OEF... Net mijn oefeningen gedaan... nu bekaf maar trots op mezelf want ik was aan het afglijden... 2 weken geen fut om die oefeningen nog te doen... waarom zou ik... tja soms zie ik het gewoon niet meer zitten en dan zink ik weg in een diepe put en wentel ik me om en om in een deken van zelfmedelijden... tot die deken me begint te ergeren en ik eruit wil klimmen... dus gisteren met frisse moed op mijn yoga stoel geklommen en nadien mijn verplichte 2000 stappen afgewerkt... om het wat sappiger te maken met begeleiding van wat zachte rock... zoals ik al eerder vertelde haat ik routine en dus ook die verplichte stappen maar het is dàt of helemaal in de roest verdwijnen... nadien kan ik dan zonder schuldgevoel mijn relax opzoeken en me verdiepen in enkele sappige moorden... geen sentimentele romannetjes voor mij hoor... zo heeft iedereen zijn voorkeuren... vroeger was ik zelfs verzot op horror maar daar ben ik uitgegroeid... een bloederige moord of zelfs twee of drie kan me nog boeien en dan die jacht op de moordenaar... vanaf het ogenblik dat ik mijn eerste woordjes leerde lezen was ik verkocht en verslond boeken... tot ver in de 60 was ik er als eerste bij om de nieuwe Suske en Wiske te lezen... dat duurde tot ze ook daar te woke werden voor mij en ik haakte af... de sjuu was eruit... de computer heeft me wel ietwat afgeleid en de boeken moeten mijn tijd delen met mijn tablet... om eerlijk te zijn wint die tablet het ietwat want ik gebruik ze voor mijn bankverrichtingen en aankopen en als ik op You Tube kom blijf ik soms hangen want ik blijf me verwonderen over de mensheid... wat je daar allemaal niet ziet passeren... ongelooflijk en dat alles om aandacht te krijgen... ik heb gelezen dat sommigen er hun belegde broodjes van kopen... nou moe!!!

Intussen heb ik mijn oude onderdanen wat rust gegund en kan ik me terug in de strijd werpen beneden... deze nacht goed en lang geslapen en dan kan ik wat meer verdragen dan anders... wat gaat deze dag me brengen... que sera sera... dat wordt zowat mijn lijfspreuk... toen zoon nog zoontje was en een snoepje vroeg en ik hem zei dat hij het niet kreeg omdat het bijna tijd was om te gaan eten  zei hij altijd heel rustig : "dan ni hei" ... dat was een uitdrukking die hij van mij had gepikt en uit de mond van een 3-jarige klonk dat heel grappig... we hebben er verleden week nog samen over zitten lachen... ja die herinneringen toch!

09-02-2025 om 14:04 geschreven door Dirk

07-02-2025 om 17:38 geschreven door NATOKEN

06-02-2025 om 15:33 geschreven door ani