God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
"Zonder de voortdurende aanwezigheid van onze goddelijke Meester op het altaar van mijn arme kapellen, zou ik het nooit hebben kunnen volhouden, mijn lot met dat met de melaatsen van Molokai te verbinden.' Damiaan en de eucharistie. Is dat voor Damiaan de mis vieren of cvoor zijn melaatsen naar de mis gaan? Blijkbaar gaat het hier om meer, een diepere ervaring. Laten we maar bij de wijn beginnen. Jezus' wijn-wonder op de bruiloft is niet zijn sterkste toer. De beker van het laatste avondmaal 'dit is mijn bloed voor U vergoten' is sterkere kost. Ik weet niet of de theologie met dat zinnetje, terzelfdertijd deze waarheid, al klaar is. Maar we kunnen heel aandachtig de uurtabel in het bushokje raadplegen, terwijl de bus achter onze rug wegrijdt. Laten we de bus niet missen, practisch verstaanbaar blijven, een beetje op zijn Damiaaans. Wat als Jezus' bloed nu eens wjn zou zijn? Ons Heer zal ons die omkereing wel vergven. ... want Damiaan ervaart, als je tussen de lijntjes van zijn brieven leest, Jezus' eucharistische aanwezigheid als troost, bemoediging, meer nog: vreugde. Wijn!
Met deze prikbordgedachte eindigen we in schoonheid. Het waren heerlijke momenten! Dankbaar om de inbreng. Maar ik hoop en wens dat dit voorlopig einde eigenlijk een nieuw begin mag worden, zeker nu we met zijn allen wat meer tijd hebben om te herbronnen, want ...
GELOOF DOORGEVEN IS NIET EENVOUDIG, MAAR SAMEN GAAT HET GEMAKKELIJKER!
Het doet deugd dat weeral een paar mensen hebben gereageerd of ingespeeld op bepaalde citaten en/of bedenkingen zoals deze die ik graag deel met jullie en met dank om dit forum leven te geven!
"geloven .............doe je volgens mij als je ergens niet helemaal zeker van bent denk ik wel eens, en bidden.......kan je volgens mij overal,hoeft niet perse muisstil te wezen daarvoor... of perse een kerk daarvoor nodig?? Ik niet althans...ik vind er totaal niets wat mij echt aanspreekt, tenzij de orgelmuziek soms, maar dat is ieder zijn persoonlijke mening ..."
"Iedereen heeft zijn eigen geloof, zo heb ik de indruk. Elk geloof heeft een ander gezicht."
De auteur van deze gedachte lijkt wel eerder afwijkend van de andere personen die een bedenking achter lieten. Voor zij die nu pas inhaken, keer dan maar even terug in het archief. Maar bij deze 'gedachte' kreeg ik van een blogger meteen een even persoonlijk antwoord rond 'bidden' di ik eerstdaags post. Zo gaan we door met ons miniforum dat enkel de bedoeling had even stil te staan wat geloven voor elk van ons kan betekenen.
En dit zijn inderdaad geen loze woorden, want hoevelen weten zich zelfs hier verbonden via hun blog het delen in de waarden rond geloof; inerdaad voor heel velen ook hier een bron van inspiratie die veel verder reikt. Hebben wij elkaar trouwens zo niet gevonden?!
Aansluitend bij gisteren las ik nog het volgende al sta ik er persoonlijk niet volledig achter. Want het is maar wanneer je wekelijks naar de mis gaat dat je de draad kan volgen doorheen het Evangelie; dat je bewust tijd kan nemen om in gemeenschap de Eucharistie te vieren. Enfin, een bedenking vooraf bij wat werd achtergelaten.
"ALS JE GELOOFT, MOET JE NIET ELKE WEEK NAAR DE MIS GAAN VOLGENS MIJ. AF EN TOE IS OOK GOED. MAAR HET MAG NATUURLIJK WEL."
Is dat meteen niet al te vrijblijvend met het risico op de duur af te haken?
"Als je gelooft en wil leven zoals Hij, laat je alle je dingen zien in je bezigheden en doen en laten.
De kerk ( of de mis) is een plaats om tot rust te komen en vergeving te vragen, maar elk individu maakt het voor zichzelf uit waar hij die rust vindt.
Iemand die wekelijks naar de kerk gaat is daarom nog geen gelovige. Leven als God, dat is volgens mij geloven".
Eigenlijk stond bovenstaande niet geschreven tijdens die 'kerkdagen', maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat een lezer me bovenstaand stukje achterliet, en zo aansluitend bij het thema. Zeker ook rond naar de mis gaan waar er dan wel een ander zijn bedenking achterliet, maar dat voor morgen of zo.
Vanaf vandaag laat ik enkele gedachten na die mensen achterlieten bij een initiatief "Kerk in de Stad". Hierna en volgende dagen enkele getuigenissen of bedenkingen.
VOOR MIJ IS GELOVEN VERTROUWEN OP GODS LIEFDE EN ZIJN NABIJHEID BIJ ALLE MENSEN.
Als kind kregen wij allerhande voorstellingen van onze God. Een oude man met lange baard. Een man met een kroon en een lange mantel die over de wolken hing. Maar hoe ouder we werden verdwenen ook haast ongemerkt die beelden. Wij weten wél dat God er is en denken meestal nog altijd aan een plaats daar ergens 'in den hoge', maar hoe persosonlijker onze relatie tot God wordt, en zeker via Jezus Christus, ook hoe menselijker. Hoe meer we God in ons leven toelaten, hoe minder beelden we nodig hebben.
Het is zoals met geliefden. In het begin willen ze een foto van de ander; de ander zo vaak mogelijk zien, en op vandaag kan het gemakkelijker dan ook via de webcam, maar op de duur wil men echt samen zijn, is men zo dicht tegen elkaar dat men nog nauwelijks een deel van het geheel ziet. Denken we maar aan dat jonge koppel dat tegenover elkaar aan een tafeltje zit. Het beeld van de ander gaat trouwens helemaal op als ze elkaar kussen. Er zijn geen beelden meer nodig. Later worden ze in deze liefde ook één.
Dat is het mooie wat God met elk van ons voorheeft. Daarvoor moeten we blijven groeien in geloof, een leven lang.
Want we blijven mensen en kunnen zo moeilijk onze hoogmoed, ijdelheid en andere kleine kantjes overboord gooien. Deze zullen ons blijven achtervolgen tot aan de dood.
