God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
MAAR UW JA MOET JA ZIJN EN UW NEEN, NEEN EN WAT DAAR NOG BIJ KOMT, IS UIT DEN BOZE. (MATTEÜS 5,17-37)
Als we ‘ja’ zeggen terwijl wij in ons binnenste ‘nee’ denken, dan is er verscheurdheid in ons. Overtuigd en tactvol onze mening zeggen, wekt vertrouwen. We zijn dan betrouwbaar. De wereld heeft nood aan mensen die trouw zijn aan hun woord.
God, soms zeg ik ‘ja’ terwijl ik in mijn binnenste ‘nee’ denk. Ik voel mij dan innerlijk verdeeld. Laat mij de vreugde proeven een betrouwbaar mens te zijn, die vertrouwen wekt en er ook naar leeft.
WIE WEIFELT, LIJKT OP DE GOLVEN VAN DE ZEE, DIE DOOR DE WIND HEEN EN WEER GESLINGERD WORDEN. (JACOBUS 1, 1-11)
Twijfelen, wikken en wegen, wie doet dat niet? Je keuzes in vraag stellen kost heel veel energie. Standvastig blijven brengt veel grotere rust mee.
Heer, net als iedereen heb ik het af en toe moeilijk. Help me wanneer het lastig wordt, toch trouw te blijven aan mijn keuzes. Van uw hulp ben ik zeker. Ik gooi mij in uw armen.
Hoe kunnen we niet bidden en samenwerken, zij aan zij,
om de armen van het Amazonegebied te verdedigen?
Querida Amazonía sluit af met een gebed tot de Moeder van het Amazonegebied.
Moeder, kijk naar de armen van het Amazonegebied want hun huis wordt vernietigd door kleingeestige belangen... Raak de harten van de machtigen, want ook al voelen we dat het uur laat is, je roept ons op om te redden wat nog leeft.
Jezus schreef met Zijn vinger in het zand. Hij bukte Zich en schreef in 't zand, wij weten niet wat Hij schreef, Hij was het zelf vergeten, verzonken in de woorden van Zijn hand.
De schriftgeleerden, die Hem aan de tand hadden gevoeld over een vrouw, van hete hartstochten naar een andere man bezeten, de schriftgeleerden stonden aan de kant.
Zondig niet meer, zei Hij, ik oordeel niet. Ga heen en luister, luister naar het lied.
En Hij stond recht. De woorden lieten los van hun figuur en brandden in de blos
waarmee zij heenging, als een kind zo licht. Zo geestelijk schreef Jezus Zijn gedicht.
Maria, ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen Graveer ze daarin met onuitwisbaar schrift. Dat niets of niemand ze daaruit kan branden ook niet als satan ze straks als tarwe zift.
Maria hou als’ t U belieft, mijn kinderen vast als ik ze los moet laten en laat altijd uw hulp boven hun zwakheid staan. Gij weet hoe moeilijk zij het zullen hebben als ze niet in het schema van de wereld gaan.
Maria ik vraag niet om mijn kinderen elk verdriet en leed te sparen, maar weest U, hun troost als ze eenzaam zijn en bang. Wil hen steeds voor Jezus, Uw Zoon, bewaren en laat hen nooit van Hem vervreemden, nooit, nooit, hun leven lang.
Ik wil daarop oprecht antwoorden: ja! Jezus is voor mij de sleutel tot het leven; op zijn levensstijl probeer ik steeds mijn leven af te stemmen. Maar er is nog meer te zeggen over deze dwingende vraag. De vraag of ik in Jezus geloof of niet, wordt niet in de eerste plaats beslist door de juiste belijdenis, door het herhalen van theologische formuleringen.
Het blijkt veel meer uit het feit of ik in de dagelijkse conflicten en teleurstellingen - als ik me niet begrepen en eenzaam voel, als ik me gekwetst en verlaten voel, bitter en hard word, of dat ik mij, juist als niemand mij trouw blijft, als anderen mij krenken en mijn oude wonden openrijten - laat vormen door de Geest van Jezus.
JEZUS SPRAK TOT ZIJN APOSTELEN: “KOM NU EENS ZELF MEE NAAR EEN EENZAME PLAATS OM ALLEEN TE ZIJN EN RUST DAAR WAT UIT.” ( MARCUS 6,30-34)
De apostelen kwamen juist uit een missionaire zending en Jezus zegt hen hier: “Gun u zelf nu eerst wat rust, uw ziel moet tijd krijgen om u in te halen.” Hoe dikwijls gebeurt het niet dat onze ziel achterop loopt? Herkennen we het: dat jagen en lopen, weken en maanden, soms zelfs zonder tijd om rustig te eten?
Heer Jezus, weg van alle drukte wil ik even rustig bij U verwijlen, gewoon op adem komen bij U. Even tot bezinning komen en bidden. Dank U dat U er steeds voor mij bent.
IK ZOEK U MET HEEL MIJN HART, LAAT MIJ NIET VAN UW GEBODEN AFWIJKEN. (PSALM 119)
Bernadette komt naar ons land. Het schrijn met haar relieken maakt een rondreis door Europa . Na bisdommen in Frankrijk, Italië, Duitsland en Spanje worden de relieken tussen 11 tot 22 maart in ons bisdom verwacht
Bernadette Soubirous ligt sinds haar overlijden in 1879 begraven in het klooster te Nevers. In het kader van haar heiligverklaring zijn in de jaren twintig van de vorige eeuw enkele stukjes bot bij haar weggenomen. Deze relieken worden in een aparte schrijn te Lourdes bewaard in een aparte Bernadette kapel naast de crypte. Sinds enkele jaren leent het heiligdom de relieken voor korte tijd uit aan andere bisdommen. Zelfs heeft men daartoe een speciale ‘reis schrijn’ laten maken
Dit schrijn komt ter verering aan op 11 maart in de St. Janskerk te Poperinge en vanaf 15 tot 22 maart in de basiliek van Dadizele.
Het zou billijk zijn dat onze Lourdesvrienden aan deze vieringen deelnemen.
Na een jeugd gekenmerkt door armoede wordt Giovanni Bosco op zijn 26ste tot priester gewijd. Dat was niet vanzelfsprekend: als arme boerenjongen leek hij daarvoor niet in aanmerking te komen en omdat hij mee de kost moest verdienen — zijn vader stierf toen Giovanni twee was — verliep zijn schoolcarrière met horten en stoten.
Zelf vertelde hij over een droom die hem als 9-jarige richting gaf. In die droom kalmeert hij een groep ruziemakende jongens door hen positief te benaderen. Het zou de rode draad worden in zijn werk met jongeren.
Jeugdwerker
Na zijn priesterwijding gaat Don Bosco verder studeren in Turijn, niet ver van zijn geboortedorp. In de verpauperde industriestad wordt hij getroffen door het lot van vele jongeren.
Doelloos en dakloos zwerven ze rond, gaan niet naar school en hebben geen werk, glijden af in jeugdcriminaliteit. Met een collega-priester bezoekt hij jonge gevangenen. Hij ligt mee aan de basis van een ‘oratorio’, een ontmoetingsplaats waar hij jongeren vier dingen wil bieden: een thuis, een school, een parochie en een plaats om te spelen.
Het oratorio breidt uit van occasionele opvang naar een voltijds leefcentrum. Don Bosco’s moeder is intussen komen meehelpen.
De snel aangroeiende gemeenschap leidt een tijdje een zwervend bestaan, tot ze in 1846 een blijvende stek vindt in Valdocco, een wijk in Turijn. Het centrum zal er gaandeweg worden uitgebouwd met ook een kapel, werkplaatsen, drukkerij, enz.
Op 2 februari vieren we het feest van ‘de opdracht van de Heer’, 40 dagen na de geboorte van Jezus. Het verhaal achter Lichtmis is te vinden in lucas 2:22-40. In dat verhaal wordt Jezus door zijn ouders in de tempel opgedragen aan God zoals dat de gewoonte is voor eerstgeboren joodse jongetjes. Tijdens hun bezoek ontmoeten ze de oude man Simeon. Hij herkent Jezus meteen als de Gezalfde des Heren en noemt hem ‘Licht van de nieuwe wereld’. Zo is ook meteen de oorsprong van de volkse naam Lichtmis uit de doeken gedaan.
Als een mens in nood verkeert, heeft hij niets aan een mooie boodschap, niets aan politieke standpunten en sociale manifesten als er geen mensen zijn die de daad bij het woord voegen, mensen die hem helpen, die bij hem blijven, die hem de moeite waard vinden.
"Wees niet bang, ik maak mensenvissers van je."
Er is nog zoveel nood, zoveel vergeten mensen, die wachten op iemand die naar hen zoekt, die de deur voor hen opent. Ze wachten op Jezus, maar de leerlingen van Jezus zijn veelal in vergadering. Hun telefoon is bezet! Ze hebben het zo druk met organiseren! Ze bestuderen de problemen en discussiëren over oplossingen.
Dat christenen de moed hebben om toch te gaan vissen, op mensen, dat in hun handen Gods liefde zichtbaar wordt, zoals toen bij Jezus.
