God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
God, Je vraagt me of ik zonder zonde ben als ik stenen wil werpen. Nee, zonder zonde ben ik niet... ik verdien ook stenen, vind ik.
Het kwaad in mij, het kwaad in haar, het moet worden uitgeroeid, ik maak me er kwaad op, maar in Jouw ogen zie ik geen boosheid; ik mag er zijn met zonde en al, je straft me niet, je kijkt me aan en blijft bij me, zelfs als we jou straks aan een kruis nagelen omdat we niet durven geloven in zoveel liefde.
Gebed herstelt onze relatie met God. Zoals in elke relatie kan onze omgang met God aan kwaliteit en intensiteit hebben ingeboet. De vastentijd is de geschikte tijd om het contact met God te herstellen. Niet voor het oog van de mensen, zegt Jezus, maar in het verborgene. Maak je geen zorgen om de woorden van je gebed. Jezus wist dat het moeilijk is om gevoelens te verwoorden, daarom gaf Hij ons zelf een mooi gebed: het ‘Onze Vader’.
De vastentijd is ook de periode waarin wij ons bezinnen wat er in ons persoonlijk leven fout gelopen is. Waar het vuur stilaan uitgedoofd is en we lauwe christenen zijn geworden. Het is misschien een tijd om wat minder met onszelf en wat meer met God en de naasten bezig te zijn.
Ik zag vanochtend een klein vogeltje. Het zong... gewoon omdat het leefde. Ik heb er met verbazing naar zitten kijken. Zijn lied raakte me diep in mijn hart, waar nog zoveel pijn huist.
Dat dappere kleine beestje, ik ben hem dankbaar voor zijn zingen.
Wat er ook gebeurt de vogels zingen hun lied. Ze gaan gewoon door ze houden het vol.
O God, laat me toch op die vogel lijken die gewoon maar zingt.
Barmhartige God, in uw handen leggen wij ons leven, ons doen en laten in goede en in kwade dagen. Aanvaard ons zoals wij zijn: pelgrims op weg naar U. Doe ons weer opstaan wanneer wij zijn gevallen, bewaar in ons wat goed is en breng ons tot voltooiing op uw dag in Jezus Christus, onze Heer.
Ik bid dat ik me mag blijven laten raken door de noodkreet van velen. Dat ik niet verdoofd raak door dagelijkse berichten. Dat ik de oren sluit voor lastertaal en haatpreken. Dat de grenzen van het eigen hart zich nooit sluiten.
Naast de zeven gekende werken van barmhartigheid, is het goed in dit jaar ook eens de zeven geestelijke werken van barmhartigheid te benoemen, en er vooral aandacht aan te besteden. Later meer daarover.
Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want wie vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan.
Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen. Stel, voor zover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven. Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters.
Gisteren en alle dagen zijn voorbij, begraven in de tijd. Je kunt er niets meer aan veranderen. Maar wat doen we met de scherven van gisteren? Laten we ze liggen of moeten we ze helen?
Als we scherven laten liggen, en er niets mee doen, is de kans groot dat we ze steeds mee blijven dragen, zodat ze ons dag na dag verwonden.
Willen we echter kunnen zeggen: 'Scherven brengen geluk', dan is het onze taak de scherven op te pakken. De goede stukken eruit halen, om daarmee iets nieuws te maken.
Maar het is ook mogelijk de scherven te helen door oprecht te vergeven. Opnieuw vertrouwen te schenken, de ander weer een nieuwe kans te geven.
Goede Vader, Gij kent de bangheid van ons hart, Gij kent de pijn uit ons verleden en onze kleinmoedigheid in de liefde. Wij bidden u: maak ons vrij van alle krampachtigheid en leer ons onszelf uit handen te geven en toe te vertrouwen aan uw liefdevolle ontferming. Dan zal alles nieuw worden en vol vreugde in Jezus Christus, de nieuwe mens.
