LOF VAN MIJN LAND

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

LOF ZIJ HET LAND  WAAR IK GEBOREN BEN

EN OOK ZAL STERVEN NAAR GODS WIL

HIER GROEIT GEEN BOOM

HIER LIGT GEEN STEEN

DIE IK NIET KEN

HET LAND IS TROUW

AAN IEDEREEN DIE HET BEMINT

NOEM MIJ EEN VRIEND

NOEM MIJ EEN VROUW

WIER LIEFDE NIET EEN EINDE VINDT

ER IS ALLEEN MIJN LAND DAT BLIJFT

OM IN TE SLAPEN ALS HET LEVEN ZELF

VERLOREN DRIJFT

VERLIEZEN IS ONS LOT

EN DAN VERLOREN GAAN

VRAAG VAN MIJN HART NIET MEER DAN SCHUIM EN AS

IK SCHIMP SOMS OP MIJ ZELF

OMDAT IK ONBEREKENBAAR EN  ONVOLDAAN,

GELIJK EEN KERENDE HERFSTWIND WAS.

DIT LEEDVERMAAK IS SCHRIJNENDER DAN VEEL VERDRIET

NU IK ALLEEN NOG OM MIJ ZELVEN LACH

NIET OM DE DINGEN MEER

EN OM DE MENSEN NIET.

ALLEEN MAAR OM DIEN ANDERE IN MIJ,

DIE ZICH AAN LAND NOCH LUCHT GEWENT

EN ALDOOR AAN 'T VRAGEN BLIJFT

OF ER GEEN ANDER LAND BESTAAT

DAT HIJ VEEL BETER KENT

                       André Demedts

Het gedicht is onderwerp van  de gedenkplaat naast het André Demedtshuis in Sint-Baafs-Vijve

Gedicht is ook geplaatst op www.kortrijkwatcher.be , rubriek "actuele stadsblog" op 22.01.06