Gezien de Gothardtunnel gesloten was reden we dan maar via de Sint Bernard naar Italie. Eens aan de Gran San Bernardo gekomen besloten we over de pass te rijden. We hebben het ons niet beklaagd. Hierbij een foto aan de grenspost.
De vlier, die bijna overal groeit en hier een exemplaar in mijn buurt van reeds redelijke afmetingen, is alom bekend. De schors gebruikt men voor stoffen te kleuren en de blaren voor kneuzingen en winterhanden en natuurlijk de bessen voor allerlei siropen. De bloesem gebruikt men tegen verkoudheid en alle luchtwegeninfecties. Opgelet voor de leken, de onrijpe besjes en de rest van de vlierstruik zijn giftig.
Beste ouders en begeleiders van kinderen. Deze bereklauw is geen parasol. De kinderen durven deze plant wel eens gebruiken als parasol! Bij aanraking van de stengel kan je een soort brandwonden oplopen. Eigenlijk reageert het sap van de plant met zonlicht. Dus de kleine handjes lopen zeker gevaar bij het aanraken van deze kwaadaardige doch aantrekkelijk mooie schermbloemige plant.Bovendien staat deze plant meestal op een bereikbare plaats langs de weg.
Marcus Van Vaernewyck was een dichter en historicus, niettegenstaande hij maar korte tijd school had gelopen heeft hij als autodidact levendig werk geleverd. Hij zou geboren zijn te Gent in 1518 en overleden te Gent in 1569 en begraven in de familiekelder in Sint Baafs.
Hij was actief in het stedelijke en maatschappelijke leven.
Als genealoog kan wel veel gehaald worden uit de werken van Vaernewyck. Vele gebeurtenissen in Gent werden aan het papier toevertrouwd over brandstichtingen, moorden en plunderingen enz.
Deze gedenkplaat is aangebracht op de hoek van de Baaisteeg.
Mijn petekind Lucas, is mijn vijverbewaker. Momenteel speelt hij enkel met de handjes in de vijver. We verwachten wel dat hij er met dit warm weer wel eens met de voetjes instapt. Geen nood voor de gevoelige lezers, de vijver is met ongeveer 20 cm water gevuld, bovendien is er steeds controle door een van ons.
Nog een foto uit de oude doos. De Blauwe Poort in de Ooidonkdreef te Bachte Maria Leerne. Foto genomen met de rug naar het kasteel, ter hoogte van ons huis de "Kapelanij". Bemerk de oude kasseiweg met links een berijdbaar fietspad. Je kunt zelfs de gebroken boordsteen links van de weg zien alwaar wij toentertijd met de fiets veilig de kasseibaan konden oprijden om ons huis te bereiken. Nostalgie.
De Blauwe Poort in de Kasteeldreef of Ooidonkdreef te Bachte Maria Leerne. Momenteel terug hersteld na een beschadiging door een vrachtwagen. Zie op de foto een populier waar in de jaren 60 een bliksem insloeg. Deze inslag heb ik met al mijn zintuigen meegemaakt. Als jonge knaap maakte dit voorval toch wel indruk op mij.
Deze dieselmotor, eveneens industrieel erfgoed, staat aan de ingang van het MIAT te Gent. ABC (Anglo Belgian Corporation) dieselmotoren. Het bedrijf dat gevestigd is op de Wiedauwkaai produceert dieselmotoren sinds 1912.
Deze machine staat aan de voorzijde van het MIAT te Gent. Deze werd gebruikt om kabels te slagen en zware touwen.De machine liep op rails omdat ze moest kunnen bewegen volgens de lengte van de kabel of touw die moest worden geslagen. De haken die u ziet draaien allen in dezelfde richting naargelang de kabel links of rechts moest worden geslagen.
Enkele jaren terug fotografeerde ik deze fiets tegen een oude rustieke gevel in een zijstraat van het verkeersvrije centrum van Engelberg. Engelberg is een cultureel centrum gelegen op 1020 m hoogte in Centraal Zwitserland. Engelberg is ook gekend voor zijn Benediktinerklooster uit omstreeks 1120.
Jazzfestival in Gentbrugge. De jazzmis voorgegaan door pastoor Fons Callebaut werd opgeluisterd door de The Julian's New Orleans Jazzfriends. Na de mis liep de overvolle tent ietwat minder vol en konden we met ons kleinkind de tent terug vullen voor het aperitiefconcert. Dit concert werd door allen zeer geapprecieerd, zelfs onze Lucas kon het dansen en applaudisseren niet laten.
Maasmechelen shopping center. Tussen de gebouwen van deze (winkelstraat) zie je deze twee schachten staan als enig overblijfsel van de kolenmijn van Eisden. De ene schacht werd gebruikt door de mijnwerkers en de andere werd gebruikt om de kolen naar boven te brengen. Er is ook nog een terril. De kolen die boven kwamen werden gewassen en van de stenen gescheiden. Het was deze afval die de terrils vormde. De mijn van Eisden kwam er rond 1922. De laatste mijnen gingen dicht in 1992.
