“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
18-07-2012
N-VA stuurt kat naar plechtige ondertekening
Ondertekening eerste luik staatshervorming met koning, maar zonder N-VA
Koning Albert II ondertekent morgen donderdag 19 juli de teksten van het eerste luik van de staatshervorming. Dat zal gepaard gaan met een plechtigheid waarop ook de pers is uitgenodigd. De N-VA gaat niet in op de uitnodiging.
De N-VA gaat niet in op de uitnodiging om de plechtige ondertekening van de teksten van het eerste luik van de staatshervormingbij te wonen, aldus Kamerlid Theo Francken. Volgens hem laat de koning zich andermaal door de traditionele partijen gebruiken. "Als hij de koning wil zijn van alle Belgen, kan hij beter boven het politieke gewoel staan in plaats van er midden in", meent Francken.
Dat de plechtige ondertekening in aanwezigheid van de pers geen primeur is, speelt volgens de N-VA niet mee in de beslissing om niet aanwezig te zijn. In 1994 ging het om de hernummering van de grondwet, wat politiek niet gevoelig lag. Dat kan echter niet gezegd worden over de teksten van het eerste luik van de staatshervorming, met onder meer de splitsing van BHV, de hervorming van het gerechtelijk BHV en de herfinanciering van Brussel.
Voor de N-VA gaat het om een onevenwichtige hervorming. Theo Francken wijst er voorts nog op dat de teksten goedgekeurd werden door nagenoeg alle Franstaligen, maar enkel met een zeer krappe meerderheid aan Vlaamse kant. Om die redenen kan de N-VA niet aanwezig zijn bij de ondertekening, besluit hij.
Letterlijk: 'Patrick Dewael banaliseert de nazigruwel'
'Patrick Dewael banaliseert de nazigruwel' André Gantman
'Hoewel niet zijn bedoeling, banaliseert Patrick Dewael de gruwelen van het naziregime.' André Gantman over het 'gif' van Patrick Dewael.
De grootvader van Patrick Dewael is op 3 april 1945 in Bergen Belsen vermoord en mijn grootvader aan moederzijde op 21 april 1944 in Auschwitz. Ik deel dus principieel zijn afkeer voor racisme,antisemitisme en ieder totalitarisme van rechts en van links.
Om die reden heb ik - en ontelbare anderen met mij - verontwaardigd gereageerd op de uitspraken van Karel De Gucht wanneer hij zonder enig moreel voorbehoud tijdens de uitzending van De Ochtend in september vorig jaar op radio1 sprak over de negatieve impact van de Joodse lobby op de Midden-Oostenpolitiek van de VS" en "dat dé Joden altijd gelijk hebben". Geconfronteerd met de lange resem afkeurende reacties die daarop volgde, repliceerde De Gucht kil en afstandelijk "dat hij die commotie niet begreep" ( De Standaard 18 september 2010).
Ik heb destijds niet gezegd of geschreven dat De Gucht een antisemiet is, maar dat het eeuwenoude antisemitische gif de geesten - ja zelfs die van humanisten en zelfs buiten hun weten om - kon aantasten. (Ik verwijs hiervoor naar mijn boek 'Het Gespleten Geweten,een anti antisemitisch pamflet', Pelckmans, 2011) Patrick Dewael bewaarde echter na de uitspraken van De Gucht een opvallend stilzwijgen terwijl hij nu zijn opinie van de daken schreeuwt.
De N-VA en Bart De Wever hebben zich bij het innemen van een standpunt over de voormalige Vlaams Belangers wellicht laten inspireren door de beslissing van het VLD-partijbestuur onder voorzitterschap van Karel De Gucht. Voor alle duidelijkheid: Dewael besliste samen met dat partijbestuur in 2001 al dat gewezen leden en mandatarissen van het Vlaams Blok onder bepaalde voorwaarden en na een wachttijd, tot de VLD konden toetreden. De Open VLD voegt trouwens de daden bij het woord: in Londerzeel is een voormalig Vlaams Belanger lijstrekker voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen, idem in Lebeke waar een ex-Belanger op de zesde plaats aantreedt.
Patrick Dewael viseert duidelijk de N-VA en probeert vooral BDW te treffen, een poging die sterke gelijkenis vertoont met de acties van Olivier Maingain die trachtte Bart De Wever af te schilderen als "een negationist". Ik heb ook toen gereageerd dat het ongehoord, ja zelfs immoreel is, om de martelaars van het naziregime te misbruiken voor eigen partijpolitieke doeleinden. Daarbij komt dat door deze handelswijze Dewael de gruwelen van het naziregime banaliseert. Voor alle duidelijkheid: ik denk niet dat dit zijn bedoeling is.
Patrick Dewael zou kunnen schrijven over de talrijke humanisten (overigens niet uitsluitend mandatarissen) die de afgelopen tijd de rangen van N-VA vervoegden om samen een toekomstig en democratisch project voor Vlaanderen mogelijk te maken. Ik begrijp dat deze vaststelling voor hem pijnlijk moet zijn, maar hij zou er zijn voordeel bij halen naar zijn Vlaams fractievoorzitter Sas Van Rouveroij te luisteren die hem adviseert om zich vooral bezig te houden met de eigen geloofwaardigheid.
Het zou niet onverstandig zijn mocht Dewael tijd vinden om over de wijze woorden van de Franse grootrabbijn Gilles Bernheim te mediteren: Penser librement, cela commence par choisir ses mots, par résister aux automatismes, aux amalgames, aux syllogismes réducteurs et destructeurs.
André Gantman is advocaat, voormalig Open VLD-schepen in Antwerpen en zal bij de komende gemeeteraadsverkiezingen op de N-VA-lijst van de Scheldestad staan.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Patrick Dewael, Open VlD, André Gantman, N-VA, Bart De Wever, Sas Van Rouveroij, Addertje
17-07-2012
Brussel houdt van de motards. Of toch niet ?
Motorfietsen mogen niet meer op trottoir
parkeren
Zelf motard zijnde ben ik ontgoocheld vandaag
onderstaand bericht te moeten lezen:
De Raad van State heeft een koninklijk
besluit vernietigd dat motorfietsen toestaat op het trottoir te parkeren. Het
Brussels Gewest stapte naar de Raad omdat het KB niet genoeg rekening hield met
voetgangers.
Het KB van 11 juni 2011 laat motorfietsen
toe op het voetpad te parkeren als ze minstens 1,5 meter ruimte laten voor
voetgangers.
Het Brussels Gewest stapte naar de Raad van
State omdat het KB tot stand kwam zonder overleg met de gewesten. Het Gewest
betreurde met name dat de federale overheid zo geen rekening hield met de
initiatieven die Brussel neemt voor voetgangers.
Fedemot, de federatie van motorrijders,
betreurt de vernietiging en vraagt aan de federale staatssecretaris voor
Mobiliteit Melchior Wathelet (CDH) om een nieuw initiatief.
Bocht van 180 graden in asieldebat: Verkiezingsstunt van Groen ?
Meyrem
Almaci (Groen)
Groen schaart zich achter de verstrenging
van de snel Belgwet. Dat zei Kamerlid Meyrem Almaci (foto) in de Kamercommissie
Justitie. Opmerkelijk, want het was net Groen dat aan de basis lag van de
soepele snel Belgwet...
Voor Groen (toen nog Agalev) was de snel
Belgwet in 1999 een breekpunt om toe te treden tot de paarsgroene regering
Verhofstadt I. Door die migratiewet kon iedereen Belg worden zonder een
landstaal te kennen, zonder geïntegreerd te zijn in België en zonder hier zelfs
maar geweest te zijn.
Op voorstel van de meerderheidspartijen
wordt de snel Belgwet nu beduidend verstrengd en op het eerste zicht gaan de
groenen gaan daarmee akkoord. Toch heeft Almaci bedenkingen: "Het
onderdeel over het afnemen van de nationaliteit had volgens ons een apart debat
verdiend. Ook vinden wij het niet normaal dat iedereen 150 euro per procedure
moet betalen".
De groenen willen die som herleiden tot 50
euro voor wie in België geboren is en als de betrokkene Belg wordt moet die som
worden terugbetaald. Groen heeft daarom enkele amendementen ingediend. In het
verleden verklaarde Almaci te blijven strijden voor een menselijk asielbeleid
waar mensen ondersteuning moeten krijgen van de verzorgingsstaat. Verder is
Groen wel akkoord met de verstrenging.
En net dat is vreemd, omdat de
partijprogramma's van Groen op dit moment nog de voorkeur geven aan een losser
asielbeleid. Het is niet uit te sluiten dat het hier om een verkiezingsstunt
gaat.
Onder de taalgrens: Le Soir en de machtsgreep van de N-VA
Dat we Béatrice Delvaux (editorialist bij Le Soir) en Bart De Wever niet vlug samen zullen vinden in een bistro met een koffietje hadden we al gemeld (lees hier). Ook lieten wij u meegenieten van de manier waarop zij Bart de hel inprijst (lees haar vertaalde editoriaal).
Maar vandaag maakt ze het wel heel bont in haar anti-Vlaamse krant Le Soir. Zij neemt het op voor de commentatoren en politici die vandaag De Wever proberen klein te krijgen. Zij noemt hen vooral moedig en verantwoordelijk. Maar er is meer: wat deze politiek correcte Vlaamse dames en heren (nog) niet durven uitspreken zegt zij wel: zij waarschuwt zowaar voor een machtsgreep vanwege deze arrogante en gevaarlijke Calimero!
Alweer wordt gedreigd met het einde van België, chaos en een catastrofe. Op die manier sluit zij zich perfect aan bij de angstpsychose die door de politiek correcte en Belgicistische elite aan Vlaamse kant wordt gecreëerd in een poging om de populariteit van Bart De Wever en zijn partij te breken in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen (lees hier). Het is alle hens aan dek.
Kortom (en het is bijn 21 juli): L'UNION FAIT LA FORCE!
Haar column doet spontaan terugdenken aan de vergelijking die Yves Leterme (CD&V) een vijftal jaren geleden maakte tussen de RTBF en Radio Milles Collines, de Rwandese radiozender die tijdens de genocide opriep tot haat en geweld tegen de Tutsi's. Maar misschien heb ik gewoon een slecht karakter.
Hieronder een vrije vertaling van haar commentaarstuk.
Moedig en verantwoordelijk. Respect !
Béatrice Delvaux
Editorialist Le Soir, 17 juli 2012
De grondstroom die door de Vlaamse politieke wereld en politieke commentatoren trekt is indrukwekkend. Met dezelfde kracht en dezelfde overtuiging waarmee zij het immobilisme van de Franstaligen hadden aangeklaagd tegenover de Vlaamse eisen voor de splitsing van BHV en de staatshervorming, klagen zij nu de N-VA aan, de almacht van haar leider, het gevaar dat schuilt indien hij aan de macht zou komen en de opname door die partij, zonder echte filter, van leden van de extreem-rechtse partij Vlaams Belang.
Deze heren en hun politieke analisten uit het Noorden die steeds talrijker en duidelijker zijn, waarschuwen tegen een machtsgreep. Met als enig doel het einde van België. Dit project van een obsessionele en egocentrische partij als de N-VA en man, Bart De Wever, zal chaos en het verlies aan welzijn veroorzaken voor zowel het land als voor Vlaanderen.
Voor meerdere politici in Vlaanderen, zoals de socialiste Freya Vanden Bossche en de Open VLD-ers Patrick Dewael en Marleen Vanderpoorten, brengen die belangrijke leden van het Vlaamse belang niet enkel hun sympathisanten maar ook hun ideeën mee naar de N-VA.
Men zou kunnen denken dat voor deze politici de berekening hun enige drijfveer is. Doordat ze electoraal in het nauw worden gedreven door een hypermachtige Bart De Wever en zijn hyperverleiding van de Vlaamse ziel. Maar wanneer men hen leest, hen aanhoort, is dit allesbehalve het geval. Zij hebben echt angst. En zij willen ageren nu het nog kan, om de catastrofe te vermijden die zich aankondigt.
De situatie van deze partijen is zeer complex. Hun dilemma is totaal. Ofwel klagen zij niets aan en kijken zij toe hoe Bart De Wever zijn kansen onvermurwbaar blijven stijgen zonder dat de kiezer zich bewust is van de reële gevolgen indien hij aan de macht komt. Ofwel klagen zij het aan, waarschuwen ze maar riskeren zij evenzeer een verdere groei te veroorzaken van het electoraat dat door De Wever wordt opgewarmd vanuit zijn favoriete positie, deze van slachtoffer en van Calimero.
Zij hebben het risico genomen om niet te zwijgen. Het heeft zijn tijd geduurd om te begrijpen wat de Franstaligen sedert maanden aanklagen. Dat is bijkomstig. De houding van deze partijen, deze politici, deze commentatoren en deze journalisten die hun onderzoekswerk naar de N-VA doen (wat ons verheugt) ( / ) verdient respect. Het is moedig. Het is krachtig. Het is verantwoordelijk. Chapeau !
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Béatrice Delvaux, Le Soir, Bart De Wever, N-VA, Patrick Dewael, Open VLD, Addertje, RTBF, CD&V, België
Onder de taalgrens: Di Rupo en de omerta
Laurette Onkelinx (PS)
Is het u ook al opgevallen dat het vanuit Franstalige politieke hoek al maanden zo stil is richting de Vlamingen ? Sinds Onkelinx (PS) haar middenvinger heeft getoond, hebben wij haar omzeggens niet meer gehoord. Is zij haar giftige anti-Vlaamse tong verloren ? Ook Milquet (CDH en Madame "NON") is al maanden héél stil voor haar doen. Zijn zij op zoek naar de grote verzoening met de Vlamingen ?
Het valt bovendien op dat communautaire discussies - laat staan conflicten - tussen Vlamingen en Franstaligen de laatste maanden, althans “en publique”, niet te bespeuren vallen. Enkel tussen Vlamingen onderling, nl. tussen de Vlaamse minderheid in de federale regering (CD&V, Open VLD, Spa) en de oppositie (N-VA, Vlaams Belang, LDD) wordt nog communautair vuurtje gestookt. De Franstaligen hebben de buit binnen en zwijgen in alle talen. Het De Wever-bashen laten zij over aan hun Vlaamse vrienden/kameraden.
Omerta
Wat is er dan wel aan de hand ? Vanwaar deze “omerta” ?
Het heeft alles te maken met 6 december 2011. Neen, niet met Sinterklaas. Wel met de allereerste ministerraad van Premier Elio Di Rupo (PS) die op die dag plaatshad.
Di Rupo heeft op die bewuste 6e december de Franstalige regeringspartijen opgeroepen 'alles te doen' om hun Vlaamse partners 'de volgende verkiezingen te laten winnen'. Hij wil een verdere doorbraak van N-VA afblokken. En nog: “De premier vroeg ook om giftige opmerkingen achterwege te laten. 'Restons soudés', zei hij. 'Laten we de gelederen gesloten houden.(Knack.be - 26/12/2011).
Uit Di Rupo's oproep blijkt ook dat hij een verdere doorbraak van de N-VA bij de volgende verkiezingen te allen prijze wil vermijden. 'Als dit mislukt, weet ik echt niet of we ooit nog een Belgische regering kunnen vormen', zei een partijvoorzitter achteraf (Gazet van Antwerpen - 26/12/2011).
Deze “omerta” aan Franstalige kant wordt angstvallig opgevolgd en heeft dus alles te maken met de strategie om de Vlaamse kiezer niet verder in de armen van de grote vijand te jagen… de N-VA. Dus niks grote verzoening, enkel het status-quo wordt nagestreefd, ook na 2014. Maar dit kan enkel en alleen indien de Franstaligen er mede voor zorgen dat de Bekes en de De Croos van deze wereld in 2014 voldoende gewicht behouden om de huidige coalitie verder te zetten.
Vlamingen die toch verandering willen weten dus wat hen te doen staat.
Niet enkel Beke, De Croo, Dewael en C° knijpen de billen dicht op weg naar de verkiezingen. Ook en vooral Franstalig politiek België zit met een ei in de broek. Van hier tot in Tokio …
De kopstukken van CD&V slaan wild in het rond tegen De
Wever. Hiermee misachten ze een van de elementaire principes bij communicatie:
zet uw concurrent niet in het brandpunt van uw boodschap, maar spreek over
uzelf en uw sterke punten. Uithalen naar een concurrent zet hem in het centrum
van de belangstelling, en verzwakt de eigen positie. Blijkbaar is men bij
CD&V al zozeer in paniek dat ze bij de volgende verkiezingen helemaal als
irrelevant van de kaart geveegd zullen worden, dat ze niet meer weten van welk
hout pijlen maken. En blijkbaar volgt VLD hen nu in hetzelfde spoor.
Kan u zich inbeelden dat de baas van Delhaize een interview
geeft over een, tot zelfs drie bladzijden in de krant, en het bijna uitsluitend
over Colruyt heeft? Over hun politiek om altijd onder de prijs van Delhaize te
duiken, over hun rekken die goedkoper zijn, hun spaarzame koeling van hun verse
producten, in plaatst van zijn eigen positie te verklaren en aan te prijzen.
Natuurlijk zal Delhaize zoiets niet doen, een hele bladzijde indirect ter
beschikking stellen van Colruyt. Evenmin zal een baas van BMW in een interview
het overwegend over Mercedes hebben. Of neem eender welke andere
concurrentiesituatie, zoiets is het domste wat men kan doen. Een baas die dat
wel zou doen, mag meteen zijn C4 ophalen denk ik.
Niet echter CD&V. De laatste week misachte ze op een
onvoorstelbare manier een van de elementaire principes bij communicatie: zet uw
concurrent niet in het brandpunt van uw boodschap, maar spreek over uzelf en uw
sterke kanten.
Woensdag 11 juli publiceerde De Tijd een interview met Eric Van Rompuy. Titel:
De Wever bedreiging voor onze welvaart. (Te lezen op de website van Van Rompuy )
Zaterdag 14 juli deed hij het nog eens over op een volle bladzijde 31 in Le Soir, met aankondiging en
korte uittreksels op de voorpagina. Titel:Il faut démasquer De Wever .
Diezelfde dag kreeg CD&V-voorzitter Wouter Beke niet minder dan drie
bladzijden voor een interview in De Standaard, met de titel De Wever deelt
alleen muntjes met azijn uit. (Integraal lezen alleen voor abonnés. Een
deel is wel vrij toegankelijk op hun website, onder de titel 'Beke: 'N-VA heeft haar kiezers al twee keer en panne achtergelaten' )
Het was niet alleen in de titel allemaal De Wever wat de
klok sloeg. In de drie interviews gaat het bijna uitsluitend over De Wever en
de N-VA, en tussendoor ook nog af en toe over hun partij, of beter gezegd, over
de goede werking van de huidige meerderheid op het federaal niveau. Beke
eindigt zijn interview met de uitspraak: Ik verkies een CD&V-strategie
boven een anti-N-VA-strategie. Ik beschouw onze partij als de Volvo van de
Wetstraat: degelijk, duurzaam, misschien niet de meest sexy wagen, maar hij
brengt je ergens. De N-VA heeft haar kiezers al twee keer en panne gelaten.
Het is niet mijn ambitie om de tegenstander op de huid te zitten. Maar enige
correctheid van hun kant, zou aangenamer zijn.
Die uitspraak als besluit van een lang interview dat niets anders bevat dan
tekenen van een anti-N-VA-strategie, en niet veel anders dan de tegenstander op
de huid te zitten. Cd&V is duidelijk de pedalen kwijt. Het interview werd
afgenomen door Bart Brinckman en Marjan Justaert. Wellicht heeft Brinckman
behoorlijk gestuurd om Beke in de richting van een een anti-N-VA-strategie te
krijgen, want bijna alle vragen gaan over de N-VA en De Wever.
De pannes van CD&V
En à propos de kiezers en panne laten, dat is wel een
CD&V, en geen N-VA specialiteit. Even opfrissen:
CD&V is in 2007 federaal naar de verkiezingen getrokken met de belofte dat
ze niet zou toetreden tot een regering indien er in het regeerakkoord geen
duidelijke afspraken werden opgenomen over de realisatie van de Vlaamse eisen.
Een akkoord over de splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement
Brussel-Halle-Vilvoorde was 'een evidente voorwaarde alvorens in een regering
te stappen'. Daarna stapte CD&V toch in de federale regering, en leverde
niet minder dan drie premiers (Leterme I, Herman Van Rompuy, Leterme II),
zonder dat er één letter van de CD&V-belofte werd uitgevoerd. Ze had niet
eens tot de overbruggingsregering van Verhofstadt III mogen toetreden als ze
haar verkiezingsbelofte wou nakomen. Hiermee verbrak ze een eerste keer haar
plechtige verkiezingseed. CD&V brak daarna in anderhalf jaar tijd nog drie
keer haar verkiezingseed. Het werd de vierde keer met Leterme II.
(Zie ook het artikel van 25.11.09: Leterme II:
CD&V-kiezer een vierde keer bedrogen )
Bij de federale verkiezingen van 2010 werd CD&V voor dit
herhaalde kiezersbedrog afgestraft met het slechtste resultaat ooit uit haar
geschiedenis. Daarna hebben ze blijkbaar nog altijd niets geleerd uit de
afstraffing van hun kiezersbedrog. In een interview in De Standaard, vrijdag 8
juli '11, zegt Wouter Beke: "Op het politiek bestuur donderdagochtend heb
ik gevraagd of er iemand denkt dat we er met de MR en zonder de N-VA wel
uitgeraken. Niemand is toen rechtgestaan. Zonder de N-VA zijn we voor het
bereiken van een tweederdemeerderheid overgeleverd aan het FDF. Ik denk niet
dat die partij ons een oplossing voor BHV zal aanbieden". Hij bleef eerst
herhalen dat er nooit sprake van kon zijn te onderhandelen zonder de N-VA. Maar
op 21 juli zat hij dan toch aan de onderhandelingstafel, zonder de N-VA.
Zogenaamd 'onder zijn voorwaarden', herhaalt hij nog eens in zijn interview in
De Standaard van vorig weekend. Maar daar klopt niets van. (Meer hierover
in het artikel 'Wouter
Beke had (gedeeltelijk) gelijk' , 25.07.11 )
Reactie van lezer Mathieu Bos op de website:
Het is armoe trof bij de klassieke tripartite CD&V, SP-A en O-Vld. Vraag
aan een ieder die wat van imago building weet heeft en die zal U zeggen dat je
niet sterker wordt door op de andere te schieten. Enkel consequent handelen en
je sterke punten uitspelen zullen op de lange termijn winstgevend zijn. Waarbij
ik niet wil zeggen dat sommige evoluties bij de N-VA me wat verontrusten.
Hiermee ben ik het nogal eens. Zie ook mijn
artikel: 'De slecht
onderbouwde en kaduke standpunten van de N-VA' , 22.03.12. 'Het
discours van de N-VA tot nu is slecht onderbouwd en nogal amateuristisch. Ook
over Europa. Het pleidooi van N-VA voor een 'sterker Europa' vind ik wat
triest, want zonder enige kritiek op het volstrekt ondemocratisch karakter van
de Europese Unie. N-VA wil zelfs een niet verkozen administratie, de Europese
Commissie, de macht geven om een afdwingbaar beleid te voeren, wat de partij
dan een 'democratisch kader' durft te noemen.'
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Ph. Van den Abeele, Nieuw Pierke, Wouter Beke, Addertje, CD&V, N-VA, Bart De Wever, Eric Van Rompuy
De traditios: de ontreddering is totaal
Patrick Dewael: N-VA is het nieuwe platform voor extreem rechts
De column van Patrick Dewael in De Morgen van het voorbije weekend is tekenend voor de ontreddering die vandaag bij de traditionele partijen heerst.
De aandacht afwenden van het federale beleid waarvan zij weten dat het de meeste Vlamingen niet zint. Dat is de tactiek van de traditionele partijen in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Want De N-VA wil van het federale beleid de inzet maken voor deze verkiezingen. Maar zoals Bart De Wever recent nog liet verstaan: indien het beleid van deze regering dan toch zo positief is zoals ze beweren, dan moeten de traditionele partijen helemaal geen schrik hebben van de verkiezingen. Integendeel, dan zullen de kiezers hen dubbel en dik belonen!
Spiegel
Beke, Dewael, De Croo en C° durven niet meer in de spiegel te kijken. Want ze weten verdomd heel goed dat zij verkeerd bezig zijn (Dexia, de pensioenproblematiek, de sociale zekerheid, justitie, de structurele tekorten bij de politiezones, BHV, de cadeaus aan de Frantaligen, enz.). De waarheid is dat CD&V, Open VLD en Spa vastzitten in de fuik Van Di Rupo en ze kunnen geen kant meer op. Want wie er vandaag de stekker durft uit te trekken pleegt harakiri. De kiesdrempel wenkt. Hun strategie bestaat er dus in om N-VA zo veel mogelijk in een slecht daglicht te plaatsen. En sinds enige tijd is naast het De Wever-bashen ook het verkondigen van platte leugens daarbij een beproefd wapen.
De truc van het cordon
Even terug naar Patrick Dewael en zijn column. De kern van zijn probleem en dat van zijn collegas in de regering: in tegenstelling tot het Vlaams Belang slaagt N-VA er in de almacht van de traditios te doorbreken. Vandaag bestaat er aan Vlaamse kant een partij die een bedreiging vormt voor de macht en de posities van de traditionele partijen. En de truc van het cordon sanitaire om die partij te neutraliseren kan niet worden toegepast.
Het juk van de PS
De enige oplossing tegen de opmars van de N-VA is een beleid afgestemd op Vlaanderen, los van de bevelen van de Franstaligen. Maar dat is in de huidige structuren van dit (on)land onmogelijk want telkens weer ontmoet je de PS op je pad. Enkel een grotere Vlaamse autonomie is hierop het antwoord. Hiertoe is misschien een splitsing van het land niet noodzakelijk, wel confederalisme. Enkel met een voldoende sterke N-VA is dit te realiseren. Zoniet blijft het aanmodderen en verspeelt Vlaanderen al zijn troeven.
De traditionele anti-Vlaamse partijen dreigen tot aan de verkiezingen van 14 oktober a.s. alvast nog een en ander uit de kast te zullen halen om N-VA te besmeuren. Alleen inhoud zal ontbreken. Het bewijst vooral hoe leeg hun lege doos is.
Wouter Beke vandaag in
"kwaliteits"krant De Standaard:
Wij gaan voor een
sterker Vlaanderen in een bestuurbaar land. Daarvoor
dient die zesde staatshervorming, daarom hebben we budgettair gesaneerd. Het
project van de N-VA oogt troebel, zowel communautair als budgettair. Zodra het
concreet wordt, vallen ze door de mand. Of ze durven het niet te zeggen om geen mensen bang te maken.
Ik beschouw onze
partij als de Volvo van de Wetstraat: degelijk, duurzaam, misschien niet de
meest sexy wagen, maar hij brengt je ergens. De N-VA
heeft haar kiezers al twee keer en panne gelaten. Het is niet mijn ambitie om
de tegenstander op de huid te zitten. Maar enige correctheid van hun kant, zou aangenamer zijn.
Zijn Volvo brengt de Vlaming naar de afgrond. Hoe
durft die man vandaag nog beweren dat hij voor een sterker Vlaanderen gaat nadat
hij gisteren heeft beslist om Vlaanderen honderden miljoenen armer te maken ? CD&V
heeft gisteren BHV gesplitst met uw en mijn geld.
BHV: Hoe gaan Beke, Van Rompuy, Doomst en De Croo dat uitleggen ?
BHV is gesplitst ! Maar... hoe krijg je uitgelegd dat in tijden van
besparingen Brussel bijna 500 miljoen euro (= 20 miljard oude BEF) per jaar extra in de schoot
geworpen krijgt (tegen 2030 verhoogd tot 1 miljard euro = 40 miljard oude BEF) ? Dat geld zal vooral van de Vlamingen moeten komen. Deze transfers zijn een van de toegevingen van de Vlaamse politici in ruil
voor de splitsing van BHV. Kortom, een mega-transfer. Bovendien zal de toekomstige financieringswet hier nog een schep bovenop doen voor Wallonië.
En dat terwijl Vlaanderen reeds vandaag en
de komende jaren met immense uitdagingen en grote financiële behoeften zal worden
geconfronteerd. Onbegrijpelijk.
Joost mag weten hoe Beke, Van Rompuy,
Doomst, De Croo en consoorten dit aan de Vlamingen gaan uitleggen. Het is dan ook cynisch dat deze verraders er bovendien ook nog fier (om niet te zeggen "euforisch") over zijn.
Het topje van de ijsberg:
Reeds vandaag heeft Vlaanderen een structureel tekort aan financiële middelen waardoor het onmogelijk het hoofd kan bieden aan de groeiende behoeften. Enkele voorbeelden:
Sociale woningen
De wachtlijsten voor een sociale woning in
de steden worden steeds langer. Antwerpen en Gent zijn samen goed voor 42% van
de wachtenden. In de stad Antwerpen lopen 22.386 aanvragen voor een sociale
woning, een toename met 2823 in twee jaar. Daarmee heeft Antwerpen een aandeel
van 24% in het totale aantal aanvragen in Vlaanderen. De wachttijden voor een
sociale woning in de steden bedragen gemiddeld twee tot drie jaar.
De Vereniging van Vlaamse
Huisvestingsmaatschappijen (VVH) trekt aan de alarmbel. Voor 2012 is er een
tekort van 200 miljoen euro om sociale woningen te renoveren. Door dat tekort
dreigt er leegstand in duizenden sociale woningen, waarschuwt de VVH.
Ouderenzorg
Er staan in Vlaanderen 162.600 ouderen op
de wachtlijst voor een plaats in een Vlaams woonzorgcentrum.
Gehandicaptenzorg
In Vlaanderen wachten nog meer dan 26.000
mensen met een handicap op ondersteuning.
Bijna 5.000 gehandicapten staan al 2 jaar
op een wachtlijst voor mensen met een dringende zorgvraag. Een dringende
zorgvraag betekent dat de overheid erkent dat de betrokkene binnen de zes
maanden zou moeten geholpen worden.
Renovatie Scholen
De middelen voor groene renovaties in
scholen zijn opgeschort. Honderden scholen hadden nood aan die investeringen,
maar er is te weinig budget.
Kinderopvang
Vlaanderen kampt met een tekort aan
kinderopvangplaatsen. Volgens Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen zullen
er dit jaar ongeveer 1.000 plaatsen bijkomen, maar moeten er tegen 2016 zeker
3.000 plaatsen bijkomen om de doelstelling te halen van 50 plaatsen per 100
kinderen onder de 3 jaar. Tegen 2020 zou er zelfs voor elke baby of peuter een
plaats moeten zijn.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:BHV, Staatshervorming, Vlaanderen, CD&V, Beke, Van Rompuy, Doomst, De Croo, Addertje, wachtlijst, transfer
11-07-2012
Letterlijk: Rik Van Cauwelaert: 'Artikel 35, de laatste Belgische oplossing'
Rik Van Cauwelaert, strategisch directeur Knack
Staatssecretaris voor Staatshervorming Servais Verherstraeten (CD&V) wil een kenniscentrum voor staatshervorming. Daar valt wat voor te zeggen. Alleen jammer dat hij dit stichtende 11 juli-voorstel niet veel eerder - ook aan zijn partij CD&V - heeft voorgelegd. Dat zou heel wat communautair geneuzel hebben voorkomen.
Met grondig denkwerk over artikel 35 - de laatste Belgische oplossing - is het mandje van het toekomstige kenniscentrum van staatssecretaris Servais Verherstraeten al meteen gevuld. Het grote gesprek van gemeenschap tot gemeenschap over artikel 35 is de logische uitkomst van de omwenteling die minister-president Kris Peeters (CD&V) nastreeft en kan daarom maar best zo snel mogelijk worden aangevat.
Staatssecretaris voor Staatshervorming Servais Verherstraeten (CD&V) stelt de oprichting voor van een kenniscentrum voor staatshervorming dat alle bestaande expertise bundelt. Daar valt wat voor te zeggen. Het is alleen jammer dat de staatssecretaris dit stichtende 11 juli-voorstel niet veel eerder - ook aan zijn partij CD&V - heeft voorgelegd. Dat zou heel wat communautair geneuzel hebben voorkomen. Want na zijn verkiezingssucces van 2007 begon Yves Leterme geheel onvoorbereid aan zijn formatietaak die finaal in complete verwarring strandde. Een pijnlijke verwarring was dat, die de aanzet vormde van het electorale succes van N-VA in 2010. De zesde staatshervorming die nu voorligt, is het resultaat van politieke paniek, aangepookt eerst door de eurocrisis en dan door de angst voor N-VA.
De splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde lijkt eindelijk een feit te worden, maar werd door de Franstalige partijen vrij ongegeneerd verkocht in ruil voor veel geld voor Brussel, dat niet eens moet verantwoorden wat het met die buit zal aanvangen. De rest van de staatshervorming is een staatshervorming à la belge, een staatshervorming met weerhaken.
Overdracht van bevoegdheden veronderstelt volstrekte autonomie van de deelregeringen bij de uitoefening van die nieuwe bevoegdheden. Maar dat is niet echt het geval, want als die bevoegdheden al worden overgedragen, dan zitten er telkens toch weer remmen op de aanwending ervan.
In een interview deze week in Knack zegt Vlaams minister-president Kris Peeters verbaasd te zijn dat het federale koninkrijk ondanks de zware politieke overhead toch overeind blijft. Peeters noemt dat een Belgisch wonder, mogelijk gemaakt door Vlaanderen dat met 60 procent van de bevolking 70 procent van het bruto binnenlands product aflevert en 80 procent van de Belgische uitvoer voor zijn rekening neemt.Maar, waarschuwt de minister-president, dit is niet lang meer vol te houden. Daarom ook wil Peeters, terecht, het samenwerkingsakkoord van 1994 herbekijken en eist hij rechtstreekse toegang tot de Europese instanties. Dat laatste stootte op het sarcasme van vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR), die daarmee voorbijgaat aan de mogelijkheid die de gemeenschappen en gewesten nu al hebben om internationaal op te treden.
De staatshervorming die de federale regering in de aanbieding heeft zal dat proces nog versnellen, ook al omdat de Franstalige partijen blijven weigeren om de nodige financiële en economische hervormingen door te voeren. De nieuwe bijzondere financieringswet waar in alle stilte aan gewerkt wordt, voorziet in nieuwe transfers, dit keer van Vlaanderen naar Brussel. Die transfers kan de Vlaamse Gemeenschap zich in de huidige crisisomstandigheden nauwelijks nog veroorloven.
Wie de bevindingen van de Vergrijzingscommissie doorneemt, beseft meteen dat de jongste pensioenhervorming niets voorstelt. Het Internationaal Muntfonds heeft de Belgische regering al gewaarschuwd voor de verwoestende gevolgen van de vergrijzingsgolf die de federale overheid, die haar reserves aan het opeten is, tot zware begrotingsingrepen zal dwingen. Tot nog toe heeft de federale regering vooral nieuwe lasten opgelegd om haar begrotingsproblemen op te lossen. Volgens het IMF moet nu dringend en verregaand in de uitgaven worden gesnoeid.
Eigenlijk kan deze federale coalitie, langs Vlaamse kant bestaande uit drie traditionele partijen die niet eens een Vlaamse meerderheid vormen en die bovendien kampen voor hun electorale overleving, dergelijke oefening niet meer aan.
Het constitutionele imbroglio waarin het federale koninkrijk verzeilde, verdraagt geen halve maatregelen meer. De beste manier om een einde te stellen aan de permanente diplomatieke conferentie die België is geworden, is de rechten van de twee grote gemeenschappen gelijk te schakelen ongehinderd door grendelwetten en alarmbellen - en hun een volstrekte autonomie toe te kennen.
Die mogelijkheid zit al jaren ingebouwd in de federale grondwet, met het nooit ingevulde artikel 35, dat zegt dat de federale overheid slechts bevoegd is voor de aangelegenheden die de grondwet haar uitdrukkelijk toekent en dat alle andere bevoegdheden de gemeenschappen en gewesten toekomen.
Het grote gesprek van gemeenschap tot gemeenschap over artikel 35 is de logische uitkomst van de omwenteling die Kris Peeters wil bewerken, en kan maar best zo snel mogelijk worden aangevat. Al was het maar om efficiënt te kunnen omgaan met de manier waarop Europa essentiële domeinen van democratische wilsvorming die betrekking hebben op economische en sociale kwesties tot zich trekt. En Europa wordt daarbij niet gehinderd door veel vragen over herverdelende rechtvaardigheid Grieken, Spanjaarden en Portugezen kunnen daar meer over vertellen.
Overigens kan men zich ook afvragen of de federale staat België nog veel meer is dan een Europees doorgeefluikje. De ULB-academicus Julien Pieret heeft al eens opgemerkt dat België als gevolg van de ontwrichting door de opeenvolgende staatshervormingen nauwelijks nog een soevereine staat kan worden genoemd.
Met grondig denkwerk over artikel 35 de laatste Belgische oplossing - is het mandje van het toekomstige kenniscentrum van staatssecretaris Verherstraeten al meteen gevuld.
Tijdens de regeringsvorming is 73 procent van de tijd een socialistische partijman (Vlaams of Franstalig) aan zet geweest. Bart De Wever kreeg 6,6 procent van de tijd een opdracht van de vorst. Voor professor Vuye is het dan ook duidelijk: koning Albert hield geen rekening met de verkiezingsuitslag in Vlaanderen.
Professor staatsrecht Hendrik Vuye (Universiteit Namen) zei één en ander op de studiedag van de N-VA over de monarchie.
Bron : DS
Op de website van Knack klinkt het iets vollediger en genuanceerder: De professor rekende zelf uit dat "de PS en sp.a samen 22 procent van de kiezers vertegenwoordigden, maar toch 72 procent van de formatietijd aan zet zijn geweest". "Dat terwijl de N-VA 17,4 procent haalde, maar amper 6,6 procent van de tijd aan zet was".
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Koning, Albert I, regeringsonderhandelingen, Hendrik Vuye, N-VA, Addertje, PS
Onder de taalgrens : Verguisd: De Wever, de Vlamingen, of beiden ?
In het tijdschrijft Doorbraak las ik onlangs in een interview met Wallonië-kenner Pascal Verbeken onder de titel "De Wever heeft meer invloed op Waalse kiezer dan Hollande" het volgende: Toen ik in 2006 veel in Wallonië was voor mijn eerste boek, hield iedereen daar sterk vast aan België. Ze wilden het land met hand en tand verdedigen. De successen van De Wever en N-VA zorgden voor een grote omslag. Vele Franstaligen willen doorgaan met België als het kan, maar beginnen toch serieus na te denken over andere wegen want ze twijfelen er steeds meer aan of het land nog een lang leven beschoren is.
De man zou wel eens gelijk kunnen hebben. Het is in elk geval duidelijk dat - in de aanloop naar de Vlaamse Feestdag - Bart De Wever niet is weg te slaan uit de Franstalige pers. Vooral de wijze waarop over de N-VA-Voorzitter wordt bericht roept ernstige vragen op voor een zogenaamde objectieve pers. Gisteren publiceerden we een editoriaal van Béatrice Delvaux van Le Soir, met wie De Wever zelfs in zijn huidige gedaante - vermoedelijk nooit meer door dezelfde deur kan (zie ook De Wever woest op "haatdragende Le Soir").
Vandaag is het de beurt aan Francis Van de Woestyne, journalist bij La Libre Belgique en ook notoir De Wever- en Vlamingenhater.
Om u een idee te geven van de manier waarop onder de taalgrens over de Vlamingen en de grootste Vlaamse partij N-VA wordt gedacht en vooral van de denigrerende wijze waarop over haar Voorzitter wordt geschreven, willen wij u een samenvatting van zijn column niet onthouden (vrije vertaling).
Belangrijk hierbij is te weten dat dit soort van scheldproza en eenzijdige gekleurde propaganda, de enige informatie is die de Franstaligen s morgens bij hun ontbijtkoeken via hun krant krijgen opgediend.
De aard van de reacties van lezers (reeds +/- 150, uiteraard in het Frans) op dit soort van artikels (of zijn het lastercampagnes ?) laat zich dan ook raden (lees hier). Maar opgepast, niet voor gevoelige zielen.
Onvoorspelbaar, onze Vlaamse vrienden ? (Imprévisibles, nos amis flamands?)
Francis Van de Woestyne (LLB) - 10 juli 2012
De vlamingen blijken nog altijd de beloftes van Bart De Wever te verkiezen boven de verwezenlijkingen van hun Voorzitters.
Morgen woensdag 11 juli is het dus de 710e verjaardag van de Guldensporenslag. /
Een jaar geleden hield België de adem in. De politieke crisis was dieper dan ooit tevoren. Een formateur, Elio Di Rupo, probeerde zo goed en kwaad als mogelijk de meerderheid van de Vlaamse partijen te overtuigen om te onderhandelen op basis van een basisnota die de N-VA, haar Voorzitter in het bijzonder, Bart De Wever, in een handomdraai verworpen had.
Een jaar geleden in Kortrijk zong Bart De Wever die toen nog bier, wafels en drakenburgers verslond (vandaag heeft hij vet, suiker, koolhydraten verbannen om plaats te maken voor proteïnen) - zijn favoriete klaagzang: Vlaanderen, zei hij, waadt in de modder omwille van de Franstalige onverschilligheid. Sedertdien is zijn gewicht op de weegschaal gedaald maar is zijn gewicht in de peilingen naar omhoog geschoten. En dat ondanks een Staatshervorming die in de maak is en waarvan de eerste fase zal worden gestemd, toevallig net na het Vlaamse feest. Maar blijkbaar geven de Vlamingen er nog altijd de voorkeur aan om te geloven in de beloften van Bart De Wever, eerder dan zich te verheugen in de institutionele vooruitgang die werd onderhandeld door de andere Vlaamse partijen. De Wever die nog nooit iets heeft bewezen, die nooit niets doet.
De Vlaamse kiezer is zeer onvoorspelbaar. De Vlaamse feestdag dreigt de twee kampen te verdelen. CD&V, Open VLD en SP.A verheugen zich over de gemaakte volbrachte stappen, N-VA en Vlaams Belang betreuren dat deze hervormingen het resultaat zijn van een onaanvaardbaar compromis.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:La Libre Belgique, Francis Van de Woestyne, Le Soir, Vlaamse Feestdag, Bart De Wever, Addertje, Staatshervorming, 11 juli, Doorbraak
09-07-2012
Onder de taalgrens: Bart De Wever de hel ingeprezen
Celui dont tout le monde dit le nom (Hij van wie iedereen de naam zegt)
Editoriaal van BEATRICE DELVAUX(Le Soir) - 9 juli 2012
(Vrije vertaling)
Bijna een jaar geleden, in de nacht van 21 juli, kroop België uit een diepe crisis. Wouter Beke, CD&V-Voorzitter, aanvaardde om onderhandelingen aan te vatten om aldus de N-VA te marginaliseren en de regering Di Rupo I op de been te helpen. Dit akkoord en dit België: het was een mirakel.
Dat is het nog altijd, een jaar later. Hoewel de Staatshervorming en de splitsing van BHV in de week van de Vlaamse feestdag zullen worden gestemd, toch staan wij nog steeds even dicht bij een mogelijke splitsing van het land. Nooit heeft de schaduw van Bart de Wever zo zwaar gewogen. Nooit is hij in staat geweest om het lot van Vlaanderen zo sterk te domineren, dank zij de gemeenteraadsverkiezingen, en dus ook het lot van België.
Hij zei het dit weekend, genietend van de zichtbare ontreddering van zijn Vlaamse opposanten: Ik zou Calimero zijn ? De waarheid is dat ik groot ben en dat zij heel klein zijn.
Maar op welke planeet leeft N-VA ?, vroeg Di Rupo zich af toen een parlementslid van die partij de bouw van een nieuwe nucleaire centrale wenste. Het antwoord is eenvoudig: de N-VA leeft niet op de planeet, zij bekijkt ze van op afstand, moedigt het ongenoegen aan, doet aanbevelingen of torpedeert oplossingen die ze zelf nooit in de praktijk moet brengen. Iemand die dingen zegt maar nooit iets doet, is onaantastbaar, verklaarde zaterdag Patrick Janssens, de socialistische burgemeester van Antwerpen. Het is helaas in die veel te onrechtvaardige zetel dat Bart De Wever zit.
Hij houdt nog steeds vast aan de splitsing van het land in naam van zijn droom van democratisch bestuur en efficiëntie die hij verkondigt. BHV is maar een kleine erwt in die soep. Een splitsingsproject dat hij voortaan aan Europa zal voorstellen en dat zich volgens hem ook moet afscheiden van het Zuiden, Frankrijk inbegrepen. Vlaanderen zou dan de grens zijn van dit Noord-Europa van de eerbaren.
De man wacht zijn tijd af om de Geschiedenis binnen te stappen en het risico te nemen om te ontgoochelen door eindelijk zijn verantwoordelijkheden te nemen. Maar hij zal zijn handen enkel vuilmaken voor de grote slag. Zijn slag. In een klimaat van populisme,van gepruts en getalm bij de klassieke oplossingen tegenover de schuldencrisis, de bankencrisis, de werkgelegenheid en de identiteiten in Europa, en aangemoedigd door de peilingen, voelt hij dat het moment nadert.
Dat verklaart de angst van de anderen. Want zij zien niet meer welke kracht nog een tegenwicht kan bieden voor de verleiding van een man met enkel gemakkelijke beloften. Die nooit rekenschap moet geven. Die enkel maar zijn nationalistische droom moet verwezenlijken.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Béatrice Delvaux, Le Soir, Elio Di Rupo, regering, Bart De Wever, N-VA, Addertje, Wouter Beke, CD&V, splitsing
De gespeelde verontwaardiging van de rode kameraden komt rijkelijk laat
Alle hens aan dek deze morgen tijdens « de Ochtend » op Radio 1. De Afghaan Parwais Sangari (20) werd vandaag na verschillende jaren in ons land te zijn verbleven - uitgewezen en terug gestuurd naar Afghanistan. Een menselijk drama voor betrokkene, de opvangfamilie en vrienden. Wel verslag over de uitwijzing op de politiek-correcte BRT, maar geen kritisch woord, geen diepgaande analyse over het rampzalige beleid dat het drama veroorzaakt.
De schuldige van dit drama ? Neen, niet Maggie De Block (Staatssecretaris voor Asiel en Migratie). Zij probeert het puin te ruimen dat het gevolg is van het gevoerde non-beleid inzake asiel en migratie van de voorbije decennia. Alle traditionele partijen hebben boter op het hoofd. Rood, groen, oranje en blauw, zij zijn de schuldigen. Een beleid van ellenlange procedures, collectieve regularisaties, gewone regularisaties (lees hier ter illustratie).
Verkeerde deur
De jongsocialisten waren de initiatiefnemers van de demonstratie van deze morgen. Ze klopten op de deur bij het kabinet van Maggie De Block. 1. Zij klopten veel te laat. Dat hadden zij al jaren geleden moeten doen. 2. Maar vooral en bovendien klopten zij op de verkeerde deur. Zij hadden jaren geleden al moeten kloppen op de deur van hun rode kameraden, gesteund door Verhofstadt. De bedenkers van dit non-beleid.
Rood klaagt eigen beleid aan
Rode rakker Joël De Ceulaer (journalist bij De Standaard) mocht er op de radio nog een schepje bovenop doen. Hij kreeg waarlijk kippevel van dit voorval. Hij had OpenVLDers Turtelboom en Gwendolyn Rutten nog niet gehoord! Wel, waar zat die rode kameraad de afgelopen jaren om het non-beleid aan te klagen dat de oorzaak is van het incident waartegen hij vandaag fulmineert ? Het scheelde niet veel of deze morgen gaf hij N-VA de schuld van het drama. PVDA-lijsttrekker in Mechelen, acteur Dirk Tuypens, had het over een "compleet fout asielbeleid". Ook Jan Roegiers (SP.A), zelf Vlaams parlementslid, richt zich jaren te laat tot de verkeerde politicus. Die rode rakkers hebben geen enkele gêne.
Bovenal, de gespeelde verontwaardiging van de rode kameraden komt rijkelijk laat.
Opendeur-politiek - De naakte cijfers
Dit desastreuze regularisatiebeleid moet een halt worden toegeroepen. Er moet eindelijk werk worden gemaakt van een efficiënt maar vooral ook effectief terugkeerbeleid.
In 2010 had een illegale vreemdeling tien keer meer kans om geregulariseerd te worden dan om gerepatrieerd te worden. Netto ligt migratie in België vier keer hoger dan in de rest van Europa. We ontvangen vijf keer meer asielzoekers dan het EU-gemiddelde; nergens wegen de passieve migratiekanalen (gezinshereniging, asiel, ) en regularisatie (80 procent) zo door en is er zo weinig actieve arbeids- en studentenmigratie (20 procent). Slechts één op de vier van de niet-EU-vreemdelingen heeft een job; nationaliteit wordt twee keer makkelijker toegekend dan het EU-gemiddelde; tijdens de laatste zes jaar werden papieren uitgereikt aan 90.000 illegale vreemdelingen wat België tot koploper maakt in Europa (bron: www.migratieblog.be).
De schuldigen van dit beleid zijn vandaag oorverdovend stil. Benieuwd of en hoe Di Rupo, hoofdrolspeler in dit wansmakelijk toneelstuk, zal reageren.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Asiel, regularisatie, Elio Di Rupo, Maggie De Block, Verhofstadt, Parwais Sangari, Afghanistan, Addertje, rood, socialisten, Joël De Ceulaer, De Standaard, PVDA
08-07-2012
Regering-Di Rupo: de rode valstrik voor Open VLD
Zelfs met een zware prozac-kuur moet Open
VLD (net als CD&V) al lang spijt
hebben om plat op de buik te zijn gegaan voor het rode strikje. Nu de regering
Di Rupo niettegenstaande de aanwezigheid van de liberalen en de permanente
ontkenning - duidelijk tot een rode belastingregering is verworden, probeert de Open
VLD ten einde raad alsnog te scoren met een liberaal doelpunt, nl. de
herziening van de index.
Het standpunt van de linkse partijen over dit onderwerp is sinds mensenheugenis een njet, de CD&V kijkt zoals zo vaak het geval is - de kat uit de boom en blaast warm en koud. Dus hoopte de Open VLD alsnog te kunnen rekenen
op de Franstalige liberalen van de MR.
Het is echter zeer twijfelachtig of Open VLD haar doelpunt vóór 2014 nog zal kunnen maken.
MR-Voorzitter Charles Michel is over de
index namelijk zeer duidelijk in een interview met de Franstalige krant Le Soir dit weekend zoals
hieronder blijkt.
Op de duur zal Alexander De Croo zich in
deze regering nog tevreden moeten stellen met enkele liberale (top)benoemingen.
Of dit volstaat voor de wegkwijnende liberale achterban valt te betwijfelen.
Het wordt nu echt wel hopeloos voor de Vlaamse (?) liberalen.
De regering-Di Rupo is een pijnlijke rode
valstrik geworden voor Open VLD.
Uittreksel (vrije vertaling) met Charles Michel (MR) uit het
interview in Le Soir:
Keurt u het goed dat Elio Di Rupo de
Europese Commissie wandelen stuurt wanneer zij aan de index wil raken ?
Het regeerakkoord is duidelijk, de MR is
coherent. Zelfs indien bij ons de Nationale Bank haar rol speelt door over de
index een studie te maken. Wij zijn ook vrij om dit rapport in de lade
te leggen.
Wat de grond van de zaak betreft is de MR
duidelijk: wij zijn loyaal tegenover het regeerakkoord en het rapport van de
Nationale Bank is er na het akkoord gekomen, voilà. Het debat over de index is
niet zonder belang, maar de hervorming ervan is geen prioriteit.
En een indexsprong dan ?
We mogen geen maatregelen nemen die de
koopkracht aantast, die de lage en middeninkomens treft. Men moet steeds het
evenwicht tussen de concurentie van de ondernemingen en de koopkracht van de
bevolking voor ogen houden. De MR is consequent.
Ik kijk er naar uit om - naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen van oktober aanstaande - Bart De Wever te
zien debatteren met de vlaggendragers van de traditionele partijen: Wouter
Béék, Alex De Croo, Bruno Tobback. Hopelijk komt het ervan. Maar dan wel een debat over inhoud, niet een ordinair De
Wever bashen. Dat bashen hebben we de laatste weken, ja zelfs maanden al voldoende
gehad vanwege de traditios. Maar we blijven positief en gaan er van uit dat
de klassiekers alsnog in staat zijn tot een inhoudelijk debat.
Dat de relatie tussen de traditios en De
Wever inmiddels erg is bekoeld - en dat is een eufemisme - blijkt alvast uit een interview dit weekend met Bart in de Morgen.
Hieronder alvast enkele leuke uittreksels:
De Wever is scherp voor zijn critici.
"Ik word neergezet als iemand die hooghartig, onbeleefd en arrogant is. Ik
herken mezelf daar niet in. Kijk, wie in 2007 een big bang belooft en vijf jaar
later een scheet in een fles aflevert, moet zijn frustraties daarom nog niet op
mij uitwerken."
Voor een Vlaams Belang-scenario, waarbij de
extreemrechtse partij gefnuikt werd door het cordon sanitaire, vreest Bart De
Wever echter niet. "Bij het Vlaams Blok ging het om een cordon sanitaire
waarbij men op basis van het programma tot de conclusie kwam dat samenwerken
onmogelijk was. Bij ons is er een cordon salutaire. Het gaat niet over wat we
inhoudelijk te vertellen hebben, want daar is niets mis mee. Maar een cordon
van de klassieke partijen om zichzelf te redden en hun eigen posities veilig te
stellen. Dat houdt niet stand."
U staat in elk dorp op een
verkiezingsaffiche. U bent overal. Ook dat voedt toch de perceptie van de
eenmanspartij ?
Hoe hypocriet kun je nu eigenlijk zijn ?
Leterme was in 2006 all over the place: hij ging naar de landbouwbeurs, hij ging
met oude mensen sporten, hij ging turnen Verhofstadt zei toen: jij hebt blijkbaar
veel tijd om overal rond te gaan, maar ik moet besturen. Nu zegt Beke
hetzelfde.
Ons nationale verhaal vindt men schandalig.
Ik snap het niet. Ik hoor De Croo en Beke zeggen dat ze de grootste staatshervorming
ooit hebben verwezenlijkt, dat ze een hervormingsregering hebben, een
saneringsregering ook, dat ze het land van de rand van de afgrond hebben
weggehaald, dat we er sociaal-economisch goed voor staan, dat we een
top-performer zijn Ze zouden mij elke dag bloemen moeten brengen dat ik van zon palmares de inzet van
de verkiezingen wil maken. Ik moet toch een oen zijn, ongelooflijk. Ofwel
geloven ze hun eigen bullshit niet.
Ook uw relatie met Alexander De Croo (Open
Vld) en Wouter Beke (CD&V) is enorm verzuurd.
Dat is zo. De Croo stuurt een Tweet de
lucht in: De ene voorzitter is de andere niet. Dit om te zeggen dat hij veel
meer werk aflevert in het parlement dan ik. Je kijkt dan naar de tabellen, en wat stel je
vast ? Zijn parlementaire werk beperkt zich tot het ondertekenen van
wetsvoorstellen van andere mensen. Zestig seconden werk in totaal. Dan denk ik:
maak uzelf niet zo belachelijk. Dat doet menselijke waardering sterk eroderen,
ja. Ik vind dat zo onnozel. Vraag me dan niet om waardering op te brengen op
persoonlijk vlak. Ik voel die niet. Ik voel geen respect meer van de kant van
Beke en De Croo. Het contact is tot nul herleid.
Het meest geconsulteerde bericht vandaag op de website van de Franstalige krant Le Soir? Het weer aan de kust ! En ook dàt zorgt bij onze zuiderburen voor het nodige Vlaming-bashen, te oordelen aan de lezersreacties (zie onderaan dit artikel). Het komt blijkbaar nooit meer goed in dit (on)land.
Waarover gaat het ?
Onder de titel De kust wil de website Meteo België aanvallen" meldt het bericht dat een aantal kuststeden overwegen om een klacht in te dienen bij het gerecht tegen de weervoorspellers van de (commerciële) website Meteo Belgique/België. Reden: de voorspellingen van deze site kondigen regelmatig aan dat het een rotte zomer zal zijn wat deze steden danig op de zenuwen werkt.
Geert Hoorens, verantwoordelijke voor toerisme aan de Belgische kust klaagt: Het is zeer moeilijk om het weer op zulke lange termijn te voorspellen. Waarom doet men de mensen dan panikeren ? Het is al de tweede maal dat deze negatieve vooruitzichten een weerslag hadden op de toeristische sector bij ons. De dagjestoeristen vertegenwoordigen zowat 200.000 personen die elk 35 euro besteden. Indien zij niet komen betekent dit een verlies van 5 à 7 miljoen.
De stad Knokke heeft het vuur aan de lont gestoken en onderzoekt de mogelijkheid om de website aan te vallen. Een vergadering van alle kustburgemeesters is voorzien voor de maand augustus.
Het probleem is dat de website duidelijk vermeldt dat de voorspellingen slechts voor een bepaald percentage betrouwbaar zijn zodat men zich op die manier indekt bij eventuele vergissingen. Indien de zaak niet voor het gerecht kan worden gebracht overweegt de Voorzitter van het Bureau voor Toerisme van Knokke een perscampagne.
Reactie van de website Meteo België
Inmiddels is er al een reactie van de verantwoordelijke van de betrokken website. Hij vindt dat de toerismedienst van de Kust zich belachelijk maakt en zich beter vragen stelt over het onthaal van zijn toeristen. Dat laatste is volgens hem deels verantwoordelijk voor de daling van het toerisme. Volgens hem zijn het de seizoen-tendenzen die de Kust storen. De dagjestoeristen daarentegen kijken enkel meestal naar het weerbericht voor die dag.
Het Toerismebureau van Knokke stelt echter dat het KMI (Koninklijk Meteorologisch Instituut) de tendensen niet publiceert omdat het deze onvoldoende betrouwbaar vindt. Een bewijs volgens het bureau dat de website Meteo Belgique/België sensatie zoekt en niets anders.
Hieronder enkele reacties van lezers op de website van Le Soir naar aanleiding van het bericht (vrij vertaald):
Een goede Vlaming vindt altijd een verantwoordelijke voor zijn ongeluk: de Franstalige, de vreemdeling en nu de meteowebsite. Gelukkig nemen zij hun onafhankelijkheid.
Moeten wij overwegen om het weerbericht te « splitsen » ?
De Vlamingen willen de Belgische barometer afbreken, en het weer zal mooi zijn in Vlaanderen ! Zoals zij bezig zijn België af te breken zodat alles beter zal gaan in Vlaanderen. Zelfde logica, zelfde stommiteit (connerie)
Gelukkig wordt Vlaanderen onafhankelijk en zullen de Franstaligen definitief verlost zijn van hun superieure complexen (zij zijn de enigen die overtuigd zijn van hun pseudo superioriteit!). Met zoveelVlaamse stommiteiten is het normaal dat het regent aan de vlaamse kust!
Het is niet aan de kust dat ik zal gaan. De Vlamingen willen niet van ons. Waarom zouden wij hun zakken vullen. Ze hebben geen respect voor de niet-Vlamingen.
Vlamingen zijn niet onze vrienden. Een vrij persoon gaat enkel naar vrienden.
Oef, toch een reactie van een Franstalige die het helemaal anders ziet:
Ik heb nooit een probleem gehad. Noch aan de kust, noch in de Ardennen. Ongetwijfeld omdat ik er een punt van eer van maak om mij tot de mensen te richten in hun taal, of dit nu het Frans of het Nederlands is (of in het Engels of het Duits). Kwestie van communicatie en beleefdheid. Prettige dag aan jullie onder de zon van de mooie ardennen.
Socialisten houden niet van termen als verantwoordelijkheidszin. Zij zijn eerder voorstander van het alles gratis-verhaal en solidariteit, liefst in zijn meest extreme vorm.
Onderstaande parabel illustreert hoe het socialisme, na de laatste decennia de economieën van de lidstaten geleidelijk te hebben ontwricht, nu ook Europa collectief dreigt te gronde te richten.
Een professor vertelde dat in zijn klas nog nooit een student een onvoldoende kreeg.
Slechts één keer ging het fout en faalde heel de klas.
De reden was de volgende:
Die klas was ervan overtuigd dat socialisme werkte en iedereen was daarom bereid om alles gelijk te delen.
Gans de klas zou dus het gemiddelde cijfer ontvangen.
Bij de eerste test bleek dat het fantastisch begon. Het gemiddelde cijfer was een acht. Toch waren de meningen over het succes van dit experiment nu al verdeeld.
Alle studenten die hoger scoorden, waren er toch niet zo over te spreken, maar de studenten die een onvoldoende hadden waren zeer in hun nopjes. Voor hen was dit het bewijs dat het experiment werkte.
Bij de tweede test bleek de klas gemiddeld slechts op een mager zesje uit te komen. Niemand haalde nog een tien. De slimsten van de klas hadden namelijk ingezien dat al hun studiewerk toch niet beloond werd en besloten het rustiger aan te doen.
De studenten die al eerder een onvoldoende haalden, maar beloond werden met een acht, werkten niet harder dan de vorige keer. Ze behaalden echter wederom een voldoende omdat het klasgemiddelde een zes was.
Bij de derde test was het een dikke onvoldoende. Slechts een vier en hoger dan dat scoorde de klas dat jaar nooit meer.
Er ontstonden enorme ruzies en eindelijk is heel de klas gezakt.
Moraal van het verhaal
Dat, mijn beste vriend, is het resultaat van socialisme. Socialisme legt misschien de lat voor iedereen gelijk maar de lat zelf komt onaanvaardbaar laag te liggen.
Mensen die hard werken en het beter doen dan anderen, worden er niet meer voor beloond maar zien hun inspanningen verdwijnen in de portefeuille van de underperformers.
Probleem is echter dat de groep die betaalt voor de rest, steeds kleiner wordt. Mensen die aan de kar trekken, keihard werken en vooruit willen in het leven, plukken nog amper de vruchten van hun inspanningen.
Het is dit soort socialisme dat altijd en overal aanwezig is. Zelfs Europa omarmt dit model compleet.
Het idee van eurobonds, waar nagenoeg iedereen voor te vinden is, is niet meer dan het socialiseren van de schulden.
Individuele landen maken schulden die vervolgens gedeeld worden door het collectief van Europa.
Denk je echt dat dit zal werken? Dat we op deze manier de discipline gaan tonen om de schulden te bedwingen? Laat me toch niet lachen.
Eurobonds zullen falen om dezelfde reden dat de studenten bij onze professor met een onvoldoende naar huis gingen.
