Over veelzijdige persoonlijkheid van André Demedts We willen hier een archief aanleggen over André Demedts. Uw bijdrage en/of informatie over de veelzijdige activiteiten van André Demedts is hierbij van harte welkom...
30-10-2006
André Demedtshuis vzw en Festival van Vlaanderen presenteren koffieconcert
Zondag 5 november om 17 u. presenterende vzw André Demedtshuis en het Festival van Vlaanderen Kortrijk wederom een magnifiek en niet te missen topconcert in de Sint-Bavokerk te Sint-Baafs-Vijve (Wielsbeke). De internationaal gerenommeerde Russische topviolist Valery Oistrakh en de befaamde pianist Thomas Dieltjens brengen drie prachtige, romantische composities. Op het programma staan de Vioolsonate nr. 5 in F groot van L. van Beethoven, de Vioolsonate nr. 3 in d klein van J. Brahms en de Vioolsonate nr. 1 in d klein van Camille Saint-Saëns.
De wereldvermaarde Russische violist Valery Oistrakh vertegenwoordigt de derde generatie van de beroemde violisten-familie Oistrakh en genoot zijn eerste vioollessen van zijn grootvader, de legendarische, wereldberoemde violist en altviolist David Oistrakh. Valery Oistrakh gaf zijn eerste concerten reeds op 14-jarige leeftijd. Hij won vele prestigieuze internationale wedstrijden. Oistrakh concerteerde met de voornaamste orkesten ter wereld zoals o.a. het Deutsches Symphonie Orches-ter Berlin, het London Symphonic Orchestra en het Royal Scottisch National Orchestra.
Pianist Thomas Dieltjens werd laureaat van verschillende pianowedstrijden zoals de J.S. Bachwedstrijd, de Wedstrijd Axion Classics, de S. De Jonghewedst rijd, de prijs B. Diongre, de prijs E. Durlet en de Tenuto-wedstrijd. Als solist werkte hij samen met het Collegium Instrumentale Brugense, het Nationaal Orkest van België en het BRTN Filharmonisch Orkest.
Het koffieconcert is het eerste in een nieuwe reeks. Na de concerten wordt U een drankje aangeboden in het André Demedtshuis en is er gelegenheid tot een informele babbel met de artiesten. Tickets aan 8 euro bij de Cultuurdienst Wielsbeke, tel. 056 67 32 70, mail francesca@hernieuwenburg.be
Van vrijdag 6 oktober tot en met 5 november loopt in het André Demedtshuis nog de tentoonstelling van Karl Mechnig.Deze kunstenaar uit Aalst is heel veelzijdig en actief in verschillende kunstdiciplines. Zo is hij schilder, beeldhouwer en bronsgieter. Karl is de zoon van schilder Wilhelm Mechnig en leerde zijn kunst in het atelier van zijn vader. Hij werkt graag in reeksen en hanteert daarbij verschillende stijlen.In het Demedtshuis kan u van Mechnig schilderijen en tekeningen zien.
J. Claerhout-kring herdenkt André Demedts in jaarboek Leiesprokkels
De geschied- en heemkundige kring Juliaan Claerhout uit Ooigem, Wielsbeke en Sint-Baafs-Vijve bracht begin deze maand zijn jaarboek 2005-2006 uit. In de kleurencollectie kan deze uitgave herkend worden aan een zilveren band, dit naar aanleiding van het zilveren jubileum van de kring.Ander herkenningsbeeld is de afwijking dat de traditionele drie beelden uit elke deelgemeente op de kaft, naar aanleiding van het André Demedtsjaar zijn vervangen door driefotos van André Demedts.
In dit Demedtsjaar heeft de Juliaan Claerhoutkring vooral eer willen brengen aan zijn illustere ereburger. Dit jaar is André Demedts de blikvanger dit jaar met bijdragen van Lucien Delange (bibliografie),Rudolf van de Perre (André Demedts als mentor en schrijver), Gabriële Demedts (herinneringen) en Monique Claerhout (Demedtsland in woord en beeld + Legenden, volksgebruiken en verhalen uit de geboortestreek van André Demedts).
Lucien Delange (°1935) uit Sint-Baafs-Vijve, het geboortedorp van André Demeds, leest en verzamelt al van jongs af het werk van André Demedts. Hij publiceert naar aanleiding van dit Demedtsjaar wellicht de meest volledige bibliografie van de boeken van de auteur. Hij komt aan 78 werken van Jasmijnen in 1929 tot Na jaar en dag in 1986. Van de verschillende boeken vermeldt Lucien Delange de verschillende versies en van sommigen zoals Het leven drijft (ook twee in het Duits) en Ik wil een dappere kerel (ook een Franstalige uitgave) komt hij aan zes verschillende uitgaven.
Boeken van André Demedts kwamen uit bij Steenlandt Kortrijk, De Kinkhoren Brugge, Balduin Pick Verlag Köln, Nijgh en Van Ditmar Rotterdam, Manteau Rotterdam-Brussel-Antwerpen, Desclée De Brouwer Brugge-Utrecht-Bussem-Breda, Verlag Die Rabenpresse Berlin, Eenhoorn Mechelen, Davidsfonds/Clauwaert Leuven, Die Poorte Oude God Antwerpen, Verlag Karl Alber München, Wereldbibliotheek Amsterdam, Kunstuitgevereij Pro Arte Diest, Librairie Saint-Charles Brugge, D.A.P. Reinaert-Uitgaven Brussel-Zele, Horizon-Uitgaven Mariakerke-Gent, Hernieuwen-Uitgaven Roeselare, Standaard-Boekhandel Antwerpen-Brussel-Gent, Arbeiderspers Brussel, t Groeit Antwerpen, Paul Pattloch Verlag Aschaffenburg, Orion uitgeverij Waregem, Ons Leekenspel Bussum, Elsevier Brussel-Amsterdam, Sint-Sixtusabdij Westvleteren, Het Spectrum Utrecht-Antwerpen, Sanderus Oudenaarde, B. Gottmer Nijmegem, Manz Verlag München, Biekorf Brugge, Heideland Hasselt, Algemeen Westvlaams Toneel Zwevegem, Belgische Boerenbond Leuven, Henry Fagne Bruxelles, Story-Scientia Gent-Leuven, Vlaamse Toeristenbond Antwerpen, De Rumberg Koekelare, De Nederlandse Boekhandel Antwerpen-Amsterdam, Provinciebestuur Oost-Vlaanderen Gent, Orion-Colibrant Brugge, Orbis en Orion Beveren, La Renaissance du Livre Bruxelles, Het Volk-Reinaert Gent, Lannoo Tielt.
André Demedts, mentor en schrijver, de titel van de bijdrage van Rudolf van de Perre, wijst op zijn minst op een dubbelaspect in het leven en het werk van de man. In het geval van André Demedts is er echter geen sprake van twee afzonderlijke werkzaamheden, omdat die twee aspecten een onverbrekelijke eenheid vormen, zoals ook de diversiteit van zijn literair oeuvre uiteindelijk als een sluitend geheel moet geïnterpreteerd worden. Rudolf van de Perre behandelt die aspecten wel even apart, maar op die wijze wordt ook duidelijk hoe sterk ze met elkaar verbonden zijn.
De bijdrage van de Demedts-kenner bij uitstek geeft aan dat André Demedts zich al vroeg geroepen voelde tot het schrijverschap. Hij besteedde al vroeg zijn vrije tijd (en zijn geld) aan lectuur en boeken. In literaire tijdschriften informeerde hij zich ook over de internationale stromingen. Maar al even vroeg openbaarde zich zijn Vlaams-sociale bewogenheid. Hij werd diep ontroerd door Voor Vlaanderen, mijn Vaderland van Leonaert de Bo en Vlaanderen Weezang aan den IJzer en Arm Vlaanderen van pater Stracke sterkten hem definitief in zijn overtuiging, dat ook Vlaanderen hem nodig had.
Rudolf van de Perre belicht in zijn bijdrage verder beide aspecten tijdens de verschillende stadia van zijn leven. Het is geweten dat het centrale thema van zijn omvangrijk prozawerk de onophoudelijke zoektocht is naar het geluk. In de loop der jaren is er wel een opmerkelijke verschuiving in deze thematiek. Uiteindelijk wordt na 1970 dit streven naar geluk verbonden met een historische en sociale dimensie en vindt het zijn bekroning in de monumentale romancyclus De eer van ons volk. Deze vierdelige cyclus is uitgegroeid tot het epos van een volksgemeenschap, waarin hoofdfiguur Karel Gillemijn het geloof belichaamt in een betere wereld, die op basis van evangelische naastenliefde en sociale rechtvaardigheid, geluk voor iedereen zou moeten waarborgen.
André Demedts ontzagwekkende bedrijvigheid als criticus en essayist kan niet onvermeld blijven, omdat het samen met zijn poëzie, proza en een paar toneelstukken, een onlosmakelijk geheel vormt. Als hij slechts deze discipline had beoefend, zou zijn naam al niet meer weg te denken zijn uit het Vlaamse literaire leven. Naast honderden bijdragen in periodieken (ondermeer Dietsche Warande & Belfort) en kranten, schreef hij een hele reeks monografieën, essays en studies.
Met Ik herinner mij put Gabriëlle Demedts, zuster van de auteur, uit herinneringen aan hem die niet terug te vinden zijn in zijn Dag voor gisteren. Zo vertelde hij voor haar reeds op zeer jonge leeftijd boeiende verzonnen verhalen. Gabriëlle herinnert zich ook dat reeds van jongsaf een kracht van hem uitging. Zijn grote schuchterheid belette hem niet dat men onder de indruk kwam van zijn anders en méér zijn, wat een vriend-priester de uitspraak aan zijn grootouders ontlokte dat hij eens een groot missionaris zou worden. Toen hij in 1929 arrondissementeel leider werd van de Christelijke Arbeidersjeugd begonnen al zijn jaren van grote inzet, edelmoedigheid en kameraadschap. Dat betekende dat hij bijna elke avond per fiets door de modder, regen en wind of bitter vriesweer, soms driekwartier ver, op weg was om alles te helpen tot stand te komen. Het was toneel spelen, spreken, les geven, bezoeken brengen, bezoeken ontvangen, vriend zijn.
Monique Claerhout is in dit jaarboek al aan haar tweede bijlage over Demedts-land in woord en beeld.Als men zelf afkomstig is van die streek en in het bijzonder van Sint-Baafs-Vijve, vormt het lezen van zijn werken niet alleen een verkenningstocht, maar zeker ook een herkenningstocht. Niet alleen gebouwen, gehuchten en landschappen uit zijn eigen geboortedorp, maar ook verscheidene locaties in de omstreken zijn in zijn romanoeuvre vervat. Meer bepaald analyseert Monique Claerhout voor dit jaarboek de vierdelige reeks De eer van ons volk (De Belgische Republiek, Hooitijd, Goede Avond en Een houten kroon). De 15-bladzijden bijdrage met ondermeer korte tekstpassages wordt geïllustreerd met fotomateriaal van de kerk van Wakken, de Mandel, café Het Schaak, restaurant Het Bourgondisch Kruis, de omgeving van Ooigembos, het kasteel te Ooigem, hoeve t Goed ter Mote, het provinciaal domein De Baliekouter, beeldje uit de vroegere kapel aan t Blauw Kasteelke, de kapel ven de broeders-recoletten te Tielt, de Poelberg, Kapelletje op de Paanders, de Priesterage aan de Sint-Bavokerk, de kerk en De Posterij te Sint-Eloois-Vijve, kruisbeeld op de Dries te Wielsbeke, de omgeving van de Elsbos.
Van dezelfde Monique Claerhout is de bijdrage over legenden, volksgebruiken en verhalen uit de geboortestreek van André Demedts. We krijgen het verhaal van de Kalle, de vervloekte jager uit Kessenburg, hoe het spokenbos aan zijn naam kwam, het volksgebruik met de meitak, de varende vrouw, de vliegende geit of het spook van de Loverhoek.
Het negende jaarboek is opnieuw een lijvig boek van 366 bladzijden vol historische en volkse verhalen en fotos uit het verleden van de drie gemeenten. Naast genoemde bijdragen bevat het jaarboek bevat bovendien een vijftiental andere bijdragen van archeoloog Johan Hoorne, Griet Claerhout, Rudy Verbrugghe, José Tack, Michaël Delange, Geert Vroman, Bernard Delange, Guy Seyns, Emiliëne Vandenbulcke, Jos Colson, Carlos Verbrugghe, Bert De Smet, Marie-Christine Martens. Inleider is afscheidnement stichter-voorzitter Lode Beck, die 25 jaar heemkundige kring Juliaan Claerhout belicht.
Het jaarboek Leiesprokkels 2005-2006 van de Juliaan Claerhoutkring is te bekomen aan 25 euro bij de bestuursleden of via rekening nr 068-2003593-85 van de Juliaan Claerhoutkring, Wandellaan 53 te 8710 Wielsbeke. Info bij Lucien Delange, tel. 056/603 192.
Toespraak van Francis Persyn, leraar Nederlands in Frans-Vlaanderen, op de Frans-Vlaamse Cultuurdag 24 september te Belle (Bailleul).
Ik heb de pretentie niet André Demedts persoonlijk goed gekend te hebben. Ik ontmoette hem één à drie keer per jaar tijdens deze cultuurdagen of in Hulst of Ekelsbeke, d.w.z bij gelegenheden waar het over het algemeen moeilijk is een lang gesprek met iemand te hebben. Dat neemt niet weg dat elke ontmoeting met André Demedts voor mij een indrukmakende belevenis was.
Wat mij bij André Demedts uiterlijk telkens fascineerde en zelfs intrigeerde, was zijn glimlach, een glimlach die wel niet ontdaan was van een zekere schalksheid, maar die vooral de uiting van zijn belangstelling en van zijn genegenheid voor zijn medemensen was.
Al bij de eerste ontmoeting met André Demedts had je het gevoel dat hij onmiddellijk doorgrond had wat voor een mens je was. Deze behoefte om de andere grondig te leren kennen is ook een leidmotief in zijn literair werk.
Ik citeer uit het verhaal Loon naar werken: Grootvader hoorde graag verhalen. Hij had altijd belangstelling gehad voor de mens, een raadsel waar hij kop noch staart aan kon krijgen. Hij hoopte ooit het mysterie dat hij voor zichzelf was, te kunnen doorgronden langs de aandacht die hij aan anderen besteedde. Hier kunnen wij ons afvragen of de houding van Grootvader Ivo ook niet typerend is voor die van de schrijver, van de kunstenaar überhaupt.
Uit deze bij André Demedts fundamentele houding vloeit zijn liefde voor de mens, de gewone mens voort, d.w.z de mens met zijn sterkten, maar ook met zijn zwakten. Ik citeer uit De levenden en de doden: Onvolmaaktheid is de gewone vorm van menselijkheid.
André Demedts glimlach ondervond ik persoonlijk als uiting van echt gemeendevriendschap. Vriendschap was ook de drijfkracht van zijn sociaal, van zijn cultureel engagement.
In verband met Frans-Vlaanderen schreef hij in het tweede nummer van de vierde jaargang van de KFV-Mededelingen: Als er een Komitee voor Frans-Vlaanderen bestaat, waarin vrijwilligers uit de drie Nederlanden, zonder persoonlijk voordeel en zonder lidkaarten, innig samenwerken is het omdat de vrienschap hen bindt. De vriendschap [is zoals de liefde van Paulus.] Ze kent geen afstand, geen berekening, geen verdeeldheid wegens stand of klasse, kleur of nationaliteit. In dit citaat legt André Demedts ook de nadruk op het belang van verdraagzaamheid, een problematiek van schrijnende actualiteit.
Wat volgens mij André Demedts het meest typeert, is zijn humanisme, een humanisme gebaseerd op christelijke waarden die in praktijk gebracht moeten worden, een humanisme dat wars is van ideologie, doctrine en schijnheiligheid, een humanisme waar de mens in harmonie met zijn omgeving, met de natuur zou leven, zoals de personage van Ivo Capelle in de roman In uw handen: Hij had geen slavenziel en voelde zich meer verwant met aarde en water, lucht en vuur, dan met de mensen die rekenden en telden, naar macht en bezit streefden [en, om hun waanzinnige dromen in vervulling te zien gaan, in een tredmolen van nooit eindigende zorgen en angsten liepen, tot zij er bij vielen]. In dit citaat wordt ook een kenmerk van onze moderne samenleving aangestipt, namelijk onze groeiende vervreemding van onze natuurlijke omgeving.
Daarmee komen we op het terrein van de sociale kritiek, een onderwerp dat eveneens een belangrijke plaats inneemt in het werk van André Demedts.
Naar aanleiding van de viering van zijn 70ste verjaardag in de Kortrijkse schouwburg deed André Demedts een oproep tot de jeugd: bezweer degenen die veel bezitten zich om de minder gegoeden te bekommeren en de machtigen om een maatschappij in te richten waar alle vormen van verdrukking uitgebannen zijn.
Als katholieke schrijver schrikt André Demedts er zelfs niet voor terug de kerk scherp te bekritiseren, bijvoorbeeld wanneer hij Pastoor Bogaerts, de hoofdfiguur van zijn roman In uw handen, volgende woorden in de mond legt: De kerk heeft altijd met de rijken samengespannen en nochtans had Christus niet eens een steen om zijn hoofd ter ruste te leggen. Voor ons, priesters, is het zeer erg als wij in Christus naam veroordeeld worden.
Dames en heren, aangezien de korte tijd die mij toegemeten is, heb ik alleen enkele aspecten van de persoonlijkheid en van het werk van André Demedts kunnen aanstippen. Daaruit blijkt toch dat zijn oeuvre niets van zijn moderniteit verloren heeft en ik kan het maar ten zeerste betreuren dat zijn werken bij de boekhandel moeilijk verkrijgbaar geworden zijn. Vandaag de dag schenkt de uitgeverswereld meer aandacht aan wat trendy is dan aan de vaste waarden van de literatuur.
Dames en heren, ik zou graag willen sluiten met een citaat uit De dag van gisteren, aangehaald door Ward Corsmit in zijn boekje over André Demedts. In dit citaat gaat het over de maand september, de lievelingsmaand van André Demedts en toevallig ook de maand waar deze cultuurdag geregeld plaatsvindt. September wordt er gepersonifieerd als een glimlachende mens die grote gelijkenis heeft met André Demedts zelf en met de herinnering die we aan hem hebben: September! Beeld van de enige mens waar het op aankomt, van de beminde die men niet missen kan en die toch weggaat, maar met een glimlach om ons die achterblijven geen verdriet aan te doen.
Herinneringen van Jacques Fermaut aan André Demedts
Toespraak van Jacques Fermaut tijdens de herdenking van André Demedts n.a.v. de Frans-Vlaamse Cultuurdag op 24 september 2006 in Belle-Bailleul.
Dames en Heren
Twee duizend en zes is voor mij een belangrijke verjaardag. Knipoogje van het lot, werden honderd jaar geleden twee voor mij heel belangrijke personen geboren.
Zonder de ene zou ik niet bestaan : t was mijn vader, een moedige landbouwarbeider aan wie ik een pak waarden en een heel stuk maatschappelijke promotie heb te danken.
Zonder de andere, André Demedts en mensen zoals Luc Verbeke, zou ik vermoedelijk hier niet staan.
Ik heb het voorrecht gehad André Demedts tamelijk goed te kennen : een intelligente, lieve en bescheiden man. Toen ik hem Meneer Demedts noemde, zei hij altijd : Zeg gy mo André, Jacques. Typerend is zijn opvatting van het KFV : Frans-Vlaanderen helpen zo lang het nodig is en dan wegwezen.
Ik herinner me nog een uitstapje met hem naar het Lijsternest van Stijn Streuvels en naar zijn ouderlijke hoeve in Sint-Baafs-Vijve.
Het toekennen van het André Demedtsprijs werd dan ook voor mij dé bekroning.
André Demedts sterft nooit : de kerk heeft gelijk als ze zegt opera enim eorum sequuntur illos : de mensen overleven in de vruchtdragende gevolgen van hun daden. Daar zijn we hier allemaal getuigen van
------
Lannée 2006 est un anniversaire majeur pour moi. Clin dil du destin, il y a cent ans naissaient deux personnes capitales pour moi.
Sans la première, je nexisterais pas : cétait mon père, un ouvrier agricole courageux à qui je dois de solides valeurs et toute une promotion sociale
Sans lautre, André Demedts et des gens comme Luc Verbeke, je ne serais sans doute pas ici.
Jai eu le privilège de connaître assez bien André Demedts : cétait un homme intelligent, affable et modeste. Quand je lui donnais du Monsieur Demedts, il disait toujours : « Mais non, appelle-moi simplement André, Jacques ! ». Sa conception du KFV est typique : aider la Flandre française tant quil faudra
Je me souviendrai toujours dune visite avec lui du Lijsternest, la propriété de lécrivain Stijn Streuvels et de sa ferme paternelle à Sint-Baafs-Vijve.
Aussi ai-je éprouvé lobtention du prix André Demedts comme un couronnement.
André Demedts ne mourra jamais : léglise a raison de dire que les uvres des hommes les suivent et, si elles sont fécondes, leur survivent. Nous sommes tous là pour en témoigner
Op vrijdagavond 20 oktober om 19.30 u. presenteert de oudervereniging van het H. Hartcollege een poëzie-avond rond oud leerkracht en auteur André Demedts. Mijn Moedertaal is de titel van een avondvullende activiteit met de medewerking van de leerkrachten (woord)en leerlingen (muziek) van het college. De poëzie-avond gaat door in het A. Demedtsauditorium van het H.-Hartcollege.
Het voorbije schooljaar liepen al een drietal kleine projecten op de school rond André Demedts. Tijdens het derde trimester was er een informatieve tentoonstelling aan de ingang en langs de gang van het auditorium, waaraan ook een wedstrijd (kruiswoordraadsel rond André Demedts) verbonden was voor de leerlingen. Op donderdagnamiddag 27 april 2006 was er een infosessie in het A.Demedtsauditorium, waar oud-directeur dhr. O. Martens en Mevr. H. Demedts getuigden nog over A. Demedts als leerkracht resp. als vader en auteur.
André Demedts kwam ook aan bod in de lessen tekstverwerking en daarin werkten de leerlingen van de vierde handelsklassen rond hun oud-leerkracht een werkje uit, dat dan werd overhandigd aan de familie Demedts. Ook in de lessen Plastische opvoedingvan leraar Jan Callens maakten de leerlingen van 1ASO een tekening/schilderij van Demedts. Hieruit werden uiteindelijk een zestal werkjes weerhouden, die ook zullen te zien zijn op de literaire avond van 20 oktober. Uit die zes selecteerde directeur Rik Deweer er één en liet het prachtig inkaderen. Het geselecteerde werkje is van de hand van Charles Sobry (13 jaar), leerling uit het eerste Latijn (nu tweede latijn) en woonachtig in Beveren-Leie. Het werd op vrijdag 14 augustus, op het stadhuis in Kortrijk, aan Hilde Demedts overhandigd uit dank voor de goede samenwerking het voorbije schooljaar.
Als aandenken aan de poëzie-avond werd een fraaie poëziebundel samengesteld, dat aan alle aanwezigen wordt meegegeven.Kaarten voor de poëzie-avond kunnen besteld worden aan 5 Euro (poëzie-avond, receptie, dichtbundel) op het secretariaat van het college (ingang Stationsstraat) of bij de leden van de oudervereniging.
Theater Kunst en Eendracht droeg voor uit het werk van André Demedts bij de herdenking op 18 augustus 2006 in de raadszaal van het stadhuis in Waregem.
1.Naijver, leedvermaak, slordigheid en wreedheid zijn slechts mogelijk bij iemand, die geen verstand gekregen heeft of weigert het te gebruiken.
2.Waar de algemene welvaart bestaat, maar de geestelijke ontwikkeling van geen tel is, verzinkt de gemeenschap in een vulgair materialisme.
3.Niemand kan de werkelijkheid ineens veranderen. Men kan er slechts in een andere houding er tegenover gaan staan.
4.Een paradijs op aarde zou mogelijk zijn als er geen mensen waren.
5.Als we in een onvolmaakte wereld de volmaaktheid belichamen, stoten we de mensen van ons af.
6.De natuur is nooit zo menselijk, als wanneer ze door de mens verlaten is.
7.Van waar verscheen het kwaad in de wereld, als het niet in de mens aanwezig is ?
8.De liefde is als een vogel in de lucht, niemand kan haar dwingen uit onze handen te komen eten.
9.Zoals de meeste bloemen slechts een keer bloeien om daarna te verwelken, bloeit een liefde slechts een enkele maal, bij sommigen duurt de bloeitijd niet lang.
10.Ik ben niet gelukkig als er mensen die ik ken ongelukkig zijn.
11.Het leven is veel eenvoudiger dan wijzelf.
12.Op de meest dwaze en tragische ogenblikken van het leven worden we door de humor gered.
13.Herinneringen zij het enige bezit dat men ons niet kan afnemen.
14.Er kan altijd maar ee n wedder tevreden zijn.
15.Groot is alleen wie van zichzelf afstand kan doen.
16.Zijn geluk heeft hij zelf veroverd. Zijn ongeluk heeft hij gekregen.
17.Tracht elkaar gelukkig te maken. Een moeilijker opgave is er niet, want we zijn al tevreden als we alleen gelukkig zijn.
18.Het is de drang naar geluk die ons ongelukkig maakt.
19.Wat naakt is, heerlijk naakt kan niet bedriegen.
20.De beste mensen houden van de waarheid, de anderen kunnen niet tegen de waarheid.
21.Kan er een trouwer vriendin dan de aarde gevonden worden?
Zij verstoot niemand; wat haar geschonken wordt geeft ze honderdvoudig terug.
22.De geschiedenis wordt geschreven door wie de overwinning heeft behaald.
23.Wie heel en al zijn land wil dienen. Moet vrij van alle banden zijn.
24.We hechten nog altijd te veel belang aan wat interessant lijkt en te weinig wat degelijk is.
25.Het is niet alleen ontzettend moeilijk om het leven met een lach op te nemen, het is nog veel moeilijker om de mensen ervan te overtuigen dat gij het recht hebt om het op die manier te doen.
26.Als je op deze wereld goede zaken wil doen, moet je maken dat alle partijen menen dat ze er voordeel bij halen.
27.Geschiedenis op zichzelf is zeldzaam. Wat wij gewoonlijk lezen is wat de mensen ervan gemaakt hebben.
28.Als ik niet bekommerd ben om degenen die zichzelf niet kunnen behelpen, dan ben ik niet waard dat ik leef.
29.Met het geluk gaat het als met de waren die in een grootwarenhuis uït gestald liggen, niemand heeft geld genoeg om ze allemaal te kopen, men is tot een keuze verplicht en wat men kiest kan nooit volledig voldoening schenken.
30.Je zult niet oud worden zolang je nog van mensen houdt.
31.Onwetenedheid sticht veel kwaad omdat er achterdocht en vijandschap uit voortspruiten.
32.Je moet het woord mede-lijden in tweemaal uitspreken en dan besef je wat het betekend.
33.Als de meeste mensen hun eer ontnomen worden schiet er niets meer over.
34.Alle veroveringen van de mens zijn als de weerschijn van dezon op het water.
35.De mensen worden klein en dwaas als zu te dicht bij elkander wonen.
36.Een mens die het kwaad niet zoekt, doet het ook niet.
37.De waarheid bevrijdt de mens uit om het even welke gevangenis.
38.Iedereen is ijdel op zijn manier.
39.Wie op de spits van de gezagspyramide staat, is alleen.
40.Er is maar zoveel geluk in de wereld als er liefde is.
41.Als er niets meer overblijft en je vindt de liefde neet, dan ben je verloren.
42.Beminnen is niet gemakkelijk. Onze lichamen vinden elkaar gemakkelijker dan onze zielen.
43.De liefde aanvaardt en heeft geen uitleg nodig.
44.Het volmaakte huwelijk vraagt niet dat man en vrouw op elkander gelijken, maar dat zij elkander zouden aanvullen.
45.Hoe zouden we anderen kunnen gelukkig maken als we zelf niet gelukkig zijn ?
46.Het geluk bestaat erin dat men met zijn ongeluk tevreden is.
47.De doden leven niet waar ze begraven liggen.
48.We hebben doorgaans te veel woorden en te weinig gedachten
met dank aan voorzitter Luc De Fraeye (tekst) en Dirk Verbeke (foto)
