Vandaag aangesloten bij het Vlaams Compostelagenootschap. Mentale voorbereiding voor de fietstrip naar Compostella en daar bij het genootschap vind je alles zo niet veel wat je nodig hebt voor de voorbereiding en de uitvoering. Het genootschap richt zich zowel tot wie vandaag opnieuw naar Santiago trekt, te voet, per fiets of hoe dan ook, als tot wie zich wil verdiepen in de geschiedenis van de pelgrimstocht met al zijn aspecten. Het Compostelagenootschap schrijft het volgende op hun homepage, ik citeer: " Het Compostelagenootschap is een culturele vereniging die open staat voor alle soorten van motivatie: van religieus-meditatief tot sportief-recreatief. Het richt zich in de eerste plaats tot de individuele Santiagoganger. Samen met vele andere Santiagoverenigingen in Europa willen we de oude Jacobswegen in Europa opnieuw tot leven wekken. We geloven immers dat pelgrimeren zowel een weg naar binnen als naar buiten is: een weg om zichzelf beter te ontdekken en een weg om mensen dichter bij elkaar te brengen." Bij een tocht naar Santiago heeft men natuurlijk een hele boel vragen. Het genootschap helpt met de voorbereiding, geeft antwoord op je vragen, het is geen reisagentschap en geeft dus geen kant en klare paketten. Hun ervaring en die van hun leden helpen de nieuwe pelgrim bij het samenstellen van de tocht...
Deze plant, waarvan verscheidene soorten bestaan, is afkomstig uit Zuid-Afrika. De Clivia heeft een donkergroen, riemvormig lang blad en trossen met prachtige, trompetvormige, oranje en gele bloemen die groeien aan 30 tot 40 com hoge bloeistengels. De plant heeft het liefst een temperatuur tussen de 20 en 24 °C, 's nachts tussen 10 en 14°C, in de winter tussen 8 en 10°C. De plant wordt niet graag verplaatst en houdt van een lichte plaats volop zonlicht en ook wat schaduw. In de lente en zomer gelijkmatig vochtig houden, in de herfst en in de winter minder water geven. Tijdens de bloei- en groeiperiode éénmaal per maand mest voor bloeiende kamerplanten geven. Opgelet: water dat onderin de pot blijft staan zorgt voor wortelrot! Snoei de bloemstengel na het uitbloeien. Let vooral op wol- en schildluis. (info: plantencursus)
Om de conditie nog wat aan te scherpen hebben we vandaag een fikse wandeling van 14 km gemaakt rond Meerhout. Gewandeld door de agrarische vallei van de Grote Nete. De Nete kronkelt daar nog vrij (onbedijkt) tussen de velden. Vertrek op de markt van Meerhout met de Sint-Trudokerk als uitgangspunt. Op ons wandelpad komen we tal van bezienswaardigheden tegen...de Monnikenhoeve daterend uit 1718, de watermolen van Meerhout uit 1678, de Prinskensmolen die van 1500 tot 1820 eigendom was van de Prinsen van Oranje, de windmolen van Zittaart is een houten standaardmolen die in 1720 door de abdij van Averbode werd gebouwd en in 1943 overgebracht werd naar Zittaart.
Vier maanden fietsinactiviteit en wat concluderen we? Dat het verval enorm groot is! Reeds na 15 km zat ik al met 'dikke' benen. Mede door de koude wind werd de eersteling van het seizoen een ware kalvarietocht. Maar we hebben door gebeten en de spits is er af. Nu geleidelijk aan opbouwen en eer we een paar maand verder zijn voelen we de trappers niet meer. De opbouw voor de trip naar Compostella is hiermede van start gegaan...
De Looypaal of vossepaal in Vosselaar, een eeuwenoude arduinen scheidingspaal op de grens met Beerse, Turnhout en Vosselaar.
De Duivelskuil in Vlimmeren, natuurgebied 17 ha groot. Op open plaatsen en langs de randen van de naaldhoutaanplantingen vind je nog struikheide. Ook moerasbos, ven, gagelstrueel en natte graslanden tref je hier aan. De oude kleiput is door de jaren heen geëvolueerd tot een natuurlijk ogend ven met veenmos, zonnedauw...het ven evolueert stilaan naar een hoogveen. Amfibieën zoals de bruine en de groene kikker, alpenwater- en kamsalamander zijn in de duivelskuil thuis. De duivelskuil is belangrijk als broedplaats voor roofvogels als de buizerd en de torenvalk. (foto's: PedroÓ)
is de hoofdstad van Ecuadoren van de Ecuadoriaanse provincie Pachincha. De stad ligt twintig kilometer ten zuiden van de evenaar, op de westelijke helling van de Pachincha, een actieve vulkaan het Andesgebergte. De stad heeft een gemiddelde hoogte van 2.850 meter boven zeeniveau. Volgens de laatste telling (2004) wordt de stad bevolkt door ruim 1,8 miljoen mensen. Daarmee is het de tweede stad van het land, na Guayaquil. Quito heeft een historisch centrum dat na dat van Havana op Cuba het grootste is van Latijns-Amerika 1978 werd het centrum op de werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. Doordat het stadscentrum geplaagd werd door ernstige criminaliteit, dreigde UNESCO die plaatsing echter ongedaan te maken. Door een grootscheeps beveiligingsoffensief aan het begin van het millennium kon die dreiging gekeerd worden. De ligging van Quito is tamelijk uniek: vlak tegen de evenaar aan, op zeer grote hoogte en omgeven door 14 deels actieve vulkanen. Deze ligging trekt de aandacht van toeristen, maar het brengt ook gevaren met zich mee voor de miljoenenstad. Quito wordt met enige regelmaat getroffen door aardbevingen en asregens. Als gevolg daarvan is het oude centrum minstens vier keer herbouwd geworden. In september2002 vond de laatste grote vulkaanuitbarsting plaats: de vulkaan de Reventador, die 20 jaar rustig was gebleven, kwam tot uitbarsting. De noodtoestand moest worden uitgeroepen in de stad, die volledig door as bedekt werd. Zelfs de meer dan 1.000 kilometer verderop gelegen Galápagos-eilanden kregen met de vallende as te maken.(info: wikipedia)
(meer info: klik op de foto)
Bienvenidos! ZOOM FASHION HOUSE se cambió de casa
Het was dus daar, in hartje Quito, in de het eetcafé-bar-galerie La Naranjilla Mecanica dat ik Nicole R. ontmoette. Een zeer pientere Nederlands jonge dame van 26, met een vooruitziende kijk en een neusje voor zaken doen Na haar VWO-studies ging Nicole verder studeren in Rotterdam en Madrid waar ze het diploma van International Management en Commercieel Economie behaalde. Haar stages liep ze in Israël en Quito. Na haar studies wou ze persé één jaar rondtrekken in Ecuador. In Quito is ze blijven hangen en niet zonder reden Tussendoor ging ze nog wat studeren maar vooral door haar klare kijk in big business ontdekte Nicole het gat in de Ecuadoriaanse markt, fashion in combinatie met eetcafé-bar. Het gevolg hiervan is dat Nicole steeds in Quito verblijft en zo nu en dan nog eens naar Rijswijk afreist. Haar ZOOM FASHION HOUSE werd geopend op 6 februari 2004. Niet zonder slag of stoot heeft ze een tweede fashionboetiek geopend in Guayaquil. Evenmin was iedere inwoner bereid haar te helpen, gelukkig was er Etiel, haar vriend, die haar kon helpen om het Ecuadoriaanse blok te omzeilen. Doorzetting, vernuft en kennis van zaken brengt mee dat Nicole haar derde fashionboetiek weldra wordt geopend in Ceunca V oor de geïntresseerden, de boetieks zijn dagelijks open van 12 tot 00 uur. Je vindt daar een aanbod van kleding en accessoires, een combinatie van Nederlandse merken en Ecuadoriaanse designs
Gisteren tussen 12 en 14 uur hebben de kinderen van de plaatselijke school alhier onder begeleiding van de leerkrachten 'Goria' gezongen. Goria verwijst naar de patroonheilige van de schoolgaande jeugd en de zangers: Gregorius I, kerkleraar en paus van 590 tot 604. In de eerste helft van de 9de eeuw werd in Rome zijn naamfeest bepaald op 12 maart. De viering van dit feest verspreidde zich snel over de hele christelijke wereld, maar verdween dan weer aan het eind van de 19de eeuw, behalve in de streek van Gierle en Schoonbroek (Retie). In Gierle trekken de kinderen getooid met papieren bloemen en palmtakjes na de plechtige mis door de straten van het dorp. Van deur tot deur wordt dan 'Goria' gezongen. De kinderen krijgen geld of eieren. Eieren worden dan aan de volgende deur verkocht zodat op het einde alleen nog geld wordt overgehouden. Dit geld wordt verdeeld onder de zangers en het adoptiekind van de school...
" Zoete Jezus uitverkoren. In een stal zijt Gij geboren. Van een zuivere maget klaar. Gij begint een noot te kraken. Die zeer bitter U zal smaken Binnen drij en dertig jaar."
De Hobokense Polder is zo wat het laatste stuk natuur aan de Antwerpse Zuidkant. Het is gelegen tussen de Schelde, de dichtbevolkte uitlopers van het stad, de kern van Hoboken en de industrieterreinen. In de jaren zestig werden de polders opgehoogd, nuis het er heerlijk wandelen in de "new nature". Door de eeuwen heen werden deze gronden ingepolderd voor gebruik als weide en akkerland. In de 20ste eeuw deed de industrie haar intrede en grote stukken van de Hobokense polder werden ingepalmd door de petromeumindustrie. De resterende poldergronden werden ongelijkmatig opgehoogd met diverse grondsoorten, afkomstig van de aanleg van de ring rond Antwerpen en de Kennedytunnel. Er werd in de Hobokense Polder intensief onderzoek verricht naar vogels, zoogdieren, amfibieën en bepaalde groepen van insekten.Omdat de avifauna het best onderzocht werd, zal hierop de nadruk worden gelegd.Toch eerst iets over de andere diergroepen. De gekende aanwezige zoogdieren zijn o.a. Konijn, Bunzing, Wezel, Bruine rat, Muskusrat en tal van muizen en spitsmuizen.Over het voorkomen van vleermuizen bestaan weinig gegevens. Eén opname duidde enkel op de Gewone dwergvleermuis. Het gebied is door zijn waterrijk karakter belangrijk voor meerdere amfibiesoorten (Groen kikker, Bruine kikker, Gewone pad, Alpenwatersalamander en Kleine watersalamander).Tot eind jaren 80 was ook de Levendbarende hagedis aanwezig, maar deze werd nadien niet meer waargenomen. Fazant is een predator voor deze soort. Het natuurgebied is heel het jaar toegankelijk. In regenperiodes zijn laarzen of waterdichte schoenen onontbeerlijk. Er zijn twee wandeltrajecten van 8 of 12 km. Parking en startplaats aan 'De Schorren', Scheldelei, Hoboken. (info: natuurpunt.be)
Broekskotvijver (foto: natuurpunt.be - klik op de foto voor meer info)
In de ban van het voorjaar... Eindelijk een beetje lente in de tuin...
(foto: PedroÓ) Wat groeit er in mijn kuipje..? Eindelijk hebben ze de bevroren aardkorst doorboort... De zon helpt een (straal)hand om de bloem te openen...
De natuur slaapt... Baby nijlpaard overvallen door strenge nachtvorst... Moeder nijlpaard kijkt wanhopig toe van op de oever...
(foto: PedroÓ) Het Nijlpaard is het meest gevaarlijke dier in heel Afrika. Per jaar vallen er meer doden als gevolg van Nijlpaardbeten dan van welk ander dier dan ook. De belangrijkste oorzaak is dat een Nijlpaard zijn territorium verdedigd. Elke indringer wordt door hem aangevallen. Aangezien Nijlpaarden ca. 6 minuten onderwater kunnen blijven worden mensen in voorbijvarende kano's of bootjes vaak verrast door de bovenkomende Hippo. Met zijn grote bek hapt hij in alles wat hij dan ziet. Ook gaat het Nijlpaard 's-nachts op het land 'grazen', als je hem dan tegen komt schrikt hij en spurt zo snel mogelijk terug naar het veilige water. Sta je op zijn pad dan walst hij gewoon over je heen! (info tekst: marcidelange.nl)
Back to my roots... Als lid van Natuurpunt wil ik even volgende wandeling in de kijker stellen... Het Mechels Broek te Bonheiden, op een boogscheut van Mechelen centrum. Aan het einde van de Jaren zestig werden twee grote zandwinningputten gegraven voor de aanleg van de E19 van Antwerpen naar Brussel. Deze putten zijn nu twee grote en diepe vijvers. De grootste van de twee is bekend als de recreatievijver omdat hij deel uitmaakt van het recreatiecentrum De Nekker. De kleinste, de reservaatvijver, ligt in het huidige natuurgebied en is erg in trek bij heel veel watervogels als rust- en eetplaats. In het voorjaar zie je dat blauwborsten, rietzangers, winterrallen, zomertalingen en nog vele andere prachtige en veeleisende vogels het Mechels Broek uitkiezen om hun gezinnetje uit te breiden. In het najaar blijven visarenden, kiekendieven en heel veel kleinere vogels wat hangen om uit te rusten van de grote trek die ze ondernemen. De winter is dus weer ideaal om grote groepen eenden te zien, waaronder de smient zeker een blikvanger is. De vele sloten die vroeger door de landbouwers gegraven werden zijn samen met de bomputten uit de Tweede Wereldoorlog een ideale leefplaats voor groene kikker, alpenwatersalamander en kleine watersalamander. Zij leven daar in goed gezelschap van stekelbaarzen. (Info: natuurpunt.be)
(Foto) Hier moet je binnen een paar maanden de planten zien en horen groeien
Vrijdag, regenen, regenen nu ja dat kwam eigenlijk goed van pas.
De temperatuur haalde net de 8°C niet maar ik vond het toch een ideaal moment om een border aan te leggen in onze tuin. Een border van 8 m² met daarin 32 planten van verschillende grootte en omvang. Ook van verschillende kleur, wat later een mooi en heerlijk ruikend kleurpalet moet geven aan de tuin.
Negen soorten bloemen waarvan elk drie stuks en als special, de Blauwe Alpendistel (zie ook mijn log dd waarvan er vijf stuks werden aangeplant. Alleen de wortels of knollen. Dus de plant moet zelf zijn weg zoeken
Delphinium of Ridderspoor. Rechtop groeiende bloemaren, tot 80 cm groot.
Gypsophila Paniculata. Gipskruid, bekende borderplant met grote, sterk vertakte bloemstengels. Bloeit met letterlijk duizenden bloemetjes.
Gentiaan. Uit China stamt deze zodenvormende soort. De kruipende stengels hebben smalle, lancetvormige bladeren. In de (na)zomer bloeit hij prachtig met koningsblauwe, trechtervormige bloemen.
Phlox Bright Eyes. Floxen zijn heel gemakkelijke en rijkbloeiende borderplanten die in elke tuingrond prima bloeien. De grote bloemtrossen met lilablauwe bloempjes geuren heerlijk, vandaar dat ze vroeger wel zomerseringen werden genoemd.
Solidago. De Gulden Roede, Guldenroede kondigt het einde van de zomer aan. Op zich is dit geen goed nieuws natuurlijk, maar voor onze bijen en vele andere insecten heeft deze geelbloeiende vaste plant een heel wat positievere boodschap. De eerste bloempjes ervan luiden immers een nectarfeest in dat meerdere weken zal duren.
Astilbe Peach Blossom. Spierstruik, Astilbe is een gemakkelijke plant. Je ziet deze vaste plant dan ook veel in tuinen. Een vochthoudende, humusrijke grond is een belangrijke voorwaarde om langdurig te kunnen pronken met prachtspiraea.
Echinacea Purpurea. Rudbeckia, populaire borderplant met een geneeskrachtige werking. De wortels en bladeren worden in homeopatische middelen verwerkt. Ze bloeien zonder problemen en zijn uitstekende snijbloemen.
Centaurea Macrocephala. Korenbloem, goede langbloeiende snijbloem. De opvallende distelachtige bloeiwijze blijven in de zomer wekenlang goed. Ze trekken bijen en vlinders aan.
Chrisanthemum. Dwergmargriet, grootbloemige margriet, maar nu gekweekt als laagblijvende variëteit. Voor terras- en balkonbakken, maar bloeit natuurlijk even rijk in de border en rotstuin. Regelmatig de uitgebloeide bloemen verwijderen.
Alpendistel "Blue Star". Schitterende, weelderig bloeiende alpenplant met wondermooie, zilverblauwe bloemen. Een voorkeur voor een grondsoort heeft deze soort niet. De bloemen zijn ook in droogboeketten bijzonder geliefd.
Bovenstaande oproep kon je afgelopen week in verscheidene etalages op de bloglaan lezen...meermaals kwam je ze tegen. Fats, Dauwe, Verontruste vader, legden al dan niet het bijltje er bij neer, wie volgt? Wrange en bangelijke vraag, vind je niet?
Onvrede onder de bloggers. Wat doet men er aan? Wie doet er wat aan? Vooral WIE en WAT, wat kan en wat kan niet? Wie bepaald wat? Op onze kleine redactie borrelde de grote goesting om er een soort van 'Jambersreportage' over te maken...maar... PieterVé bedankte voor de eer en tevens voor het maken van een reportage hier over. (het is trouwens zijn volste recht om een opdracht te weigeren) "Laat het rusten, het dooft vanzelf", was zijn motivatie.
Eén van de dagen lees je zijn verslag over 'een ontmoeting in Quito'.
De koffieplant De meeste koffieplanten zijn 3-4 meter hoge, groenblijvende struiken die groeien als ondergroei van het tropisch regenwoud. Koffiestruiken zijn goed aangepast aan dit relatief lichtarm en zeer vochtige milieu. Hun bladeren zijn kruisgewijs tegenoverstaand. Hierdoor kunnen ze een maximale hoeveelheid licht opvangen. De bladschijf draagt aan de top een druppelspits, zodoende kan de neerslag die op de bladschijf valt, makkelijk van het blad afdruppen. Tussen de twee bladbasissen van twee tegenoverstaande bladeren bevinden zich kleine driehoekige steunblaadjes. Steunblaadjes zijn typerend voor de walstrofamilie (ook sterbladigen, koffiefamilie of Rubiaceae genoemd). Ze dienen om de jonge knoppen te beschermen. In de oksel van de bladstelen ontwikkelen zich jaarlijks vele witte tot lichtroze bloemen. Deze hebben een aangename jasmijngeur en trekken bijen aan. Deze zorgen voor de bestuiving; in ruil krijgen ze een portie nectar die verborgen zit in de kroonbuis. Nadat de bloem bestoven is, groeit het vruchtbeginsel uit tot een groene vlezige vrucht die bij rijpheid rood verkleurt. In de vrucht bevinden zich doorgaans twee harde stenen. Als men hiervan de harde hoornlaag verwijdert, kan men de typische koffiebonen (=zaden) bekijken. Deze zijn nog omgeven door een zilverachtig vliesje, 'het zilvervliesje'. Deze koffiezaden waarvan het zilvervliesje verwijderd is, worden 'gebrand'. Door het branden van koffie bekomt men het typische koffiearoma.
(bron: www.br.fgov.be)
De koffieplukster (foto: bureauverantwoord.nl) ga naar de site door op de foto te klikken.
Een slokje koffiegeschiedenis De meest gebruikte koffiesoort is Coffea arabica. Linneaus gaf in het midden van de achttiende eeuw deze naam omdat hij ervan uitging dat koffie in Arabië groeide. In die tijd was koffie enkel gekend via de Arabieren, die een handelsmonopolie op koffie hadden. Dit monopolie werd pas in de 18de eeuw doorbroken door de 'Vereenigde Oostindische Compagnie'. In feite groeit de 'arabicakoffie' enkel in de hoogland regenwouden van Zuid-Ethiopië. Van hieruit werd hij eerst door de arabieren naar de vochtige valleien in Jemen gebracht (vermoelijk reeds in de elfde eeuw na Christus). Later werd de cultuur van deze soort via India, Indonesië en de Europese hoofdsteden verspreid naar de verschillende Europese kolonies in Midden- en Zuid-Amerika. Tenslotte werd de koffiekultuur geïntroduceerd op het Afrikaanse continent. Intussen werden geleidelijk aan andere koffiesoorten ontdekt en beschreven: eerst op de eilanden en langs de kusten van Afrika (tweede helft 18e eeuw, eerste helft 19e eeuw), later in het Afrikaanse binnenland. Deze ontdekkingen lopen parallel met de exploratie van het Afrikaanse continent. Nog steeds worden nieuwe koffiesoorten ontdekt en beschreven. Op dit ogenblik zijn er ca. 100 verschillende botanische soorten koffie gekend, naast deze botanische soorten bestaan er nog talrijke cultuur variëteiten van Coffea arabica. Naast 'arabicakoffie' (met zijn talrijke varieteiten) wordt momenteel enkel nog 'robustakoffie' op grote schaal gekweekt. De wetenschappelijke naam van deze 'robustakoffie' is Coffea canephora. Deze soort komt van nature voor in het Afrikaans tropisch regenwoud, van Senegal tot Uganda. Deze robuste koffiessoort groeit het best in lager gelegen, en dus warme gebieden, terwijl 'arabica' daarentegen beter groeit op grotere hoogte, waar het koeler is . Ze wordt dan ook voornamelijk gekweekt in Centraal- en West-Afrika en in Indonesië. Van de overige koffiesoorten worden sommige lokaal gebruikt. (bron: de koffiebeurs)
De koffietester(foto: cafede.nl) ga naar de site door op de foto te klikken.
Kopje koffie, hoe zet je de beste koffie? Ik ben bij Douwe, den Egbert dus, de enige èchte Douwe, even gaan aanbellen en volgende hint stiekem meegenomen...
Hints en tips
Douwe is best trots op zijn koffie zegt hij. En Douwe wilt graag dat je van elk kopje maximaal kunt genieten. Daarom bundelt hij hier een paar handige tips waarmee je keer op keer een perfect kopje kan maken.
Zorg er altijd voor dat je koffiezetapparaat proper is.
Gebruik vers water om de koffie te maken. Water maakt 98% uit van het kopje, de kwaliteit ervan heeft zeker effect op de smaak.
Gebruik één afgestreken maatschep per kopje (pas eventueel aan naar smaak).
Giet geen kokend water op, gebruik water dat het kookpunt voorbij is.
Om de smaak en het aroma van de koffie optimaal te bewaren, verbruik je de koffie het best binnen de 3 weken na het openen van het pakje. Na het openen sluit je het pakje best onmiddellijk en bewaar je het luchtdicht in de koelkast.
Dien de koffie altijd meteen op, zo gaat er geen aroma of smaak verloren·
De meeste van de fietsende blogbezoekers rijden met een 'gewone' dames-of herenfiets (50%). ** 30% verplaatst zich op twee wielen met een mountainbike.
Koffie...ik geef het toe het is meer dan een tic...ik ben verslaafd aan koffie. Een dag zonder het zwartkleurig vocht is als een dag strafzitten. Geef mij maar alle dagen van dat zwarte spul...aan de PC, in de tuin, onderweg bij het fietsen en wandelen...ik functioneer niet zonder. Liefst heb ik de koffie 'zelf gemaakt', zelf opgeschonken zoals in grootmoeders tijd. Mag ook espresso zijn, senseo-koffie, cappuccino, Turkse koffie, Hasseltse koffie, zelfs een filter als het niet anders kan... weet je ik laat jullie delen in de 'zwarte troost' en ik geef jullie hier enkele van mijn beste koffierecpten prijs:
Arabische koffie Voor 2 kopjes: 4 el gemalen koffie, 2 koffiekopjes water, 2 tl suiker.Kook het water en roer er de koffie en suiker door. Breng de koffie aan de kook tot er schuim op komt. Haal de pan van het vuur, laat de koffie bezinken en schenk 'm dan in de kopjes. Advocaat-koffie met slagroom Voor vier glazen: 4 dl sterke koude koffie, 1/4 l advocaat, 8 chocolade koffiebonen, slagroom om te garneren.
Roer de koffie met de advocaat op en schenk in vier glazen. Garneer met een toeije slagroom en koffieboontjes.
Café Latte Voor 1 persoon: 1/4 liter volle melk, 1 klein kopje vers gezette espresso (60 ml), nootmuskaat.
Stoom de melk tot schuim en giet die in een groot glas. Giet voorzichtig en langzaam langs de rand de espresso erbij. Strooi er een beetje nootmuskaat over en serveer warm.
Espresso Hawaii Voor 1 persoon: 2 kleine kopjes warme, vers gezette espresso (120 ml), 60 ml volle melk, 1 1/2 el kokosmelk. Doe de melk en kokosmelk in een kannetje en verwarm dit. Voeg de warme espresso toe en roer goed door elkaar. Serveer in een beker. Klik op bovenstaande foto en de koffiemanager zal bepalen wie er vandaag koffie moet zetten...
Over mezelf... Ik ben Pierre V alias Pedro Op Sinterklaasdag, anno 1948, ben ik als Mechelaar de wereld op gezet. Nu al geruime tijd woonachtig in "mijn dorp in de Kempen". Hobby's: Fietsen in de vrije natuur Geocaching en koffieleut... Heb net een fietstocht als peregrino naar Santiago de Compostela achter de rug ten voordele van... LCH Belgium vzw (Langerhans Cel Histiocytose)
Vier maanden fietsinactiviteit en wat concluderen we? Dat het verval enorm groot is! Reeds na 15 km zat ik al met 'dikke' benen. Mede door de koude wind werd de eersteling van het seizoen een ware kalvarietocht. Maar we hebben door gebeten en de spits is er af. Nu geleidelijk aan opbouwen en eer we een paar maand verder zijn voelen we de trappers niet meer. De opbouw voor de trip naar Compostella is hiermede van start gegaan...
Quito
De Hobokense Polder is zo wat het laatste stuk natuur aan de Antwerpse Zuidkant. Het is gelegen tussen de Schelde, de dichtbevolkte uitlopers van het stad, de kern van Hoboken en de industrieterreinen. In de jaren zestig werden de polders opgehoogd, nuis het er heerlijk wandelen in de "new nature".
0 % 
50 % 
0 % 
0 % 
30 % 
10 % 
0 % 
0 % 
0 % 
