Naar aanleiding van het Demedtsjaar 20 jaar na het overlijden van André Demedts geven we u hier nog een getuigenis mee van Frans-Vlaming Wido Bourel. Eind vorig jaar verscheen van deze uit  Kaaster (Caëstre) afkomstige Vlaamse Nederlander ‘Hier, en aan de overkant’, het derde boekje in een reeks waarin ‘Wintertijd in Vlaanderen’ en ‘Een erfenis zonder testament’ vorig jaar nog werden bekroond met de dr. Snellaertprijs. ‘Een erfenis zonder testament’  was ook genomineerd voor de Luc Verbeke-prijs van het Komitee voor Frans-Vlaanderen

André Demedts contacteerde Wido Bourel in 1972 om voor BRT-West-Vlaanderen in de radio-studio te Kortrijk nieuws te brengen over Frans-Vlaanderen.  Op zijn website WIDOPEDIA vonden we een treffende getuigenis over zijn kennismaking met André.
  Wido Bourel

André

Ik leerde André Demedts kennen in 1972. Vanaf toen reed ik regelmatig met de fiets naar Kortrijk. Telkens werd ik in de Condédreef als een koning ontvangen.

Het was André die me voorstelde om voor de toenmalige BRT West-Vlaanderen nieuws te brengen over Frans-Vlaanderen. Ik hield vanaf dan regelmatig een radiopraatje - toen nog in schabouwelijk Nederlands - over Frans-Vlaanderen voor het programma De Zonnewijzer.

Hij introduceerde me ook bij de plaatselijke notabelen. Zo werd ik op een dag onverwachts door hem gestuurd naar een zekere ... Vandekerckove gestuurd om financiële steun voor Frans-Vlaanderen in ontvangst te nemen. Zonder op dat ogenblik te weten wie de man werkelijk was praatte ik een hele namiddag met Michiel Vandekerckhove over onze activiteiten en projecten. Een bezoek om nooit te vergeten.

Toen ik André bekend maakte dat ik één jaar in Vlaanderen wou komen werken om mijn Nederlands te verbeteren, hielp hij me - binnen de maand! - aan een job. Ik kon kiezen tussen werken bij een boomkweker in Roeselare (ik dacht toen nog aan studies tuinarchitectuur ...) of in de boekhandel van de VTB in Antwerpen. Ik koos voor dat laatste en deze stap heeft dan ook mijn verder leven bepaald.

Op een dag gaf ik André toe dat ik zijn literaire oeuvre nog niet kende. Hij antwoordde simpelweg : "Het heeft geen belang". Bij een volgend bezoek gaf hij me dan een blad met de tekst van zijn gedicht De erfenis, door hem stijlvol overgeschreven en ondertekend.

De erfenis

Zij kwamen en namen het land. Zij stalden hun paarden,

zij begrensden met één enkelen blik hun nieuw gebied.

De mannen slaafden, de vrouwen baarden

er was niet één onder hen, die het leven verried.

De wildernis door wind en water gehavend,

het bos en moeras werd een vruchtbaar veld.

De dagen en jaren vergingen, morgen en avond,

men viel op het werk toen de tijd was volteld.

Een ander stond op : zij werkten en zwegen,

zij deden hun zin, zij schikten de wegen,

de eeuwen verliepen, doch hun bruisende bloed

sloeg telkens weer over, hun kracht en hun moed

verstilden tot deernis en liefde voor haar, voor de vrouw,

die hun kinderen dragen en liefhebben wou.

Nu liggen zij stil en gerust in hun aarde gedolven

en ik nam hun alaam, en ik kreeg het gebied.

ik erfde het bloed, voor mij is het golven,

het rijzen en het dalen van land en van groen

tot waar dat mijn blik geen keuren meer ziet.

Voor mij is het stormen, de jeugd en het vuur,

de rijzende zon, het koren dat groeit,

zo lang als ik leef, zo lang als ik duur,

tot dat voor het laatst de hazelaar bloeit.

Tot dat wat ik kreeg mij weer wordt ontnomen

en mijn hart door de dood wordt beklemd;

dan zal hij er zijn, dan zal hij wel komen

wiens helmende lach mijn snik overstemt,

dan erft hij van eeuwen de smart en de tover,

zij worden zijn vreugde, zij worden zijn straf,

te zaam met het recht om onder het lover

te vermolmen tot aarde in ’t eenzame graf.

André Demedts

André Demedts en Wido Bourel dd. 28 september 1986 op de 39e Cultuurdag in Waregem (foto Luc Verbeke)

Demedts citaat : "Alles is zoals het moet zijn. Ik loop in de voetsporen van mijn voorouders en weldra zullen mijn kinderen langs dezelfde weg gaan. Alles heeft zin, want alles is met alles verbonden. Het heeft geen belang tot wat wij geroepen waren, beslissend is hoe wij aan onze roeping beantwoord hebben"  André Demedts/ De dag voor gisteren/ 1966

http://www.widopedia.eu/andre.html

29-05-2012 om 00:00 geschreven door bernard