De oudste vuurtoren van Nederland is de Brandaris op Terschelling, die hier gevangen lijkt tussen de hekken op de Waddendijk. De oudste kaart waarop een toren op Terschelling is te zien dateert uit 1530. In 1563 lezen we een bericht dat de Ste Brandarius Thoorn door het water dreigt om te vallen, maar pas in 1592 luiden de Terschellingers de noodklok en in het jaar daarop wordt besloten een nieuwe toren te bouwen, daar het water de toren te zeer heeft ondermijnd, waardoor de toren is ingestort. De nieuwe toren in zijn huidige vorm wordt in 1594 opgeleverd met een kaarslantaarn. Deze laatste is in 1835 vervangen door een olielamp , waarom een lenzenstelsel draaide. Het eerste elektrische draailicht kwam er in 1907 en doet tot op heden dienst.
Hoe vredig is het leven van een schaap, eten, slapen en rusten. Geen zorgen over morgen, geen nare berichten via TV en andere media, alleen maar lekker luieren in de middagzon, wie doet je wat ?
Tijdens de spaarzame momenten waarop de zon scheen en het eens niet regende trok ik er met de camera op uit en fotografeerde op een van die tochten het Wad bij het gehucht Seerijp. Hier zie je buitendijks land ontstaan, dat niet altijd bij vloed onder water komt te staan.
Het gezegde " Rust roest" heb ik hier proberen uit te beelden . Het is het takelmechanisme van een boottrailer, die op ons terreintje op Terschelling stond 'geparkeerd'. Vergane glorie ?? Ik heb mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen en heb toch even aan de slinger gedraaid . Tot mijn verbazing werkte de lier ook nog !
Ook al tref je het niet met het weer in je vakantie, toch doen zich steeds weer situaties voor, die je naar de camera doen grijpen. Tijdens de ondergaande zon werd deze regenwolk beschenen, waardoor je een mooie kleurschakering kreeg, die natuurlijk vastgelegd diende te worden. Het resultaat is een dreigend, maar ook fascinerend schouwspel. Lijkt het linkergedeelte niet een gezicht in zich te herbergen?
Om met Albert Mol te spreken:'Wat zien ik ?' Hoe heerlijk is het om een stukje boomschors te fotograferen en daar later je fantasie op los te laten. Zo zie je een gezicht , dat even later al weer plaats maakt voor een ander object in je fantasie. Ik fotografeerde dit plaatje op Terschelling op het terrein rond ons huisje. Ja, soms zoek je het ver en ligt het echt dicht bij je. Wat zie jij in dit beeld ...... ?
Op Terschelling zijn diverse commandeurswoningen, die herinneren aan de walvisvaart in het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan. Een commandeur was een specialist in de walvisvaart. Veel Terschellingers hebben hun brood met de walvisvangsten verdiend en bouwden van hun rijke verdiensten deze woningen. De woning op de foto is gebouwd in 1667 en is daarmee de oudste woning van West Terschelling, want in 1666 werd West Terschelling geheel verwoest tijdens de eerste Engelse Oorlog.
Hoewel de foto, die ik gisteren op mijn blog zette, doet vermoeden, dat wij op Terschelling mooi zomerweer hadden, bewijst deze foto dat het merendeel van onze vakantiedagen dit beeld vertoonde, maar ook regendruppels kunnen je intrigreren.
We zijn weer op onze basis teruggekeerd na een drie weekse vakantie op Skylge, zoals de Terschellingers hun eiland noemen. Bij aankomst zagen we in de haven de oude vertrouwde zeesleepboot "Holland" liggen, die daar voor een paar weken lag afgemeerd. In de jaren '50 ging ik met een aantal vrienden voor het eerst naar Terschelling en de overtocht vond toen ook plaats met deze zeesleper, want de huidige veerboten waren er toen nog niet. Het was een belevenis om op de voorplecht te staan wanneer het Vlie werd gepasseerd. In deze zeearm kwam het water van de Noordzee en de Waddenzee met elkaar in verbinding en dat gaf nogal wat deining, waardoor de kop van het schip behoorlijk op en neer danste. Voor ons jongens was dit het einde ! De "Holland" was toentertijd het paradepaardje van Rederij Doeksen en in die tijd ook de grootste zeesleper met meer dan 250 bergingen! Thans is het een varend museumschip, dat door vrijwilligers en een stichting wordt gerund.
Vandaag de heetste dag van juli, dus rust op de plaats. Gisteren fotografeerde ik langs het Paterswoldse Meer en daarom vandaag een vervolg. Hoe deze plant aan de waterkant heet , weet ik helaas niet, maar ik vond het de moeite waard om er een plaatje van te schieten.
Vandaag een reactie ontvangen van Thor-able , dat deze plant de mooie naam 'Eupatorium Cannabinum' draagt en in het Nederlands 'Koninginnekruid'. Bedankt Fred!
Deze waterski-ster laat een spoor van golvend water achter zich in de avondzon om even later het evenwicht te verliezen en in het koele water te belanden. Is er een betere sportbeoefening te bedenken in deze warme tijd ? Ik denk het niet!
In deze dagen met voor ons klimaat toch veel te hoge temperaturen word je lam geslagen en zoek je rust en koelte, alhoewel echte koelte nu ook weer niet lukt. Het is dan heerlijk om tegen zonsondergang, als het werkelijk iets afkoelt,een ommetje te maken op de fiets, waarbij je dan ook een zuchtje wind op je weg vindt. Zo fietste ik langs de boorden van het Paterswoldse Meer en 'schoot' dit plaatje, dat een intense rust uitstraalt: het einde van een hete dag !
Vandaag een tegenhanger van de oude bouwtrant in het centrum van onze stad. De laatste jaren rijzen er veel gebouwen uit de grond onder architectuur van hedendaagse architecten en bouwmeesters. Bijgaande foto van het Financieel Adviescentrum van de Rabo-bank is daar een voorbeeld van. Het gebouw ligt aan de uitvalsweg van Groningen, die aansluit op de A7 richting Duitse grens. Geïnspireerd door het succes van de Rabo-ploeg in de Tour de France vond ik dit een toepasselijk plaatje.
