God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
We vieren het feest van wat in de volksmond wordt genoemd: DRIEKONINGEN.
Zij gingen het huis binnen, zagen er het Kind met zijn moeder Maria en op hun knieën neervallend betuigden zij het hun hulde. Zij haalden hun schatten te voorschijn en boden het geschenken aan: goud, wierook en mirre. En in een droom van Godswege gewaarschuwd niet meer naar Herodes terug te keren, vertrokken zij langs een andere weg naar hun land.
Moeder Maria, graag wijden we 2016 toe aan U. De hele mensheid willen we bij het begin van dit nieuwe jaar in uw schoot neerleggen. Wil ons allen bij de hand nemen en ons brengen in het hart van ons bestaan: in God zelf. Bid voor ons, lieve Moeder, opdat het vuur van Gods Geest ons hele zijn mag doen wenden naar de Vader.
Leg uw hart, goede moeder, in het onze, en breng ons in Christus, uw welbemind kind; onze Heer, onze Broer. Moge Hij ons leven leiden, moge Hij de ziel zijn van ons bidden, moge Hij instrument worden van ons handelen.
Wij worden gevraagd er op uit te trekken, om met elkaar te delen wat we aan licht, aan warmte, aan vreugde en geluk ontvangen hebben. Ik meen dat dit toekomst heeft. Ik wens ons toe dat deze geraaktheid voor ons steeds opnieuw een bron is voor geluk, voor trouw en liefde. Wie zo leeft heeft de toekomst. Niet alleen voor zichzelf, hij of zij bouwt ook aan toekomst. En dan mogen we dankbaar zijn voor Hem die ons raakt, die ons aanraakt. Want dan ervaren we de goede God als een bron waaruit we steeds kunnen putten om de toekomst in het nieuwe jaar met hoop tegemoet te gaan.
Ook zei Hij hun: ‘Breng je de lamp soms binnen om die onder de korenmaat te zetten of onder het bed? Toch zeker om hem op de standaard te zetten? Want iets is alleen geheim om aan het licht gebracht te worden, en het werd alleen verborgen om aan het licht te komen.
Ik wil jouw licht ontsteken, zegt de Heer. Ik ben het die jouw vlam doet branden en jou doet leven. Ik verlang dat ook jij licht zult worden in deze tijd. Vraag niet hoelang, voor wie of waarvoor… Maar laat je leven branden, ... dan kan Ik door jou wat warmte in deze wereld brengen.
JOZEF EN MARIA BRACHTEN JEZUS NAAR JERUZALEM OM HEM AAN TE BIEDEN AAN DE HEER. (LUCAS 2, 22-35)
Maria en Jozef stellen hun kind onder de zegen van de Heer. Een zinvol gebaar als teken van vertrouwen in de toekomst. Hun kind zal een licht zijn voor de enen, maar een’ omstreden teken’ voor anderen
Heer,... niemand kan het leven voorzien. Daarom kom ik tot U en leg in uw handen: alles wat ik heb, alles wat ik doe, alles wat ik ben. Laat me niet enkel voor mezelf leven, maar verbonden met U en gegeven aan mensen.
ZING VOOR DE HEER EN VERHEERLIJK ZIJN NAAM (PSALM 96)
In een wereld waarin mensen medemensen doden, wijst U, Heer, ons de weg naar echte vrede. Als een verre stem klinkt U in ons bestaan,... roept U ons om niet ons eigen heil te zoeken, maar warmte te geven en onderdak, om zelf licht, hand, wegwijzer, broer en zus te zijn.
Wees de bron die het kind in ons wakker houdt. Dan zullen wij klein kunnen worden aan onszelf en groot aan overgave aan anderen, en zal er toekomst en vrede mogelijk zijn voor iedereen op aarde, een huis voor iedereen, samen op weg in de voetsporen van Jezus, Uw mens-geworden Zoon. Amen.
"God is naar ons toegekomen. Dat is de echte betekenis van Kerstmis." Dat heeft Jozef De Kesel, de nieuwe aartsbisschop van Mechelen-Brussel, kort na middernacht gezegd tijdens zijn homilie in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal in Brussel. "Hij heeft zich niet laten kennen door blijk te geven van macht en rijkdom. Hij heeft dat gedaan onder de vorm van een kind voor wie er geen plaats is. Onder de vorm van een vreemdeling die niet ontvangen wordt."
In een verwijzing naar de huidige vluchtelingencrisis waarmee Europa worstelt, vroeg De Kesel "niet alleen hen die ons genegen zijn" met liefde en eerbied te benaderen, "maar ook hen voor wie geen plaats is, die we als vreemdelingen benaderen, van elders komen, anders zijn, er niet bij horen. Op de vlucht voor een geweld dat geen naam heeft."
Het kind dat in Bethlehem geboren wordt, is "van een heel bepaalde soort", aldus de aartsbisschop. Heel zijn leven zal hij een vreemdeling blijven. "Hij zal niet eindigen als overwinnaar, maar als een veroordeelde, gehangen aan de schandpaal (...) Niet om te heersen is Hij gekomen, maar om te dienen. Niet om te tonen hoe ver Hij boven ons verheven is, maar om bij ons te zijn, één van de onzen, mens als wij. Solidair met hen die niet meetellen."
Op het einde van zijn homilie lanceerde De Kesel, die eerder dit jaar André-Jozef Léonard afloste als aartsbisschop, de oproep om "onze deuren niet te sluiten en onze grenzen niet te beschermen". "Anders riskeert het echt koud te worden. Een harde wereld, ieder voor zichzelf, onverschillig voor hen die buiten zijn."
Mochten we er ook binnen drie maanden, tijdens de zomer er nog bewust van zijn! Maar vergeten kunnen wij dat toch niet als we dag in dag uit barmhartig zijn voor elk-ander!
Barmhartigheid staat nu wel heel dicht in deze dagen voor Kerstmis.
Barmhartigheid betekent voor mij in de complexiteit van het samenleven en in ons eigen leven steeds zoeken om het hart, het positieve en zinvolle durven te zien en te beleven.. Begrip opbrengen, vergeven, opnieuiw beginnen met anderen en met jezelf. Dat vraagt vaak heel veel innerlijke kracht en soms is het een lange en lastige weg. Ons vertrouwen in een barmhartige Vader, zoals Jezus ons leerde, is gelukkig een steun. Barmhartigheid maak je in de praktijk door zoveel als kan met jouw hart naar mensen te luisteren,en door in de liturgie Gods liefde, Gods glimlach en vergeving aan te brengen.
Barmhartigheid is een thuis en een plek met een hart aanbieden.
Naar André Monstrey, rector van de basiliek Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangen, Dadizele.
In die dagen kwam Elia na een tocht van een dag in de woestijn bij een bremstruik.
Hij zette zich eronder neer. Hij verlangde te sterven en zei:
“Het wordt mij teveel, HEER, laat mij sterven want ik ben niet beter dan mijn vaderen.”
Daarop ging hij onder de bremstruik liggen en sliep in.
Maar opeens stiet een engel hem aan en zei tot hem:
“Sta op en eet.”
Hij keek open daar zag hij aan zijn hoofdeinde een koek, op gloeiende stenen gebakken,
en een kruik water.
Hij at en dronk en legde zich weer te ruste.
Maar opnieuw, voor de tweede maal stiet de engel van de HEER hem aan en zei:
“Sta op en eet; anders gaat de reis uw krachten te boven.”
Toen stond hij op, at en dronk
en, gesterkt door het voedsel,
liep hij veertig dagen en nachten
tot hij de berg van God, de Horeb, bereikte.
In het zoeken naar nieuwe vormen van gebedshuizen kwam men op het idee een kapel die ooit toebehoorde aan een paterorde, om te vormen tot een stilteplaats, en daarvoor koos men de naam DE BREMSTRUIK naar analogie met het verhaal hierboven.
