Om goed te liegen moet je eerst je eigen leugens geloven

In het artikel 'Meer bochten in communicatie van N-VA dan in Francorchamps' op Knack.be bewijst Wouter Beke eens te meer dat sommige politici wel heel goed kunnen liegen. Beke gelooft zelfs zijn eigen leugens.

• Beke zegt dat de N-VA-communicatie nog meer bochten vertoont dan het circuit van Francorchamps.

CD&V maakt inderdaad doorgaans slechts één grote bocht van 180°: weliswaar altijd ná de verkiezingen. En dan is het geen bocht in de communicatie maar in de door de coalitie gesloten akkoorden waarmee de Vlaamse kiezer wordt bedrogen. Bart De Wever daarentegen kan na zijn zogezegde communicatie-bocht de kiezer nog steeds recht in de ogen kijken.

• Beke verwerpt de negatieve visie van de N-VA op de huidige toestand. Hij stelt: "Het is gemakkelijk om een lijst van problemen op te stellen, maar de echte vraag vandaag is wat men daaraan kan doen".

FOUT. De echte vraag vandaag is wat de regering de voorbije legislatuur aan die problemen heeft gedaan ? De vraag over het “wat” komt vandaag te laat.

• Beke benadrukt dat de CD&V van een "positief federalisme" vertrekt. Dat kan best zijn. Maar hij vergeet er dan wel bij te vermelden dat de CD&V vertrekt van een “voor de Franstaligen” positief federalisme waarbij de Vlamingen worden bedrogen.

• "De deelstaten moeten de motor van het land zijn en dat wordt mogelijk gemaakt door de zesde staatshervorming." Euhhh, zou Beke dat nu waarlijk zelf geloven ? Of liegt hij zichzelf vandaag maar wat voor omdat hij zich in 2011 had vastgereden in de beruchte fuik van de PS en er niet meer is uitgeraakt ? Of misschien heeft hij vandaag gewoon geen andere uitweg dan zijn eigen miskleunen te verdedigen.

• Volgens Beke begint de pensioenhervorming zijn vruchten af te werpen. De heer Beke is wel heel vlug tevreden. Want de waarschuwingen van de voorbije maanden spreken hem radicaal tegen en zijn integendeel erg verontrustend: “Vergrijzing kost veel meer dan geschat”, “Ontmijn de bom”, “Denken en doen”.

De verkiezingspropaganda waarbij alles uit de kast wordt gehaald om de volkverlakkerij te camoufleren komt nu echt op gang…

Addertje

Gelooft Beke dat nu waarlijk zelf ? Of liegt hij zichzelf vandaag maar wat voor omdat hij zich in 2011 had vastgereden in de beruchte fuik van de PS en er niet meer is uitgeraakt ?

geplaatst door Addertje  

• "Voor één keer zijn Johan Vande Lanotte en ik het eens over een Merkel . De armoede daalt inderdaad in Vlaanderen, ik haal dat ook aan in mijn voorstelling De stand van het land. Alleen vergelijk ik Vlaanderen niet met Duitsland, maar met onze Waalse buren. Daar is de armoede immers dubbel zo hoog, en loopt ze ook niet terug. Dat dit alles gebeurt onder het dak van dezelfde sociale zekerheid, bewijst overigens dat het economisch DNA van Vlaanderen en Wallonië verschillend is, en dat je beleid op maat moet kunnen voeren. Vlaanderen is een open, inclusieve economie, gericht op de wereld. Wallonië is veel meer een – om de term van Geert Noels te gebruiken – afhankelijkheidseconomie. Of in de woorden van PS-voorzitter Paul Magnette: ‘We hebben nooit geloofd in de actieve welvaartsstaat.’"
  
  
• "Duitsland heeft inderdaad meer working poor dan België, maar niet noemenswaardig meer dan een land (van gelijkaardige grootte) als Frankrijk. En dan zwijgen we nog over alle kwetsbare groepen die in België van de arbeidsmarkt worden gehouden: nergens in de EU zijn er minder mensen met een migratieachtergrond aan het werk dan in België. Niet iets waar de socialisten na 25 jaar regeringsdeelname mee te koop lopen. Ik begrijp dat."
  
  
• "Vandaag zit de werkloosheid in het land van Merkel op het laagste punt ooit. Wij zitten op het hoogste punt in 14 jaar. Dat er excessen zijn in Duitsland, dat zal wel. Het lijkt me net de taak van de politiek om die excessen aan te pakken, niet om een globaal succesvol systeem af te schieten."
  
  
• "Jammer genoeg staan de hefbomen op federaal niveau meestal ingesteld op de afhankelijkheidseconomie naar PS-model. De passieve kosten in de werkloosheidsuitkeringen bedragen in België bijna 2 procent van het bbp. In Duitsland is dat de helft. We blijven het enige land ter wereld waar de werkloosheidsuitkering onbeperkt blijft in de tijd. De loonwig voor een laag arbeidsinkomen in België is 50,5 procent, in Duitsland is dat 5 procent minder. De activiteitsgraad in België is 62 procent. In Duitsland ligt de activiteitsgraad ruim 10 procent hoger. Het zijn cijfers van de OESO ter illustratie."
  
  
• "De toestand is ernstig. Anders dan Nederland en Duitsland heeft België de voorbije 20 jaar 30 procent van zijn exportaandeel verloren. Dat is onze koopkracht op lange termijn die bedreigd wordt. Op de vergrijzing zijn we ondanks 25 jaar socialistische excellenties op het departement Pensioenen al evenmin voorbereid."
  
  
• "Johan Vande Lanotte ziet dus wel Duitse splinters, maar geen Belgische balken. Belgische balken die je nooit weg krijgt zonder staatshervorming, laat dat duidelijk zijn. Je kan in dit land pas structureel hervormen als je de structuren hervormt. Het is een en-en-verhaal: sociaal-economisch hervormen gaat hand in hand met confederalisme, met beleid op maat. Het een kan niet zonder het ander."
  
  

geplaatst door Addertje  

Hoe men een strategie noemt die niet past in het plaatje van de PS ?
Verrottingsstrategie

Zo brengt hij onder meer grondwetsartikel 35 te berde. Mogen wij de heer Eyskens aan herinneren dat het de traditionele partijen waren die artikel 35 de grondwet hebben binnengeloodst ? En mogen wij de heer Eyskens er ook op wijzen dat de Franstaligen tot op vandaag weigeren om dat artikel 35 in uitvoering te brengen ?

Aan zijn retoriek te horen zou – als het van Eyskens had afgehangen – de Sovjetunie (USSR) nooit uit elkaar zijn gevallen en zou Praag vandaag nog steeds de hoofdstad zijn van Tsjechoslowakije. Straffer, als het van Eyskens had afgehangen zou België vandaag niet bestaan maar nog steeds deel uitmaken van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.

Cliëntelisme

De meerderheid van dit land wil in de eerste plaats over haar eigen lot kunnen beslissen. Deze discussie ontwijken de Belgicisten telkens weer met een grote bocht. Veronderstelt dit separatisme ? Voor de enen wel, voor de anderen komt men met confederalisme al heel ver. Eyskens en zijn patriotten verwerpen beiden.

De vraag is dus: hoe denken Eyskens en C° er in te slagen om – onder de permanente druk van PS en de vakbonden – de concurrentiekracht te herstellen waarvan vooral de Vlaamse bedrijven aan bloot staan. Zij zorgen immers voor 80% van de Belgische export? Hoe denkt Eyskens het overheidsbeslag terug te dringen nadat de trado’s het onder leiding van de PS tot historische hoogte hebben gebracht? Hoe hoopt Eyskens het cliëntelisme, dat één van de oorzaken is van dit overheidsbeslag en dat de grote succesfactor is van de PS om zieltjes te winnen, een halt toe te roepen ? Hoe denkt de heer Eyskens alsnog de ineenstorting van ons zo bejubelde maar onbetaalbaar geworden sociale systeem alsnog te kunnen vermijden ? Hoe wil de heer Eyskens de vergrijzing aanpakken met een PS die al decennia in een ontkenningsfase zit ?

En vooral: waarom heeft zijn partij – de CD&V - er nog altijd niet voor gezorgd dat deze problemen al lang zijn opgelost ? Inderdaad, omdat na verkiezingen de CD&V samen met de andere B-partijen van veel belovende Vlaamse voorvechter telkens weer verschrompelt tot het sch(r)oothondje van de PS.

Schuldig verzuim

Waarom slagen volgens de heer Eyskens de Vlaamse traditionele partijen er niet in zich los te wrikken van de dominante PS ? Waarom slaan ze niet met de vuist op tafel om zich te ontdoen van de hegemonie van de Franstaligen en op te komen voor de eigen Vlaamse burgers ? Meer en meer Vlamingen zijn dit schuldig verzuim beu.

En wanneer Bart De Wever een strategie pro Vlaanderen voorstelt die, oh toeval, niet past in het plaatje van de Parti Socialiste (PS) - en bij uitbreiding van alle Franstaligen – dan luidt het bij de B-partijen unisono dat de N-VA een verrottingsstrategie voert. Qué ?

Of men dat nu graag hoort of niet maar welvaart wordt in de eerste plaats gecreëerd door ondernemingen. Die bevinden zich in hoofdzaak in Vlaanderen. Het proces waarbij deze welvaart wordt teniet gedaan is volop aan de gang. De kritiek van Vlaamse ondernemers in de voorbije maanden spreekt hierbij boekdelen. Maar dat is blijkbaar geen bezorgdheid voor de heer Eyskens.

De vlag en de lading

Terloops, wat vindt de heer Eyskens van de recente carrousel rond de politieke benoemingen ? Van de Belgische schuldgraad van 104% ? Van de staatsschuld van 369 miljard euro (iedere seconde groeit ze aan met 507 euro). En ja, hebben we hem al gehoord over Dexia ?

Belgicist Eyskens is tot een gezegende leeftijd gekomen en heeft niets meer de vrezen of te verliezen. Onze Vlaamse kinderen en kleinkinderen des te meer. Ook dat is blijkbaar geen bezorgdheid voor deze burggraaf.

Zou mijnheer Eyskens tot slot een verklaring hebben waarom zijn partij CD&V eigenlijk voluit nog altijd Christen-Democratisch en Vlaams noemt ? Want deze vlag dekt al lang niet meer de lading.

Addertje

Na de verkiezingen verschrompelt de CD&V, samen met de andere B-partijen, telkens weer van veel belovende Vlaamse voorvechter tot het sch(r)oothondje van de PS

geplaatst door Addertje  

N-VA: gedaan om Elio I de les te spellen!

Het orgasme van Béatrice Delvaux (Le Soir)

Het weekend van Béatrice Delvaux, redactrice bij Le Soir, was sinds 13 juni 2010 niet meer zo uitbundig. En dit om verschillende redenen. Eerst de opiniepeiling van haar krant: “Het is echt de allereerste maal dat onze peiling de indruk geeft dat de tactiek van deze regering werkt”. Het eerste doel is om de N-VA haar vleugels af te knippen. Aan Franstalige kant houdt de pers zich allang niet meer in om deze stelling onverbloemd te poneren. En Delvaux ziet een nieuwe lente al ontluiken: N-VA verliest terrein (30,7 d.i. -4,3% tegenover de peiling van juni maar nog steeds +2,3% sedert de Tsunami van juni 2010, nvdr.), CD&V komt er "weer boven op" (nvdr, 17,2% d.i. + 1,5% maar nog steeds onder het resultaat van 2010) en Kris Peeters onttroont Bart De Wever in de Vlaamse hitparade. Driewerf hoera ! !

Maar… zelf waarschuwt Delvaux dat de beer De wever (“l’ours De Wever”) zijn vel duur zal verkopen en dat enkel de verkiezingen de realiteit weerspiegelen en dat peilingen zijn wat ze zijn.

Verder zijn er ook de politieke benoemingen van de regering. Volgens Delvaux kan de regering hier twee pluimen op haar hoed steken: “Elio I geeft het gevoel dat de spoorwegen recht hebben op een nieuwe start en de matiging van de salarissen van de overheidsbazen komt er (of het duurzaam is valt af te wachten).

Natuurlijk worden de twee patroons die verdwijnen bij het spoor elders geplaatst. Tja, dit is nu eenmaal de "politique politicienne". En men raakt ook niet aan de lastige salarissen (Belgacom, Bpost). Maar… vraagt Delvaux zich af: wie gaat hen (de regering) een lesje leren ? De N-VA ? Dat wordt volgens Delvaux moeilijk voor een partij die boven het gewoel uit wil stijgen maar “zoals de anderen” wordt. Na de verklaringen van Bourgeois (we willen onafhankelijkheid) et die van Bracke vorige zaterdag (de economie is de prioriteit), "raden wij de N-VA aan om – alvorens in Vlaanderen te gaan spreken (noot van addertje: de roadshow “Café bij Bracke”) - best eerst mekaar te spreken. Hun (politieke) lijn is een kakofonie en de Vlaamse kiezer dreigt dit niet te aanvaarden."

Delvaux stelt zich blijkbaar wel geen vragen bij de schandelijke manier waarop de cinema van de politieke benoemingen is verlopen. Wat telt is dat de regering er in slaagt dat de N-VA terrein verliest. Punt.

Tenslotte is het intussen zo doorzichtig: de journalisten van de zogenaamde traditionele pers – zowel aan Vlaamse als Franstalige kant - beoordelen of becommentariëren al lang geen beleid meer. Daarvoor ontbreekt hen iedere kritische zin of zijn ze met handen en voeten gebonden. Zij beoordelen nog enkel strategieën. Voor inhoud en kritische commentaar op het beleid van deze regering raad ik u aan zich te wenden tot ernstige media, zoals bijvoorbeeld DOORBRAAK.be, dat intussen haar kwaliteit dagelijks bewijst.

Addertje

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...

IEDEREEN NIET INBEGREPEN

In België is de politieke onafhankelijkheid van lobbygroepen van lobbygroepen inderdaad een misplaatste grap. Immers, de politieke wereld heeft zélf de lobbygroepen formeel ingesteld – het zogeheten middenveld - en ze de macht gegeven om in zijn plaats het beleid te bepalen voor de meest cruciale aspecten van een mensenleven: de gezondheid, de sociale omgeving en de tewerkstelling. De partijen hebben zich daarenboven met deze spelers geassocieerd en echte apolitieke spelers worden geweerd, want ze zouden hun macht alleen maar afremmen.

Zelfs Bart Brinckman omschrijft in dS (26/08) dit dieperliggend probleem als volgt: “Voorlopig blijven partijen noodzakelijk om de democratie te laten functioneren. Maar politieke wetenschappers vinden al langer dat de financieringswijze hen bevrijdt van een maatschappelijke verankering. Partijen krijgen voor zowat 90 procent hun geld van de staat. Het comfortabel eten uit de staatsruif maakt lui. De opkomstplicht, die partijen ontslaat van de moeite om kiezers te overtuigen een stem uit te brengen, versterkt dit”.

Terwijl men zou denken dat politieke ondernemers hun medewerkers beter behandelen dan die ‘op winst beluste’ ondernemers, gebeurt net het omgekeerde. De ultieme kick van toppolitici blijkt ‘het maken of kraken van carrières’ te zijn. De partijen evolueren steeds meer naar dynastieën met erfelijke opvolging en partijslaven waarvan het gelukkige deel de Kamer en de Senaat mag vullen. De minder gelukkigen worden zoet gehouden met even partijafhankelijk werk op de achtergrond, in studiediensten of mantelorganisaties. Zulk een invulling van de particratie leidt niet tot een open samenleving, maar tot een gesloten systeem. Zo worden partijen zelf lobbygroepen met een buitenissig grote macht

IEDEREEN NIET INBEGREPEN

Wouter Beke wond er zelfs geen doekjes om: de fractiemedewerkers van de senaat werken eigenlijk voor de partij en dus moet de vergoeding blijven bestaan ook al zijn die medewerkers niet meer nodig voor het 'senaatswerk'. Hiermee zegt Wouter Beke ‘en passant’ dat de partij zich in de plaats stelt van de verkozenen en dus van het algemeen belang. Innesto! Iedereen inbegrepen, tenminste als het om de partijinkomsten gaat. Voor wie het nog niet zou weten: 'Inesto' is geen nieuwe oploskoffie maar een nieuwe manier om de partijkas te spijzen.

Bart Brinckman schrijft hierover: “Dat partijen fractiemedewerkers zonder verpinken beschouwen als ‘eigen personeel’ versterkt het beeld van een particratie waarbij almachtige leiders carrières maken en kraken. Hoeft het dan te verbazen dat de slagkracht van de volksvertegenwoordiging ten aanzien van de regering enkel afneemt?”

Wat we ondertussen wel weten is dat onder meer de studiediensten van de politieke partijen veel geld kosten maar enkel het partijbelang dienen. Want als we even aannemen dat ze het algemeen belang zouden dienen, dan ligt het toch voor de hand om ze allemaal samen te zetten en er een forse publieke studiedienst van te maken die alle kennis verzamelt en op een transparante manier iedere ‘verkozene’ (en het publiek) kan voorzien van alle gevraagde informatie. Zou dat niet in het belang zijn van de parlementaire democratie?

Als het evenwel een stap te ver is om te beweren dat politieke partijen zelfbedieningszaken zijn, dan hadden de voorzitters van de partijen die deze nieuwe regeling willen erdoor duwen ten minste de moeite kunnen doen om de kiezers uit te leggen hoe ze met die acht miljoen euro extra, ook beter het algemeen belang zullen dienen. Dat ze in het Canvasdebat (Terzake 27/08) weigerden hun standpunt te verdedigen spreekt voor zich. Een duidelijker gebrek aan empathie voor de kiezers is nauwelijks mogelijk.

geplaatst door Addertje  

Flagrant misbruik van overheidspersoneel op kosten van de belastingbetaler

"Het grootste tekort van deze nieuwe wet (op de partijfinanciering) is echter wat er niet in staat: het blijft namelijk nog altijd mogelijk dat medewerkers van mutualiteiten, vakbonden, openbare diensten, openbare bedrijven of directe medewerkers van mandatarissen zich tijdens de maanden voorafgaand aan de verkiezingen zwaar inzetten, tijdens hun door de belastingbetaler betaalde werkuren, voor de campagne van politieke partijen. Ook daarop geen controle.

De drie klassieke politieke partijen – CD&V, SP.A en OpenVLD – benoemden de voorbije decennia veruit het grootste deel van deze politieke medewerkers. Dat deze zich tijdens hun werkuren inzetten voor een partijpolitieke campagne is tegen de deontologie en tegen de wet – het wordt in vele openbare diensten dan ook met een scheef oog bekeken – maar in praktijk gebeurt het en het wordt zelden bestraft. Zelfs bij flagrante gevallen.

Een vriend van mij zag zo bij de laatste gemeentelijke verkiezingen een paar grote reclameborden met propaganda voor één partij in zijn tuin verschijnen, zonder dat hij toestemming gegeven had. Bij een klacht daarover bij de kandidaat die op die borden stond te pronken – een cumulard uit een bekend geslacht – kreeg hij een parlementaire medewerker van die kandidaat aan de lijn, tijdens de werkuren. Enkele uren later, nog steeds tijdens de werkuren en nog steeds van op het zelfde parlementaire telefoonnummer, belde die medewerker terug met de bewering dat zij wel degelijk toestemming hadden gekregen. Bleek dat de brave man zich vergist had qua plaats. De toestemming betrof een verder gelegen perceeltje dat de bouwpromotor, Matexi, ook bekend van zijn genereuze financiering van Daniel Termont, aan de lokale gemeente had overgedragen. Die parlementaire medewerker bekloeg er zich dan nog over dat alleen al in die gemeente hij wel een dertigtal borden had laten plaatsen, en dat hij daar druk mee bezig was, zodat het vervelend was als hij met zulk een bagatellen lastig werd gevallen. Waar hij blijkbaar geen moeite mee had, was dat hij dit deed als medewerker van een vertegenwoordiging (parlement) die absoluut niets te maken had met die verkiezingen (gemeentelijk), en op kosten van de belastingbetaler.

De burger betaalt en moet zwijgen

De nieuwe wet voorziet geen enkele reële mogelijkheid voor burgers om klacht in te dienen tegen dat genre misbruik van belastinggeld. Daardoor behouden de partijen met de meeste politieke benoemingen – CD&V, SP.A en OpenVLD – een gigantisch voordeel op de andere partijen. Al bij al lijkt die nieuwe wet me daarom vooral oogverblinding voor de naïeve burger. Zure oude wijn in nieuwe zakken."

Martha Huybrechts op de-bron.org

geplaatst door Addertje  

geplaatst door Addertje  

BBI-directeur insinueert doofpot bij ACW

Volgens de Gentse BBI-directeur Karel Anthonissen vindt er politieke druk plaats om het ACW-dossier te laten voor wat het is. Anthonissen deed zijn uitspraken in het schotschrift 't Scheldt.

Volgens de Gentse BBI-inspecteur Karel Anthonissen bestaat er in ons land zoiets als 'de C-broederschap'. Daarmee verwijst Anthonissen naar een onbewezen aanklacht van Itinera-econoom Ivan Van de Cloot in Knack.

Van de Cloot had in het weekblad beweerd dat een topminister op de exportmissie in Houston verteld had aan journalisten dat iedereen die kritiek gaf op het ACW één voor één zou worden aangepakt. Volgens Anthonissen kunnen bepaalde ambtenaren bij de belastinginspectie hun volgende benoeming vergeten als ze de kritiek op het ACW durven volgen.

In zijn stuk in 't Scheldt verwijst Anthonissen ook naar de Antwerpse diamantspeurder Peter Van Calster die aan de kant werd geschoven en naar het dossier van eurocomissaris Karel De Gucht (Open VLD).

In het licht van die laatste zaak stelt Anthonissen dat er naast de C-broederschap in dit land ook zoiets bestaat als het 'V-broederschap', met de V van 'vrijzinnig'. 'De advocaat van ene KDG heeft een arme belastingambtenaar in Gent laten weten dat er ‘agressieve reacties’ zullen volgens als...’, zegt Anthonissen over die zaak.

(DS)

geplaatst door Addertje  

"Een strijd op leven en dood over de toekomst van de islam"

Tony Blair

"In werkelijkheid is er een strijd op leven en dood aan de gang over de toekomst van de islam, terwijl extremisten trachten zowel zijn open traditie als de moderne wereld te ondermijnen. Wij mogen niet neutraal zijn in die strijd. Overal waar het extremisme het leven van onschuldige mensen verwoest – van Iran tot Syrië, Egypte, Libië en Tunesië, maar ook elders, in Afrika, Centraal-Azië en het Verre Oosten, moeten wij aan hun kant staan."

"Als een van de architecten van het beleid na de terreuraanslagen van 11 september 2001 weet ik hoe controversieel en pijnlijk de beslissingen van toen waren, en wat ze hebben gekost. Ik begrijp waarom de slinger zo ver is teruggezwaaid. Maar we hoeven niet terug te grijpen naar het toenmalige beleid. En de krachten die de interventies in Afghanistan en Irak zo moeilijk hebben gemaakt, zijn natuurlijk de krachten die ook vandaag de kern zijn van de storm. We moeten hen verslaan. Dat is nodig, hoe lang het ook duurt, want anders zullen ze niet verdwijnen. Ze ­zullen sterker en sterker worden, tot we een nieuwe tweesprong bereiken. En dan zal er geen keuze zijn."

(DS)

geplaatst door Addertje  

De gratuite doorschuifpolitiek van Louis Tobback

Johan Van Overtveldt
Hoofdredacteur Trends

De oproep van Louis Tobback om de pensioenlasten van onze steden en gemeenten te laten overnemen door Vlaanderen is de zoveelste uiting van de gratuite doorschuifpolitiek.

De Leuvense burgervader Louis Tobback (SP.A) vervoegde recent de rij van gemeentelijke mandatarissen die aan de alarmbel trekken rond de pensioenlast voor steden en gemeenten. Tobback vraagt aan de Vlaamse regering een bedrag van 500 miljoen euro om die steden en gemeenten te helpen bij het torsen van die pensioenlasten.

De suggestie dat het inderdaad nijpende probleem van de pensioenlasten van steden en gemeenten kan weggewerkt worden door de hete aardappel door te schuiven naar de Vlaamse regering hangt nauw samen met de verslaving van generaties van politieke bewindslui aan de doorgeefpolitiek. Oplossingen ten gronde komen er zo zelden.

Stel dat de Vlaamse regering die vandaag grosso modo een begroting in evenwicht heeft, zou ingaan op de eis om 500 miljoen euro ter beschikking te stellen. Dan zijn er drie mogelijkheden:

• De Vlaamse regering bespaart overeenkomstig het bedrag toegestoken aan de steden en gemeenten. De betreffende pensioenlast wordt dan gedragen door zij die het onderwerp van deze besparingen uitmaken.

• De Vlaamse regering verhoogt de belastingen waardoor zowat alle Vlamingen inleveren ter delging van de pensioenputten.

• De Vlaamse regering laat een deficit toe en bouwt zodoende meer schuld op. Toekomstige generaties draaien dan op voor de pensioenen van vandaag en morgen.

Het gemeenschappelijke aan elk van deze drie opties is dat het probleem van de pensioenlasten voor steden en gemeenten in Vlaanderen doorgeschoven wordt naar anderen: de dupe van nieuwe besparingen, de belastingbetaler, de toekomstige generatie. Het probleem ten gronde aanpakken en onder ogen zien dat de gemaakte pensioenbeloftes eigenlijk niet kunnen nageleefd worden, komt niet aan de orde.

De discussie rond de pensioenlasten voor steden en gemeenten vormt alzo een perfecte illustratie van wat over verschillende generaties van politici heen de tactiek van de doorgeefstrategie geworden is. Hoe werkt dat? Er doet zich een probleem voor en dat probleem in zijn wortels aanpakken, is zeer moeilijk, meestal omdat het machtige belangengroepen tegen de borst zou stoten en omdat het electoraal wel eens negatieve gevolgen zou kunnen opleveren. Men zoekt dan het minst weerbare gedeelte in het maatschappelijke pantser en diegenen die daar achter schuil gaan krijgen de hete aardappel op het bord.

Meestal is de belastingbetaler die zwakke schakel. Als men een last (bv. 500 miljoen euro om pensioenen te kunnen blijven betalen) oplegt aan de globaliteit van de belastingbetalers dan zal dat finaal om een relatief klein bedrag per belastingplichtige gaan. Giet daar nog een saus van de noodzaak aan verregaande maatschappelijke solidariteit over heen en klaar is kees. Het is via deze visie op beleid en problem solving dat we in dit land nu zo ongeveer tot de hoogste belastingdruk ter wereld gekomen zijn. Vele kleine belastingverhoginkjes zorgen finaal voor een taks-tsunami.

Vlucht voor verantwoordelijkheid is nadrukkelijk aan de orde voor de generatie politici van de voorbije drie à vier decennia. De stelling hier is niet dat er niks gebeurde en dat men voor elk probleem bij de pakken is blijven zitten. De stelling is wel dat er nooit echt een aanpak ten gronde kwam voor de structurele problemen inzake bijvoorbeeld onze publieke financiën en onze arbeidsmarkt. Het principe van het doorschuiven van de acute problemen in de richting van de zwakste plekken van het bestel haalde het voortdurend.

Vooral inzake de pensioenen is de vaandelvlucht van de voorbije generaties schrijnend omdat het hier een problematiek betreft die zeer voorspelbaar was. Reeds in de loop van de jaren 1970 waarschuwden mensen als de Antwerpse hoogleraar economie Emiel Van Broekhoven ervoor dat we afstevenden op een zwaar pensioenprobleem. Om dat vast te stellen volstond het, zo argumenteerden Van Broekhoven en anderen met de cijfers in de hand, het geldende beleid in relatie te brengen met de bekende demografische evolutie. Toenmalig eerste minister Leo Tindemans veegde de waarschuwing van Emiel Van Broekhoven van tafel als wartaal van een ivoren toren-econoom. Voor zijn studenten reageerde Van Broekhoven laconiek: "Om tot mijn conclusies te komen, moet je enkel maar kunnen lezen en tellen".

De aanrollende pensioenproblematiek van steden en gemeenten is geen probleem van gisteren of vandaag. Iedereen die er wou naar kijken, kon minstens 20 jaar geleden al vaststellen dat er hier zware problemen zaten aan te knopen. De bewindslui stonden erbij, keken ernaar en schoven ernstige maatregelen op de oneindig lange baan. En nu de problemen echt nijpend worden, grijpt men terug naar de beproefde formule van die doorgeeftactiek. De geschiedenis gaat niet mals zijn voor de tenoren van de doorgeefgeneratie.

(Knack)

geplaatst door Addertje  

"Men kan N-VA van alles betichten, maar niet van grenzeloze naïviteit"

Ben Weyts
Ondervoorzitter N-VA

'Wat mij betreft zal de N-VA niet van dit geld afzien als de andere partijen stemmen voor de verhoging van de partijfinanciering,' zei N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts in Terzake. Weyts mocht het helemaal alleen komen uitleggen in het VRT-programma. Van de 8 politici die het voorstel tot de hervorming van de partijfinanciering indienden en van de 4 Vlaamse partijen die het voorstel steunen, was er volgens Terzake niemand bereid om het toe te lichten of te verdedigen op televisie.

'Als de andere ploegen het reglement veranderen tijdens de wedstrijd, dan willen wij daar niet het slachtoffer van worden,' zei Weyts. 'Als iedereen met 13 speelt, dan gaan wij niet met 11 spelen. '

'Vestzak-broekzakoperatie'

De hervorming van de partijfinanciering is al dagenlang het onderwerp van discussie in de Wetstraat nadat N-VA en Vlaams Belang zware kritiek uitten op het voorstel dat gedragen wordt door de meerderheidspartijen en door Groen. Het geld dat uitgespaard wordt door de afschaffing van de senaat, vloeit grotendeels terug naar de financiering van de partijen. 'Een vestzak-broekzakoperatie die ongehoord is in tijden dat van de burgers zoveel inspanningen worden gevraagd,' luidt de kritiek.

Volgens de meerderheidspartijen en Groen vloeit er geen extra geld naar de politiek. Ook in Terzake bleef N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts bij zijn kritiek.

'Als we 11,5 miljoen euro besparen door de afschaffing van de senaat, dan kunnen we niet 8 miljoen euro van dit bedrag laten terugvloeien naar de politieke partijen,' houdt Weyts vol. De partijen hebben sowieso veel minder uitgaven zonder senatoren en zonder al de medewerkers van de parlementairen die ze vandaag moeten betalen.'

'Di Rupo is er altijd als de kippen bij om de Vlaming te belasten. In deze budgettaire barre tijdens is deze operatie onfatsoenlijk. Dat wordt al aangetoond door het feit dat niemand dit voorstel vandaag durft te komen verdedigen.'

Weyts doet een oproep aan de andere partijen om deze hervorming opzij te schuiven en een nieuw voorstel te onderhandelen met alle partijen in de meerderheid en de oppositie.

Fantoomfinanciering

'Laat ons het bedrag dat we uitsparen door de afschaffing van de senaat volledig uitsparen,' zegt Weyts. 'Nu doen we aan fantoomfinanciering. Het imago van de politiek wordt hier ernstig besmeurd.'

Weyts had eerder al aangekondigd dat zijn partij in het parlement tegen de hervorming van de partijfinanciering zal stemmen. Nochtans wordt de N-VA als grootste partij ook de grootste begunstigde. Dat betekent niet dat de partij van Bart De Wever het geld zal weigeren als de hervorming buiten haar wil om wordt goedgekeurd. Men kan de N-VA van alles betichten, maar niet van grenzeloze naïviteit.'


(knack.be)

geplaatst door Addertje  

België heeft geen Vlaamse meerderheid meer

De Organisation Internationale de la Francophonie bundelt 77 'staten en regeringen'. De club telt 57 leden en 20 staten mogen zich observator noemen.

De Fédération Wallonie-Bruxelles (de Franse gemeenschap, nvdr.) blijkt lid. Deze benaming bestaat grondwettelijk niet eens en is evenmin goedgekeurd door de federale volksvertegenwoordiging, maar presenteert zich daar wereldwijd wel als een officieel vehikel.

Naast die Fédération is ook Belgique lid van de internationale francofonie. Op de betrokken worden ook statistische gegevens voorzien. Ons land telt 10 698 000 inwoners en er worden drie officiële talen gesproken: ‘français, néerlandais, allemand’. Het aantal Franstaligen (‘nombre de locuteurs de français’) bedraagt 8 243 900 (2010). Daarmee komen de Franstaligen net boven de 77% van het totaal aantal inwoners van België.

Het betreft weliswaar gegevens van 2010 maar in die tussentijd kan er nooit zoveel verschoven zijn. Daarmee is de mythe dat de Vlamingen de meerderheid vormen in dit land deskundig de wereld uit geholpen door een organisatie waarvan het land België officieel lid is en waarnaar onze regering voor de tweejaarlijkse top elke keer een officiële afvaardiging stuurt. Chapeau.

(Doorbraak.be)

geplaatst door Addertje  

Het Ei van Columbus

Er woedt al een tijd een discussie over de beperking van de toplonen van overheidsmanagers. Dezer dagen wordt Johnny Thijs (CEO Bpost, jaarsalaris van 1,1 miljoen euro) geviseerd. Centraal hier bij is het voorstel om de lonen te plafonneren tot het loon van de eerste Minister (momenteel Di Rupo), zijnde 290.000 euro. Inmiddels is duidelijk dat tussen de regeringspartijen hierover geen eensgezindheid bestaat. Maar wat denken andere managers hiervan ? Hieronder de reactie van twee onder hen.

"Di Rupo verdient het niet"

Bruno Segers, CEO Irispact, in Terzake:
"Laat ons Elio Di Rupo afrekenen op resultaat: de schuldgraad in ons land is toegenomen, bij Bpost is hij afgenomen. Ik stel voor dat Elio zijn salaris aan Johnny Thijs (CEO Bpost, jaarsalaris van 1 miljoen euro) geeft want Elio verdient het niet, Johnny Thijs wel."

"Johnny Thijs heeft Inbev verlaten en heeft een salarisvermindering aanvaard en opties laten schieten, voor een kapitaal waar Jean-Luc Dehaene (CD&V) niets tegen is. Dat zijn miljoenen die hij heeft laten schieten. Hij is geen haai."

"Als Johnny gulzig was dan was hij gewoon bij Inbev blijven zitten, zoals een andere politicus (Jean-Luc Dehaene, nvdr.) in de Raad van Bestuur is blijven zitten daar om opties te cashen. Ik vind het niet correct."

"Deze discussie is het platste populisme. Ik vraag bij deze aan elke voetbalploeg om vóór de start van de wedstrijd de salarissen van de spelers op heb bord te zetten. Over de bonussen van de banken: ”Dat is greedy (gulzig): er is een verschil tussen 1 miljoen € en 10 miljoen €. Dat is een factor 10. Dat is niet te vergelijken. Didier Bellens (CEO Belgacom – jaarsalaris van 2 mijoen euro) is moeilijk te interviewen omdat hij zoveel te verbergen heeft."

De Terzake-reportage kan u hier bekijken.

Het Ei van Columbus ?

Karel Vinck, voormalig spoorbaas, in De Tijd:
Voormalig spoorbaas Karel Vinck heeft het ei van Columbus gevonden in de discussie over de beperking van de toplonen. ‘De vraag is niet of Thijs te veel verdient. De vraag is eerder: verdient de premier wel genoeg? 290.000 euro is belachelijk voor alle verantwoordelijkheden die Di Rupo draagt om zo’n complex land te besturen’, zegt hij in De Tijd. ‘Betaal Di Rupo drie keer meer. Dan zit hij op het niveau van Thijs.’

Addertje

geplaatst door Addertje  

Partijfinanciering verdrievoudigde in twintig jaar

De partijfinanciering is de afgelopen twintig jaar spectaculair gestegen (zie grafiek). Twintig jaar geleden lag de partijfinanciering nog op zowat twintig miljoen euro. In 2011 was dat bedrag al gegroeid tot 63 miljoen euro.

Vóór de jaren negentig waren partijen niet zo happig op overheidssteun. Ze leefden vooral van giften uit het bedrijfsleven. Na een reeks corruptieschandalen hebben de partijen het roer omgegooid, maar er is nog altijd gêne over de geldstromen in hun richting.

De omslag kwam er met de wet Dhoore uit 1989 en de wetsherziening van 1993. Daarna werden de partijen meer en meer afhankelijk van overheidsdotaties, en dat via een complex en ondoorzichtig systeem.

De dotaties voor de politieke fracties zijn de oudste vormen van overheidsfinanciering. Zij zijn decennialang ook quasi onveranderd gebleven.

In de federale dotaties zat de grootste groei. In 1993 werd het partijen verboden nog giften van bedrijven te aanvaarden. Ter compensatie werd de geldkraan via de overheden flink opengedraaid.

Daarbovenop is de voorbije jaren ook een regionale dotatie gekomen. Het Waalse parlement was het eerste om een eigen partijdotatie in te voeren. De Vlaamse partijen waren daar aanvankelijk niet voor gewonnen, omdat ze dat zagen als een vorm van zelfbediening. In 2001 gingen ze toch overstag. Vooral de socialistische partij zat in financiële ademnood na de Agusta-affaire.

Daarbovenop komen nu ook nog provinciale fractietoelagen. Die zijn tussen 1999 en 2011 liefst vertienvoudigd tot 5,5 miljoen euro.

Het resultaat is een gul systeem. De reserves die de politieke partijen opstapelen, blijven jaar na jaar groeien.

Bron: DS
 

geplaatst door Addertje  

Dat de pen van Hugo Camps verdrinkt in het vitriool is algemeen geweten. Maar wat die oude stakker de laatste tijd in een zelfverklaarde kwaliteitskrant presteert tart elke verbeelding en welvoeglijkheid.

Gisteren schreef voornoemd sujet in zijn column van de krant De Morgen nog een beledigend, respectloos woordbraaksel (met verontschuldiging voor de term) over de moeder van Delphine Boël. Walgelijk. Wat dacht u anders van bijvoorbeeld “Was zij zelf niet medeplichtig aan de capriolen tussen scrotum en anus?” of “Hoe wanhopig moet je als tv-zender zijn om een oud wijf op te voeren met spijt over haar cuisses légères.” Of “Het mens heeft een dubbele achternaam, wat te denken geeft als het om openhartigheid gaat.”

Algemener gesteld dringt de fatale vraag zich op of sommige journalisten zowel inzake het gebrek aan inhoud, gebrek aan objectiviteit als het gebrek aan enig welvoeglijk taalgebruik nog lager kunnen vallen dan het laagste. En dat noemt zich journalist of columnist. Er moet nu eenmaal brood op de plank komen en daarvoor mag voor sommigen alles wijken.

Wat een zielige, respectloze, onbeschofte, rancuneuze linkse troep.

Addertje

geplaatst door Addertje  

Les diables Rouges

De Rode Duivels – het sympathieke elftal dat de Belgische natie weer moet doen herleven en door de regering wordt ingezet als campagnemiddel – zijn een ploeg die in het Frans moet worden aangemoedigd. Dat is immers de taal die door de meerderheid van de Belgen begrepen wordt. Zo blijkt toch uit de bizarre communicatie van de Koninklijke Belgische Voetbalbond (Kbvb).

De Belgische Voetbalbond lanceerde woensdag een zesde Duiveluitdaging. Die Duiveluitdagingen moeten de band tussen de nationale ploeg en de supporters versterken. Ze passen in een uitgekiende marketingcampagne die de hype rond de Belgische ploeg moet aanwakkeren. De spelers roepen de supporters op uitdagingen te volbrengen in de hoop veel mensen mee te krijgen en het merk ‘Rode Duivel’ zichtbaarder te maken in het straatbeeld. De zesde Duiveluitdaging past in de aanloop naar de belangrijke match tegen Schotland en gaat gepaard met een affichecampagne. De Kbvb heeft twee affiches gemaakt: een Franstalige (‘On compte sur vous’) en een Engelstalige (‘Make Us Proud’).

Waarom de twee affiches? En waarom geen Franstalige en een Nederlandstalige versie? Of een enkele, Engelstalige, affiche? In La Meuse lezen we het antwoord. Het is eigenlijk ‘heel eenvoudig’ en het gaat hier om een ‘bewuste keuze’. Volgens Stefan Van Loock, hoofd communicatie bij de Kbvb, is de Engelstalige versie een gebaar naar de Schotse supporters. De Kbvb wil een signaal uitzenden: ‘Pas op, hier komen de Belgen’. De Engelstalige versie, verduidelijkt Van Loock nog eens, is dus bedoeld voor de tegenstanders. En de Franstalige? Die wordt begrepen ‘door de meerderheid’.

Het België van de Kbvb is dus een land waar de meerderheid toch Frans begrijpt. Wie als Nederlandstalige de Duivels, euh les Diables, in zijn moedertaal wil aanmoedigen, moet zelf maar een affiche knutselen.

Het vermoeden dat de Kbvb hiermee op een subtiele manier akkoord wil gaan met de stelling van Yves Leterme dat Franstaligen intellectueel niet in staat zijn om een andere taal te leren, moet verworpen worden. Want sport en politiek zijn twee heel aparte dingen naar het schijnt.

Bron: Doorbraak.be

Het België van de Koninklijke Belgische Voetbalbond is een land waar de meerderheid toch Frans begrijpt

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...

Minachting voor het volk

Prof. Carl Devos
Politicoloog UGent.

De regering Di Rupo moet snel een oplossing vinden voor enkele netelige dossiers waaruit een zekere minachting voor het volk blijkt.

• "Bij het zoveelste Dexia-bericht blijkt hoezeer de gewone man deze miserie betaalt, terwijl de echte bancaire en politieke verantwoordelijken vrijuit gaan. Dat sommige beleidsmakers die schande minimaliseren is een slag in het gezicht van de kiezers. Laat staan dat ze alweer dromen van bonussen voor bankiers."

• "De splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV gebeurde op basis van de verkeerde cijfers. Geen nood: een werklastmeting zou achteraf de verdeelsleutel (tussen Nederlands- en Franstalig personeel) corrigeren, op basis van de objectieve noden. Die studie is er al een tijdje. Die zegt dat er meer personeel nodig is voor beide taalgroepen, maar ook dat de verdeelsleutel gewijzigd moet worden.
  
  Vanuit Franstalige hoek komt er protest, ze betwisten de werklastmeting. Als ooit het beeld ontstaat dat de verdeling van personeel niet volgens de echte noden kon, lees dat de Vlamingen niet het nodige personeel kregen omdat de Franstaligen dat weigerden, dan zijn dat vele extra stemmen voor N-VA. Dat de rechtsbedeling in BHV niet optimaal kan verlopen door communautaire twisten zou een zware nederlaag zijn voor het imago van Di Rupo I. Ook een evident compromis – behoud of lichte aanpassing van de verdeelsleutel maar beide taalgroepen krijgen extra personeel – is vatbaar voor de kritiek ‘wafelijzerpolitiek’: Franstaligen zouden volgens die kritiek meer personeel krijgen dan nodig, enkel omdat de verdeelsleutel zo heilig is. Wat de regering ter zake ook beslist, de perceptie over dit dossier is cruciaal."

• "Het ergste van de drie snertdossiers is dat van de politieke benoemingen. De regering sleept dit al zo lang achter zich aan dat het alle vuiligheid dreigt mee te sleuren. Niets eraan deugt nog. De laatste weken escaleerde het: omdat sp.a en Open VLD het elkaar niet gunnen dat hun kandidaat de NMBS zou leiden, kwam een derde in beeld. Maar omdat Ellen Joncheere te dicht bij sp.a stond is haar kandidatuur getorpedeerd. Ze zou gelogen hebben over haar cv. De ingehuurde headhunter, die enkel een objectief sausje over het politieke koehandel moest gieten, slaat een modderfiguur in een procedure die voor het overige al niet deugde. Wie durft nog beweren dat het in dit verhaal vooral om gaat om de meest competente bestuurders aan te stellen?"

"Deze drie kwesties zijn niet enkel ergerlijk. Ze vormen een belediging voor de intelligentie van de burgers. Immers, politici lijken te denken dat zij niet slim genoeg zijn om ze te doorzien, dat burgers het politieke verhaaltje geloven dat Dexia meevalt, dat de verdeelsleutel in BHV de échte noden weerspiegelt of dat politici vooral naar competentie op zoek zijn bij benoemingen. Daardoor spreekt uit deze dossiers zelfs een zekere minachting voor het volk."

Bron: Knack.be

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...

Ik neem geen woord terug

 Liesbeth Homans

OCMW-voorzitter en schepen (N-VA) voor onder meer Diversiteit en Inburgering in Antwerpen

‘Ik lig niet wakker van de eenzijdige kritiek’, zegt de Antwerpse N-VA-topvrouw. ‘En ik heb helemaal geen spijt van wat ik gezegd heb.’

‘Ik vond het interview met uw collega’s een bijzonder leuke ervaring. Ik heb helemaal geen spijt van wat ik gezegd heb en ik neem er geen woord van terug. Maar mijn critici moeten wel het hele interview lezen. Men heeft de sterkste uitspraken eruit gepikt en is de nuance volledig vergeten. Bestaat racisme? Ja. Dat ontken ik niet, ook niet in dat interview. Het bestaat langs beide kanten overigens. Maar ik weiger mee te gaan in dat linkse verhaaltje dat elke Vlaming een racist is. Want dat is niet zo. Wij zijn een van de meest open en solidaire volkeren ter wereld.’

‘Het gebeurt dat sollicitanten te maken krijgen met discriminatie en racisme. Maar als iemand die totaal niet gekwalificeerd is en geen Nederlands spreekt geen job vindt, dan is dat geen gevolg van racisme. Als ik tegen een jonge gast in de tram zeg dat hij zijn voeten niet op de bank mag leggen, ben ik ook geen racist. Het verwijt wordt te pas en te onpas gebruikt, dát stoort mij. Jammer genoeg worden de ernstige gevallen van racisme daardoor net ondergesneeuwd.’

‘Ik weet dat men op Twitter zegt dat ik het Vlaams Belang achterna loop. Bon, iedereen heeft recht op zijn mening. Als links verontwaardigd is omdat ik racisme nuanceer, dan mag dat van mij. Ik heb gewoon mijn mening vertolkt.’

‘Op de vraag of ik ooit getuige ben geweest van racisme, zeg ik dat het toch geen gruwel en geen misdaad tegen de menselijkheid is. Maar wie mij daarop wil pakken, moet verder lezen: in de volgende zin wordt duidelijk dat ik daarmee bedoel dat het toch geen gruwel of misdaad tegen de menselijkheid is als je mensen ertoe wil aanzetten om Nederlands te leren.’

‘Enfin, ik lig niet wakker van de eenzijdige kritiek. Het voordeel is dat Vlaanderen nu weet hoe ik erover denk. Want ik heb ook veel positieve reacties gekregen, dus ik ga ervan uit dat veel Vlamingen het met mij eens zijn.’

Bron: DS

geplaatst door Addertje  

Kompany 1 - De Wever 0

De rode duivels en het fantasme van de Franstaligen

Luc Van der Kelen, editiorialist bij Het Laatste Nieuws, was de eerste die wist te melden dat “de grootste vijand van Bart de Wever Vincent Kompany is”. Weliswaar na hem waarschijnlijk. Ook met als titel “Kompany 1 - De Wever 0” stellen de Franstaligen blijkens een artikel in Le Vif alle hoop op de Rode Duivels om De Wever te verslaan. Blijkbaar is dit het enige dat nog rest na het vertrek van Albert II en bij gebrek aan beter. De wanhoop is nu echt wel nabij, de ontreddering compleet ? Zij beroepen zich op Vincent Kompany, de kapitein die een échte belg is, allé een Brusselaar quoi. Er bestaan inderdaad nog Franstaligen die perfect tweetalig zijn. Maar geef toe, je zou er de Wetstraat niet met kunnen plaveien. De meesten zijn immers van mening “et pour les flamands la même chose”. Terloops even vemelden dat vader Kompany - tot hij er vorig jaar met in de clinch kwam - lid was van de PS.

Op basis van het verleden weet Le Vif te melden dat de Rode Duivels een goede zaak zijn voor de “zittende” regering. Zo verwijst het magazine naar het huwelijk van Philippe en Mathilde en de ploeg van Verhofstadt. Ook wordt verwezen naar de mondial 1986 om te illustreren hoe zulk voetbalsucces het moreel van een "natie" kan opkrikken. De Franstaligen blijken te vergeten dat de jaren tachtig zich in de vorige eeuw situeren en dat er toen nog geen sprake was van onder meer internet, facebook, twitter of blogs. Evenmin was er toen al sprake van de N-VA. Feit is dat voor de Franstaligen alles wat het “nationale” gevoel aanwakkert per definitie schade kan (moet) berokkenen aan de N-VA.

Oja, in het Franstalig landsgedeelte zijn Vincent Kompany en Eden Hazard (beiden francophonen of “geassimileerd”) symbool van de moderniteit en de moed die de jongeren aanspreken en het imago verwerpt van de “luie Waal, profiteur en steuntrekker”. Imago dat volgens Le Vif vaak door de Vlaamse nationalisten wordt gebruikt.

De Franstaligen rekenen er dus op dat de Rode Duivels, samen met nog andere factoren, de triomfantelijke opmars van Bart De Wever kunnen stoppen. Het fantasme van Franstalig België. Het belgisch nationalisme (belgicisten) is OK, het Vlaams-nationalisme is des duivels. Uiteraard zullen de komende maanden ook de Vlaamse trado’s en de Vlaamse media maar wat graag mee op de kar springen van de herboren Rode Duivel-mania.

Ik vraag me met velen hoe langer hoe meer af waarom de Franstaligen ten allen prijze dit apenland willen samenhouden terwijl in elk artikel telkens weer hun afkeer blijkt van alles wat maar Vlaams is. Tenzij het voor de centen is. Terloops, was het niet Laurette Onkelinx (PS) die ooit zei dat bij een splitsing van de sociale zekerheid voor haar België geen bestaandsreden meer heeft ?

Wie zong ook alweer de song "It's all about the money" ?

Addertje

Lees het artikel op Le Vif.be:

Kompany 1 - De Wever 0

Les Diables Rouges, l'arme anti-N-VA

Lees ook op DOORBRAAK.BE: Von Clausewitz als bondscoach van de Rode Duivels

geplaatst door Addertje  

'Helft invaliden kan gewoon werken'

'Het aantal invaliden zou de helft lager kunnen liggen als er grondig gecontroleerd wordt.' Dat zegt rugchirurg Erik Van de Kelft van het AZ Nikolaas in Sint-Niklaas vrijdag in De Standaard.

Van de Kelft bevestigt daarmee de stelling van Unizo-topman Karel Van Eetvelt eerder deze week in onze krant, dat langdurige arbeidsongeschiktheid een alternatief dreigt te worden voor het brugpensioen.

'Ze komen hier en vragen letterlijk: help mij invalide te worden. Ze vinden dat ze in hun leven voldoende hebben bijgedragen aan de sociale zekerheid, en dat het nu tijd wordt om het rustiger aan te doen', getuigt de rugchirurg in onze krant.

Van de Kelft heeft zelf al gemerkt dat een patiënt die volgens hem niets mankeert, toch invalide wordt verklaard. Nochtans had de rugarts de controlerend geneesheer van de ziekteverzekering laten weten dat hij geen medisch probleem kon vaststellen.

Ook depressies zijn volgens Van de Kelft makkelijk te misbruiken. 'Voor een controlerend geneesheer van de ziekteverzekering is het moeilijk om te zeggen dat iemand zijn ziekte voorwendt, want stel dat hij het mis heeft en die man hangt de volgende dag aan een touw te bungelen.’

Het misbruik dreigt de ziekteverzekering onbetaalbaar te maken, waarschuwt Van de Kelft, die voorstelt om de beoordeling beter te onderbouwen. 'De ziekteverzekering wordt betaald door de belastingbetaler, dan mag je daar toch bepaalde eisen aan stellen.’

Bron: Standaard.be

geplaatst door Addertje