God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Begrijpt gij wat Ik u gedaan heb? Gij spreekt Mij aan als Leraar en Heer, en dat doet gij terecht, want dat ben Ik. Maar als Ik, de Heer en Leraar, uw voeten heb gewassen dan behoort ook gij elkaar de voeten te wassen. Ik heb u een voorbeeld gegeven opdat gij zou doen zoals Ik u gedaan heb.
Straks vieren we het pascha van de Heer, zijn doorgang van de dood naar het leven. Hij heeft de diepste onmacht gekend. Als we geloven in zijn verrijzenis, dan wordt de dood niet ontkend, niet vergoelijkt, wel ontkracht. God is sterker dan alle duisternis en dood. Daarom vieren we ook dit jaar met grote dankbaarheid Pasen. Ook in de woestijn kan een weg gebaand worden. Ook daar kan water stromen uit de rots.
"Vasten, dat is de ramadam van de christenen" zei een leerling in de klas.
Beperken (versoberen) in eeten en drinken geen vlees ... ter wille van het lijden van de dieren geen vlees ... ter wille van de ecologische voetafdruk.
Vermindering van energiegebruik ....
Mensen, het zijn maar enkele dingen die ik heb genoteerd en waarvan ik me luidop de vraag stel hoe ver we verwijderd zijn van het échte christelijke vasten, deze veertigdagentijd die we nu doormaken. Het lijkt alsof we alles overboord hebben gegooid en enkel nog een omhulsel overhouden dat dan nog het best verkoopt in ecologische winkels. Misschien heeft de jongen uit de klas het wel héél goed gezien.
Maakt u nergens zorgen over, maar bid voor alles. Vertel God al uw problemen en verlangens en vergeet vooral niet Hem te danken voor alles wat Hij doet. Dan zult u de vrede van God ervaren, een vrede die ons menselijk besef te boven gaat en die wacht houdt over uw hart en gedachten, omdat u in Christus Jezus bent.
We zijn de stilte ontwend. Ze is ons dooor de geluidindustrie ontnomen. In een wereld van verslavend en neurotiserend lawaai (ook lawaai dat ons overkomt) kan de beoefening van de stilte een protest en verademing zijn. We kunnen elkaar een dienst bewijzen door de stilte op verschillende manieren gestalte te geven. Want stilte is méér dan afwezigheid van geduld. Het is een vorm van ontvankelijkheid, een dialoog met jezelf, ervaring van gemeenschap. Tenslotte onmoeting met God, zeker in deze veertigdagentijd.
Het christelijke geloof schenkt hoop, overgave, zingeving. Het is de ware spiritualiteit die niet draait om prettig gevoel maar om leven met God door middel van de Spiritus Sanctus (Heilige Geest). Terwijl Kerstmis ons in kinderlijkheid troost, omdat God mens wordt, bevrijdt ons Pasen van de dood, omdat Christus de poort naar de hemel in het eeuwige leven heeft geopend. Daarmee is ons leven niet van ondergeschikt belang; we bestaan niet om pas in het hiernamaals maar ook al in het hiernumaals gelukkig te zijn. Alleen is het onzin om de gehele levenskaart op de tijdelijkheid te zetten. Dat maakt hijgerig, dikbuikig, verwend. Beter zo te leven dat elke dag de dood ons tegemoet kan treden. Dan overvalt hij ons niet. En bij niet te grote hechting aan het leven hier zijn wij ook vrijer, al kennen we slechts de eeuwigheid in geloof. Onthecht leven is onbekommerd leven.
Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Christus Jezus heeft verlost. -- Romeinen 3:23-24
Op zaterdag 2 april om 15.00u komt Monsiegneur Jozef De Kesel, de (nieuwe) bisschop van Brugge het nieuwe (ronde!) altaar in onze Sint-Jozefskerk (Roeselare) inwijden. Naast de inwijdingsplechtigheid een unieke kans een nieuwe bisschop te mogen verwelkomen en met hem ook een praatje te slaan achteraf. Dit bericht is dan ook een uitnoding aan alle geïnteresseerden.
Het inwijden van een altaar is heel veel meer dan het besprenkelen van het altaar met wijwater. Hier wordt het heilig chrisma gebruikt om het altaar te zalven, zeg maar volledig met het heilig olie in te wassen. Tijdens deze plechtigheid wordt de litanie van alle heiligen gezongen.
Voor wie het interesseert, je kan de ritus volgen onder 'Orde van dienst voor de wijding van kerk en altaar, ICLZ1993'
Het voelt hier in elk geval aan als een feestdag.
NOACH, ABRAHAM, MOZES, ze rictten allemaal een altaar op. Het nieuwe offerlam werd Chrstus zelf. Laat dit altaar dan ook het middelpunt zijn van onze eredienst, ons gebed en onze dankzegging.
Ik geloof, ik vertrouw en waag een sprong m te geloven. Over twijfels heen weet ik heel diep vanbinnen weet ik zeker ... dat Hij zoekt naar mij, God blijft niet boven, ver weg van mij, maar wil steeds weer iets nieuws beginnen.
