Ook al tref je het niet met het weer in je vakantie, toch doen zich steeds weer situaties voor, die je naar de camera doen grijpen.
Tijdens de ondergaande zon werd deze regenwolk beschenen, waardoor je een mooie kleurschakering kreeg, die natuurlijk vastgelegd diende te worden. Het resultaat is een dreigend, maar ook fascinerend schouwspel.
Lijkt het linkergedeelte niet een gezicht in zich te herbergen?

Om met Albert Mol te spreken:'Wat zien ik ?' Hoe heerlijk is het om een stukje boomschors te fotograferen en daar later je fantasie op los te laten. Zo zie je een gezicht , dat even later al weer plaats maakt voor een ander object in je fantasie.
Ik fotografeerde dit plaatje op Terschelling op het terrein rond ons huisje. Ja, soms zoek je het ver en ligt het echt dicht bij je.
Wat zie jij in dit beeld ...... ?

Op Terschelling zijn diverse commandeurswoningen, die herinneren aan de walvisvaart in het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.
Een commandeur  was een specialist in de walvisvaart. Veel Terschellingers hebben hun brood met de walvisvangsten verdiend en bouwden van hun rijke verdiensten deze woningen.
De woning op de foto is gebouwd in 1667 en is daarmee de oudste woning van West Terschelling, want in 1666 werd West Terschelling geheel verwoest tijdens de eerste Engelse Oorlog.

Hagel of sneeuw
Onweer, wind of regen,
deren ons niet,
wij kunnen er wel tegen.......

Is dit niet het begin van een oud Nederlands (school)liedje ?
Daarom nog maar een paar regendruppels vandaag !

Hoewel de foto, die ik gisteren op mijn blog zette, doet vermoeden, dat wij op Terschelling mooi zomerweer hadden, bewijst deze foto dat het merendeel van onze vakantiedagen dit beeld vertoonde, maar ook regendruppels kunnen je intrigreren.

We zijn weer op onze basis teruggekeerd na een drie weekse vakantie op Skylge, zoals de Terschellingers hun eiland noemen.
Bij aankomst zagen we in de haven de oude vertrouwde zeesleepboot "Holland" liggen, die daar voor een paar weken lag afgemeerd.
In de jaren '50 ging ik met een aantal vrienden voor het eerst naar Terschelling en de overtocht vond toen ook plaats met deze zeesleper, want de huidige veerboten waren er toen nog niet. Het was een belevenis om op de voorplecht te staan wanneer het Vlie werd gepasseerd. In deze zeearm kwam het water van de Noordzee en de Waddenzee met elkaar in verbinding en dat gaf nogal wat deining, waardoor de kop van het schip behoorlijk op en neer danste. Voor ons jongens was dit het einde !
De "Holland" was toentertijd het paradepaardje van Rederij Doeksen en in die tijd ook de grootste zeesleper met meer dan 250 bergingen! 
Thans is het een varend museumschip, dat door vrijwilligers en een stichting wordt gerund.

Klik eventjes op de foto en de titel wordt duidelijk!

In deze dagen met  voor ons klimaat toch veel te hoge temperaturen word je lam geslagen en zoek je rust en koelte, alhoewel echte koelte nu ook weer niet lukt.
Het is dan heerlijk om tegen zonsondergang, als het werkelijk iets afkoelt,een ommetje te maken op de fiets, waarbij je dan ook een zuchtje wind op je weg vindt. Zo fietste ik langs de boorden van het Paterswoldse Meer en 'schoot' dit plaatje, dat een intense rust uitstraalt: het einde van een hete dag !

Vandaag een tegenhanger van de oude bouwtrant in het centrum van onze stad. De laatste jaren rijzen er veel gebouwen uit de grond onder architectuur van hedendaagse architecten en bouwmeesters. Bijgaande foto van het Financieel Adviescentrum van de Rabo-bank is daar een voorbeeld van. Het gebouw ligt aan de uitvalsweg van Groningen, die aansluit op de A7 richting Duitse grens.
Geïnspireerd door het succes van de Rabo-ploeg in de Tour de France vond ik dit een toepasselijk plaatje.