God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Tijdens zijn toespraak over de nieuwe deken wordt bisschop Léonard emotioneel. Hij heeft het over het huwelijk tussen man en vrouw, en over het celibaat. 'Wij kiezen niet voor een celibatair leven omdat we frigo's zijn', zegt hij met krakende stem.
'We maken die keuze om ons hele hart aan jullie te kunnen geven. Maar we hebben ook liefde nodig. Niet van een vrouw, maar wel van de gelovigen".
Vandaag lezen we bij Nehemia 8,2-4a.5-6.8-10 o.a. deze passage/
"Komt,gaat lekker eten en drinkt er zoete wijn bij en deelt ervan mee aan wie niets heeft, want deze dag is aan onze Heer gewijd. Wees niet bedroefd, maar de vreugde die de heer u schenkt zij uw krcht."
O most holy Mother of God, O only Lady who are utterly pure in both soul and body, look upon me, abominable and unclean, who have blackened soul and body with the stains of my passionate and gluttonous life. Cleanse my passionate mind; set aright my blind and wandering thoughts and make them incorrupt; bring my senses to order and guide them; free me from my evil and repulsive addiction to unclean prejudices and passions which torment me; grant my clouded and wretched mind the sobriety and discernment to correct my intentions and failings that, freed from the darkness of sin, I might be worthy to boldly glorify and praise thee, O only true Mother of the true Light, Christ our God; for all creation, visible and invisible, blesses and glorifies thee, both with Him and in Him.
Het antwoord daarop is een duidelijk NEEN. Want voor de Afrikanen en Latino's is het geloof geen probleem. Dat is het enkel maar door de ogen van een te kleine Westerse bril.
God is onze tijd binnengetreden. Hij is niet zonder meer de afstandelijke, kille Meester van de kosmos. God is niet alleen de God van de natuurwetten. God heeft gesproken en heeft daden gesteld. Hij is geen principe, maar een persoon. Je hebt de taal van de liefde nodig en interpersoonlijke relaties om hem te benoemen. God is niet louter Schepper, zelfs neit alleen partner, maar lotgenoot. Hij is mens geworden.
Ergens duikt een verhaal op dat de god Atum met zijn geween de mensheid heeft geschapen. Zo was de mens geschapen om te rouwen.
Nu denkt iedereen wellicht meteen en terecht aan de tragedie in Haïti. Ik geloof persoonlijk niet in deze Atum al komt het geween van onze God ook overal ter spraken in de Bijbel.
Zelfs in het Evangelie lezen we hoe Jezus weende over de stad ...
Weent God/Christus vooral niet om het leed dat de mensen elkaar aandoen, vlakbij en veraf? Denken we maar aan de recente moorden hier, maar ook aan mensen elkaar naar het leven staan, decennia lang in Haïti, in de Gazastrook ...
De enige manier om Atums tranen te laten drogen, was tot ze tot stof waren vergaan. Dit is het enige, maar ook waarachtige aanknopingspunt van ons menszijn; dat we allen tot stof zullen wederkeren ...
Laat ons elkaar dan in deze tijden van nood tot brood zijn, een traan wegvegen bij die ander als het kan!
Geloof zonder liefde maakt fanatiek. Plicht zonder liefde maakt knorrig. Orde zonder liefde maakt kleinzielig. Macht zonder liefde maakt gewelddadig. Gerechtigheid zonder liefde maakt hard. en leven zonder liefde maakt hard.
Uit: "Reiki", de universele levensenergie ...
Bovenstaande mag dan heel nobel en waar klinken, toch mis ik de goddelijke boodschap. Het blijft allemaal zo oppervlakkig en is geen uitnodiging, noch uidaging voor een beter leven.
De christelijke hoop steunt niet op de kracht van mensen, maar op de kracht die van God komt die hem gratis wordt ingebracht.
Ik heb gehoord dat velen van jullie zitten te wachten op een wonder, een wonder dat ik, jullie God, de wereld zal redden. Hoe zal ik redden zonder jullie handen? Hoe zal ik rechtspreken zonder jullie stem? Hoe zal ik liefhebben zonder jullie hart?
Vanaf de zevende dag heb ik alles uit handen gegeven. Heel mijn schepping en mijn wondermacht: niet jullie, maar ik wacht nu op het wonder.
Uit respect voor anderen zijn wij maar al te vlug bereid ons christelijk geloof in de doofpot te stoppen. Maar eigenlijk zijn niet-gelovigen het meest verontwaardigd over katholieken die niet zéggen dat ze katholiek zijn, of die doen alsof ze het niet zijn. Er is niets zo inaanvaardbaar als het verbergen vanje identiteit. Het getuigt van eerbied voor je gesprekspartner als je eerlijk zegt: ik ben gelovig.
Hi. It hurts me to see that people around can be spending their time doing everything on the net. Let us take time out from our busy schedule to remember and honour our Mother Mary BY POSTING one Hail Mary (Seriously it does'nt take time . All you have 2 do is just cut-copy and paste)The effort does'nt take time- but the fruits are certainly sweet.
Een bezinning bij het Doopsel van Jezus, zomaar wat bedenkingen, maar toch ...
Het doopsel van Jezus ons doopsel een naam krijgen 'Jij bent me welgevallig'
Jij bent mijn kind Ik ben Zijn kind ... ook met mijn fouten en zonden ...
Telkens onieuw naar mijn Vader kunen en mogen gaan die me 'welgevallig' noemt.
Geven geeft dan leven. Ver-geven maakt van me een nieuw mens doet mij en de ander opstaan openbloeien;
zich AANVAARD weten en daar komt het toch op aan willen we geen verkeerde wegen bewandelen of in de knoei geraken die we misschien niet eens hebben gewild.
Ik denk hierbij aan de tragedie die ons ten deel viel op Nieuwjaarsdag ...
Tijdens de mis wordt steevast een gebed gebeden om vergeving met vaste items zoals omwille van ons klein geloof, ons gebrek aan vertrouwen, of door onze schuld ...
In die smeekbede voegde er een dorpspastoor er ooit stelselmatig aan toe: "Desnoods omwille van ons (slecht) karakter als het er op aankomt".
Het klonk toen wat nieuw, maar als we er even over mogen doordenken ... Is het precies daar niet waar het schoentje soms duwt ... als het er op aankomt.
Ons karakter is heel vaak een hindernis voor onze goede wil.
Heer, vergeef ons, desnoods omwille van ons karakter. En laat ons welgevallig zijn in Uw ogen, ook zij die door een plotse wrede dood in dit leven ons werden ontnomen.
Er stond iemand als waarnemer aan de deur van de kerk na de dienst. Hij observeerde mensen met lange gezichten die niet blij waren met elkaar - slechts om het einde van de corvee - mensen die zich haastig uiteenspoedden, elk naar zijn eigen hokje. Hij observeerde verder in zijn straat, op het werk, in krant en tv, in de wereld rondom; dat mensen mensen onrecht deden, wanhopig maakten en geen ruimte boden, dat mensen leden tot stervens toe.
Wanneer hij de volgende keermee naar binnen ging, observeerde hij mensen die luisterden naar woorden om van te leven, die bijeen waren rond Jezus gedachtenis om te doen wat Hij gedaan had ... hij observeerde ook dat zij brood aten.
Wanneer hij buiten kwam vroeg hij zich af of ze wel geloofden dat ze meer dan brood aten. Of zij wel geloofden met hart en geest, met handen en voeten, met woorden en daden.
Zo ja, dan moet ik dat kunnen observeren, dacht hij.
We moeten vertrouwen op wegwijzers zoals de wijzen. Ze gaan op weg en vertrouwen erop dat langs de weg er wegwijzers zullen staan waar ze langskomen. Ze stellen zich tevreden met dagreizen, zonder uitgewerkt reisplan, en ze gehoorzamen aan wat hun op elk ogenblik wordt gevraagd. Ze zijn helemaal niet ontredderd als er eens een fout adres tussen zit.
Wie gelukkig wil zijn moet tevreden zijn meet een kaart voor één dag ver. Hij moet kunnen geloven en hopen. Een beetje Abraham zijn, 'vertrekkkend, niet wetend het land waar hij naartoe moest'.
De tijd is iets van God: je moet hem zijn werk laten doen. En het is niet goed om problemen voor zonsondergang te willen oplossen. GOD ZORGT OOK MORGEN NOG VOOR ZIJN KINDEREN.
Het herhalen van deze zin net voor het slapen gaan gaf me rust en vrede. Dank U God!
