God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
"WIJ HEBBEN ZIJN STER IN HET OOSTEN GEZIEN EN ZIJN GEKOMEN OM HEM ONZE HULDE TE BRENGEN."(MATTEÜS 2, 1-12)
Na lang zoeken vonden de wijzen uit het Oosten hun weg naar de Heer. Deze 'geleerden' stonden open voor de tekenen van hun tijd. Zij waren bereid tot het avontuur van het geloof. Zij vonden het Kind, werden stil en herkenden zijn ontzaglijke grootheid.
God, vaak durf ik niet zoals de wijzen de ster in mijn leven te volgen om U te vinden. Het is ook geen gemakkelijke weg. Toch is dát een diep verlangen in mij. Maak mij nederig genoeg om U te herkennen in de tekenen van deze tijd.
ALLE VOLKEN DER AARDE HULDIGEN U , HEER. (PSALM 72)
Het afgelopen jaar werden 29 katholieke zendelingen in verschillende delen van de wereld omwille van hun geloof gedood. Dat blijkt uit haar overzicht dat het missiepersagentschap Fides bij de jaarwisseling heeft gepubliceerd. Het gaat om 18 priesters, 1 permanente diaken, 2 lekebroeders, 2 vrouwelijke religieuzen en 6 leken.
Na acht opeenvolgende jaren waarin de meeste zendelingen in Amerika werden gedood, staat Afrika voor het tweede jaar op rij aan de top van deze ranglijst als gevaarlijkste continent. Daar werden 12 priesters, een broeder, een zuster en een leek gedood (15). In Amerika werden 6 priesters, 1 permanente diaken, 1 broeder en 4 leken gedood (12). In Azië werd een leek vermoord en in Europa een zuster (zuster Antonia Pinho de in september werd vermoord in Portugal. De gevaarlijkste landen voor priesters zijn Nigeria (3), Burkina Faso (3) en Colombia.
Getrouwe God, voor het komende jaar durven wij U drie dingen te vragen. Geef ons een helder denken en een fijn aanvoelen, van wat elkaar verdriet berokkent en vreugde brengt. Geef ons een warm hart om dag na dag elkaar attentvol nabij te zijn in de kleine dingen van het leven. Geef ons vooral een grote trouw om elkaar niet los te laten in de moeilijke uren van dit nieuwe jaar. Zo zullen wij mensen zijn naar Uw hart en voor elkaar Uw zegen zijn.
De patriarchen en andere leiders van de christelijke kerken van Jeruzalem hebben in een gemeenschappelijke kerstboodschap aangedrongen op meer inzet voor vrede en gerechtigheid en gewaarschuwd voor de gevolgen van ondoordacht menselijk handelen: Oorlog en onrecht, vervreemding en onderdrukking, aantasting van het milieu en overconsumptie zijn zonden waaronder wij gebukt gaan en die tot verslaving aanleiding dreigen te geven bij de mensheid.
De geboorte van Christus moet ons blijvend herinneren aan de verlossing die God dankzij de omvorming van kwaad en onrecht tot stand brengt. Ondanks al deze menselijke kwalen geloven wij erin dat deze heilige tijd van Kerstmis mensen gerechtigheid zal brengen. Wij zijn ervan overtuigd dat dit in het bijzonder voor het Midden-Oosten en het Heilige Land het geval is. Kerstmis brengt ons het goede nieuw van vrede, gerechtigheid en verzoening van alle volkeren.
Laat mensen elkaar verblijden met warme liefde en aandacht, en breng weer samen wie in onvrede uit elkaar gingen. Wees aanwezig bij allen die deze dagen méér dan anders behoefte hebben aan troost, omdat ze eenzaam zijn of ziek, misschien wel uit het oog verloren of gekruisigd door verdriet dat niet te keren is. Laat ons niet gevoelloos heen kijken over wat vlak onder onze ogen door mensen wordt geleden. God, wordt opnieuw mens in ons.
Zegen al uw mensen en laat ons morgen weer een zegen zijn voor elkaar. Ik wens iedereen een liefde- en vreugdevolle dag!
‘Laten we niet wachten tot onze buren goed doen alvorens wij zelf goed zouden zijn voor hen, tot de Kerk perfect is alvorens we haar zelf liefhebben, tot anderen ons respecteren alvorens wij hen zelf dienen’, sprak Franciscus.
Ons leven leiden als een geschenk aan anderen ‘is de beste manier om de wereld te veranderen’ en God te danken voor de manier waarop hij iedereen liefheeft, zelfs ‘de slechtsten onder ons’, zei de kerkleider. ‘Hoe vaak denken we niet dat God goed is wanneer wij goed zijn en dat hij ons straft wanneer we slecht zijn. Toch is dat niet hoe hij is. Ondanks al onze zonden blijft hij van ons houden'.
Vanuit de diepte van onze welvaartsstaat roepen wij tot U, tot Gij U vinden laat. Want we hebben alles wat ons hart begeert, alleen het geloven hebben we afgeleerd.
De woorden van het oude kerstverhaal spreken voor ons een onverstaanbare taal. Want wie gelooft er in een engelenlied als hij het duivelse op aarde ziet?
Wie Iaat er nu nog alles in de steek alleen omdat hij naar de hemel keek? Wij geven U geen mirre of wierook meer, en 't goud kunnen wij zelf gebruiken, Heer.
Wanneer men nu de kinderen vermoordt wordt er nog nauwelijks protest gehoord. De herders vonden 't Kind en spraken over Hem, Wij zwijgen nog na ruim twintig eeuwen Bethlehem.
Wat moet het toch verdrietig voor U zijn dat wij zo groot doen - want U werd zo klein. Wij zijn kinderen van een harde, koude tijd, maar Iaat ons zien, dat Gij toch onze Vader zijt. Dat Gij ons zoekt in onze duisternis omdat Uw liefde onveranderd is.
Toen paus Franciscus om zijn mening over deze voorstelling gevraagd werd, was hij vol lof: Dit tafereel is zo realistisch. En dat is het evangelie ook! Het evangelie leeft. De kribbe is een huiselijk evangelie. Het nodigt uit: Jezus, kom maar. Dit beeld staat voor mij voor de tederheid van een gezin en een huwelijk.
Wat een zalig tafereel en hoe is het mogelijk dat er nog nooit eerder iemand het idee had om Jozef het kind eens te laten vasthouden en Maria te laten rusten?!
Kerstmis heeft natuurlijk vele betekenissen. Het gaat over vrede, menselijkheid, hoop. Laten we menselijk met elkaar omgaan. Die boodschap blijft ook vandaag klinken. Als gelovige raakt me echter allereerst dat God mens wil worden. Hij is niet enkel betrokken op ons, Hij wil zowaar ons mens-zijn delen. Dat is het unieke van het christendom. Ongehoord, maar hoe fantastisch is het.
Meewerken aan dat Rijk Gods, de grote droom dat het echt anders kan, is de opdracht die elk jaar opnieuw wordt geboren tijdens de kerstnacht. Kerstmis is in zijn essentie geen mierzoete cocktail van melige vredeswensen en gezellige feestjes, het is allereerst een oproep aan ieder van ons. De verlosser komt het werk niet verrichten in onze plaats, Hij komt ons vertellen hoe we zelf zijn leerlingen kunnen zijn.
Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.
De evangelist Lucas legt Maria een prachtige hymne in de mond. Ze spreekt deze lofzang tot God uit bij haar bezoek aan Elisabeth, inmiddels hoogzwanger van Johannes de Doper.
Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder: hij heeft oog gehad voor mij, zijn minste dienares. Alle geslachten zullen mij voortaan gelukkig prijzen, ja, grote dingen heeft de Machtige voor mij gedaan, heilig is zijn naam.
In wat volgt prijst Maria God om al wat over Hem al eeuwenlang wordt doorverteld: Hij stoot heersers van hun troon en wie gering is geeft hij aanzien. Wie honger heeft overlaadt hij met gaven, maar rijken stuurt hij weg met lege handen. Hij trekt zich het lot aan van Israël, zijn dienaar, zoals hij aan onze voorouders heeft beloofd.
Als iemand belijdt dat Jezus de Zoon van God is, blijft God in hem en blijft hij in God. Wij hebben Gods liefde, die in ons is, leren kennen en vertrouwen daarop. God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem. Zo is de liefde bij ons werkelijkheid geworden, en daardoor kunnen we op de dag van het oordeel vol vertrouwen zijn, want hoewel wij nog in deze wereld zijn, zijn we als Jezus.
