"Een strijd op leven en dood over de toekomst van de islam"

Tony Blair

"In werkelijkheid is er een strijd op leven en dood aan de gang over de toekomst van de islam, terwijl extremisten trachten zowel zijn open traditie als de moderne wereld te ondermijnen. Wij mogen niet neutraal zijn in die strijd. Overal waar het extremisme het leven van onschuldige mensen verwoest – van Iran tot Syrië, Egypte, Libië en Tunesië, maar ook elders, in Afrika, Centraal-Azië en het Verre Oosten, moeten wij aan hun kant staan."

"Als een van de architecten van het beleid na de terreuraanslagen van 11 september 2001 weet ik hoe controversieel en pijnlijk de beslissingen van toen waren, en wat ze hebben gekost. Ik begrijp waarom de slinger zo ver is teruggezwaaid. Maar we hoeven niet terug te grijpen naar het toenmalige beleid. En de krachten die de interventies in Afghanistan en Irak zo moeilijk hebben gemaakt, zijn natuurlijk de krachten die ook vandaag de kern zijn van de storm. We moeten hen verslaan. Dat is nodig, hoe lang het ook duurt, want anders zullen ze niet verdwijnen. Ze ­zullen sterker en sterker worden, tot we een nieuwe tweesprong bereiken. En dan zal er geen keuze zijn."

(DS)

geplaatst door Addertje  

De gratuite doorschuifpolitiek van Louis Tobback

Johan Van Overtveldt
Hoofdredacteur Trends

De oproep van Louis Tobback om de pensioenlasten van onze steden en gemeenten te laten overnemen door Vlaanderen is de zoveelste uiting van de gratuite doorschuifpolitiek.

De Leuvense burgervader Louis Tobback (SP.A) vervoegde recent de rij van gemeentelijke mandatarissen die aan de alarmbel trekken rond de pensioenlast voor steden en gemeenten. Tobback vraagt aan de Vlaamse regering een bedrag van 500 miljoen euro om die steden en gemeenten te helpen bij het torsen van die pensioenlasten.

De suggestie dat het inderdaad nijpende probleem van de pensioenlasten van steden en gemeenten kan weggewerkt worden door de hete aardappel door te schuiven naar de Vlaamse regering hangt nauw samen met de verslaving van generaties van politieke bewindslui aan de doorgeefpolitiek. Oplossingen ten gronde komen er zo zelden.

Stel dat de Vlaamse regering die vandaag grosso modo een begroting in evenwicht heeft, zou ingaan op de eis om 500 miljoen euro ter beschikking te stellen. Dan zijn er drie mogelijkheden:

• De Vlaamse regering bespaart overeenkomstig het bedrag toegestoken aan de steden en gemeenten. De betreffende pensioenlast wordt dan gedragen door zij die het onderwerp van deze besparingen uitmaken.

• De Vlaamse regering verhoogt de belastingen waardoor zowat alle Vlamingen inleveren ter delging van de pensioenputten.

• De Vlaamse regering laat een deficit toe en bouwt zodoende meer schuld op. Toekomstige generaties draaien dan op voor de pensioenen van vandaag en morgen.

Het gemeenschappelijke aan elk van deze drie opties is dat het probleem van de pensioenlasten voor steden en gemeenten in Vlaanderen doorgeschoven wordt naar anderen: de dupe van nieuwe besparingen, de belastingbetaler, de toekomstige generatie. Het probleem ten gronde aanpakken en onder ogen zien dat de gemaakte pensioenbeloftes eigenlijk niet kunnen nageleefd worden, komt niet aan de orde.

De discussie rond de pensioenlasten voor steden en gemeenten vormt alzo een perfecte illustratie van wat over verschillende generaties van politici heen de tactiek van de doorgeefstrategie geworden is. Hoe werkt dat? Er doet zich een probleem voor en dat probleem in zijn wortels aanpakken, is zeer moeilijk, meestal omdat het machtige belangengroepen tegen de borst zou stoten en omdat het electoraal wel eens negatieve gevolgen zou kunnen opleveren. Men zoekt dan het minst weerbare gedeelte in het maatschappelijke pantser en diegenen die daar achter schuil gaan krijgen de hete aardappel op het bord.

Meestal is de belastingbetaler die zwakke schakel. Als men een last (bv. 500 miljoen euro om pensioenen te kunnen blijven betalen) oplegt aan de globaliteit van de belastingbetalers dan zal dat finaal om een relatief klein bedrag per belastingplichtige gaan. Giet daar nog een saus van de noodzaak aan verregaande maatschappelijke solidariteit over heen en klaar is kees. Het is via deze visie op beleid en problem solving dat we in dit land nu zo ongeveer tot de hoogste belastingdruk ter wereld gekomen zijn. Vele kleine belastingverhoginkjes zorgen finaal voor een taks-tsunami.

Vlucht voor verantwoordelijkheid is nadrukkelijk aan de orde voor de generatie politici van de voorbije drie à vier decennia. De stelling hier is niet dat er niks gebeurde en dat men voor elk probleem bij de pakken is blijven zitten. De stelling is wel dat er nooit echt een aanpak ten gronde kwam voor de structurele problemen inzake bijvoorbeeld onze publieke financiën en onze arbeidsmarkt. Het principe van het doorschuiven van de acute problemen in de richting van de zwakste plekken van het bestel haalde het voortdurend.

Vooral inzake de pensioenen is de vaandelvlucht van de voorbije generaties schrijnend omdat het hier een problematiek betreft die zeer voorspelbaar was. Reeds in de loop van de jaren 1970 waarschuwden mensen als de Antwerpse hoogleraar economie Emiel Van Broekhoven ervoor dat we afstevenden op een zwaar pensioenprobleem. Om dat vast te stellen volstond het, zo argumenteerden Van Broekhoven en anderen met de cijfers in de hand, het geldende beleid in relatie te brengen met de bekende demografische evolutie. Toenmalig eerste minister Leo Tindemans veegde de waarschuwing van Emiel Van Broekhoven van tafel als wartaal van een ivoren toren-econoom. Voor zijn studenten reageerde Van Broekhoven laconiek: "Om tot mijn conclusies te komen, moet je enkel maar kunnen lezen en tellen".

De aanrollende pensioenproblematiek van steden en gemeenten is geen probleem van gisteren of vandaag. Iedereen die er wou naar kijken, kon minstens 20 jaar geleden al vaststellen dat er hier zware problemen zaten aan te knopen. De bewindslui stonden erbij, keken ernaar en schoven ernstige maatregelen op de oneindig lange baan. En nu de problemen echt nijpend worden, grijpt men terug naar de beproefde formule van die doorgeeftactiek. De geschiedenis gaat niet mals zijn voor de tenoren van de doorgeefgeneratie.

(Knack)

geplaatst door Addertje  

"Men kan N-VA van alles betichten, maar niet van grenzeloze naïviteit"

Ben Weyts
Ondervoorzitter N-VA

'Wat mij betreft zal de N-VA niet van dit geld afzien als de andere partijen stemmen voor de verhoging van de partijfinanciering,' zei N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts in Terzake. Weyts mocht het helemaal alleen komen uitleggen in het VRT-programma. Van de 8 politici die het voorstel tot de hervorming van de partijfinanciering indienden en van de 4 Vlaamse partijen die het voorstel steunen, was er volgens Terzake niemand bereid om het toe te lichten of te verdedigen op televisie.

'Als de andere ploegen het reglement veranderen tijdens de wedstrijd, dan willen wij daar niet het slachtoffer van worden,' zei Weyts. 'Als iedereen met 13 speelt, dan gaan wij niet met 11 spelen. '

'Vestzak-broekzakoperatie'

De hervorming van de partijfinanciering is al dagenlang het onderwerp van discussie in de Wetstraat nadat N-VA en Vlaams Belang zware kritiek uitten op het voorstel dat gedragen wordt door de meerderheidspartijen en door Groen. Het geld dat uitgespaard wordt door de afschaffing van de senaat, vloeit grotendeels terug naar de financiering van de partijen. 'Een vestzak-broekzakoperatie die ongehoord is in tijden dat van de burgers zoveel inspanningen worden gevraagd,' luidt de kritiek.

Volgens de meerderheidspartijen en Groen vloeit er geen extra geld naar de politiek. Ook in Terzake bleef N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts bij zijn kritiek.

'Als we 11,5 miljoen euro besparen door de afschaffing van de senaat, dan kunnen we niet 8 miljoen euro van dit bedrag laten terugvloeien naar de politieke partijen,' houdt Weyts vol. De partijen hebben sowieso veel minder uitgaven zonder senatoren en zonder al de medewerkers van de parlementairen die ze vandaag moeten betalen.'

'Di Rupo is er altijd als de kippen bij om de Vlaming te belasten. In deze budgettaire barre tijdens is deze operatie onfatsoenlijk. Dat wordt al aangetoond door het feit dat niemand dit voorstel vandaag durft te komen verdedigen.'

Weyts doet een oproep aan de andere partijen om deze hervorming opzij te schuiven en een nieuw voorstel te onderhandelen met alle partijen in de meerderheid en de oppositie.

Fantoomfinanciering

'Laat ons het bedrag dat we uitsparen door de afschaffing van de senaat volledig uitsparen,' zegt Weyts. 'Nu doen we aan fantoomfinanciering. Het imago van de politiek wordt hier ernstig besmeurd.'

Weyts had eerder al aangekondigd dat zijn partij in het parlement tegen de hervorming van de partijfinanciering zal stemmen. Nochtans wordt de N-VA als grootste partij ook de grootste begunstigde. Dat betekent niet dat de partij van Bart De Wever het geld zal weigeren als de hervorming buiten haar wil om wordt goedgekeurd. Men kan de N-VA van alles betichten, maar niet van grenzeloze naïviteit.'


(knack.be)

geplaatst door Addertje  

België heeft geen Vlaamse meerderheid meer

De Organisation Internationale de la Francophonie bundelt 77 'staten en regeringen'. De club telt 57 leden en 20 staten mogen zich observator noemen.

De Fédération Wallonie-Bruxelles (de Franse gemeenschap, nvdr.) blijkt lid. Deze benaming bestaat grondwettelijk niet eens en is evenmin goedgekeurd door de federale volksvertegenwoordiging, maar presenteert zich daar wereldwijd wel als een officieel vehikel.

Naast die Fédération is ook Belgique lid van de internationale francofonie. Op de betrokken worden ook statistische gegevens voorzien. Ons land telt 10 698 000 inwoners en er worden drie officiële talen gesproken: ‘français, néerlandais, allemand’. Het aantal Franstaligen (‘nombre de locuteurs de français’) bedraagt 8 243 900 (2010). Daarmee komen de Franstaligen net boven de 77% van het totaal aantal inwoners van België.

Het betreft weliswaar gegevens van 2010 maar in die tussentijd kan er nooit zoveel verschoven zijn. Daarmee is de mythe dat de Vlamingen de meerderheid vormen in dit land deskundig de wereld uit geholpen door een organisatie waarvan het land België officieel lid is en waarnaar onze regering voor de tweejaarlijkse top elke keer een officiële afvaardiging stuurt. Chapeau.

(Doorbraak.be)

geplaatst door Addertje  

Het Ei van Columbus

Er woedt al een tijd een discussie over de beperking van de toplonen van overheidsmanagers. Dezer dagen wordt Johnny Thijs (CEO Bpost, jaarsalaris van 1,1 miljoen euro) geviseerd. Centraal hier bij is het voorstel om de lonen te plafonneren tot het loon van de eerste Minister (momenteel Di Rupo), zijnde 290.000 euro. Inmiddels is duidelijk dat tussen de regeringspartijen hierover geen eensgezindheid bestaat. Maar wat denken andere managers hiervan ? Hieronder de reactie van twee onder hen.

"Di Rupo verdient het niet"

Bruno Segers, CEO Irispact, in Terzake:
"Laat ons Elio Di Rupo afrekenen op resultaat: de schuldgraad in ons land is toegenomen, bij Bpost is hij afgenomen. Ik stel voor dat Elio zijn salaris aan Johnny Thijs (CEO Bpost, jaarsalaris van 1 miljoen euro) geeft want Elio verdient het niet, Johnny Thijs wel."

"Johnny Thijs heeft Inbev verlaten en heeft een salarisvermindering aanvaard en opties laten schieten, voor een kapitaal waar Jean-Luc Dehaene (CD&V) niets tegen is. Dat zijn miljoenen die hij heeft laten schieten. Hij is geen haai."

"Als Johnny gulzig was dan was hij gewoon bij Inbev blijven zitten, zoals een andere politicus (Jean-Luc Dehaene, nvdr.) in de Raad van Bestuur is blijven zitten daar om opties te cashen. Ik vind het niet correct."

"Deze discussie is het platste populisme. Ik vraag bij deze aan elke voetbalploeg om vóór de start van de wedstrijd de salarissen van de spelers op heb bord te zetten. Over de bonussen van de banken: ”Dat is greedy (gulzig): er is een verschil tussen 1 miljoen € en 10 miljoen €. Dat is een factor 10. Dat is niet te vergelijken. Didier Bellens (CEO Belgacom – jaarsalaris van 2 mijoen euro) is moeilijk te interviewen omdat hij zoveel te verbergen heeft."

De Terzake-reportage kan u hier bekijken.

Het Ei van Columbus ?

Karel Vinck, voormalig spoorbaas, in De Tijd:
Voormalig spoorbaas Karel Vinck heeft het ei van Columbus gevonden in de discussie over de beperking van de toplonen. ‘De vraag is niet of Thijs te veel verdient. De vraag is eerder: verdient de premier wel genoeg? 290.000 euro is belachelijk voor alle verantwoordelijkheden die Di Rupo draagt om zo’n complex land te besturen’, zegt hij in De Tijd. ‘Betaal Di Rupo drie keer meer. Dan zit hij op het niveau van Thijs.’

Addertje

geplaatst door Addertje  

Partijfinanciering verdrievoudigde in twintig jaar

De partijfinanciering is de afgelopen twintig jaar spectaculair gestegen (zie grafiek). Twintig jaar geleden lag de partijfinanciering nog op zowat twintig miljoen euro. In 2011 was dat bedrag al gegroeid tot 63 miljoen euro.

Vóór de jaren negentig waren partijen niet zo happig op overheidssteun. Ze leefden vooral van giften uit het bedrijfsleven. Na een reeks corruptieschandalen hebben de partijen het roer omgegooid, maar er is nog altijd gêne over de geldstromen in hun richting.

De omslag kwam er met de wet Dhoore uit 1989 en de wetsherziening van 1993. Daarna werden de partijen meer en meer afhankelijk van overheidsdotaties, en dat via een complex en ondoorzichtig systeem.

De dotaties voor de politieke fracties zijn de oudste vormen van overheidsfinanciering. Zij zijn decennialang ook quasi onveranderd gebleven.

In de federale dotaties zat de grootste groei. In 1993 werd het partijen verboden nog giften van bedrijven te aanvaarden. Ter compensatie werd de geldkraan via de overheden flink opengedraaid.

Daarbovenop is de voorbije jaren ook een regionale dotatie gekomen. Het Waalse parlement was het eerste om een eigen partijdotatie in te voeren. De Vlaamse partijen waren daar aanvankelijk niet voor gewonnen, omdat ze dat zagen als een vorm van zelfbediening. In 2001 gingen ze toch overstag. Vooral de socialistische partij zat in financiële ademnood na de Agusta-affaire.

Daarbovenop komen nu ook nog provinciale fractietoelagen. Die zijn tussen 1999 en 2011 liefst vertienvoudigd tot 5,5 miljoen euro.

Het resultaat is een gul systeem. De reserves die de politieke partijen opstapelen, blijven jaar na jaar groeien.

Bron: DS
 

geplaatst door Addertje  

Dat de pen van Hugo Camps verdrinkt in het vitriool is algemeen geweten. Maar wat die oude stakker de laatste tijd in een zelfverklaarde kwaliteitskrant presteert tart elke verbeelding en welvoeglijkheid.

Gisteren schreef voornoemd sujet in zijn column van de krant De Morgen nog een beledigend, respectloos woordbraaksel (met verontschuldiging voor de term) over de moeder van Delphine Boël. Walgelijk. Wat dacht u anders van bijvoorbeeld “Was zij zelf niet medeplichtig aan de capriolen tussen scrotum en anus?” of “Hoe wanhopig moet je als tv-zender zijn om een oud wijf op te voeren met spijt over haar cuisses légères.” Of “Het mens heeft een dubbele achternaam, wat te denken geeft als het om openhartigheid gaat.”

Algemener gesteld dringt de fatale vraag zich op of sommige journalisten zowel inzake het gebrek aan inhoud, gebrek aan objectiviteit als het gebrek aan enig welvoeglijk taalgebruik nog lager kunnen vallen dan het laagste. En dat noemt zich journalist of columnist. Er moet nu eenmaal brood op de plank komen en daarvoor mag voor sommigen alles wijken.

Wat een zielige, respectloze, onbeschofte, rancuneuze linkse troep.

Addertje

geplaatst door Addertje  

Les diables Rouges

De Rode Duivels – het sympathieke elftal dat de Belgische natie weer moet doen herleven en door de regering wordt ingezet als campagnemiddel – zijn een ploeg die in het Frans moet worden aangemoedigd. Dat is immers de taal die door de meerderheid van de Belgen begrepen wordt. Zo blijkt toch uit de bizarre communicatie van de Koninklijke Belgische Voetbalbond (Kbvb).

De Belgische Voetbalbond lanceerde woensdag een zesde Duiveluitdaging. Die Duiveluitdagingen moeten de band tussen de nationale ploeg en de supporters versterken. Ze passen in een uitgekiende marketingcampagne die de hype rond de Belgische ploeg moet aanwakkeren. De spelers roepen de supporters op uitdagingen te volbrengen in de hoop veel mensen mee te krijgen en het merk ‘Rode Duivel’ zichtbaarder te maken in het straatbeeld. De zesde Duiveluitdaging past in de aanloop naar de belangrijke match tegen Schotland en gaat gepaard met een affichecampagne. De Kbvb heeft twee affiches gemaakt: een Franstalige (‘On compte sur vous’) en een Engelstalige (‘Make Us Proud’).

Waarom de twee affiches? En waarom geen Franstalige en een Nederlandstalige versie? Of een enkele, Engelstalige, affiche? In La Meuse lezen we het antwoord. Het is eigenlijk ‘heel eenvoudig’ en het gaat hier om een ‘bewuste keuze’. Volgens Stefan Van Loock, hoofd communicatie bij de Kbvb, is de Engelstalige versie een gebaar naar de Schotse supporters. De Kbvb wil een signaal uitzenden: ‘Pas op, hier komen de Belgen’. De Engelstalige versie, verduidelijkt Van Loock nog eens, is dus bedoeld voor de tegenstanders. En de Franstalige? Die wordt begrepen ‘door de meerderheid’.

Het België van de Kbvb is dus een land waar de meerderheid toch Frans begrijpt. Wie als Nederlandstalige de Duivels, euh les Diables, in zijn moedertaal wil aanmoedigen, moet zelf maar een affiche knutselen.

Het vermoeden dat de Kbvb hiermee op een subtiele manier akkoord wil gaan met de stelling van Yves Leterme dat Franstaligen intellectueel niet in staat zijn om een andere taal te leren, moet verworpen worden. Want sport en politiek zijn twee heel aparte dingen naar het schijnt.

Bron: Doorbraak.be

Het België van de Koninklijke Belgische Voetbalbond is een land waar de meerderheid toch Frans begrijpt

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...

Minachting voor het volk

Prof. Carl Devos
Politicoloog UGent.

De regering Di Rupo moet snel een oplossing vinden voor enkele netelige dossiers waaruit een zekere minachting voor het volk blijkt.

• "Bij het zoveelste Dexia-bericht blijkt hoezeer de gewone man deze miserie betaalt, terwijl de echte bancaire en politieke verantwoordelijken vrijuit gaan. Dat sommige beleidsmakers die schande minimaliseren is een slag in het gezicht van de kiezers. Laat staan dat ze alweer dromen van bonussen voor bankiers."

• "De splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV gebeurde op basis van de verkeerde cijfers. Geen nood: een werklastmeting zou achteraf de verdeelsleutel (tussen Nederlands- en Franstalig personeel) corrigeren, op basis van de objectieve noden. Die studie is er al een tijdje. Die zegt dat er meer personeel nodig is voor beide taalgroepen, maar ook dat de verdeelsleutel gewijzigd moet worden.
  
  Vanuit Franstalige hoek komt er protest, ze betwisten de werklastmeting. Als ooit het beeld ontstaat dat de verdeling van personeel niet volgens de echte noden kon, lees dat de Vlamingen niet het nodige personeel kregen omdat de Franstaligen dat weigerden, dan zijn dat vele extra stemmen voor N-VA. Dat de rechtsbedeling in BHV niet optimaal kan verlopen door communautaire twisten zou een zware nederlaag zijn voor het imago van Di Rupo I. Ook een evident compromis – behoud of lichte aanpassing van de verdeelsleutel maar beide taalgroepen krijgen extra personeel – is vatbaar voor de kritiek ‘wafelijzerpolitiek’: Franstaligen zouden volgens die kritiek meer personeel krijgen dan nodig, enkel omdat de verdeelsleutel zo heilig is. Wat de regering ter zake ook beslist, de perceptie over dit dossier is cruciaal."

• "Het ergste van de drie snertdossiers is dat van de politieke benoemingen. De regering sleept dit al zo lang achter zich aan dat het alle vuiligheid dreigt mee te sleuren. Niets eraan deugt nog. De laatste weken escaleerde het: omdat sp.a en Open VLD het elkaar niet gunnen dat hun kandidaat de NMBS zou leiden, kwam een derde in beeld. Maar omdat Ellen Joncheere te dicht bij sp.a stond is haar kandidatuur getorpedeerd. Ze zou gelogen hebben over haar cv. De ingehuurde headhunter, die enkel een objectief sausje over het politieke koehandel moest gieten, slaat een modderfiguur in een procedure die voor het overige al niet deugde. Wie durft nog beweren dat het in dit verhaal vooral om gaat om de meest competente bestuurders aan te stellen?"

"Deze drie kwesties zijn niet enkel ergerlijk. Ze vormen een belediging voor de intelligentie van de burgers. Immers, politici lijken te denken dat zij niet slim genoeg zijn om ze te doorzien, dat burgers het politieke verhaaltje geloven dat Dexia meevalt, dat de verdeelsleutel in BHV de échte noden weerspiegelt of dat politici vooral naar competentie op zoek zijn bij benoemingen. Daardoor spreekt uit deze dossiers zelfs een zekere minachting voor het volk."

Bron: Knack.be

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...

Ik neem geen woord terug

 Liesbeth Homans

OCMW-voorzitter en schepen (N-VA) voor onder meer Diversiteit en Inburgering in Antwerpen

‘Ik lig niet wakker van de eenzijdige kritiek’, zegt de Antwerpse N-VA-topvrouw. ‘En ik heb helemaal geen spijt van wat ik gezegd heb.’

‘Ik vond het interview met uw collega’s een bijzonder leuke ervaring. Ik heb helemaal geen spijt van wat ik gezegd heb en ik neem er geen woord van terug. Maar mijn critici moeten wel het hele interview lezen. Men heeft de sterkste uitspraken eruit gepikt en is de nuance volledig vergeten. Bestaat racisme? Ja. Dat ontken ik niet, ook niet in dat interview. Het bestaat langs beide kanten overigens. Maar ik weiger mee te gaan in dat linkse verhaaltje dat elke Vlaming een racist is. Want dat is niet zo. Wij zijn een van de meest open en solidaire volkeren ter wereld.’

‘Het gebeurt dat sollicitanten te maken krijgen met discriminatie en racisme. Maar als iemand die totaal niet gekwalificeerd is en geen Nederlands spreekt geen job vindt, dan is dat geen gevolg van racisme. Als ik tegen een jonge gast in de tram zeg dat hij zijn voeten niet op de bank mag leggen, ben ik ook geen racist. Het verwijt wordt te pas en te onpas gebruikt, dát stoort mij. Jammer genoeg worden de ernstige gevallen van racisme daardoor net ondergesneeuwd.’

‘Ik weet dat men op Twitter zegt dat ik het Vlaams Belang achterna loop. Bon, iedereen heeft recht op zijn mening. Als links verontwaardigd is omdat ik racisme nuanceer, dan mag dat van mij. Ik heb gewoon mijn mening vertolkt.’

‘Op de vraag of ik ooit getuige ben geweest van racisme, zeg ik dat het toch geen gruwel en geen misdaad tegen de menselijkheid is. Maar wie mij daarop wil pakken, moet verder lezen: in de volgende zin wordt duidelijk dat ik daarmee bedoel dat het toch geen gruwel of misdaad tegen de menselijkheid is als je mensen ertoe wil aanzetten om Nederlands te leren.’

‘Enfin, ik lig niet wakker van de eenzijdige kritiek. Het voordeel is dat Vlaanderen nu weet hoe ik erover denk. Want ik heb ook veel positieve reacties gekregen, dus ik ga ervan uit dat veel Vlamingen het met mij eens zijn.’

Bron: DS

geplaatst door Addertje  

Kompany 1 - De Wever 0

De rode duivels en het fantasme van de Franstaligen

Luc Van der Kelen, editiorialist bij Het Laatste Nieuws, was de eerste die wist te melden dat “de grootste vijand van Bart de Wever Vincent Kompany is”. Weliswaar na hem waarschijnlijk. Ook met als titel “Kompany 1 - De Wever 0” stellen de Franstaligen blijkens een artikel in Le Vif alle hoop op de Rode Duivels om De Wever te verslaan. Blijkbaar is dit het enige dat nog rest na het vertrek van Albert II en bij gebrek aan beter. De wanhoop is nu echt wel nabij, de ontreddering compleet ? Zij beroepen zich op Vincent Kompany, de kapitein die een échte belg is, allé een Brusselaar quoi. Er bestaan inderdaad nog Franstaligen die perfect tweetalig zijn. Maar geef toe, je zou er de Wetstraat niet met kunnen plaveien. De meesten zijn immers van mening “et pour les flamands la même chose”. Terloops even vemelden dat vader Kompany - tot hij er vorig jaar met in de clinch kwam - lid was van de PS.

Op basis van het verleden weet Le Vif te melden dat de Rode Duivels een goede zaak zijn voor de “zittende” regering. Zo verwijst het magazine naar het huwelijk van Philippe en Mathilde en de ploeg van Verhofstadt. Ook wordt verwezen naar de mondial 1986 om te illustreren hoe zulk voetbalsucces het moreel van een "natie" kan opkrikken. De Franstaligen blijken te vergeten dat de jaren tachtig zich in de vorige eeuw situeren en dat er toen nog geen sprake was van onder meer internet, facebook, twitter of blogs. Evenmin was er toen al sprake van de N-VA. Feit is dat voor de Franstaligen alles wat het “nationale” gevoel aanwakkert per definitie schade kan (moet) berokkenen aan de N-VA.

Oja, in het Franstalig landsgedeelte zijn Vincent Kompany en Eden Hazard (beiden francophonen of “geassimileerd”) symbool van de moderniteit en de moed die de jongeren aanspreken en het imago verwerpt van de “luie Waal, profiteur en steuntrekker”. Imago dat volgens Le Vif vaak door de Vlaamse nationalisten wordt gebruikt.

De Franstaligen rekenen er dus op dat de Rode Duivels, samen met nog andere factoren, de triomfantelijke opmars van Bart De Wever kunnen stoppen. Het fantasme van Franstalig België. Het belgisch nationalisme (belgicisten) is OK, het Vlaams-nationalisme is des duivels. Uiteraard zullen de komende maanden ook de Vlaamse trado’s en de Vlaamse media maar wat graag mee op de kar springen van de herboren Rode Duivel-mania.

Ik vraag me met velen hoe langer hoe meer af waarom de Franstaligen ten allen prijze dit apenland willen samenhouden terwijl in elk artikel telkens weer hun afkeer blijkt van alles wat maar Vlaams is. Tenzij het voor de centen is. Terloops, was het niet Laurette Onkelinx (PS) die ooit zei dat bij een splitsing van de sociale zekerheid voor haar België geen bestaandsreden meer heeft ?

Wie zong ook alweer de song "It's all about the money" ?

Addertje

Lees het artikel op Le Vif.be:

Kompany 1 - De Wever 0

Les Diables Rouges, l'arme anti-N-VA

Lees ook op DOORBRAAK.BE: Von Clausewitz als bondscoach van de Rode Duivels

geplaatst door Addertje  

'Helft invaliden kan gewoon werken'

'Het aantal invaliden zou de helft lager kunnen liggen als er grondig gecontroleerd wordt.' Dat zegt rugchirurg Erik Van de Kelft van het AZ Nikolaas in Sint-Niklaas vrijdag in De Standaard.

Van de Kelft bevestigt daarmee de stelling van Unizo-topman Karel Van Eetvelt eerder deze week in onze krant, dat langdurige arbeidsongeschiktheid een alternatief dreigt te worden voor het brugpensioen.

'Ze komen hier en vragen letterlijk: help mij invalide te worden. Ze vinden dat ze in hun leven voldoende hebben bijgedragen aan de sociale zekerheid, en dat het nu tijd wordt om het rustiger aan te doen', getuigt de rugchirurg in onze krant.

Van de Kelft heeft zelf al gemerkt dat een patiënt die volgens hem niets mankeert, toch invalide wordt verklaard. Nochtans had de rugarts de controlerend geneesheer van de ziekteverzekering laten weten dat hij geen medisch probleem kon vaststellen.

Ook depressies zijn volgens Van de Kelft makkelijk te misbruiken. 'Voor een controlerend geneesheer van de ziekteverzekering is het moeilijk om te zeggen dat iemand zijn ziekte voorwendt, want stel dat hij het mis heeft en die man hangt de volgende dag aan een touw te bungelen.’

Het misbruik dreigt de ziekteverzekering onbetaalbaar te maken, waarschuwt Van de Kelft, die voorstelt om de beoordeling beter te onderbouwen. 'De ziekteverzekering wordt betaald door de belastingbetaler, dan mag je daar toch bepaalde eisen aan stellen.’

Bron: Standaard.be

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...





Kaaiman, de vlijmscherpe column van Koen Meulenaere

GABRIEL

Wie in korte tijd een vervelend mannetje is geworden, is Koen Geens, de minister van Financiën. Dat hadden wij al begrepen toen hij de eerste week na zijn aantreden 17 interviews gaf, en de tweede week 250.

Het was Kathleen Cools die het lumineuze idee had hem na zijn première in Terzake aan te manen wat te oefenen. Dat heeft de minister dan ter harte genomen. Is niet meer tot zwijgen te brengen. Met als dieptepunt een tegenvallende nacht met Kristien Hemmerechts - hoe geraken we ooit van die gesel verlost? - in Villa Vollezele, het weekendbordeel van Het Mediahuis. Waar eerder tien boerentrekpaarden nodig waren om Etienne Vermeersch van Mieke Van Hecke te sleuren. De Maagdenburger halve bollen vlogen makkelijker uit elkaar.

Dexia verliest nog maar eens 900 miljoen, in een half jaar tijd? Daar was Geens als brenger van de blijde boodschap bedrijviger dan aartsengel Gabriël. Waakzaamheid was weliswaar geboden, maar het was zo veel niet en het waren maar eenmalige verliezen, geen structurele. Zoals de besparingen in zijn begroting.

Vorige maand zag Dexia minstens 100 miljoen in rook opgaan door een roekeloze lening aan het failliete Detroit. Ook toen was Geens er als de kippen bij om ons samen met zijn collega-potsenmaker Karel De Boeck wijs te maken dat ook dit niet erg was: ze hadden dat verlies al in de rekeningen ingeschreven. Alsof daarmee de spons erover mocht. Geens had zelfs het lef te betwisten dat het over 100 miljoen ging, zoals De Tijd had geschreven. Veel minder, volgens hem.

Luister eens hier, snotneus: als De Tijd schrijft dat het 100 miljoen euro is, dan is het 100 miljoen euro, en geen cent minder. Op termijn zal de rekening nog heel wat hoger oplopen, want in totaal schijnen die klojo’s een half miljard dollar te hebben geïnvesteerd in Detroit, dat sinds decennia toch niets meer is dan een autokerkhof. En de Pistons natuurlijk, maar aan die basketbalspelers heeft Dexia niet geleend. Is er ergens in de wereld een frituur bankroet, dan heeft Dexia de financiering ervan op zich genomen. Wat voor konijnen daar in het management en in de raad van bestuur hebben gezeten tart alle verbeelding. Men zegt: vooral ACW’ers. Niemand van hen is al voor de rechtbank gedaagd.

Koen Geens heeft zich sinds zijn transformatie tot politicus meer bekwaamd in de kunst van de leugen dan in die van het beheer der staatsfinanciën. Het begon al de eerste maand met zijn structurele maatregelen in de begroting, en het is niet meer opgehouden. Hebben ze eindelijk de bonussen voor bankiers verboden, wil hij ze weer invoeren. Want anders trekken de topbankiers hier weg. Daar willen wij dan graag een paar kaarsen voor gaan branden, voor het vertrek van die bambocheurs. Zonder hen was er geen bankencrisis geweest. In plaats van de financiële anarchie aan banden te leggen, gedraagt onze minister van Financiën zich als buiksprekerpop van een troep gewetenloze grootgraaiers die vandaag precies hetzelfde doen als vóór de crisis. Dat zeggen wij niet, of toch niet alleen. Dat beweert Paul De Grauwe, en die is professor aan de London School of Economics.

Geens is professor aan de Katholieke Universiteit Leuven. De rector van die instelling, geen idee wie dat tegenwoordig is, moet deze ignobele hoogleraar onmiddellijk ontslaan. Vandaag nog. Een wetenschapper dient de waarheid bloot te leggen, niet te verdoezelen. Wie aan deze academische basisregel verzaakt, is niet waard de poorten van onze Alma Mater binnen te schrijden. Wie wil liegen, moet maar advocaat blijven.

(Bron: De Tijd)

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...

De monstertjes van de Wetstraat

Terwijl de ministers van de regering-Di Rupo genieten van hun vakantie in het buitenland, blijft er van de hoerasfeer die heerste na de reeks akkoorden van juli nog maar weinig over. De soap rond de topbenoemingen, de resultaten van Dexia en andere stinkende potjes tonen aan dat het pijnlijk ontwaken zal zijn als Di Rupo en co. eind augustus de draad weer opnemen.

Dexia

'Dexia is een klein monster in ons financiële bestel dat we moeten uitzweten.' Zo reageerde sp.a-vicepremier Johan Vande Lanotte afgelopen week op de resultaten van Dexia. De restbank boekte tijdens de eerste helft van dit jaar veel slechtere resultaten dan verwacht: een verlies van 905 miljoen euro.

Dat minister van Financiën Koen Geens 37 minuten na de bekendmaking van de resultaten via een persbericht de resultaten van een beursgenoteerd bedrijf nuanceert, is du jamais vu. Het toont aan hoe gevoelig het Dexia-dossier ligt. Een nieuwe kapitaalverhoging is nog niet meteen aan de orde, maar de angst leeft dat het nog voor de verkiezingen van mei zover zal zijn. Dat is zowat de ergste nachtmerrie van Geens en co. Geld pompen in een monstertje dat kunstmatig in leven wordt gehouden, stel u voor. Het zou de overheidsschuld nog meer doen stijgen. Tegelijk zou de regering het engagement moeten laten varen om de schuldgraad dit jaar onder de 100 procent van het bruto binnenlands product (bbp) te brengen.

BHV

Dexia was niet de enige 'realitycheck' die de Wetstraat deze week te slikken kreeg. BHV, dat andere monster van de Wetstraat, dook ook weer op.

Door De Tijd gepubliceerde cijfers toonden aan hoe sterk het compromis over de splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde in het nadeel van de Vlamingen is. Om de Franstaligen de splitsing te doen aanvaarden, werd afgesproken dat straks nog maar 20 procent van de Brusselse rechters Nederlandstalig zal zijn en 80 procent Franstalig, terwijl nu een derde Nederlandstalig is.

Uit een door de meerderheidspartijen geheimgehouden werklastmeting door KPMG blijkt evenwel dat er absoluut meer Nederlandstalige rechters nodig zijn. Maar de Franstaligen weigeren daarover opnieuw te onderhandelen. En de Vlaamse partijen zijn er beducht voor het spel te hard te spelen, want als één kaart uit het akkoord wordt getrokken, dreigt heel het kaartenhuisje in elkaar te zakken. De bevoegde CD&V-staatssecretaris Servais Verherstraeten weet dat allang. Maar hij kan niet anders dan in een hoekje wegduiken tot de storm is gaan liggen.

De enige oplossing die deze week opdook, is er een à la belge. We halen de oude wafelijzerpolitiek van onder het stof en benoemen gewoon meer Nederlandstalige én Franstalige rechters.

Topbenoemingen

Ook de soap rond de benoemingen nam de afgelopen week een nieuwe wending. (…) Dat er nog geen akkoord is over de benoemingen, heeft veel te maken met het verzet van Open VLD. Er wordt gefluisterd dat de Vlaamse liberalen niet zullen plooien over de benoemingen, zolang er geen akkoord is over het opkrikken van de concurrentiekracht via een hervorming van de wet van 1996. Voor hen is de hervorming van die wet wel van levensbelang. Ze moet ertoe leiden dat de loonkostenhandicap tegen 2018 is weggewerkt. Maar de Franstalige socialisten staan allang niet meer te springen om dat principeakkoord effectief uit te voeren. Verwacht wordt dat de PS zich in de aanloop naar de verkiezingen linkser zal opstellen, om de kiezers die ze verloren heeft aan Ecolo en vooral de extreemlinkse PTB terug te halen.

Eenheidsstatuut

Terwijl de regering er voor het zomerreces niet in slaagde een deal te sluiten over de wet van 1996 en de benoemingen, realiseerde ze tot ieders verrassing wel een doorbraak over het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden. Een historisch akkoord, maar wel een dat voorlopig nog met haken en ogen aaneenhangt. Angstvallig wordt uitgekeken of het akkoord de juridische toets zal doorstaan.

Di Rupo zelf leeft evenwel nog altijd op een wolk. Vanuit zijn vakantieadres in Italië blijft hij tweets sturen over de verwezenlijkingen van de regering.

geplaatst door Addertje  

Wanneer het mes in het ambtenarenpensioen ?

Pensioenkassen ambtenaren komen onder druk

Alle tijdelijke personeelsleden van de gemeente Alken krijgen op hun 55ste de kans op een vaste benoeming.

Hierdoor krijgen ze op het einde van hun loopbaan een ambtenarenpensioen dat bijna dubbel zo hoog is als dat van tijdelijken. Als alle gemeenten dit voorbeeld volgen, springen de pensioenkassen. Burgemeester Hendrik Verbrugge wil de hogere overheid wakker schudden.

“Ze noemen mij al de ‘Robin Hood’ van het pensioensysteem, dat is een mooie geuzentitel die ik graag wil dragen”, lacht Verbrugge. Alken besliste al in maart om alle tijdelijken (contractuelen) op hun 55ste vast te benoemen (statutairen) als ze in hun examen slagen. “Ik had een storm van protest verwacht, maar we hebben daar nooit enige commentaar op gekregen. Hopelijk schiet men nu wakker”, aldus Verbrugge.

De gemeente Alken telt 82 personeelsleden, 30 vastbenoemden en 52 contractuelen. Ze allemaal vast benoemen, is onbetaalbaar voor Alken. Een pensioenfonds aanleggen voor de tijdelijken, vindt Verbrugge ook te duur. “Moet ik het geld dan halen bij de Alkense belastingbetaler? Overigens, ik mag de belastingen niet verhogen want we hebben een pact met de Vlaamse gemeenschap. Moet ik dan minder geld gegeven aan de politie of personeel aan de deur zetten?”

Nee, Verbrugge kiest ervoor om één of twee keer per jaar een tijdelijke vast te benoemen. “Wanneer iemand 90 procent van zijn carrière als contractuele werkt en de rest als statutair, worden al zijn jaren meegeteld en krijgt hij een mooi pensioen. Weet u dat er nu contractuelen met pensioen gaan, die amper de helft pensioen krijgen van een statutaire die precies hetzelfde werk doet? Men kent dit probleem al jaren, maar in België moet er eerst een ramp gebeuren voor men wakker schiet.”

Pervers

Minister van Pensioenen Marie Arena is met vakantie. Volgens haar woordvoerder gebeurt het soms dat gemeenten hun ambtenaren op het einde van hun loopbaan nog gauw vast benoemen. “We hebben daar niets meer over te zeggen. Alken is trouwens een kleine gemeente.”

Er zijn ook in Limburg nog meer gemeenten die het systeem van late benoemingen toepassen. Johan Tollenaere, schepen van Personeel in Maaseik, is daar niet over te spreken. “Ik ben zelfs woest”, zegt Tollenaere. “Het kan niet dat andere besturen nog gaan benoemen vlak voor pensioen en dat wij die pensioenen moeten gaan betalen terwijl we zelf braaf zijn. Er is trouwens nog een pervers effect, want het zorgt voor valse concurrentie onder gemeenten. Eén van onze buurgemeenten doet hetzelfde als Alken. Mensen gaan liever daar solliciteren omdat ze weten dat ze ooit vastbenoemd geraken. En er zijn nog meer negatieve effecten, want eens in een veilig statuut gaan mensen ziekendagen oppotten.” Tollenaere noemt de vraag naar gelijke behandeling wel terecht, maar vindt dat de gemeenten dit samen moeten oplossen.

Bron: HBVL

Alle tijdelijke personeelsleden van de gemeente Alken krijgen op hun 55ste de kans op een vaste benoeming. Hierdoor krijgen ze op het einde van hun loopbaan een ambtenarenpensioen dat bijna dubbel zo hoog is als dat van tijdelijken. Als alle gemeenten dit voorbeeld volgen, springen de pensioenkassen

Lees hier mijn bijdrage Schuldig verzuim

geplaatst door Addertje  

De lastige werklastmeting
BHV opgelost?

Lees op DOORBRAAK.BE de reactie van Prof. Hendrik Vuye

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...

Het PS-cliëntelisme
deint uit en verziekt nu de hele Belgische politiek (3)

De partij die de eerste minister levert, heeft een flink voetje voor in het bepalen van de agenda en de regeringsstijl. Met de komst van Di Rupo (PS) als premier, kan de PS nog veel sterker haar cliëntelisme doorzetten in de hele Belgische politiek. Zo vroeg hij de zes partijvoorzitters van zijn coalitie in februari 2012 op te lijsten welke topjobs en bestuursfuncties ze in een hele reeks overheidsbedrijven en -diensten wilden hebben. Op basis van dat benoemingskadaster met 46 functies zou na de krokusvakantie een monsterronde politieke benoemingen volgen. We zijn ondertussen in de kerstvakantie, maar het gros van die functies is nog steeds niet ingevuld.

Het opstellen van het kadaster is volgens de PS nodig om een 'evenwicht te kunnen vinden tussen de verschillende politieke partijen'. Daarbij zou volgens De Morgen rekening worden gehouden met drie criteria: het politieke gewicht van elke partij, een balans tussen Vlamingen en Franstaligen en het evenwicht tussen vrouwen en mannen. Aan de meeste functies hangt een - al dan niet royale - vergoeding vast. De instellingen waar het over gaat, zijn zeer divers. Van de nucleaire sector (FANC, NIRAS, Belgoprocess, SCK, NIR) over energiebedrijven zoals Fluxys of Distrigas, tot culturele instellingen als de Munt, Bozar of het Nationaal Orkest van België. Ook overheidsdiensten zoals de Rijksdienst voor Pensioenen, de RSZ, het Riziv of de Rijksdienst voor Arbeidsvoorzieningen staan op de lijst. Het meest in het oog springen overheidsbedrijven als Bpost, NMBS, Belgocontrol en Nationale Loterij. Ook telecombedrijf Belgacom staat op de lijst.

Met Di Rupo is dus een objectivering van de criteria voor benoemingen aan het hoofd van administraties en overheidsbedrijven duidelijk voorbij, en wordt er weer openlijk partijpolitiek benoemd. Alle principes van het meer dan tien jaar geleden door Luc Van den Bossche ontworpen ‘Copernicusplan’ zijn nu duidelijk definitief begraven. En alle regerende partijen doen er aan mee. Zo zijn we nog verder afgezakt in een lagere divisie van bananenrepublieken. Kan dat ooit nog goedkomen?

Uittreksel uit "PS-cliëntelisme is dodelijk" (30/12/2012) van Ph. Van den Abeele (Nieuwpierke.be)

Zie ook:

Het PS-cliëntelisme (1)

Het PS-cliëntelisme (2) – De PS-schandalen in Charleroi, 2005-2006

geplaatst door Addertje  

Oplossing voor Brusselse werkloosheid
Cerexhe (CDH) verdunt ze

Voormalig Brussels minister van Werkgelegenheid Benoît Cerexhe (CDH) zal voortaan elke maand de werkloosheidsgraad van de Brusselse metropolitane gemeenschap publiceren. Dat geeft volgens hem een correcter beeld van de arbeidsmarkt in en rond Brussel. Het geeft ook een minder alarmerend cijfer.

De werkloosheidsgraad in het Brussels gewest bedroeg in juli van dit jaar 20,7 procent, wat neer komt op meer dan 111.000 niet-werkende werkzoekenden.

Het CDH heeft echter berekend dat de werkloosheidsgraad binnen de Brusselse metropolitane gemeenschap op 15,27 procent ligt. Daarvoor baseert de partij zich op cijfers van Actiris, de VDAB en de Forem. Het cijfer geldt voor Brussel, het arrondissement Halle-Vilvoorde en het Arrondissement Nijvel.

Volgens Cerexhe moet de publicatie van het cijfer “meer zichtbaarheid” geven aan de metropolitane gemeenschap. “De oprichting daarvan is voorzien in de verschillende constitutionele akkoorden”, zegt Cerexhe in Le Soir. “Daarom hebben we met onze partij beslist om verschillende indicatoren te ontwikkelen om de metropolitane gemeenschap, een concept waar wij sterk in geloven, beter in de verf zetten.”

In de nieuwe statistiek van het CDH zakt de werkloosheidsgraad met meer dan vijf procent, bekeken voor het grotere grondgebied. Maar dat geeft volgens Cerexhe de mogelijkheid “om de statistieken beter overeen te doen komen met de werkelijkheid op het terrein”. “Het gomt ook overdreven cijfers uit, die het resultaat zijn van politieke grenzen, eerder dan van functionele grenzen”, zegt Cerexhe.

Cerexhe oogst niet overal applaus met de maatregel. “Dit dient gewoon om de slechte Brusselse cijfers te maskeren”, zegt Brussels parlementslid Emmanuel De Bock (FDF) in de krant. “Door de cijfers te mengen met de betere Vlaams-Brabantse en Waals-Brabantse resultaten geeft de Brusselse regering haar eigen falen toe. Ze is er niet in geslaagd om te voorkomen dat de middenklasse de stad verlaat. Onder Cerexhe is de werkloosheidsgraad van 14 naar 21 procent gestegen. Een balans die moeilijk te verdedigen valt.”



(Bron: brusselnieuws.be)

geplaatst door Addertje  

TIP: Tekst te groot / te klein ? Ctrl + scrollen met het muiswieltje...

De herziening van het gerechtelijk arrondissement BHV is een gedrocht
(Fernand Keuleneer, juni 2012)

Er is heel wat te doen over de in De Tijd uitgelekte audit van het externe advieskantoor KPMG voor een werklastenmeting in het kader van het akkoord over het gerechtelijk arrondissement BHV.

Volgens Francis Delpérée, senator van CDH en Franstalige grondwetspecialist is het KPMG-rapport slechts een informatienota die was gevraagd door de minister van Justitie en aan haar gericht. Wat de vorm betreft is de nota een "belediging tegenover de Franse taal" en is hij "inhoudelijk niet in ideale omstandigheden gerealiseerd", aldus Delpérée. Volgens hem is dit rapport een element onder andere. "De discussie wordt binnen de regering verder gezet. Het is niet KPMG dat beslist”. Volgens Delpérée kan van een heronderhandeling van het akkoord geen sprake zijn.

Fernand Keuleneer, advocaat aan de Balie te Brussel, stelt daarentegen dat “het hier zonder enige dubbelzinnigheid gaat om de bij de wet bepaalde werklastmeting, en helemaal niet om een gratuite “informatieve nota”. Het is de plicht van de voltallige regering, iedereen inbegrepen, om deze werklastmeting, en geen andere, voor zover als nodig te laten voorzien van de eventueel vereiste juridische bekrachtigingen. Zoniet rijst er een groot politiek probleem.”

In een interview in Gazet van Antwerpen van  4 juni 2012 was de conclusie over het globale gerechtelijk BHV-akkoord voor Keuleneer erg duidelijk:

“De Vlaamse onderhandelaars hebben blijk gegeven van grote incompetentie en van een schrijnend gebrek aan enig strategisch inzicht. (...) De splits-o-manie heeft tot het voorspelbare en voorspelde resultaat geleid. De Vlaamse belangen werden niet verkocht, want bij een verkoop krijg je iets terug. Het werd gewoon een gratis weggeefactie. De Franstaligen zijn overigens stomverbaasd over wat ze in deze onderhandelingen allemaal uit de brand hebben gesleept.

Kortom: deze herziening van het gerechtelijk arrondissement BHV is een gedrocht, het is een fiasco over de hele lijn. Wie vijf jaar geleden zei dat dit als resultaat uit de bus zou komen, werd weggehoond en weggelachen. Nu schijnt iedereen deze beslissende politieke nederlaag normaal te vinden.

De Nederlandstalige magistraten schrijven in hun brief aan de parlementsleden dat het wel bijzonder cynisch is dat deze hervorming de werking van justitie wil verbeteren.”



Addertje

"De Vlaamse onderhandelaars hebben blijk gegeven van grote incompetentie en van een schrijnend gebrek aan enig strategisch inzicht" - Fernand Keuleneer -

geplaatst door Addertje  

Een Belgische staatshervorming verdraagt geen tweede lezing

Een dwaling is een onbedoeld begane zonde, die men niet zwaar kan aanrekenen omwille van het onbewuste karakter. Bij de Belgische staatshervorming is er zelden sprake van een dwaling: men wist telkens goed wat men deed, welke risico’s er waren en welke toekomstige kansen gehypothekeerd werden. Telkens gold dat aan een bereikt akkoord niet getornd kon worden, eenmaal het was bereikt. Het is niet zo dat Belgische politici, generatie op generatie, kleine kinderen zijn die niet in staat zijn om een vergissing toe de geven. De akkoorden die ze sluiten zijn echter zo wankel en kwetsbaar dat zelfs logische aanvullingen of correcties onmogelijk worden geacht. Voor een aanpassing moet men wachten op een volgende hervorming, wat jaren kan duren.

Het valt daarom te vrezen dat alle terechte bezwaren die tijdens de verdere parlementaire behandeling van de zesde staatshervorming straal genegeerd zullen worden. Niet omdat de voorgestelde correcties zo onredelijk zijn, maar omdat Belgische staatshervormingen geen tweede lezing verdragen. Dat is in het bijzonder pijnlijk voor het parlement zelf, dat zo andermaal gedegradeerd wordt tot de doofstomme uitvoerder van de koop zoals die werd gesloten door een groep partijvoorzitters, ver weg van het parlement.

(Daniël Walraeve op Doorbraak.be)

geplaatst door Addertje