God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Wij Gods werk, Gods kunstwerk, Gods gedicht. Ik vind dat een even prachtige als diepzinnige gedachte. Een kunstwerk van God, een gedicht van God. Het zegt niet alleen dat we bij God horen, ten diepste van God zijn, schepsel zijn, door hem gewild, maar ook dat er aan ons is gewerkt, met plezier en dat God in ons iets van zichzelf heeft gelegd. Want een goede kunstenaar maakt niet zomaar wat, een echte dichter schrijft niet zomaar wat, maar legt iets van zichzelf in wat hij maakt, in wat hij schrijft. Een kunstwerk van God, een gedicht van God. Het zegt niet alleen dat we bij God horen ten diepste van God zijn, schepsel, maar ook dat wij mooi zijn. Want dat is de sfeer die hoort bij kunstwerk of gedicht, de sfeer van schoonheid. Natuurlijk gaat het dan niet om de normen die aangelegd worden in de reclame van anti-rimpel of anti-roos. Hoewel die zin uit een van die reclames eigenlijk wel heel goed past: ‘ik ben het waard, u toch ook’.
In de ogen van God, volgens de normen van God zijn wij mooi, zijn wij het waard, zijn wij waardevol, ieder van ons.
Paus Franciscus vraagt de gelovigen om zo mogelijk dagelijks een kerk te bezoeken, er in stilte te bidden en naar Jezus te luisteren.
Paus Franciscus vraagt de gelovigen om zich te voeden aan de eucharistie en om broederlijk te zijn: Ik roep iedereen op om, zo mogelijk dagelijks en met name tijdens de moeilijke perioden in het leven, een bezoek te brengen aan het sacrament van de oneindige liefde en genade van Christus, dat in onze kerken wordt bewaard en er vaak verlaten is.
Spreek er vertrouwelijk met Christus,
beluister Hem in stilte en vertrouw u rustig aan Hem toe.
"Terwijl de bevolking lijdt, worden ongelofelijke bedragen uitgegeven om de strijdende partijen van wapens te voorzien. Sommige landen die deze wapens leveren, hebben tegelijkertijd de mond vol van vrede.
Hoe kunnen we wie met de rechterhand streelt en met de linkerhand slaat, nog geloven?"
God van leven en licht, nu de nacht valt over onze stad, bidden wij voor wie het duister een dekmantel is: voor vrouwen en kinderen die tot heimelijke arbeid worden gedwongen; voor zwervers die geen geborgenheid kunnen vinden; voor daklozen die geen veilig onderdak meer bezitten; voor verslaafden die wonen in hun duistere dromen; voor asielzoekers die zich noodgedwongen schuilhouden. Wij bidden ook voor al degenen die zich inzetten voor deze mensen-van-de-nacht, omdat Gij voor licht en leven hebt geschapen.
Onze vader in de hemel Wij hopen en wensen dat uw naam heilig mag zijn over de hele aarde. Wij hopen en wensen dat uw droom voor de mensen waar mag worden, op aarde en in de hemel. Geef ons wat we vandaag nodig hebben, en vergeef ons onze fouten. Help ons om ook aan anderen hun fouten te vergeven. Help ons om sterk te zijn en wapen ons tegen het kwaad.
De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
Nabeel Qureshi, afkomstig uit Pakistan, vertelt in een lijvig levensverhaal zijn bekering tot het christendom.
Nabeel groeide op in een islamitisch gezin en kent de Koran uit het hoofd. Aan de universiteit sloeg de twijfel toe toen hij in aanraking kwam met het evangelie van Jezus.
Dromen, vrienden en veel studie overtuigden hem meer en meer van de historiciteit van Jezus.
Dit boek getuigt over de innerlijke strijd van een moslim die zoekt naar de waarheid en in conflict komt met zijn familie.
Als het leven soms pijn doet en de storm gaat tekeer in een tijd van moeite en verdriet, alsof de zon niet meer opkomt en het altijd donker blijft, en de ochtend het daglicht nooit meer ziet.
Juist op die momenten, als het echt niet meer gaat laat me merken, laat me voelen dat U werkelijk bestaat, dat uw armen om mij heen zijn en uw liefde mij omgeeft, dat ik zal zien, als ik terug kijk, dat U mij gedragen heeft.
Als ik kom met al m’n vragen, met m’n twijfels en m’n pijn, met m’n angst en onveiligheid, dan lijkt de hemel soms van koper, geen gebed komt er doorheen en ik verstik in onzekerheid Juist op die momenten …
Heer, wilt U mij helpen als ik moe ben of verward, dat het geloof in mijn verstand ook zal leven in mijn hart.
Uw stille aanwezigheid in het tabernakel is iets onbegrijpelijks, iets groots. U had niets beters kunnen bedenken, God.
Uw stilte waarin het lawaai van ons leven wegsterft. Uw zwijgende aanwezigheid die alle tranen droogt, uw stilte… Uw stilte die welluidener is dan engelenkoren, die het Woord uitdrukt en ons troostend toespreekt. Uw stilte waarin iedere stem wordt opgenomen, waarin ieder gebed wordt veranderd: uw geheimnisvolle aanwezigheid… Dat is het leven, dat is de hoop, daar vindt ons kleine hart de rust en de moed om verder te gaan.
Pas als je een naam hebt, besta je echt. Geliefden geven elkaar soms heel unieke namen waarmee zij op een unieke manier voor elkaar bestaan. Zou God, die liefde is, ook ons niet aanspreken met zo’n unieke naam?
Heer, ik dank U voor de naam waardoor ik bestond nog voor ik was geboren, waardoor ik gekend en geliefd ben, waarmee U mij aanspreekt en in het bestaan hebt geroepen en mij eens tot Leven zult roepen om U bij uw Naam te noemen.
IK DANK U VOOR HET WONDER VAN MIJN LEVEN (PSALM 139)
