Ik ben allom tegenwoordig, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Agaath.
Ik ben een vrouw en woon in sky is the limit () en mijn beroep is mijmeren.
Ik ben geboren op 26/10/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, keramiek, muziek, dieren, mijn dochters, van't leven genieten....
Ik ben vier jaar geleden plots blind geworden. Sinsdien bekijk het leven door een roze bril, ik werk in het zwart en tast in het duister.
Dit is wat ze noemen prettig gestoord.
Ja, zo noem ik hem: mijn klein ventje. Zijn naam is Fluk, hij is acht jaar. Hij lijkt een beetje op Arnold Schwarzenegger, maar dan met meer haar. Hij maakt even veel lawaai... god, wat kan hij blaffen. Hij is ook een beetje krom. Want de spieren, hij is geweldig gespierd... Dat komt volgens mij van het constant in en uit de sofa springen. Een beetje te vergelijken met het hoogspringen van ons. Zijn bilspieren zijn dan ook geweldig ontwikkeld. Elke ochtend, na mijn ontbijt, ga ik de rolluiken in de woonkamer ophijsen. Hij ligt dan nog te slapen, veel te vroeg. Maar toch, één oog gaat open en als hij ziet dat ik het ben, doet hij zelfs de moeite om te bewegen. Dat wil zeggen: hij draait van van buiklig naar ruglig, een hele onderneming zo vroeg in de ochtend. Ik mag dan, en dat is een privelege, zijn buik en bilspieren masseren. Ik voel me net de masseur van Tom Boonen, voor een grote wedstrijd. Let wel: de massage moet vakkundig worden uitgevoerd anders gaan we terug naar de buiklig en wordt er voor de rest van de dag geen knuffel meer toegestaan. Als de spieren zijn opgewarmd, kan de dag beginnen. Hij verlaagd zich niet tot stressgevoelens. Gaat eerst uitgebreid ontbijten, daarna even een plasje doen. Dat is, als er geen jagers in de buurt zijn. Tijdens het jachtseizoen gaat hij namelijk niet plassen. Het geluid van geweerschoten in de verte herrinerd hem aan zijn voorvaderen en hoe hard die moesten lopen achter het opgejaagde wild. En dat is iets wat mijn ventje niet doet, hij rent niet. Hij struint, wandelt, kuiert door zijn tuin. Ook nooit daarbuiten. Nooit op straat. Zijn straat. Een auto die te dicht bij het huis komt? Zijn huis. Een fietser die passeert op straat? Zijn straat. En dat laat hij merken ook. Hij blaft, keft en gromt. Iedereen mag weten dat hij er is ... de hele buurt weet het dan ook. Maar hij is lief. Elke avond zitten we samen, kijken tv al begrijpt hij er op sommige momenten even veel van als ik. We eten samen quiche met zalm en brocolli en kruipen daarna onder ons dekentje om naar een film te kijken. En als er iemand binnen komt die hij niet moet, gaat hij voor me staan en doet alsof hij gaat aanvallen. Hij valt niet aan. Het vervolg van het verhaal is dat hij altijd achter mijn benen duikt, maar dat weten de mensen niet en ik ga het ze ook niet vertellen. Mijn stoere bink, mijn Schwarzenegger. Volgende week verjaart hij. Ik heb zijn strikje al klaar gelegd. Zijn nondejuke. Komt alleen op de proppen met verjaardagen en feestdagen. Hij kent het. Vind het geweldig om te dragen. Dan is het feest, ook voor hem. Stoer en met opgeheven hoofd paradeert hij door het huis. Hij wacht op de taart. Zijn eigen pateeke. Een sjoeke. Elk jaar. Goed voor de bilspieren. Op naar het volgende jaar.
Reacties op bericht (3)
11-04-2007
In de rij...
Zo, Agaathje. Nu weet je meteen waar ik de link naar jouw blogje gevonden heb. Fiep gaf jouw adresje door aan Titipoes en daar ben ik sinds een tijdje regelmatige klant en op een dag heeft ze een stukje geplaatst met haar nieuwste 'veroveringen': Fiep, Agaathje en Didi. En omdat ik intussen wel in de gaten heb dat je bij mij een blijverdje wordt, is het wel zo makkelijk als ik jou ook bij mijn vast links zet. Eens zien wie jou daar komt oppikken... Greotjes, affodil.
11-04-2007, 19:20 geschreven door affodil
26-03-2007
Hé Agaatje
Ik moet nog heel even bekomen hoor. Toevallig bij jou beland, beginnen te lezen en blijven lezen. Ik lees graag, dolgraag en jij, jij schrijft verdorie steengoed. Je verhaal met die zogezegd gekke jongen in Gasthuisberg. Chapeau kind. Ik kon mijn ogen haast niet geloven dat je blind was, vroeg me constant af hoe versiert ze het. Toen belandde ik bij jouw problematiek met je koptelefoon en je madam.Mijn verwondering en bewondering schoot als een pijl de hoogte in. Mens toch wanneer ik dat blog van jou met het mijne vergelijk, wat jij als blinde aankunt en ik als ziende in de verste verte niet! Mag ik een idiote vraag stellen? Leest je Madam onze reacties voor of moet je wachten op je dochter. Heb je ze liefst kort of mag het wat langer. Hoe dan ook ik ben vast van plan regelmatig langs te komen en dat heeft niets te maken met jouw handicap, zou ik trouwens ook niet willen, maar alles met je puike en humoristische schrijfstijl.
Wist je dat je in de favorietenlijst bij Fiep staat? Daar ben ik je op het spoor gekomen. Heerlijk.
Tot dra
26-03-2007, 11:40 geschreven door Titipoes
25-03-2007
Hoi Agaath
Hartstikke fijn natuurlijk zo'n hondje voor jou en goed dat jij blaft op wat jij niet kunt zien. Is het de Yorkshire op de foto's? Ik heb ook jaren honden gehad, maar nu ik op een appartement woon is dat iets lastiger, maar missen doe ik het wel. Geniet jij maar lekker van jouw beestje en geef hem een knuf van mij voor zijn verjaardag volgende week. Groetjes Thea.
