God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
De drie grote opdrachten van de christelijke gemeenschap zijn die van de verkondiging van het evangelie, het vieren van het geloof en het dienen van onze naasten.
De verleiding is groot de dienst aan de naaste los te koppelen van zijn goddelijke oorsprong. De navelstreng met God mag niet doorgeknipt worden. Alleen hij kan me zeggen wie mijn naaste is, alleen hij kan echte broederlijkheid stichten. Meer nog: alleen hij kan me de kracht geven, de genade, om mijn naasste lief te hebben, élk mens, veraf of dichtbij, als mijn eigen broeder.
U hebt ons oren gegeven om te luisteren, U hebt ons een mond gegeven om te spreken, U biedt ons de kans om mensen te ontmoeten, dichtbij en veraf. Voor al deze kansen van dialoog willen wij U danken.
Samen met al dit mooie dat wij van U mogen ontvangen, geeft U ons een zending. Doorheen onze woorden die wij tot anderen richten, mogen wij uw liefdesboodschap voor alle mensen laten weerklinken: voor hen uit Afrika, Latijns Amerika en Azië of gewoon hier bij ons. Zo krijgen allen de kans om doorheen onze woorden en daden uw liefde te ontvangen.
Help ons blijvend aandacht voor hen te hebben, voor hun zoeken en hun noden en help ons dankbaar te zijn voor hun goed woord voor ons.
Lieve Vrouwe, wij hebben u genoemd: de hoogste koningin, maar ben je vooral niet de doodgewone moeder, bezorgd voor elk van haar kinderen. Blijf daarom als de beste moeder wonen in elk Vlaams huisgezin, en sta ons vooral nu bij in de nood die ons komt te treffen, nu angst en dood aan de deur kloppen van damilie en vrienden. Wees gegroet, Maria, bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van de dood. Amen.
U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.
Zo moet ik misschien dan toch maar terug het lectoraat heropnemen na enkele jaren stilte.
"Wat voor de wereld dwaas is, heeft God uitverkoren om de wijzen te beschamen en wat voor de wereld zwak is, heeft God uitverkoren om het sterke te beschamen". - 1 Kor 1,27
Jezus heeft niet in één klap alle armoede weggenomen en alle ziektes genezen. Hij deed iets wat belangrijker was: de Almachtige werd zefl arm, en hij is mét de armen gestorven aan het kruis. Zo zegt hij: 'Leven met armen is worden zoals zij, hun wanhoop op je schouders nemen, hun woede en ontmoediging tot de jouwe maken." Dat moeten we in de kerk doen: naar de armen gaan, met hen leven, je inleven in de wereld van armoede en alles achter je laten. Als je dat niet doet, kun je de arme niet dienen, misschien nog minder Jezus volgen ...
Je kunt niet gelukkig zijn als je de gebeurtenissen uit je leven - van vroeger en nu - niet kunt lezen in de diepte: God is daarin aanwezig en er is amper iets in je leven gebeurd waarmee hij geen bedoeling had of je iets wou zeggen. Er is nog tijd om dat te ontdekken. Je kunt ook niet leven zonder geloof, dat betekent dat je weet 'dat voor God niets onmogelijk is'. Ik geef toe dat de meesten dat maar kunnen zeggen eens het lijden, het verlies voorbij ...
"Een bisschop is vervangbaar. Maar het leven van Roger Vangheluwe is uniek en onvervangbaar.
Indien je gelooft in een God die geen leven verloren zal laten gaan, kijk dan eens over die functie heen in de ogen en het hart van een mens.
Indien Vlaanderen naar de mens Roger Vangheluwe kijkt zal het leefbaar zijn voor hem. Dan zal hij op mededogen mogen rekenen.
Denk je dat God het moeilijk heeft met tranen en met een troostende knuffel? Kan God onze woorden en onze knuffels niet gebruiken om dit onvervangbare leven weer leefbaar te maken? Indien God hem het leven laat, is het dan niet onze plicht om een medemens nabij te blijven wiens leven nu in brokstukken ligt?"
Het zijn maar enkele bedenkingen van een dame waarvan je hier uw blog terug vindt en misschien een genuanceerdere kijk geeft op de mens Roger Vangheluwe.
Waar mensen God niet langer zien wordt het leven leeg en heeft niets nog zin en vooral bij jongeren bestaat dan het gevaar dat ze hun geluk in een roes of in geweld zoeken, schrijft de paus.
"Wat denkt u trouwens over aids? Beschouwt u de ziekte als een straf van God ten gevolge van de seksuele bevrijding? Men heeft ooit eens aan Johannes Paulus II de vraag gesteld of aids een straf van God was. Hij heeft toen heel wijs geantwoord dat het erg moeilijk is Gods bedoelingen te kennen. Ikzelf redeneer helemaal niet in dat soort termen. Ik zie in deze epidemie dus geen straf, hoogstens een soort immanente gerechtigheid, een beetje zoals we op het ecologische vlak soms de rekening gerepresenteerd krijgen voor wat wij het milieu aandoen. Misschien wreekt ook de menselijke liefde zich soms als ze slecht behandeld wordt, zonder dat daarvoor een transcendente bron tussenbeide moet komen. Misschien is het een soort immanente gerechtigheid, maar wat de concrete oorzaken betreft, moeten de artsen ooit in staat zijn te zeggen hoe deze ziekte is ontstaan, hoe ze aanvankelijk werd doorgegeven en dan verder verspreid raakte Maar algemener beschouwd, houd ik het bij iets in de orde van een soort immanente gerechtigheid. Slecht omgaan met de fysieke natuur brengt haar ertoe ons op onze beurt slecht te behandelen en slecht omgaan met de diepere aard van de menselijke liefde mondt ten slotte altijd uit in catastrofes op alle niveaus." Bron: Mgr. Léonard, Gesprekken, p.173-174.
rond de schandalen in de kerk zouden we vergeten dat het eigenlijk te doen is om ons persoonlijk geloof in een levende liefdevolle God die zelfs zijn eigen Zoon heeft gezonden om dezelfde weg van lijden, hoop en verlangen te gaan tot aan zijn en onze verlossing. Wij mogen en moeten dan verder bidden zoals we het al zo lang doen, vooral in tijden van nood en tegenslag, 'onze ogen gericht op Jezus'. Wij moeten het misschien vaker stil maken rondom ons en bewust eens een kruisteken maken, een weesgegroet prevelen, denkend aan hen die nu moeten lijden, dichtbij of veraf, maar ook dankbaar om wat ons zo maar is overkomen. Laat alle discussies niet laanger gaan over intermenselijke aangelegenheden, zonder ze te miskennen, maar denk eraan: ZIJ WAREN SLECHTS MET TWAALF! Het is bij die twaalf, bij de Heer Jezus zelf en zijn Moeder dat wij ons bewust hebben aangesloten. Mogen wij in dit uur dankbaar zijn voor deze genade, want alles komt van Hem ... en niet van de media.
Lector zijn is eigenlijk de mooiste geloofsbelijdenis. Het zijn vertrouwde gezichten, mannen en vrouwen die zich vrijwillig engageren om lector te zijn in de eucharistieviering. Elke gelovige is geroepen om zijn geloof te tonen in woord en daad. Wie zich aangesproken voelt door God kan niet over Hem zwijgen. Een lector is op de eerste plaats een gelovige. De specifieke taken die een lector opneemt maken het mogelijk om op een bijzondere wijze het geloof te belijden. Enerzijds kan de lector getuigen van zijn geloof doorheen de verkondiging van Gods Woord. Anderzijds kan ook het voor- en meebidden van een lector een ware geloofsbelijdenis zijn. Je staat er niet zo maar iets af te lezen of af te dreunen. Je voelt de nabijheid van de Heer heel intens in en om je heen. Je doet het allemaal met het nodige respect, en hoe langer je lector mag en kunt zijn, hoe meer je er ook van gaaat houden, het laat je niet meer los want je staat meteen ook ten dienste. Zelf ben ik heel lang lector geweest, en het eigenaaridge, zeg maar het merkwaardige is dat mensen die ik al langer niet meer had gezien wegens verhuis, me nu soms nog aanspreken met "Jij was het zeker die voorlas in onze kerk". Mooier compliment kan je toch niet krijgen. Mag dit een uitnodiging zijn voor hen die eraan denken lector of voorganger in het gebed te worden.
"Waar is God in die Media ?" Is God dan toch zichtbaar? In de catechismus hebben wij dat toch geleerd met het antwoord op de vraag: " Waar is God ?" en dan moesten we aframmelen : "God is in de hemel op de aarde en op alle plaatsen . ". Waarom dan terug de vraag: Waar is God in de media ? ? ? ? Verwijderd , verzwegen , belasterd ,getergd , onzichtbaar gemaakt door de mist van het misbruik? De sensatie heeft de voorrang nu , moord en oorlog , corruptie , geweld, verkrachting, sex ! ! ! Gewild verzwijgen van het recht , waar is geweldloos en verdraagzaamheid . . ?. En dan ook de laksheid van onszelf! Wij maken niet de tijd om te zien waar " Hij "dan wél is , waar wij Hem wél zien . . . kijk mee en zoek de liefde van de Geest en het Woord , en Zijn beeld zal u overal terug vinden ! !
Met dank voor deze bijzondere bijdrage aan mijn 'peter'!
"Geloven is voor mij die hoop op een God voor wie een mens niet vervangbaar is, voor wie iemands leven uniek is en daar ook alles moet aan gedaan worden."
Lokale overheden lieten minderheidsgroepen in Pakistan met opzet verdrinken.
Lokale besturen zouden - volgens een woordvoerder van de Kerk - moedwillig etnische minderheden minder goed beschermd hebben tegen overstromingen. De armsten van de armen zijn volgens hem de ergste slachtoffers van de huidige crisis.Volgens de anonieme bron werden de oevers van de Indus in het zuidoosten van de Sindh provincie met opzet niet opgehoogd. In deze streek leven vooral stammen die het christendom of het hindoeïsme aanhangen, twee religieuze minderheidsgroepen.
In het evangelie van Martha en Maria is Martha druk aan het bedienen op het feest, - en pas op, dit is ook een belangrijke taak - mensen voorzien van lekker eten, van drank, het feest gaande houden, de sfeer helpen bouwen, ... Maar daarnaast zit Maria aan de voeten van Jezus en luistert. Ook dit deel is van onschatbare waarde, met je hele wezen écht aanwezig zijn. Soms voelen we ons daar wat in te kort schieten ... Tijd kan een vijand zijn, maar proberen we er toch kwali-tijd van te maken met de hulp van Gods Geest! Het is aan God te danken: HIj maakt ons enthousiast, in God verbonden Martha én Maria te mogen zijn, want los van Hem kun je niets.
