens zul je struikelen, al ga je nog zo snel (Spreuken 4 vers 10 tot en met 12).
Als er niemand is om even mee te praten. geen vriend of geen vriendin die even naar je lacht,
en je denkt je bent echt helemaal alleen en verlaten, weet dan dat er toch iemand is die op jou wacht, Hij kan jou helpen en geeft jou ook altijd kracht.
Laat hem dan binnen maar luister ook naar hem; je zal merken dat er dan echt een ruimte ontstaat waarin als een wonder jou hart naar hem opengaat. Kom dan met al wat je hebt want Hij vindt jou niet te min, anders had Hij geen plan met jou vanaf het begin.
En jij hoeft echt niet voor hem te vrezen, want wat Hij heeft geschapen, dat is echt goed.
Al valt er nog veel in jouw leven misschien te sleutelen, Hij zegt toch altijd: Heb en houd altijd goede moed. Dus geloof dat Hij je steeds overal zal begeleiden mocht je toch ooit van het pad af gaan glijden.
We horen allemaal graag de verhalen over Jezus die met een woord of een gebaar de arme, kleine en uitgesloten mensen van zijn tijd uit hun isolement haalt. Misschien zijn die verhalen voor ons een inspiratiebron om ook zo om te gaan met de kwetsbare mensen in onze samenleving. Maar als we eerlijk naar onszelf durven kijken, hebben we dan niet allemaal nood aan een blik van begrip en medelijden, aan een hand die aanraakt en geneest?
Draagt ook ons hart niet de sporen van melaatsheid van onze onwil, van de kwetsuren van pijn en onmacht?
Weinigen van ons hadden nog nooit ‘een gebroken hart’: er is zoveel leed, zoveel onmacht en onvermogen, zoveel ziekte, zoveel wat ons kleinmoedig maakt … Wij zijn belaagde stervelingen, we hebben een redder nodig, iemand die ons uit onze broosheid en vergankelijkheid redt; die ons, midden in wat tegengaat, sterkt en helpt, geneest en nieuwe perspectieven biedt: iemand als Jezus. Dat de Heer ons zijn Zoon zendt als onze Redder, stemt ons tot erkentelijkheid en grote dankbaarheid.
Over God spreken wij niet veel, en wellicht spreken wij Hem ook te weinig aan. Maar ook als wij niet met Hem bezig zijn, blijft God ons dragen en ons met zijn liefde omgeven. En altijd opnieuw richt God tot ons zijn woord. Bij uitstek horen wij het Woord van God in Jezus: Hij ís het Woord. Openen wij ons hart voor zijn aanwezigheid in ons midden.
