Vandaag, na het ontbijt, was het een beetje bewolkt. We hadden besloten om mijn schoonouders ook een beetje van het moois van de westelijke richting van de Algarve te laten ontdekken. We reden eerst met de auto naar Carvoeiro. We vonden het nu al wel sneller dan onze vorige keer. Maar het is beslist de moeite om dit natuurstukje in de rotsen voor een tweede keer te bezoeken. Met Hugo deed ik de wandeling nog eens over die ik vorige keer alleen deed. Langs de rotstrappen naast de kust daalden we af. Hugo genoot er met volle teugen van, ondanks hij last heeft van hoogtevrees. Daarna reden we naar Lagos, de Portugezen spreken het uit als Lajos. Het weer was al omgeslagen naar zeer goed en we misten onze short, die we thuis vergeten waren. We liepen nogmaals langs de oude binnenstad en de slavenmarkt, waar ik voorstelde om Hugo te verkopen, maar de tijden zijn veranderd, hé. De winkeltjes waren allemaal geopend en de sfeer was goed, want blijkbaar hebben de Portugezen al kerstvakantie. Rond 13.15u gingen we op onze vorige camping eten. Een buffet voor een lage prijs kan je hier niet laten liggen. Onze oude buur, van de camping, kwam er ook eten en was verrast om ons nog eens terug te zien. Nadien reden we terug richting Silves. Een oud dorpje waar er vroeger veel kurkfabrieken waren en nu nog slechts één overbleef. Linda had in de groene Michelingids gelezen dat je de fabriek kon bezoeken en dat het een goede toeristische exploitatie had. Het adres werd in de gps gezet. Bij aankomst zagen we helaas dat alles er gesloten was. Twee werklui die er buiten kwamen, wisten me te vertellen dat heel het fabrieksmuseum al een jaar failliet was. Tja, daar stonden we dan. Op de berg zagen we ook de burcht nog die in rode zandsteen opgetrokken was met ernaast de kathedraal. We namen de moeite om tot boven te wandelen en bekeken er de buitenkant. Toen we terug naar de auto gingen zagen we plots een winkelstraatje met rode loper. We kwamen er terecht in het oude stadsgedeelte. Het was een prachtig oud dorpje waar we de nodige winkeltjes bezochten. Toen we nadien terug naar huis reden,stuurde de gps me langs een smal wegje met mooie sinaasappelgaarden. Prachtig. Er liggen ook al veel sinaasappels op de grond, maar die worden naar het schijnt nooit opgeraapt. Moe en voldaan genoten we ’s avonds nog van enkele gebakjes die we in Lagos bij een artisanale bakker kochten. Ook de pasteisj de natal werd door mijn schoonouders heerlijk bevonden.

stany

20-12-2012, 19:39 geschreven door stany

Liefste bloglezers,

Wij willen jullie van harte een zalig kerstfeest
en een heel gelukkig Nieuwjaar toewensen
vanuit Portugal. Hef samen met ons het glaasje.

Stany en Linda

19-12-2012, 21:14 geschreven door stany

Het beloofde een mooie dag te worden volgens de meteosite. En dat was ook zo!
Van in de voormiddag konden we al genieten van een superzonnetje. We waagden het erop om naar een markt te gaan in Albufeira. Omdat Stany zich eerst goed had geïnformeerd aan de balie van de camping, reden we zonder omwegen naar de dichtstbijzijnde parking. Bij een markt kan je je nooit op voorhand een beeld vormen. Is het een kleine markt? Verkopen ze er alleen groente en fruit? Al gauw wisten we dat het om een grote markt ging. Zo ver we konden zien zagen we overal marktkraampjes. Onze zintuigen werden langs alle kanten geprikkeld. Mooie bonte kleuren van truien, armbandjes, sokken, pyama’s en handtassen kwamen ons tegemoet. Lekkere geurtjes van in frituurolie gebakken churros prikkelden onze neus. En onze oren die wisten niet waar ze het hadden. Marktkramers riepen, krijsten en lokten klanten door een bonte mengelmoes van verschillende talen uit te kramen. We vonden het vaak lachwekkend hoe temperamentvol vooral de dames hun koopwaren aanprijsden. Het marktbezoek was een geslaagde onderneming.
We reden huiswaarts voor het middageten. Het was zo zonnig dat we buiten konden picknicken.
Heerlijk genoten we nog een poosje na in het zonnetje.
Halverwege de middag besloten we om terug naar Albufeira te rijden. In onze gids wordt deze stad omschreven als de drukste badplaats van de Algarve. Gelukkig merkten we daar nu niet veel van.
Het was er gewoon gezellig druk in de oude binnenstad. Alle geplaveide straatjes komen uit op een centraal plein waar het niet ontbreekt aan cafeetjes en terrassen. De straatjes zijn soms hellend of dalend met trapjes want de stad ligt hoger dan het strand. Lekker kuierend genoten we volop van de zon, zee en gezellige straatjes.
Op de terugweg stopten we aan een appelsienenkraampje langs de weg. Ons vokke stapte uit om een zak te gaan kopen. We zagen hem met hand en tand uitleggen wat hij nodig had. Na een poosje kwam hij oprecht fier met twee volle zakken appelsienen naar ons toelopen. Het zijn de lekkerste appelsientjes die ik al gegeten heb en we kunnen er nog genoeg van smullen.
De temperatuur bleef vandaag lekker lang aangenaam. Het was een supertoffe dag.

Linda

19-12-2012, 18:42 geschreven door stany

Taken zijn er om uitgevoerd te worden. Het was vandaag mijn taakje om te bloggen. Ik ben samen met mijn echtgenote vorige zaterdag geland in Faro een hele belevenis ,het was dan ook de eerste keer dat wij in een vliegtuig zaten, ik moet zeggen dat alles super verlopen is. Wij zijn zeer goed onthaald ,het weerzien was zeer emotioneel. Wat hadden jullie gedacht. De zon liet zich zondag al zien dat was een fijn gevoel. Vandaag hebben wij een groot deel van de streek ‘de Algarve’ gezien. Linda had de trip goed voorbereid en stany heeft die taak heel goed uitgevoerd we waren in de wolken met de uitstap en we zaten met ons hoofd letterlijk in de wolken we zaten immers zo rond de 950 meter hoogte.
We hebben de waterbron van de liefde bezocht. Er was een oven buiten waar er heerlijke broodjes gebakken werden alles op een rustige manier. Yuna was mee van de partij en dat gaf ons een goed gevoel den hond was blij en wij dus ook. We hebben ons bokes ’s middags in een fijn aangelegd stukje natuur verorberd tussen amandelbomen en appelsienbomen met tussendoor een citroenboom,een hele ervaring voor ons . Het stadje Monchique hebben we bezocht voor we de lage bergen introkken (sic), er was zoveel te zien van links naar rechts da’k er mottig van werd en dat had niks met de rijstijl van Stany te maken maar wel met de straffe koffie die ik gedronken had aan de bron van de liefde (ik had beter water van de bron gedronken) maar ja t’was nu zo. Al bij al hadden we een geweldige dag waarbij we veel van het binnenland gezien hebben. Ik heb gezien dat de mensen hier een huis dat waarschijnlijk aan bepaalde eisen niet meer voldoet, kompleet laten verkrotten. Ze laten het gewoon zo staan. We hebben hier zeker niet te klagen over verveling want men laat ons hier zoveel mogelijk zien van het prachtige Portugal. Zeker een aanrader om te bezoeken. De mensen hier praten wel rap maar ik denk niet dat ze  zo vol stress zitten zoals bij ons.

 groetjes hugo

18-12-2012, 22:14 geschreven door stany

Vandaag was het ritueel veranderd,  we waren niet meer met z’n tweetjes. Het appartementje staat zo’n 60 meter van onze caravan. Yuna, kreeg zoals steeds als eerste haar eten en daarna trokken we naar moemoe en vava. De tafel stond al gedekt en we genoten van het ontbijt met de nodige verhalen van onze reis en het thuisfront. Nadien trokken we met de auto naar het dorpje hier aan de kust. Het weer was goed en onze fleece trui verdween al snel rond onze heupen. We wandelden over de dijk en een stukje over het strand. Het zonnetje deelde in onze vreugde. Snel was het al na de middag en keerden we terug naar huis. We genoten van een glaasje wijn en een broodmaaltijd. We hadden nog ruim voldoende over van de kaasschotel van gisteren. Nadien reden we terug naar de zee om een strandwandeling te maken langs de andere zijde van het dorpje. De zee was volop aan het opkomen en we waren net op tijd om terug over een watergeul te zijn, anders hadden we een heel eind moeten omlopen om terug bij de auto te komen. Even gunden we elk koppel de tijd om te relaxen. Dan was het feest. We deden een goede wijnfondue. Heel lekker en met de nodige glaasjes wijn erbij kon het niet stuk. ’s Avonds keken we in onze caravan nog naar quiz me quick en kropen nadien lekker in ons bedje. Er werd vandaag heel wat bijgepraat en de dag was eigenlijk te kort; zoals altijd.

Stany.

17-12-2012, 21:40 geschreven door stany

Naar deze dag hadden we al even uitgekeken. Ons moeke en vokke gingen ’s avonds met het vliegtuig naar Portugal komen.
We hadden nog wat taakjes te verrichten. Daar had ik wel zin in. We begonnen met de auto.
De achterbank moesten we vrijmaken zodat onze passagiers straks mee in de auto konden. Dus moesten we even wat plekjes zoeken om de spullen die altijd op de achterbank  blijven vanwege plaatsgebrek in de caravan, tijdelijk onder te brengen.
Daarna ging ik ijverig aan de slag met winkellijstjes. We wilden de ijskast al vullen met lekkere hapjes voordat ze aankwamen. Na het winkelbezoek wou ik vandaag al wat koken zodat we daar maandag, als we op uitstap gaan niet te veel aan moeten denken. Weldra rook het in onze caravan heerlijk naar
bouillon van kip, gebakken champignons en heerlijke zelfgemaakte witte roux. Je hebt het al geraden: het werd een vidéschotel. Het was er één en al bedrijvigheid. We zorgden voor een kaasschoteltje want onze reizigers zouden vast nog wel een hongertje hebben als ze gingen aankomen.
Om 16.00 u mochten we de sleutel van hun huisje afhalen. We konden dan al het lekkers stockeren in hun ijskast en het ook al wat gezellig maken. Ik was heel blij met al deze taakjes, dat bracht wat afleiding.
We hadden ook voor een klein cadeautje gezorgd. Het inpakken gaf me fijn gevoel. Ik voelde voor het eerst een beetje ‘kerst’.
Om 21.00u vertrokken we naar de luchthaven in Faro zo’n  40 km van onze camping. Ons moeke en ons vokke zaten toen nog in het vliegtuig. Dat vond ik best spannend. Het was voor hen de eerste keer dat ze een vliegreis boekten. Toen we in de luchthaven aankwamen rond kwart voor tien konden we vrijwel meteen vaststellen dat hun vliegtuig geland was. Waterlandertjes liepen al over mijn wangen voordat ik ze gezien had. Het weerzien was hartverwarmend. Het was een ‘ mooi moment’. In de auto wisselden we al heel wat verhalen. Maar vooral in hun knusse vakantiehuisje genoten we volop van onze kaastafel met een glaasje wijn. We babbelden honderduit tot midden in de nacht. Dit was nog eens een dagje met een gouden randje.

Linda

16-12-2012, 17:48 geschreven door stany

Amaai, vandaag  zou het gaan regenen hadden we op de weersvoorspelling gezien. En inderdaad,  toen we deze morgen opstonden was het bewolkt. Het zonnetje van gisteren was nergens te bespeuren. Maar het was droog. Dat is ook al goed. Heel rustig genoten we van ons ontbijtje en een tasje koffie en thee met op de achtergrond radio 2. Het is genieten zo. Tegen 10.30u trokken we naar Albufeira om er in de Lidl een apparaat te gaan kopen dat een paar weken geleden in de aanbieding was geweest. Helaas, alles was al weg. We deden een voorraad op voor volgende week met Linda haar ouders. Nadien reden we huiswaarts, het was al na de middag zodat we eerst ons middagmaal nuttigden. Hier doen ze precies weer de afwas met koud water op de camping , want warm water is er niet in de afwasbakken. We moeten dus eerst water koken in onze waterkoker en dan doen we de vaat in onze voortent. Een afwasmachine missen we echt nog niet hoor, alhoewel er op die camping tegen Madrid 3 kleine vaatwassers waren waar de Spanjaarden veel gebruik van maakten. Na de middag namen we onze fietsen en reden eens naar het dorpje aan de kust. Het is zo’n 3 km verder. We maakten een ritje langs de dijk en zagen dat de zee een beetje wilder was dan normaal. Zou het toch slecht weer gaan worden? Een uurtje nadat we thuis waren, begon het dan lichtjes te regenen. Den hof moet af en toe ook is wat water hebben, hé.( lol). Later op de avond ging het dan over in regen. Tegen 18.30u werd te TV aan gezet en hadden we plots geen beeld meer. Weer even in de regen aan de schotel gaan draaien en bijsturen , maar het bleef niets. Het heeft te maken met het slechte weer. Bij de buren , die TV keken in hun voortent, zag ik wel beeld. Ik besloot om eens al mijn posten te zappen om te zien op welke zender ik wel beeld zou hebben. Plots op zender nr 100 kreeg ik beeld op één. Maar dit is de niet HD zender. Dus, bij slecht weer krijgen we geen beeld op HD en kijken we in het vervolg analoog. Je moet het maar allemaal weten en de aanhouder wint , zeggen ze. Dit is weer iets dat we geleerd hebben voor in de toekomst. Later op de avond hield de regen op. ‘s Nachts had het nog wel een beetje  gewaaid , zo zei Linda me.

Stany

15-12-2012, 18:00 geschreven door stany

Zoals gezegd trokken we vandaag verder naar onze nieuwe camping. De buren rondom ons kwamen uitvoerig afscheid nemen. Engelsen, Nederlanders en onze Belg. Ze vonden ons een vriendelijk en behulpzaam koppel, zo zei een Nederlandse oudere dame. Tja, op deze camping hebben er vele wat technische uitleg over het kampeergedoe komen vragen en aan Linda over haar hobbywerkjes. Zo zie je maar. Iets later dan verwacht verlieten we de camping en reden naar onze eindbestemming: Armacao de Pera. Op de middag arriveerden we net na een Duitser en een Oostenrijker met mobilhomes. Dat had wat aarde aan de dijk eer die ingeschreven waren, zeg. We checkten in en keken eerst te voet even rond naar een geschikt plaatsje. En dan nu de vraag die jullie hadden, hé??? Waarom naar de winkel geweest gisteren. Wel we kochten er een zachte borstel op steel om ons huisje eens langs de buitenkant te wassen. Dat is wel eens nodig na die vele weken rondtrekken. Maar eerst hadden we lekker gegeten in het zonnetje. We waren om 16u klaar met alles en stonden met een blinkend huisje fier op onze nieuwe plaats. Snel een douchke en dan , wat denk je ? Aperitief time. We hebben hier weer het geluk om ter plaatse in onze voortent Wifi te hebben. Dat is leuk dat je niet weg moet ervoor. Zo dadelijk zal Linda weer iets lekkers als avondmaal uit haar hoge hoed toveren en dan kunnen we weer genieten van onze avond. Zo hebben jullie nu eens de dag zelf het nieuws op onze blog.

Slaapzacht Stany.

13-12-2012, 19:13 geschreven door stany

Hoikes,

Het is verwonderlijk, maar we staan hier altijd op rond de tijd dat het zonlicht door alle rolluikjes begint te piepen, en dat is zo ongeveer 08.15u onze tijd. Voor de Portugezen is het dus een uurtje vroeger en dat zien we ook als we dan naar het sanitair gaan. Er is nog nauwelijks beweging op de camping. In de voormiddag trokken we nog even naar de winkel in Lagos. Morgen zal ik zeggen waarom. Ons winkelen duurde niet lang en daarom konden we nog een aperitiefje nuttigen voor we naar het restaurant op de camping gingen. Dit opende pas zijn deuren om 13u onze tijd. Je kan hier eten in buffetvorm voor nog geen zeven euro. Zoveel als je wil, warm en koud , vis of vlees. Onze buurman, een Belg uit Halle, kwam daarna ook binnen en we nodigden hem uit om bij ons te komen zitten. Ik heb hem al wat geholpen met technische problemen met zijn caravan. Nadien trokken we met onze fietsen nog naar het dorpje hiernaast, Luz genaamd. Een heel klein dorpje dat ook aan zee gelegen is en blijkbaar ook heel toeristisch is in de zomer. Nu is er hier en daar een klein winkeltje of café open. We kuierden wat rond en reden daarna terug naar huis. ’s Avonds hadden we niet veel honger meer en genoten van een chocoladebroodje met een tas koffie en thee. Het was onze laatste avond op deze camping. We genoten hier volop van.

Stany.

13-12-2012, 18:58 geschreven door stany

Bij het opstaan is het van zonnetje nog niet zo heel veel te zien hier, alhouwel het al licht is om 08.15u, begint ze haar kopje pas op te steken zo rond 08.45u. We deden het rustig aan en rond 11u trokken we met de fiets naar de Zoo van Lagos. Het was zo’n 8km hier vandaan. Toen we er toekwamen zagen we een paar bussen met schoolkinderen. We kochten onze tickets en werden er verwelkomd door verklede mensen die ons ook een snoepje aanboden. Leuke ontvangst was dat. Het was een leuk opgebouwde zoo. Zo een beetje anders dan Antwerpen en Planckendaal of de zoo die we in Frankrijk bezochten. Vele soorten vogels en ook aapjes. Heel de zoo was ook aangekleed met een winters tintje. Overal hingen in de bomen kerstmannen en ballonnen. Het is eigenlijk vreemd zo. Je wandelt hier in de zon in short en t shirt en je ziet kerstmannen en een beetje kunstmatige opgespoten sneeuw op een paar bomen. Je zou denken dat je gek aan het worden bent, want dit klopt niet volgens onze wetenschap. Nadien reden we terug naar huis en zochten nog naar een Frans brood ergens in een winkeltje in een dorp dat we passeerden. Maar dit lukte niet. Onze buren, een paar Nederlanders gingen naar de winkel en brachten er voor ons nog eentje mee. Onze andere buurman , een Belg, kwam vragen of we een glaasje wijn lustten, dit sloegen we niet af. Nadien deden we nog een fondue en de avond was geslaagd. Groetjes.

Stany

11-12-2012, 19:53 geschreven door stany

Vandaag kreeg ik droef nieuws te horen. Een kindje van mijn klas is overleden. Even wil ik wat tijd
voor mezelf. Alles op een rijtje zetten. Verslagjes schrijven van onze uitstapjes gaat me even niet af.
Stany zal voor de volgende dagen de reporter van dienst zijn. Ik geef hem het woord:

Linda

Zoals jullie al  weten werd ik ‘s morgens verrast toen ik van de douche kwam. Linda stond me in paniek op te wachten met het droevige nieuws. Het nieuws heeft ons vlug bereikt, waarvoor onze dank. Je ziet het, we zijn nu wel 2365km van huis af, maar de technologie staat voor niets. Voor de middag deed Linda even een grote wandeling met Yuna om alles proberen te verwerken. Ik bleef thuis om haar de ruimte te geven. Eigenlijk gaat er geen dag voorbij zonder dat ze aan haar klasje denkt, geloof me. Is het niet overdag ,dan is het ’s nachts.

Na de middag trokken we dan met de auto op uitstap naar de wandeling die we eigenlijk gisteren wilden doen. We kwamen langs een klein prachtig dorpje, net voor we op de eindbestemming kwamen. Vermoedelijk is dit hier in volle zomer een overrompeling van mensen. Dit konden we ons zo voorstellen. Te voet liepen we de laatste honderd meter naar het begin van het spektakel. We daalden af via trappen in de rotsen, die ons leiden naar een prachtig zicht op de baai en de kliffen. We namen de nodige foto’s voor ons archief en vervolgden onze weg. Trappen uitgehouwen in de rotsen namen ons mee naar een ander panorama. De natuur kan toch zo prachtig zijn. Wat wij in de wereld toch niet allemaal hebben, nietwaar? Nadien reden we met de auto via een binnenweg terug huiswaarts, waar we onderweg nog halt hielden om een klein dorpje aan de overzijde van Portimao te bezoeken. Er waren kleine straatjes die je te voet via treden moest bezoeken. Prachtig. We hadden ook een mooi uitzicht op de moderne stad Partimao. Toen we terug naar de auto gingen, ontdekten we een pleintje met terrasjes in het zonnetje. We nestelden ons neer en genoten van een wijntje en een cola, bob hé. ’s Avonds werd er nog even met het thuisfront geskypt, want sommige mensen kennen het  klasje van Linda en wilden hun verdriet ook even kwijt.

Stany

11-12-2012, 19:51 geschreven door stany