|
Er was eens een zanger, de naam ontsnapt me, die zong over een "Sombre Dimanche"... hier ten velde was de hele week sombre , ik meer plat op mijn rug liggende dan fier rechtop, dit om de pijn ietwat te verzachten... man al pikkelend door het huis "pikkelend", dit om mijn medelijden op te wekken... oei mijn slechte aard kwam weer even piepen, vergeet wat ik zegde, zijn been is echt lelijk toegetakeld en ik verzorg het elke morgen met aandoenlijke plicht... woensdag kwam onze huisarts, ik toonde hem trots dat been en hij belde stante pede de verpleging en zegde haar dat het om een "verwaarloosde" wond ging die moest professioneel behandeld worden, dat brak mijn hart zowat in tweeen en uit wraak liet ik hem ditmaal hard werken voor zijn honorarium, allebei een griepspuit, wond laten verzorgen waarvoor ik hem mee sleurde naar de badkamer boven om het nodige materiaal te zoeken, ik moet bekennen dat hij dat heel goed deed... dan de nodige voorschriften schrijven en als toetje nog wat staan zeuren over mijn rug voor ik hem liet gaan... voilà taak volbracht.
De volgende dag kwam de prof en zalfde mijn gekwetste ziel met de woorden ; "dat ziet er heel goed uit"... ze komt nu elke dag dat been verzorgen en zitten we dus weeral ietwat gevangen... toen zoon het hoorde sprong hij zowat uit zijn vel en zei dat we een traplift moeten laten installeren... ik wil wel maar man natuurlijk weer niet... trappen op en af lukt ons nog aardig maar vermits we in een bel etage wonen moeten we met alles de trap op... de was, de aankopen... die microgolfoven hebben we uiteindelijk beneden gekregen maar ditmaal treetje voor treetje... het duurde wel langer maar zonder bijkomende wonden.
Ik belde naar scarlet om te vragen hoe ik aan een nieuwe afstandsbediening kon geraken voor onze TV, na ettelijke pogingen kwam ik bij de technische dienst terecht die me wat testen liet doen en dan constateerde dat ik een nieuwe toegestuurd zou krijgen... dit gebeurde en wat kreeg ik... een identiek dezelfde als onze oude waarvan alle toetsten perfect werkten behalve de aan- en uit- toets... en LAP daar stonden we... met de oude de TV aan en afzetten en met de nieuwe de rest regelen... dit werkt prima voor mij maar niet voor man dus zal ik maandag maar weer de technische dienst gaan lastig vallen en zo blijven we bezig.
Om de sombere week nog wat plus sombre te maken zag ik dat de gsm van 't manneke, gekocht om mee te nemen als hij de deur alleen uitgaat en waar al zijn gegevens instaan, er zo dood als een pier bijstaat... ik ben al 2 dagen aan het peuteren om dat ding open te krijgen omdat ik dacht dat het ding misschien nieuwe batterijen nodig had maar noppes... zou het aan zoon voorleggen in de hoop dat die het kan fixen maar zoon belde net dat hij vandaag niet komt... te nat buiten en hij te moe na een extra zware week... dat ding ligt me van op de kast zwart en verwijtend aan te kijken zo van : "hehehe jij krijgt me toch niet open" ... ga ik dat nog lang kunnen verdragen???
|
