xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toespraak van Jacques Fermaut tijdens de herdenking van André Demedts n.a.v. de Frans-Vlaamse Cultuurdag op 24 september 2006 in Belle-Bailleul.

Dames en Heren

Twee duizend en zes is voor mij een belangrijke verjaardag. Knipoogje van het lot, werden honderd jaar geleden twee voor mij heel belangrijke personen geboren.

Zonder de ene zou ik niet bestaan : ’t was mijn vader, een moedige landbouwarbeider aan wie ik een pak waarden en een heel stuk maatschappelijke promotie heb te danken.

Zonder de andere, André Demedts en mensen zoals Luc Verbeke, zou ik vermoedelijk hier niet staan.

Ik heb het voorrecht gehad André Demedts tamelijk goed te kennen : een intelligente, lieve en bescheiden man. Toen ik hem Meneer Demedts noemde, zei hij altijd : “Zeg gy mo André, Jacques.” Typerend is zijn opvatting van het KFV : Frans-Vlaanderen helpen zo lang het nodig is en dan wegwezen.

Ik herinner me nog een uitstapje met hem naar het Lijsternest van Stijn Streuvels en naar zijn ouderlijke hoeve in Sint-Baafs-Vijve.

Het toekennen van het André Demedtsprijs werd dan ook voor mij dé bekroning.

André Demedts sterft nooit : de kerk heeft gelijk als ze zegt “opera enim eorum sequuntur illos” : de mensen overleven in de vruchtdragende gevolgen van hun daden. Daar zijn we hier allemaal getuigen van…

------

L’année 2006 est un anniversaire majeur pour moi. Clin d’œil du destin, il y a cent ans naissaient deux personnes capitales pour moi.

Sans la première, je n’existerais pas : c’était mon père, un ouvrier agricole courageux à qui je dois de solides valeurs et toute une promotion sociale

Sans l’autre, André Demedts et des gens comme Luc Verbeke, je ne serais sans doute pas ici.

J’ai eu le privilège de connaître assez bien André Demedts : c’était un homme intelligent, affable et modeste. Quand je lui donnais du Monsieur Demedts, il disait toujours : « Mais non, appelle-moi simplement André, Jacques ! ». Sa conception du KFV est typique : aider la Flandre française tant qu’il faudra

Je me souviendrai toujours d’une visite avec lui du Lijsternest, la propriété de l’écrivain Stijn Streuvels et de sa ferme paternelle à Sint-Baafs-Vijve.

Aussi ai-je éprouvé l’obtention du prix André Demedts comme un couronnement.

André Demedts ne mourra jamais : l’église a raison de dire que les œuvres des hommes les suivent et, si elles sont fécondes, leur survivent. Nous sommes tous là pour en témoigner…

Jacques Fermaut