“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
BREAKING NEWS: Prins Filip: Eindelijk een nieuwe regering !
Filip MET baard Filip ZONDER baard
Herinner u dat de Waalse acteur Benoît
Poelvoorde, vooral bekend voor zijn rol in 'C'est arrivé près de chez vous', in
januari 2011 de Belgische mannen opriep om hun baard te laten groeien tot ons
land een nieuwe regering had. Hij was de impasse meer dan beu. Zijn
Belgicistisch initiatief had maar een beperkt succes. In april 2011 was er nog
lang geen nieuwe regering maar waren de meeste baarden alweer afgeschoren.
Inclusief die van Poelvoorde.
Een opvallende baard die echter tot deze
week stand hield is die van Prins Filip. Nu blijkt echter dat tot voor enkele dagen Filip niet op de hoogte was van het feit dat er inmiddels een nieuwe belgische regering is aangetreden. Het is niet geweten of Koning Albert deze
niet onbelangrijke informatie voor de prins heeft achtergehouden. Bovendien
vertoeft Filip vaak in het buitenland.
Met de ondertekening deze week van het
BHV-akkoord werd deze blunder eindelijk rechtgezet. En zie, Filip zijn baard is
verdwenen want het koninkrijk heeft eindelijk een nieuwe regering! Premier Elio
Di Rupo is zeer verheugd met deze rechtzetting en durft te hopen dat ook
Mathilde in de vreugde deelt. Prins Laurent heeft naar verluidt nooit geweten
dat de regering in 2010 is gevallen. Albert heeft er echter voor gekozen geen
slapende honden wakker te maken. Kortom, eind goed, al goed.
U mag er van denken wat u wil, maar soms
heeft Rik Torfs (CD&V) een heldere ingeving en getuigt hij van
gezond verstand (eerder uitzonderlijk binnen zijn partij) en een zeker rechtvaardigheidsgevoel
(onbestaande binnen zijn partij).
De regering besliste immers vandaag over
zwaardere straffen voor homofoob geweld. Dit gebeurt net een dag nadat een
nieuw geval van dergelijke agressie bekend werd.
Op twitter noemt Rik Torfs dit 'steekvlampolitiek'. Hij schrijft ook: 'Opeens zijn zwaardere
straffen voor homofoob geweld nodig. Ondertussen worden uitgesproken straffen
niet uitgevoerd.'
Leuke oefening: de berichten die op de website van respectievelijk CD&V en N-VA verschenen over de splitsing van BHV even naast (in dit geval onder) elkaar zetten.
In het bericht van CD&V wordt met geen woord gerept over de inhoud van het akkoord. Daarover is het « silence total ». Vooral een vaag en omfloerst bericht. Bovendien wordt er vooral in gezegd wat er niet in het akkoord staat. Eigenaardige manier van communiceren. Wat zou daar de bedoeling van zijn ? De kiezer vooral dom houden... ?
In het bericht van N-VA daarentegen wordt gefocust op de Vlaamse toegevingen die in het akkoord vervat zijn.
Een buitenstaander die beide berichten leest vraagt zich af of het hier telkens over hetzelfde akkoord gaat Oordeelt u zelf.
CD&V
t Is Gesplitst !
Na meer dan 50 jaar is het zover. BHV is gesplitst. De kiezel is uit de schoen. CD&V is trots en tevreden. Want wij hebben woord gehouden. We hebben onze nek uitgestoken.
In juli 2011 koos CD&V resoluut voor een onderhandelde oplossing. En we hebben resultaat geboekt. Vandaag is er de splitsing. Een propere splitsing. Dat zeggen velen met ons. We voeren hiermee het Vlaamse regeerakkoord uit, en de vijf Vlaamse resoluties uit 1999.
Franstaligen uit Brussel kunnen niet langer kandidaat zijn in Brussel én in Halle-Vilvoorde. En de jarenlange tegeneisen van de Franstaligen zijn afgeblokt. Er komt geen uitbreiding van Brussel. Er komen geen inschrijvingsrechten voor Franstaligen. De taalgrens en de taalwetgeving worden niet gewijzigd en er kunnen geen Franstalige instellingen komen.
En laat ons niet vergeten dat ook het gerechtelijk arrondissement gesplitst is. Halle-Vilvoorde krijgt een veiligheidsbeleid op maat van de regio onder leiding van Vlaamse magistraten.
Net als heel Vlaanderen wil Halle-Vilvoorde een open en warme plek zijn voor elke inwoner, waar we ons voortaan, nog meer dan vroeger, kunnen toeleggen op de echte zorgen van iedere inwoner. Maar één ding is vanaf nu klaar en duidelijk voor iedereen. Halle-Vilvoorde is Vlaams en blijft Vlaams.
N-VA
BHV: meer Vlaams geld, meer Franstalige priviliges, meer problemen!
De prijs die CD&V, Open Vld, sp.a en Groen betaald hebben voor de splitsing van BHV is enorm hoog. Maar liefst 16 wetten waren er nodig om alle toegevingen aan de Franstaligen om te zetten. Ze worden bovendien gebetonneerd in de grondwet. Dat zegt veel over de blijdschap van de Franstaligen. De zes faciliteitengemeenten komen helemaal in de Brusselse invloedssfeer, de Franstaligen krijgen in Vlaams-Brabant nog meer privileges en de Vlamingen krijgen in Brussel nog minder rechten. Het gerechtelijk arrondissement wordt helemaal niet gesplitst en er komen zelfs Franstalige magistraten in Halle-Vilvoorde. De Vlamingen mogen 1 miljard euro extra betalen voor Brussel zonder dat het hervormd wordt. De communautaire conflicten in Brussel en de Vlaamse rand worden niet weggewerkt met dit akkoord. Het draagt immers de kiemen van toekomstige conflicten in zich. Deze oplossing is voor de Vlamingen erger dan de kwaal.
Stop de Goednieuwsshow van deze intellectueel oneerlijke regering
Voor goede analyses over het economische en politieke reilen en zeilen in dit land moet de meerwaardezoeker onder meer terecht bij Knack/trends. Men vindt er alvast betere journalistiek dan de eenheidswordt die de zogenaamde kwaliteitskranten en hun andere collegas ons dagelijks voorschotelen.
Een voorbeeld van kritische journalistiek is onderstaand artikel. In tegenstelling met wat deze regering ons vandaag in de pers wil doen geloven gaat het helemaal niet beter met België. Maar de verkiezingen zijn in aantocht, weetjewel. En wie hardleers is en zich vandaag toch nog laat inpakken door deze mooipraterij zal vrees ik na 13 oktober Daan Killemaes, redactiecoördinator bij Trends en auteur van onderstaand artikel, gelijk moeten geven.
Hieronder enkele uittreksels.
Hoe langer de politici in de rentehangmat kruipen, hoe langer de crisis duurt
Ze zijn er in Frankfurt doodsbang voor, maar in België is het al zover. De regering-Di Rupo nestelt zich comfortabel in de hangmat van lage rentevoeten die de Europese Centrale Bank (ECB) onder de Europese economie heeft gespannen. Toch steekt de federale regering zich ongegeneerd de pluim van de lage rente op de hoed, klopt zich op de borst dat België een sterk land is en verdaagt structurele ingrepen naar sint-juttemis.
De begrotingscontrole werd een zomerwandeling en de uitgestelde relancestrategie is alleen bedoeld voor intern politiek gebruik. Als een vlinder die met gefladder het weer hoopt te veranderen, zo probeert de regering de Belgische economie door een bar en boos klimaat te loodsen.
Mag het iets meer zijn? Deze regering doet niet eens de moeite om een olympisch minimum te halen. Een afbrokkelende concurrentiekracht, een torenhoge belastingdruk of een onopgelost vergrijzingsvraagstuk, het is allemaal niet dringend meer. Een armtierige economische groei van 0,6 procent wordt als een gouden medaille gevierd, maar deze prestatie is voor een groot stuk te danken aan locomotief Duitsland, die de voorbije tien jaar wel zijn huiswerk maakte.
Helemaal intellectueel oneerlijk is hoe de regering de lage rente misbruikt als bewijs voor een gezond budgettair en economisch beleid.
De status van sterk land dankt België niet aan het beleid, maar aan de spaarberg van de gezinnen.
Spaarders krijgen het al hard genoeg te verduren in dit tijdperk van financiële repressie, waarbij kunstmatig lage rentevoeten de koopkracht van hun vermogen niet kunnen verdedigen. Dit is de hoogste vermogensbelasting ooit, zonder de democratische goedkeuring van ook maar één parlement. En er hangt nog een zwaard van Damocles boven de Belgische economie. Dit land heeft netto 270 miljard euro tegoed van het buitenland, en de vraag is hoeveel verlies we daar nog op lijden. Want de schuldencrisis, die is vijf jaar oud maar allesbehalve voorbij.
Reactie op Patrick Dewael: eerst eigen partij uitzuiveren !
Kan Patrick Dewael niet beginnen met zijn eigen
partij uit te zuiveren? Te beginnen met hardcore racist Guy Verhofstadt:"
De vraag is of de islam wel in overeenstemming te brengen is met de liberale
democratie en de vrijheid, de verdraagzaamheid, de verscheidenheid en het
tegensprekelijk debat zonder dewelke geen open samenleving mogelijk is"
(blz. 64 Burgermanifesten). En over de zaak-Rushdie zei hij: "Toont zij
niet aan dat de islam in wezen een intolerante en totalitaire ideologie is, die
botst met de culturele, morele en juridische voorschriften die gelden in een
open democratische samenleving?". En nog "De islam is in
werkelijkheid niet alleen een godsdienst, maar ook een ideologie, een
sociaal-politieke leer die door de overheid wordt gecontroleerd. In wezen
verschilt die toestand niet van het socialisme of het communisme dat aan de
samenleving een bepaalde morele code en een manier van leven wou
opleggen". En waarom zegt hij niets over hardcore racist Louis Tobback? :
"Asielzoekers die hier als meeuwen op een stort komen zitten omdat dat
makkelijker is dan thuis te vissen of de grond te verbouwen, dienen
systematisch te worden uitgewezen".
Ondertekening eerste luik staatshervorming met koning, maar zonder N-VA
Koning Albert II ondertekent morgen donderdag 19 juli de teksten van het eerste luik van de staatshervorming. Dat zal gepaard gaan met een plechtigheid waarop ook de pers is uitgenodigd. De N-VA gaat niet in op de uitnodiging.
De N-VA gaat niet in op de uitnodiging om de plechtige ondertekening van de teksten van het eerste luik van de staatshervormingbij te wonen, aldus Kamerlid Theo Francken. Volgens hem laat de koning zich andermaal door de traditionele partijen gebruiken. "Als hij de koning wil zijn van alle Belgen, kan hij beter boven het politieke gewoel staan in plaats van er midden in", meent Francken.
Dat de plechtige ondertekening in aanwezigheid van de pers geen primeur is, speelt volgens de N-VA niet mee in de beslissing om niet aanwezig te zijn. In 1994 ging het om de hernummering van de grondwet, wat politiek niet gevoelig lag. Dat kan echter niet gezegd worden over de teksten van het eerste luik van de staatshervorming, met onder meer de splitsing van BHV, de hervorming van het gerechtelijk BHV en de herfinanciering van Brussel.
Voor de N-VA gaat het om een onevenwichtige hervorming. Theo Francken wijst er voorts nog op dat de teksten goedgekeurd werden door nagenoeg alle Franstaligen, maar enkel met een zeer krappe meerderheid aan Vlaamse kant. Om die redenen kan de N-VA niet aanwezig zijn bij de ondertekening, besluit hij.
Letterlijk: 'Patrick Dewael banaliseert de nazigruwel'
'Patrick Dewael banaliseert de nazigruwel' André Gantman
'Hoewel niet zijn bedoeling, banaliseert Patrick Dewael de gruwelen van het naziregime.' André Gantman over het 'gif' van Patrick Dewael.
De grootvader van Patrick Dewael is op 3 april 1945 in Bergen Belsen vermoord en mijn grootvader aan moederzijde op 21 april 1944 in Auschwitz. Ik deel dus principieel zijn afkeer voor racisme,antisemitisme en ieder totalitarisme van rechts en van links.
Om die reden heb ik - en ontelbare anderen met mij - verontwaardigd gereageerd op de uitspraken van Karel De Gucht wanneer hij zonder enig moreel voorbehoud tijdens de uitzending van De Ochtend in september vorig jaar op radio1 sprak over de negatieve impact van de Joodse lobby op de Midden-Oostenpolitiek van de VS" en "dat dé Joden altijd gelijk hebben". Geconfronteerd met de lange resem afkeurende reacties die daarop volgde, repliceerde De Gucht kil en afstandelijk "dat hij die commotie niet begreep" ( De Standaard 18 september 2010).
Ik heb destijds niet gezegd of geschreven dat De Gucht een antisemiet is, maar dat het eeuwenoude antisemitische gif de geesten - ja zelfs die van humanisten en zelfs buiten hun weten om - kon aantasten. (Ik verwijs hiervoor naar mijn boek 'Het Gespleten Geweten,een anti antisemitisch pamflet', Pelckmans, 2011) Patrick Dewael bewaarde echter na de uitspraken van De Gucht een opvallend stilzwijgen terwijl hij nu zijn opinie van de daken schreeuwt.
De N-VA en Bart De Wever hebben zich bij het innemen van een standpunt over de voormalige Vlaams Belangers wellicht laten inspireren door de beslissing van het VLD-partijbestuur onder voorzitterschap van Karel De Gucht. Voor alle duidelijkheid: Dewael besliste samen met dat partijbestuur in 2001 al dat gewezen leden en mandatarissen van het Vlaams Blok onder bepaalde voorwaarden en na een wachttijd, tot de VLD konden toetreden. De Open VLD voegt trouwens de daden bij het woord: in Londerzeel is een voormalig Vlaams Belanger lijstrekker voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen, idem in Lebeke waar een ex-Belanger op de zesde plaats aantreedt.
Patrick Dewael viseert duidelijk de N-VA en probeert vooral BDW te treffen, een poging die sterke gelijkenis vertoont met de acties van Olivier Maingain die trachtte Bart De Wever af te schilderen als "een negationist". Ik heb ook toen gereageerd dat het ongehoord, ja zelfs immoreel is, om de martelaars van het naziregime te misbruiken voor eigen partijpolitieke doeleinden. Daarbij komt dat door deze handelswijze Dewael de gruwelen van het naziregime banaliseert. Voor alle duidelijkheid: ik denk niet dat dit zijn bedoeling is.
Patrick Dewael zou kunnen schrijven over de talrijke humanisten (overigens niet uitsluitend mandatarissen) die de afgelopen tijd de rangen van N-VA vervoegden om samen een toekomstig en democratisch project voor Vlaanderen mogelijk te maken. Ik begrijp dat deze vaststelling voor hem pijnlijk moet zijn, maar hij zou er zijn voordeel bij halen naar zijn Vlaams fractievoorzitter Sas Van Rouveroij te luisteren die hem adviseert om zich vooral bezig te houden met de eigen geloofwaardigheid.
Het zou niet onverstandig zijn mocht Dewael tijd vinden om over de wijze woorden van de Franse grootrabbijn Gilles Bernheim te mediteren: Penser librement, cela commence par choisir ses mots, par résister aux automatismes, aux amalgames, aux syllogismes réducteurs et destructeurs.
André Gantman is advocaat, voormalig Open VLD-schepen in Antwerpen en zal bij de komende gemeeteraadsverkiezingen op de N-VA-lijst van de Scheldestad staan.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Patrick Dewael, Open VlD, André Gantman, N-VA, Bart De Wever, Sas Van Rouveroij, Addertje
17-07-2012
Brussel houdt van de motards. Of toch niet ?
Motorfietsen mogen niet meer op trottoir
parkeren
Zelf motard zijnde ben ik ontgoocheld vandaag
onderstaand bericht te moeten lezen:
De Raad van State heeft een koninklijk
besluit vernietigd dat motorfietsen toestaat op het trottoir te parkeren. Het
Brussels Gewest stapte naar de Raad omdat het KB niet genoeg rekening hield met
voetgangers.
Het KB van 11 juni 2011 laat motorfietsen
toe op het voetpad te parkeren als ze minstens 1,5 meter ruimte laten voor
voetgangers.
Het Brussels Gewest stapte naar de Raad van
State omdat het KB tot stand kwam zonder overleg met de gewesten. Het Gewest
betreurde met name dat de federale overheid zo geen rekening hield met de
initiatieven die Brussel neemt voor voetgangers.
Fedemot, de federatie van motorrijders,
betreurt de vernietiging en vraagt aan de federale staatssecretaris voor
Mobiliteit Melchior Wathelet (CDH) om een nieuw initiatief.
Bocht van 180 graden in asieldebat: Verkiezingsstunt van Groen ?
Meyrem
Almaci (Groen)
Groen schaart zich achter de verstrenging
van de snel Belgwet. Dat zei Kamerlid Meyrem Almaci (foto) in de Kamercommissie
Justitie. Opmerkelijk, want het was net Groen dat aan de basis lag van de
soepele snel Belgwet...
Voor Groen (toen nog Agalev) was de snel
Belgwet in 1999 een breekpunt om toe te treden tot de paarsgroene regering
Verhofstadt I. Door die migratiewet kon iedereen Belg worden zonder een
landstaal te kennen, zonder geïntegreerd te zijn in België en zonder hier zelfs
maar geweest te zijn.
Op voorstel van de meerderheidspartijen
wordt de snel Belgwet nu beduidend verstrengd en op het eerste zicht gaan de
groenen gaan daarmee akkoord. Toch heeft Almaci bedenkingen: "Het
onderdeel over het afnemen van de nationaliteit had volgens ons een apart debat
verdiend. Ook vinden wij het niet normaal dat iedereen 150 euro per procedure
moet betalen".
De groenen willen die som herleiden tot 50
euro voor wie in België geboren is en als de betrokkene Belg wordt moet die som
worden terugbetaald. Groen heeft daarom enkele amendementen ingediend. In het
verleden verklaarde Almaci te blijven strijden voor een menselijk asielbeleid
waar mensen ondersteuning moeten krijgen van de verzorgingsstaat. Verder is
Groen wel akkoord met de verstrenging.
En net dat is vreemd, omdat de
partijprogramma's van Groen op dit moment nog de voorkeur geven aan een losser
asielbeleid. Het is niet uit te sluiten dat het hier om een verkiezingsstunt
gaat.
Onder de taalgrens: Le Soir en de machtsgreep van de N-VA
Dat we Béatrice Delvaux (editorialist bij Le Soir) en Bart De Wever niet vlug samen zullen vinden in een bistro met een koffietje hadden we al gemeld (lees hier). Ook lieten wij u meegenieten van de manier waarop zij Bart de hel inprijst (lees haar vertaalde editoriaal).
Maar vandaag maakt ze het wel heel bont in haar anti-Vlaamse krant Le Soir. Zij neemt het op voor de commentatoren en politici die vandaag De Wever proberen klein te krijgen. Zij noemt hen vooral moedig en verantwoordelijk. Maar er is meer: wat deze politiek correcte Vlaamse dames en heren (nog) niet durven uitspreken zegt zij wel: zij waarschuwt zowaar voor een machtsgreep vanwege deze arrogante en gevaarlijke Calimero!
Alweer wordt gedreigd met het einde van België, chaos en een catastrofe. Op die manier sluit zij zich perfect aan bij de angstpsychose die door de politiek correcte en Belgicistische elite aan Vlaamse kant wordt gecreëerd in een poging om de populariteit van Bart De Wever en zijn partij te breken in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen (lees hier). Het is alle hens aan dek.
Kortom (en het is bijn 21 juli): L'UNION FAIT LA FORCE!
Haar column doet spontaan terugdenken aan de vergelijking die Yves Leterme (CD&V) een vijftal jaren geleden maakte tussen de RTBF en Radio Milles Collines, de Rwandese radiozender die tijdens de genocide opriep tot haat en geweld tegen de Tutsi's. Maar misschien heb ik gewoon een slecht karakter.
Hieronder een vrije vertaling van haar commentaarstuk.
Moedig en verantwoordelijk. Respect !
Béatrice Delvaux
Editorialist Le Soir, 17 juli 2012
De grondstroom die door de Vlaamse politieke wereld en politieke commentatoren trekt is indrukwekkend. Met dezelfde kracht en dezelfde overtuiging waarmee zij het immobilisme van de Franstaligen hadden aangeklaagd tegenover de Vlaamse eisen voor de splitsing van BHV en de staatshervorming, klagen zij nu de N-VA aan, de almacht van haar leider, het gevaar dat schuilt indien hij aan de macht zou komen en de opname door die partij, zonder echte filter, van leden van de extreem-rechtse partij Vlaams Belang.
Deze heren en hun politieke analisten uit het Noorden die steeds talrijker en duidelijker zijn, waarschuwen tegen een machtsgreep. Met als enig doel het einde van België. Dit project van een obsessionele en egocentrische partij als de N-VA en man, Bart De Wever, zal chaos en het verlies aan welzijn veroorzaken voor zowel het land als voor Vlaanderen.
Voor meerdere politici in Vlaanderen, zoals de socialiste Freya Vanden Bossche en de Open VLD-ers Patrick Dewael en Marleen Vanderpoorten, brengen die belangrijke leden van het Vlaamse belang niet enkel hun sympathisanten maar ook hun ideeën mee naar de N-VA.
Men zou kunnen denken dat voor deze politici de berekening hun enige drijfveer is. Doordat ze electoraal in het nauw worden gedreven door een hypermachtige Bart De Wever en zijn hyperverleiding van de Vlaamse ziel. Maar wanneer men hen leest, hen aanhoort, is dit allesbehalve het geval. Zij hebben echt angst. En zij willen ageren nu het nog kan, om de catastrofe te vermijden die zich aankondigt.
De situatie van deze partijen is zeer complex. Hun dilemma is totaal. Ofwel klagen zij niets aan en kijken zij toe hoe Bart De Wever zijn kansen onvermurwbaar blijven stijgen zonder dat de kiezer zich bewust is van de reële gevolgen indien hij aan de macht komt. Ofwel klagen zij het aan, waarschuwen ze maar riskeren zij evenzeer een verdere groei te veroorzaken van het electoraat dat door De Wever wordt opgewarmd vanuit zijn favoriete positie, deze van slachtoffer en van Calimero.
Zij hebben het risico genomen om niet te zwijgen. Het heeft zijn tijd geduurd om te begrijpen wat de Franstaligen sedert maanden aanklagen. Dat is bijkomstig. De houding van deze partijen, deze politici, deze commentatoren en deze journalisten die hun onderzoekswerk naar de N-VA doen (wat ons verheugt) ( / ) verdient respect. Het is moedig. Het is krachtig. Het is verantwoordelijk. Chapeau !
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Béatrice Delvaux, Le Soir, Bart De Wever, N-VA, Patrick Dewael, Open VLD, Addertje, RTBF, CD&V, België
Onder de taalgrens: Di Rupo en de omerta
Laurette Onkelinx (PS)
Is het u ook al opgevallen dat het vanuit Franstalige politieke hoek al maanden zo stil is richting de Vlamingen ? Sinds Onkelinx (PS) haar middenvinger heeft getoond, hebben wij haar omzeggens niet meer gehoord. Is zij haar giftige anti-Vlaamse tong verloren ? Ook Milquet (CDH en Madame "NON") is al maanden héél stil voor haar doen. Zijn zij op zoek naar de grote verzoening met de Vlamingen ?
Het valt bovendien op dat communautaire discussies - laat staan conflicten - tussen Vlamingen en Franstaligen de laatste maanden, althans “en publique”, niet te bespeuren vallen. Enkel tussen Vlamingen onderling, nl. tussen de Vlaamse minderheid in de federale regering (CD&V, Open VLD, Spa) en de oppositie (N-VA, Vlaams Belang, LDD) wordt nog communautair vuurtje gestookt. De Franstaligen hebben de buit binnen en zwijgen in alle talen. Het De Wever-bashen laten zij over aan hun Vlaamse vrienden/kameraden.
Omerta
Wat is er dan wel aan de hand ? Vanwaar deze “omerta” ?
Het heeft alles te maken met 6 december 2011. Neen, niet met Sinterklaas. Wel met de allereerste ministerraad van Premier Elio Di Rupo (PS) die op die dag plaatshad.
Di Rupo heeft op die bewuste 6e december de Franstalige regeringspartijen opgeroepen 'alles te doen' om hun Vlaamse partners 'de volgende verkiezingen te laten winnen'. Hij wil een verdere doorbraak van N-VA afblokken. En nog: “De premier vroeg ook om giftige opmerkingen achterwege te laten. 'Restons soudés', zei hij. 'Laten we de gelederen gesloten houden.(Knack.be - 26/12/2011).
Uit Di Rupo's oproep blijkt ook dat hij een verdere doorbraak van de N-VA bij de volgende verkiezingen te allen prijze wil vermijden. 'Als dit mislukt, weet ik echt niet of we ooit nog een Belgische regering kunnen vormen', zei een partijvoorzitter achteraf (Gazet van Antwerpen - 26/12/2011).
Deze “omerta” aan Franstalige kant wordt angstvallig opgevolgd en heeft dus alles te maken met de strategie om de Vlaamse kiezer niet verder in de armen van de grote vijand te jagen… de N-VA. Dus niks grote verzoening, enkel het status-quo wordt nagestreefd, ook na 2014. Maar dit kan enkel en alleen indien de Franstaligen er mede voor zorgen dat de Bekes en de De Croos van deze wereld in 2014 voldoende gewicht behouden om de huidige coalitie verder te zetten.
Vlamingen die toch verandering willen weten dus wat hen te doen staat.
Niet enkel Beke, De Croo, Dewael en C° knijpen de billen dicht op weg naar de verkiezingen. Ook en vooral Franstalig politiek België zit met een ei in de broek. Van hier tot in Tokio …
De kopstukken van CD&V slaan wild in het rond tegen De
Wever. Hiermee misachten ze een van de elementaire principes bij communicatie:
zet uw concurrent niet in het brandpunt van uw boodschap, maar spreek over
uzelf en uw sterke punten. Uithalen naar een concurrent zet hem in het centrum
van de belangstelling, en verzwakt de eigen positie. Blijkbaar is men bij
CD&V al zozeer in paniek dat ze bij de volgende verkiezingen helemaal als
irrelevant van de kaart geveegd zullen worden, dat ze niet meer weten van welk
hout pijlen maken. En blijkbaar volgt VLD hen nu in hetzelfde spoor.
Kan u zich inbeelden dat de baas van Delhaize een interview
geeft over een, tot zelfs drie bladzijden in de krant, en het bijna uitsluitend
over Colruyt heeft? Over hun politiek om altijd onder de prijs van Delhaize te
duiken, over hun rekken die goedkoper zijn, hun spaarzame koeling van hun verse
producten, in plaatst van zijn eigen positie te verklaren en aan te prijzen.
Natuurlijk zal Delhaize zoiets niet doen, een hele bladzijde indirect ter
beschikking stellen van Colruyt. Evenmin zal een baas van BMW in een interview
het overwegend over Mercedes hebben. Of neem eender welke andere
concurrentiesituatie, zoiets is het domste wat men kan doen. Een baas die dat
wel zou doen, mag meteen zijn C4 ophalen denk ik.
Niet echter CD&V. De laatste week misachte ze op een
onvoorstelbare manier een van de elementaire principes bij communicatie: zet uw
concurrent niet in het brandpunt van uw boodschap, maar spreek over uzelf en uw
sterke kanten.
Woensdag 11 juli publiceerde De Tijd een interview met Eric Van Rompuy. Titel:
De Wever bedreiging voor onze welvaart. (Te lezen op de website van Van Rompuy )
Zaterdag 14 juli deed hij het nog eens over op een volle bladzijde 31 in Le Soir, met aankondiging en
korte uittreksels op de voorpagina. Titel:Il faut démasquer De Wever .
Diezelfde dag kreeg CD&V-voorzitter Wouter Beke niet minder dan drie
bladzijden voor een interview in De Standaard, met de titel De Wever deelt
alleen muntjes met azijn uit. (Integraal lezen alleen voor abonnés. Een
deel is wel vrij toegankelijk op hun website, onder de titel 'Beke: 'N-VA heeft haar kiezers al twee keer en panne achtergelaten' )
Het was niet alleen in de titel allemaal De Wever wat de
klok sloeg. In de drie interviews gaat het bijna uitsluitend over De Wever en
de N-VA, en tussendoor ook nog af en toe over hun partij, of beter gezegd, over
de goede werking van de huidige meerderheid op het federaal niveau. Beke
eindigt zijn interview met de uitspraak: Ik verkies een CD&V-strategie
boven een anti-N-VA-strategie. Ik beschouw onze partij als de Volvo van de
Wetstraat: degelijk, duurzaam, misschien niet de meest sexy wagen, maar hij
brengt je ergens. De N-VA heeft haar kiezers al twee keer en panne gelaten.
Het is niet mijn ambitie om de tegenstander op de huid te zitten. Maar enige
correctheid van hun kant, zou aangenamer zijn.
Die uitspraak als besluit van een lang interview dat niets anders bevat dan
tekenen van een anti-N-VA-strategie, en niet veel anders dan de tegenstander op
de huid te zitten. Cd&V is duidelijk de pedalen kwijt. Het interview werd
afgenomen door Bart Brinckman en Marjan Justaert. Wellicht heeft Brinckman
behoorlijk gestuurd om Beke in de richting van een een anti-N-VA-strategie te
krijgen, want bijna alle vragen gaan over de N-VA en De Wever.
De pannes van CD&V
En à propos de kiezers en panne laten, dat is wel een
CD&V, en geen N-VA specialiteit. Even opfrissen:
CD&V is in 2007 federaal naar de verkiezingen getrokken met de belofte dat
ze niet zou toetreden tot een regering indien er in het regeerakkoord geen
duidelijke afspraken werden opgenomen over de realisatie van de Vlaamse eisen.
Een akkoord over de splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement
Brussel-Halle-Vilvoorde was 'een evidente voorwaarde alvorens in een regering
te stappen'. Daarna stapte CD&V toch in de federale regering, en leverde
niet minder dan drie premiers (Leterme I, Herman Van Rompuy, Leterme II),
zonder dat er één letter van de CD&V-belofte werd uitgevoerd. Ze had niet
eens tot de overbruggingsregering van Verhofstadt III mogen toetreden als ze
haar verkiezingsbelofte wou nakomen. Hiermee verbrak ze een eerste keer haar
plechtige verkiezingseed. CD&V brak daarna in anderhalf jaar tijd nog drie
keer haar verkiezingseed. Het werd de vierde keer met Leterme II.
(Zie ook het artikel van 25.11.09: Leterme II:
CD&V-kiezer een vierde keer bedrogen )
Bij de federale verkiezingen van 2010 werd CD&V voor dit
herhaalde kiezersbedrog afgestraft met het slechtste resultaat ooit uit haar
geschiedenis. Daarna hebben ze blijkbaar nog altijd niets geleerd uit de
afstraffing van hun kiezersbedrog. In een interview in De Standaard, vrijdag 8
juli '11, zegt Wouter Beke: "Op het politiek bestuur donderdagochtend heb
ik gevraagd of er iemand denkt dat we er met de MR en zonder de N-VA wel
uitgeraken. Niemand is toen rechtgestaan. Zonder de N-VA zijn we voor het
bereiken van een tweederdemeerderheid overgeleverd aan het FDF. Ik denk niet
dat die partij ons een oplossing voor BHV zal aanbieden". Hij bleef eerst
herhalen dat er nooit sprake van kon zijn te onderhandelen zonder de N-VA. Maar
op 21 juli zat hij dan toch aan de onderhandelingstafel, zonder de N-VA.
Zogenaamd 'onder zijn voorwaarden', herhaalt hij nog eens in zijn interview in
De Standaard van vorig weekend. Maar daar klopt niets van. (Meer hierover
in het artikel 'Wouter
Beke had (gedeeltelijk) gelijk' , 25.07.11 )
Reactie van lezer Mathieu Bos op de website:
Het is armoe trof bij de klassieke tripartite CD&V, SP-A en O-Vld. Vraag
aan een ieder die wat van imago building weet heeft en die zal U zeggen dat je
niet sterker wordt door op de andere te schieten. Enkel consequent handelen en
je sterke punten uitspelen zullen op de lange termijn winstgevend zijn. Waarbij
ik niet wil zeggen dat sommige evoluties bij de N-VA me wat verontrusten.
Hiermee ben ik het nogal eens. Zie ook mijn
artikel: 'De slecht
onderbouwde en kaduke standpunten van de N-VA' , 22.03.12. 'Het
discours van de N-VA tot nu is slecht onderbouwd en nogal amateuristisch. Ook
over Europa. Het pleidooi van N-VA voor een 'sterker Europa' vind ik wat
triest, want zonder enige kritiek op het volstrekt ondemocratisch karakter van
de Europese Unie. N-VA wil zelfs een niet verkozen administratie, de Europese
Commissie, de macht geven om een afdwingbaar beleid te voeren, wat de partij
dan een 'democratisch kader' durft te noemen.'
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Ph. Van den Abeele, Nieuw Pierke, Wouter Beke, Addertje, CD&V, N-VA, Bart De Wever, Eric Van Rompuy
De traditios: de ontreddering is totaal
Patrick Dewael: N-VA is het nieuwe platform voor extreem rechts
De column van Patrick Dewael in De Morgen van het voorbije weekend is tekenend voor de ontreddering die vandaag bij de traditionele partijen heerst.
De aandacht afwenden van het federale beleid waarvan zij weten dat het de meeste Vlamingen niet zint. Dat is de tactiek van de traditionele partijen in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Want De N-VA wil van het federale beleid de inzet maken voor deze verkiezingen. Maar zoals Bart De Wever recent nog liet verstaan: indien het beleid van deze regering dan toch zo positief is zoals ze beweren, dan moeten de traditionele partijen helemaal geen schrik hebben van de verkiezingen. Integendeel, dan zullen de kiezers hen dubbel en dik belonen!
Spiegel
Beke, Dewael, De Croo en C° durven niet meer in de spiegel te kijken. Want ze weten verdomd heel goed dat zij verkeerd bezig zijn (Dexia, de pensioenproblematiek, de sociale zekerheid, justitie, de structurele tekorten bij de politiezones, BHV, de cadeaus aan de Frantaligen, enz.). De waarheid is dat CD&V, Open VLD en Spa vastzitten in de fuik Van Di Rupo en ze kunnen geen kant meer op. Want wie er vandaag de stekker durft uit te trekken pleegt harakiri. De kiesdrempel wenkt. Hun strategie bestaat er dus in om N-VA zo veel mogelijk in een slecht daglicht te plaatsen. En sinds enige tijd is naast het De Wever-bashen ook het verkondigen van platte leugens daarbij een beproefd wapen.
De truc van het cordon
Even terug naar Patrick Dewael en zijn column. De kern van zijn probleem en dat van zijn collegas in de regering: in tegenstelling tot het Vlaams Belang slaagt N-VA er in de almacht van de traditios te doorbreken. Vandaag bestaat er aan Vlaamse kant een partij die een bedreiging vormt voor de macht en de posities van de traditionele partijen. En de truc van het cordon sanitaire om die partij te neutraliseren kan niet worden toegepast.
Het juk van de PS
De enige oplossing tegen de opmars van de N-VA is een beleid afgestemd op Vlaanderen, los van de bevelen van de Franstaligen. Maar dat is in de huidige structuren van dit (on)land onmogelijk want telkens weer ontmoet je de PS op je pad. Enkel een grotere Vlaamse autonomie is hierop het antwoord. Hiertoe is misschien een splitsing van het land niet noodzakelijk, wel confederalisme. Enkel met een voldoende sterke N-VA is dit te realiseren. Zoniet blijft het aanmodderen en verspeelt Vlaanderen al zijn troeven.
De traditionele anti-Vlaamse partijen dreigen tot aan de verkiezingen van 14 oktober a.s. alvast nog een en ander uit de kast te zullen halen om N-VA te besmeuren. Alleen inhoud zal ontbreken. Het bewijst vooral hoe leeg hun lege doos is.
Wouter Beke vandaag in
"kwaliteits"krant De Standaard:
Wij gaan voor een
sterker Vlaanderen in een bestuurbaar land. Daarvoor
dient die zesde staatshervorming, daarom hebben we budgettair gesaneerd. Het
project van de N-VA oogt troebel, zowel communautair als budgettair. Zodra het
concreet wordt, vallen ze door de mand. Of ze durven het niet te zeggen om geen mensen bang te maken.
Ik beschouw onze
partij als de Volvo van de Wetstraat: degelijk, duurzaam, misschien niet de
meest sexy wagen, maar hij brengt je ergens. De N-VA
heeft haar kiezers al twee keer en panne gelaten. Het is niet mijn ambitie om
de tegenstander op de huid te zitten. Maar enige correctheid van hun kant, zou aangenamer zijn.
Zijn Volvo brengt de Vlaming naar de afgrond. Hoe
durft die man vandaag nog beweren dat hij voor een sterker Vlaanderen gaat nadat
hij gisteren heeft beslist om Vlaanderen honderden miljoenen armer te maken ? CD&V
heeft gisteren BHV gesplitst met uw en mijn geld.
BHV: Hoe gaan Beke, Van Rompuy, Doomst en De Croo dat uitleggen ?
BHV is gesplitst ! Maar... hoe krijg je uitgelegd dat in tijden van
besparingen Brussel bijna 500 miljoen euro (= 20 miljard oude BEF) per jaar extra in de schoot
geworpen krijgt (tegen 2030 verhoogd tot 1 miljard euro = 40 miljard oude BEF) ? Dat geld zal vooral van de Vlamingen moeten komen. Deze transfers zijn een van de toegevingen van de Vlaamse politici in ruil
voor de splitsing van BHV. Kortom, een mega-transfer. Bovendien zal de toekomstige financieringswet hier nog een schep bovenop doen voor Wallonië.
En dat terwijl Vlaanderen reeds vandaag en
de komende jaren met immense uitdagingen en grote financiële behoeften zal worden
geconfronteerd. Onbegrijpelijk.
Joost mag weten hoe Beke, Van Rompuy,
Doomst, De Croo en consoorten dit aan de Vlamingen gaan uitleggen. Het is dan ook cynisch dat deze verraders er bovendien ook nog fier (om niet te zeggen "euforisch") over zijn.
Het topje van de ijsberg:
Reeds vandaag heeft Vlaanderen een structureel tekort aan financiële middelen waardoor het onmogelijk het hoofd kan bieden aan de groeiende behoeften. Enkele voorbeelden:
Sociale woningen
De wachtlijsten voor een sociale woning in
de steden worden steeds langer. Antwerpen en Gent zijn samen goed voor 42% van
de wachtenden. In de stad Antwerpen lopen 22.386 aanvragen voor een sociale
woning, een toename met 2823 in twee jaar. Daarmee heeft Antwerpen een aandeel
van 24% in het totale aantal aanvragen in Vlaanderen. De wachttijden voor een
sociale woning in de steden bedragen gemiddeld twee tot drie jaar.
De Vereniging van Vlaamse
Huisvestingsmaatschappijen (VVH) trekt aan de alarmbel. Voor 2012 is er een
tekort van 200 miljoen euro om sociale woningen te renoveren. Door dat tekort
dreigt er leegstand in duizenden sociale woningen, waarschuwt de VVH.
Ouderenzorg
Er staan in Vlaanderen 162.600 ouderen op
de wachtlijst voor een plaats in een Vlaams woonzorgcentrum.
Gehandicaptenzorg
In Vlaanderen wachten nog meer dan 26.000
mensen met een handicap op ondersteuning.
Bijna 5.000 gehandicapten staan al 2 jaar
op een wachtlijst voor mensen met een dringende zorgvraag. Een dringende
zorgvraag betekent dat de overheid erkent dat de betrokkene binnen de zes
maanden zou moeten geholpen worden.
Renovatie Scholen
De middelen voor groene renovaties in
scholen zijn opgeschort. Honderden scholen hadden nood aan die investeringen,
maar er is te weinig budget.
Kinderopvang
Vlaanderen kampt met een tekort aan
kinderopvangplaatsen. Volgens Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen zullen
er dit jaar ongeveer 1.000 plaatsen bijkomen, maar moeten er tegen 2016 zeker
3.000 plaatsen bijkomen om de doelstelling te halen van 50 plaatsen per 100
kinderen onder de 3 jaar. Tegen 2020 zou er zelfs voor elke baby of peuter een
plaats moeten zijn.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:BHV, Staatshervorming, Vlaanderen, CD&V, Beke, Van Rompuy, Doomst, De Croo, Addertje, wachtlijst, transfer
11-07-2012
Letterlijk: Rik Van Cauwelaert: 'Artikel 35, de laatste Belgische oplossing'
Rik Van Cauwelaert, strategisch directeur Knack
Staatssecretaris voor Staatshervorming Servais Verherstraeten (CD&V) wil een kenniscentrum voor staatshervorming. Daar valt wat voor te zeggen. Alleen jammer dat hij dit stichtende 11 juli-voorstel niet veel eerder - ook aan zijn partij CD&V - heeft voorgelegd. Dat zou heel wat communautair geneuzel hebben voorkomen.
Met grondig denkwerk over artikel 35 - de laatste Belgische oplossing - is het mandje van het toekomstige kenniscentrum van staatssecretaris Servais Verherstraeten al meteen gevuld. Het grote gesprek van gemeenschap tot gemeenschap over artikel 35 is de logische uitkomst van de omwenteling die minister-president Kris Peeters (CD&V) nastreeft en kan daarom maar best zo snel mogelijk worden aangevat.
Staatssecretaris voor Staatshervorming Servais Verherstraeten (CD&V) stelt de oprichting voor van een kenniscentrum voor staatshervorming dat alle bestaande expertise bundelt. Daar valt wat voor te zeggen. Het is alleen jammer dat de staatssecretaris dit stichtende 11 juli-voorstel niet veel eerder - ook aan zijn partij CD&V - heeft voorgelegd. Dat zou heel wat communautair geneuzel hebben voorkomen. Want na zijn verkiezingssucces van 2007 begon Yves Leterme geheel onvoorbereid aan zijn formatietaak die finaal in complete verwarring strandde. Een pijnlijke verwarring was dat, die de aanzet vormde van het electorale succes van N-VA in 2010. De zesde staatshervorming die nu voorligt, is het resultaat van politieke paniek, aangepookt eerst door de eurocrisis en dan door de angst voor N-VA.
De splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde lijkt eindelijk een feit te worden, maar werd door de Franstalige partijen vrij ongegeneerd verkocht in ruil voor veel geld voor Brussel, dat niet eens moet verantwoorden wat het met die buit zal aanvangen. De rest van de staatshervorming is een staatshervorming à la belge, een staatshervorming met weerhaken.
Overdracht van bevoegdheden veronderstelt volstrekte autonomie van de deelregeringen bij de uitoefening van die nieuwe bevoegdheden. Maar dat is niet echt het geval, want als die bevoegdheden al worden overgedragen, dan zitten er telkens toch weer remmen op de aanwending ervan.
In een interview deze week in Knack zegt Vlaams minister-president Kris Peeters verbaasd te zijn dat het federale koninkrijk ondanks de zware politieke overhead toch overeind blijft. Peeters noemt dat een Belgisch wonder, mogelijk gemaakt door Vlaanderen dat met 60 procent van de bevolking 70 procent van het bruto binnenlands product aflevert en 80 procent van de Belgische uitvoer voor zijn rekening neemt.Maar, waarschuwt de minister-president, dit is niet lang meer vol te houden. Daarom ook wil Peeters, terecht, het samenwerkingsakkoord van 1994 herbekijken en eist hij rechtstreekse toegang tot de Europese instanties. Dat laatste stootte op het sarcasme van vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR), die daarmee voorbijgaat aan de mogelijkheid die de gemeenschappen en gewesten nu al hebben om internationaal op te treden.
De staatshervorming die de federale regering in de aanbieding heeft zal dat proces nog versnellen, ook al omdat de Franstalige partijen blijven weigeren om de nodige financiële en economische hervormingen door te voeren. De nieuwe bijzondere financieringswet waar in alle stilte aan gewerkt wordt, voorziet in nieuwe transfers, dit keer van Vlaanderen naar Brussel. Die transfers kan de Vlaamse Gemeenschap zich in de huidige crisisomstandigheden nauwelijks nog veroorloven.
Wie de bevindingen van de Vergrijzingscommissie doorneemt, beseft meteen dat de jongste pensioenhervorming niets voorstelt. Het Internationaal Muntfonds heeft de Belgische regering al gewaarschuwd voor de verwoestende gevolgen van de vergrijzingsgolf die de federale overheid, die haar reserves aan het opeten is, tot zware begrotingsingrepen zal dwingen. Tot nog toe heeft de federale regering vooral nieuwe lasten opgelegd om haar begrotingsproblemen op te lossen. Volgens het IMF moet nu dringend en verregaand in de uitgaven worden gesnoeid.
Eigenlijk kan deze federale coalitie, langs Vlaamse kant bestaande uit drie traditionele partijen die niet eens een Vlaamse meerderheid vormen en die bovendien kampen voor hun electorale overleving, dergelijke oefening niet meer aan.
Het constitutionele imbroglio waarin het federale koninkrijk verzeilde, verdraagt geen halve maatregelen meer. De beste manier om een einde te stellen aan de permanente diplomatieke conferentie die België is geworden, is de rechten van de twee grote gemeenschappen gelijk te schakelen ongehinderd door grendelwetten en alarmbellen - en hun een volstrekte autonomie toe te kennen.
Die mogelijkheid zit al jaren ingebouwd in de federale grondwet, met het nooit ingevulde artikel 35, dat zegt dat de federale overheid slechts bevoegd is voor de aangelegenheden die de grondwet haar uitdrukkelijk toekent en dat alle andere bevoegdheden de gemeenschappen en gewesten toekomen.
Het grote gesprek van gemeenschap tot gemeenschap over artikel 35 is de logische uitkomst van de omwenteling die Kris Peeters wil bewerken, en kan maar best zo snel mogelijk worden aangevat. Al was het maar om efficiënt te kunnen omgaan met de manier waarop Europa essentiële domeinen van democratische wilsvorming die betrekking hebben op economische en sociale kwesties tot zich trekt. En Europa wordt daarbij niet gehinderd door veel vragen over herverdelende rechtvaardigheid Grieken, Spanjaarden en Portugezen kunnen daar meer over vertellen.
Overigens kan men zich ook afvragen of de federale staat België nog veel meer is dan een Europees doorgeefluikje. De ULB-academicus Julien Pieret heeft al eens opgemerkt dat België als gevolg van de ontwrichting door de opeenvolgende staatshervormingen nauwelijks nog een soevereine staat kan worden genoemd.
Met grondig denkwerk over artikel 35 de laatste Belgische oplossing - is het mandje van het toekomstige kenniscentrum van staatssecretaris Verherstraeten al meteen gevuld.
Tijdens de regeringsvorming is 73 procent van de tijd een socialistische partijman (Vlaams of Franstalig) aan zet geweest. Bart De Wever kreeg 6,6 procent van de tijd een opdracht van de vorst. Voor professor Vuye is het dan ook duidelijk: koning Albert hield geen rekening met de verkiezingsuitslag in Vlaanderen.
Professor staatsrecht Hendrik Vuye (Universiteit Namen) zei één en ander op de studiedag van de N-VA over de monarchie.
Bron : DS
Op de website van Knack klinkt het iets vollediger en genuanceerder: De professor rekende zelf uit dat "de PS en sp.a samen 22 procent van de kiezers vertegenwoordigden, maar toch 72 procent van de formatietijd aan zet zijn geweest". "Dat terwijl de N-VA 17,4 procent haalde, maar amper 6,6 procent van de tijd aan zet was".
