Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Ja toen ik nog conducteur was,moest ik de omroep op de trein doen.Ik maakte zelden fouten. Maar ik heb ooit eenmaal een foutieve omroep gedaan.De reizigers hebben daardoor eens goed gelachen. reden:Ik kreeg een oproep via dienst-gsm dat door een ongeval met voorgaande trein de reizigers in de volgende halte moesten uitstappen en verder moesten met speciale autobussen. Ik deed de omroep. De foute schrijf ik nu maar de echte niet kun je ook eens lachen.
Dames en heren hier volgt een mededeling.Door een ongeval aan voorgaande trein,zal onze trein eindigen in station ......De rit zal verder gezet worden tot station......met speciale autobussen. U wordt verzocht vriendelijk uit te stappen en begeven naar de uitgang van het station.
het woord vriendelijk stond op een verkeerde plaats en dit door de snelle reactie van mij
Ik ben wat zenuwachtig.Het komt met de dag dichter.Onze tentoonstelling van nze treinclub. Ik weet natuurlijk niet of ik reclame mag zetten op de blog van mijn treinclub.Tijdens deze tentoonstelling is onze baan constant in werking.Er rijden dan vanaf 10..0 tot 18.00 ononderbroken treintjes Ho 1/87.Men kan ook zien op de website www.amra-modeltreinen.be . Hopelijk zal er veel bezoek zijn op het fort II van Wommelgen.Er zullen borden gezet worden hoe men moet gaan om ons te bereiken.ik mag dan vanaf nu medehelpen bij de bediening van de baan. Het leren bedienen neemt praktisch een half jaar in beslag omdat er drie bedieningspanelen zijn. Technische gegevens van de baan:lengte 1200 meter in twee grote zalen.Drie bedieningspanelen 1)Hoofdstation 2)Rangering 3)Schaduwstation-niet toegankelijk voor publiek is voor het afhalen defect materiaal. Ik hoop veel senioren te mogen ontvangen.De leden zijn te erkennen aan hun badge met naam erop. De bedieng van de stations een regelaar en twee bedieners. de vertrekken kunnen gebeuren in beide richtingen.De treinen rijden volgens het Belgische systeem.Links zoals in het echt en met Belgische seinen.Bediende in de stations en volgens autaomatische op het hoofdspoor. De baan heeft twee rotondes om de trein op een hoger niveau te krijgen. Er zijn speciale spoorverbindingen om de trein van de baan om te leiden naar andere stations langs verschillende wegen. Kom gerust af,het is de moeite waard.We kunnen de draaischijf misschien werking zien en ook de rangeerloods. Tjenneke
Ik ging wandelen en ik sloot de deuren Ik keek, zag mensen met bloemen sleuren Ze gingen stil naar het kerkhof hand in hand ze gingen binnen,een traan uit de oogrand ze bleven staan bij een graf en zette de pot neer het was zo stil,geen geluid bij dit mooie weer een stil gebed van liefde met heel veel hoop ze veegden de traan af die van het gezicht kroop ze spraken in gedachte met hun geliefde vriend het kon hun ouders zijn of hun enigste kind ze gingen hand in hand terug naar buiten deze dag heeft voor ieder veel te beduiden Toen ik deze mensen terug zag buiten gaan stopte ik met wandelen en bleef even stille staan big ietie
Nu met allerheiligen denk ik nog terug aan mijn oudste zus.Mijn ouste broer heb ik nooit gekend,die is gestorven vier maanden voor mijn geboorte.Hij was 21 maanden oud.Deze dag is nu een dag om aan hen te denken.Alhoewel ik hem niet ken enkel van fotos het blijft mijn broer . Het triestigste van dit verhaal is.Ja jullie weten ik was conducteur op de trein. Drie jaar geleden vroeg ik op mijn verjaardag om één dag verlof,geweigerd personeelstekort. Mij konden ze enkel vervangen door colegas uir de elite ploeg-zij die bevoegd waren voor de reeks Brusse-Amsterdam.In onze reeks waren dertien mensen die meemochten met de Beneluxtrein naar Amsterdam,om samen de controle te doen met NS-conducteurs. Op elf november moest ik ook werken,ik wou verlof om mijn toen op sterven liggende zus een laatste groet te kunnen brengen. Ik had de middagdienst-eerst naar-eerst naar Amsterdam en dan van Brussel terugkomen. Ik had gedaan om 20.55 en was thuis om 21.15. Ik was juist binnen toen mijn zus belde:Etienne een gelukkige verjaardag voor vandaag.Ge waart al vroeg weg.Ge moet nu niet komen want ik ga slapen,maar geef moeder nog eens ik wil ze voor de laatste keer spreken. Dit gesprek heeft een half uur geduurd.Ik zette de meeluister toets op,maar werd op vraag van mijn zus afgezet.Wat er gezegd is,mag moeder niet zeggen het is een belofte. De dag daarop moest ik weer naar Amsterdam. Voor ik doorging telefoon van schoonbroer.Hij zei tegen ons na het gesprek is zus in coma gevallen,ze had veel pijn,maar wou uit respect voor mij niet op mijn verjaardag te sterven.Ze is dan heengegaan op 54 jarige leeftijd op twaalf november. Ik kan van mijn zus het enigste zeggen.Zij was een moedertje voor al de jongste van het gezin.Ze was levendig,lachte graag,maakte graag grappen zoals ik.Maar de laatste dagen ja;;;;ik zeg het liever niet. Het is een november ik denk aan haar vandaag.Maar vergeet niet dat ik altijd aan haar denk. Ja ik denk aan de telefoon:Etienne kun je me komen halen om mee naar de shopping te gaan? Kun je me even komen helpen?en dergelijke van die vragen. Een ding we waren twee grappenmakers en nu ben ik nog alleen grappenmaker. Soms zeg ik:Emmy waarom zijt gij weg van ons. Tjenneke
De jongen van vijf wandelde met vader naar het bos en naar de rand van het water Daar bleven ze samen staan te dagdromen keken naar de grote oude kastanjebomen ze zagen de bladeren vallen op de grond ze vielen naast de kleine jongen in het rond de jongen keek er naar met een grote bliek en vroeg:Papa zijn de bomen vandaag ziek Neen mijn zoon zo moet het altijd zowaar het is de natuur die het doet ieder jaar. De bladeren moeten vallen ze zijn oud dan is er volgend jaar nieuw leven in het woud De jongen begreep deze woorden van vader en zal ze voortvertellen aan zijn zoon later. big ietie
Ze zit voor de pecé diep ineen gestoken triestig,ze heeft nog met niemand gesproken ze voelt zich door iedereen alleen gelaten ze denkt:Ik heb niemand meer,geen maten ze tokkelt wat op haar vriend het klavier ze wil vriendschap,vreugde en wat plezier zelfs de kinderen komen eens niet kijken zou ze voor die eenzaamheid bezwijken ze mommelt een heel zacht gebed om geluk zij had vroeger vriendschap en dat is nu stuk Ze zit daar en plots gaat de bel aan de deur ze staat op van de pece en haar dagelijkse sleur daar is iedereen die haar een verjaardag wensen ze is blij en niet meer alleen gelaten door de mensen big ietie
Mijn vader zei eens over verdriet ik ben een man en dat ken ik niet Voor mij is verdriet een deel van het leven Ge moet in blijdschap en leed kunnen geven Geven wat ge ooit van je ouders ooit kreeg vriendschap,liefde,leed,vermaak en verdriet dit is de enige ervenis van hen ,vergeet dat niet. Verdriet is heel erg omdat niemand het begrijpt Vreugde is een ander deel van liefde die rijpt. Zeg nooit ik ken geen verdriet en geen spijt want de oudervriendschap zijt ge zeker kwijt. Dinsdag komt mijn verdriet op de strooiweide dan leg ik een roosje en staat vader aan mijn zijde Dan voel ik zijn aanwezigheid eventjes daar dan ben ik gelukkig voor de rest van het jaar. big ietie
Ja wat is Axioma.Is dat een grap? Ik ging vroeger met vader zaliger op onze vrije dagen veel vissen. Wij hadden redelijk ons panneke vis.Normaal brachten wij de grote mee naar huis.Ik spreek van een grote kolblei.Ons viswater was bij ons het fort van Wommelgem om een tweehonderd meter van huis. Het was eerst van de staat.Nu is het van de gemeente. Ik ging mijn visvoeder of lokaas altijd bij dezelfde leverancier halen.Daar kenden ze mij al. Ik zat met mijn vader op een keer op onze vaste plaats,toen er een van colegas sportvissers bij ons kwam staan.Deze vroeg aan mijn vader:Zeg Cois,wat doet gij in uwe voeier.? Ons vader:Ik ken het niet zenne moor onze Tjen daar,mijn zoon weet het goed. Ik keek naar mijn vader die een grijns op zijn gezicht had. Die man vroeg mij:Zeg Tjenneke wat doet gij in uwe voeier? Ik glimlachte:Zeg tegen niemand niet zeggen hé.Het is AXIOMA en dat kunt ge alleen bij.....halen.Ik fluisterde de naam in zijn oor. Twee dagen later stonden wij buiten onze autos te wassen en die man kwam voorbij.Hij zei:Zeg ik heb mijn vrouw justekes naar de winkel gestuurd om Axioma. Een dag later stonden wij op het eind van de straat en die mn was er ook en boos dat die was.Hij vloeken dat wij hem zitten had omdat dat niet bestond.Axioma is iets uit de wiskunde. Komt daar toch een camion in de straat van de firma AXIOMA en ik zei:Hé zotteke en wat is dat dan? Die man is dan zelf naar de viswinkel gegaan. Resultaat noppes en wij hebben hem nooit meer gezien.De vrienden vissers tegen mij:Wij zijn al een jaar bezig om die grote pocher weg te houden van ons en gij doet op een week tijd. big ietie
Ik zag eens een roosje staan in de wei ik dartelde er op af en ik was zo blij Ik dacht bij me zelf ik heb het geluk Als deze roos eens voor moeder pluk Ik bleef eerst even naar de bloem kijken ik bewonderde het dat zalig prijken Zou ik het lukken voor in de bloempot ik keek eerst naar boven en dacht aan God Oh neen ik laat het roosje aan de struik staan kunnen we het ook bewonderen bij wandelen gaan
De tijd dat ik nog een jonge treinwachter-treinchef was,mochten we maximaal negen dagen van maximum 10 uurdienst,na mekaar werken.Nu mag dit niet meer. Op een keer had ik de lange dienst zoals we vroeger zeiden. Daarmee begint ge op vrijdag avond laat om dan met de laatste omnibus van Brussel naar Antwerpen kwam.Dit werd ook het weekendje omnibus genoemd omdat ge ook die zaterdag en zondag deze laatste trein had.Die kwam destijds toe in Antwerpen om 01.17.Je had gedaan om 01.32 met de vrijdag en zondagdienst.De zaterdagdienst eindigde om01.27 om geen zondaguur meer te betalen. De diensten die daaropvolgden vielen elke maal met de beginuur 13 uur later dan het einduur van de vorige dag.Nu is dat 14.00 interval.Dat ging zo de hele week,tot ge de laatste dag van die reeks van 9 dagen dus de zaterdag de morgend om 2.15 moest beginnen. Met deze dienst moest je eerst met een MA-trein naar Lier(MA-trein is een diensttrein om personeel van de late dienst naar huis te brengen).In Lier moesten we overstappen op een goederentrein tor Herentals.Daar deze trein maximaal 50 km per uur reed deden wij de afstand Lier-Herentals in 25 minuten. Aangekomen moesten we een trein klaarmaken met drie rijtuigen.Deze waren nog met houten bankjes.Om 04.30 kwam de diesellok ertegen en konden de rijtuigen verwarmd worden met stoom.Tegen 06.00 kwam de eerste trein uit Antwerpen er aan en de reizigers stapten over.Dan konden we vertrekken voor onze rit naar Turnhout en dit vier maal op en neer.Dan konden we een trein terug nemen naar Antwerpen Centraal om te stoppen. Geloof me of niet:Deze dienst duurde maar vijf minuten minder dan de toen toegelaten maximum dienst van 10 uur.Dat waren 8 treinen die ge deed als treinchef met een maximum bezetting van 60 reizigers.In de scholierentrein van deze reeks van acht trein zat ongeveer 40 reizigers.De andere twintig zaten op die zeven andere treinen. Ik was meestal op mijn werk bij deze dienst met de laatste tram en was ik een uur te vroeg. Andere colegas die van rond de kust waren,moesten met de laatste verbinding komen en waren meestal 2 uur in het station vooraleer te beginnen. Op een zaterdagmorgend kwam ik thuis om 11.45 van mijn dienst en ik moest mijn wagen nemen om boodschappen te gaan doen.Mijn vader wou zelf niet rijden. Ik was terug om 14.00 en ik wou gaan slapen daar ik al van vrijdag avond 22.30 wakker was.Maar ik mocht niet.Ik werd dan beledigd door iedereen voor slappeling.Ik ben dan maar die avond om 22.00 in mijn bed gegaan.Ik heb toen 12 uur aan een stuk geslapen. Die zondag heeft vader zijn verontschuldiging aangeboden om dat die vergeten was dat ik die week 85 uur gewerkt heb. Ik was die zondag rust maar ik moest dan weer voor een reeks van zeven dagen opkomen. Ik ben blij dat die regeling voorbij was.Maar maximum zeven dagen nu aan max 9 uur is ook veel.En toch trimestrieel zouden ze aan een gemiddelde komen van 38 uur per week. Maar als we die reeks hierboven voorbij waren konden we twee weken verlof hebben met maximaal vier dagen verlof vragen,daarbij achterstallen van compensatiedagen en rusten. tot blogs tjenneke
We gaan stilaan naar een november Dan ga ik naar de wijkbegraafplaats dan doe ik voor vader een remember leg ik een rode roos bij hem en zijn maats We hadden altijd ruzie en woorden toch mis ik hem voor al mijn vragen al ben ik nog zo oud hij blijft mijn vader Na al die ruzie denk ik nog alle dagen ik denk zo aan hem en zeg:Pa tot later Ik leg de roos dan neer,hij komt ze halen met deze boodschap die ik immer draag Schrijf over mij in je dagelijkse verhalen We vergeten die ruzies dan ook graag. big ietie
Een moeder troost haar kind dat ze haar leven lang bemint Ze houdt het vast in de armen om het met liefde te warmen bij ziekte zal ze het verzorgen vandaag en zeker ook morgen ze voedt het met leren te leven met de liefde die moeders geven nu is de moeder voorgoed gegaan het kind zal er nu alleen voor staan het bezoekt het graf met een tulp en vraagt moeder om laatste hulp en wordt zelf ouder van een kind en het is zo dat alles terug begint big ietie
Iemand is gekomen in ons leven, die heeft bij ons vertoefd,heel even. Iemand is terug op weg vanwaar die kwam er is een kloof geslagen een hele diepe dam. Iemand is nu heel gelukkig waar die nu is die laat ons achter met een groot gemis. Maar wij blijven aan iemand denken verdorie die is niet dood,die blijft eeuwig in onze memorie.
voor de vulling 100gr geraspte amandelen -2 thélepels poedersuiker-60 gr geraspte oude pistolets 4O gr boter - 1kgr appelen -40 gr kristalsuiker - 1 snuifje zout -50 gr rozijnen
bloem zout 75 ml lauw water de olie goed mengen tot een elastise gladde massa er een bol van maken en op bakpapier in een droge pot afgedekt met deksel 30 min laten rusten dan een keukenhanddoek met bloem bestrooien en daar de deeg op uitrollen dan dun met een derde van de boter insmeren en over de handdoek uitrekken tot ingeveer 50 x 70 cm ondertussen amandelen met poedersuiker én geraspte pistolets mengen met 40 gr gesmolten boteren in een pan even aanroosteren en dan over de deeg strooien
appelen schellen klein snijden met suiker en kaneel naar smaak mengen en weer bovenop het deeg leggen doch de randen vrij laten oven op 180 gr voorverwarmen deeg oprollen en insmeren met de overige boter 45 min bakken
smakelijk ik vind het tamelijk ingewikkels en ga er liever eentje eten groetjes vicky
Gegroet gij lieve vrienden van dit net ik heb jullie toch niet uit het bed gezet vergeef me deze vroege heldendaden ik wou dat jullie in het geluk baden De lucht is momentaal nog niet blauw hopende dat het zonneke komt gauw hopelijk gaat de zon weer schijnen en de regenwolken eens verdwijnen Ik maak het eventjes kort vandaag ik moet nog snel winkelen gaan graag maar weet ik vergeet jullie allen nie allen de groetjes van big ietie
Hoor de avond eens vallen het wordt stilaan donker buiten hier en daar nog een fles knallen vogels die een laatste liedje fluiten
Ik ga stillekes alles al inpakken ge hoorde de mensen die riepen dat de avond was aan het zakken en de maan die begon te piepen
De kleintjes moesten al naar het bed de ouderen keken al naar de teevee ook de vuilzakken werden buiten gezet zo dan was iedereen weeral eens tevree
Nog een tijdje moet er worden gewacht en dan komt er een nieuwe mooie dag maar eerst even gaan slapen deze nacht dan komt ook de zon terug als het mag big ietie
Mijn jongensdroom was om theoloog te worden.Ik wou gaan studeren om godsgeleerde te worden.Om mee te gaan om opzoekingen te doen naar de oorsprong van alle godsdiensten. In de eerste plaats begon ik al vanaf mijn achtste levensjaar te lezen in de boeken over de godsdiensten. Ik kwam op twaalfjarige leeftijd in het atheneum terecht.Ik moest zoals elke van de klas op medisch onderzoek en de klastitularis besliste wie goed en wie slecht onderzocht moest worden.Deze man zei in de jongens hun gezicht:Ik kan niet tegen uwe zotte smoel,ik ga u expres buizen.Jullie spreken te Nederlands.Als jullie plat Antwerps kunnen,dan zal ik er voor zorgen dat jullie erdoor geraken. Tegen mij zei hij:Gij vuile rosse gij kunt wel Antwerps spreken,maar gij zijt geboren in de wijk van arme mensen dus ik ga je toch buizen.En dat ventje wil professor worden. En ik liet dat er niet bij al was ik de kleinste van de klas.Via een vriend kon ik regelen dat ik het volgend jaar over zou gaan naar het atheneum van Deurne in plaats die van Antwerpen.Dichter bij huis. Omdat mijn grootvader havenarbeider was en mijnvader instructeur bij den tram ging die leraar nog verder.Bij de directeur ging die leugens ban mij zeggen,zoals dat ik tijdens de middag in het cafe zat enzoverder. Hij kwam me op straat tegen en zei me dat hij me juist wou hebben omdat ze met hem juist het zelfde hadden gedaan toen hij veertien was en een slachtoffer moest hebben. Geloof me ik ging van die atheneum af,maar moest van thuis naar de technische school.De leraar heeft ook zijn overplaatsing gevraagd naar die atheneum,maar ik was er niet. Veel later heb ik deze man tegengekomen op de trein met een treinkaartje.Ik deed of ik hem niet kende. Hij vroeg me vergiffenis voor wat hij gedaan had.Ik kon in de universiteit al leraar gexeest zijn. Ik heb hem apart genomen en hem de hand gegeven en er een kruis over gemaakt.Hij was blij dat ik zo was en hij zei me dat hij geen leraar meer was daar dat die door een bepaalde jongen na mij van de school is gemoeten en day hij nooit meer voor een klas mocht staan. Ik heb deze man nog een paar keer gezien en daarna niet meer.Hij zou van verdriet overleden zijn omdat hij zijn jongensdroom niet mocht verderzetten.Namelijk leraar blijven tot op zijn pensioen. Ik ben geen professor geworden maar ik denk dat dit mijn levensweg die ik bij de geboorte heb meegekregen van boven. big ietie