Ik ben allom tegenwoordig, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Agaath.
Ik ben een vrouw en woon in sky is the limit () en mijn beroep is mijmeren.
Ik ben geboren op 26/10/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, keramiek, muziek, dieren, mijn dochters, van't leven genieten....
Ik ben vier jaar geleden plots blind geworden. Sinsdien bekijk het leven door een roze bril, ik werk in het zwart en tast in het duister.
Dit is wat ze noemen prettig gestoord.
Het is er dan toch van gekomen.Een duidelijkere structuur,wat betreft het opleiden van geleidehonden
Tot nu toe waren er een aantal opleidingcentra, die zich heel gewetensvol bezig hielden met de honden. En er waren er een aantal anderen; Maar laat me bij het begin beginnen.
Een school wordt verondersteld van een geleidehond op te leiden, die zijn eigenaar door het verkeer kan leiden,obstakels gaat omzeilen,dingen aan geeft,die eventueel een gEvaar kunnen vormen.Dit doet hij als hij aan het werk is, met beugel en eventueel met zijn jasje aan. Als hij die beugel niet aan heefft, is het een gewone huishond,net als elke andere hond.Je kan je wel voorstellen, dat dit een immens werk is.Het vergt een enorme inzet,geduld en dierenliefde.eerst gaat de hond, als puppy,naar een pleeggezin. Hier wordt hij gesocialiseerd,en na een jaar, als hij geslaagd is voor de test, mag hij naar school.Daar begint dan het grote werk.Na ongeveer een jaar intensief werken krijgt hij weer een test.als ook die positief uitvalt, is hij klaar voor de nieuwe eigenaar. De blinde eigenaar wordt voorgesteld,komt twee weken op training met de hond, intern op de school.Daarna vogt en periode op het thuisfront. Trajecten aanleren, probleemsituaties in de omgeving leren oplossen
Ik vertel dit alles nu in het kort, maar jullie hebben al wel door, dat dit niet iets is dat je even doet,tussen de soep en de patatten.
Natuurlijk moet hiervoor betaalt worden. Een geleidehond opvoeden kost enorm veel geld;eten,dierenartskosten,personeel En hier wringt het schoentje.als gebruiker moet je normaal niks betalen voor een hond. Je kan beroep doen op het Vlaams Fonds,die de helft van de kosten betalen.Dat betekent: 7.500 euro. De andere helft??? Die wordt betaalt door de school.Zij krijgen sponsorgeld, en leven verder van giften, en georganiseerde manifestaties, om geld in het laatje te brengen.Als eigenaar betaal je een spreekwoordelijke euro. Wel vinden ze het schitterend als je iets op touw zet, ten voordele vn de school. Maar als je dat niet kan, zal dat geen reden zijn om je hond te weigeren.
Ook werken de scholen volgens Europese normen. Dit betekent, dat elke school zich moet houden aan bepaalde,opgelegde normen. Die zijn geldig in heel Europa, en hierdoor is er dus een goede controle mogelijk op de werking van de school
Niet elke school doet hier echter aan mee. Hoe het komt weet ik niet, maar de laatste jaren zitten de hondenscholen in de lift. Spontaan kon iemand zulk een school opzetten, als hij maar kon bewijzen dat hij ergens ooit, een opleiding had genoten.en wat nog leuker is: die school kon dan vragen wat ze wou
Ik was, maanden geleden, op zoek naar een geschhikt opleidingscentrum.En dan ga je her en der eens luisteren.Ik ontmoet een vrouw, die net, voor de tweede keer, een hond heeft aangevraagd.In Brasschaat. Als we het over de prijs hebben van zo een hond, vertelt ze me dat ze 9000 euro moet bijbetalen. Hoe kan dat nu? Tja, omdat deze school alleen met superhonden werkt, zegt ze. De verantwoordelijke van die school heeft haar opleiding in Nederland genoten, bij Martin Gaus.en blijkbaar kan je je dan meer veroorloven
Als ik thuis kom,bel ik naar de school.Ja mevrouw,dat klopt zegt ze, als ik vraag of de hond zo duur is. Maar hoe komt het dan dat andere scholen dat niet doen. Daar krijg je je hond. Bij jullie moet ik zomaar eventjes een fortuin betalen.Ik dacht dat jullie school bedoeld was om mensen te helpen, niet om ze te pluimen Ik zeg haar eens goed mijn mening Ja, volgens haar zijn de honden, die zij afleveren, van een speciale bloedlijn, ook gekweekt op schoonheid, ze zijn extra groot en nog meer van die flauwekul. En toch zijn er mensen die erin lopen. Die niet beter weten
Gelukkig, dit gaat niet lang meer duren.De Belgische geleidehondenscholen hebben zich verenigd.Ze hanteren vanaf nu allemaal dezelfde normen, zijn allen goedgekeurd door de Europese Gemeenschap, en werken allemaal op dezelfde manier.Momenteel zijn er vijf scholen die en deze groep zitten
Glin, Koksijde, Neeroeteren, Genk en Tongeren.
Dus elke andere school, waar jullie van horen, werken niet volgens deze maatstaf, en dus je hoort me hier niet zeggen dat die scholen niet deugen,hoor. Maar alleen, wees voorzichteg. Ook in deze branchezijn er mensen die op onze rug rijk willen worden. En wat je ook doet: ga niet naar Brasschaat.
Ik heb het al geschreven, ik heb iets met dieren;Om de een of andere reden willen ze allemaal hier zijn.Maar ik zie ze niet allemaal even graag komen
Een paar maanden geleden werd mijn aandacht getrokken door een geritsel aan mijn kleitafel, in de veranda.Even denk ik nog dat het Flukje is, maar nee, die ligt weer zalig te slapen.als ik korterbij kom,stopt het lawaai, even later herbegint het weer. Nu moet je weten dat ik een panische angst heb van ongedierte, dus je ziet het al voor je:lawaai,ik weet niet precies wat, en van waar.Ik ren naar de buren,doe mijn verhaal,volledig in paniek. Buurman komt kijken.Niks. Volgens hem zit de muis in de muur,tussen de muur en de lanbrisering. Dan maken die pootjes een ontzettend lawaai.Hij vertrekt weer, ik moet maar een gil geven als ze er weer is. Maar ik hoor niks meer
Nu moet ik toegeven dat die lanbrisering niet zo stevig tegen de muur bevestigd is. Jaren geleden heeft mijn ex vriend eens willen bewijzen dat hij handig was. Het is hem niet gelukt.Die houten plankjes passen mooi in elkaar, met een soort kliksysteem. Heel mooi, dat wel, maar als er eentje los komt, dondert de hele boel eraf.En nu wil het lukken, dat de laatste tijd die planken wel heel regelmatig los zitten.Maar ik,oen die ik ben, sta daar helemaal niet bij stil. Ik hoor niks meer, muis is weg, hoera
Tot een paar dagen geleden.Ik kan niet slapen, ben extra vroeg opgestaan.Het is nog pikkedonker.Terwijl ik mijn koffie zit te drinken, in de keuken, hoor ik geritsel. Op de keukenkast. Even denk ik dat ik droom. Nee, het ritselt wel degelijk.Stokstijf blijf ik luisteren. Muis is terug; De aanval is ingezet. Het is vijf uur in de ochternd, en dat rotbeest is wakker.Ik besluit rustig te blijven,drink mijn koffie, en wacht tot het tijd is om mijn dochter te wekken.Om zeven uur is het zo ver.Al die tijd heeft muis lopen ritselen, piepen. Volgens mij zat ze me ook aan te kijken; Terwijl ik koffie dronk. Ik ben een makkelijk slachtoffer voor die beesten. Al steken ze hun tong uit,ik zie het toch niet.
Gewapend met twee badhanddoeken trekken we naar de kast;er ligt een papieren zakje, dat beweegt. Zegt mijn dochter. Buiten met die rommel ik kieper alles om in de tuin. Niks,nada, njet. Wel gaatjes in de zak. Van muizetandjes. Rotbeest.tja, zegt mijn dochter, die is weer in de muur gekropen, dat is wat je gehoord hebt. Oke, maar hoe doet ze dat dan? Heb ik dan een gat in mijn muur. En dan, eindelijk, weet ik het. De lambrisering.elke week moet de poetsvrouw die plankjes weer ineen schuiven.Om ze de volgende dag weer op de grond te vinden.Ik word boos. Aha, de aanval is ingezet? Oke, kom maar af
Vanmorgen is de tuinman hier. Dat is nu eens een man, die alles kan; Ook muizen vangen. Ik ga naar buiten, doe mijn verhaal. In zijn stem klinkt een lach. Ik zal dadelijk wel eens kijken, zegt hij. Ik antwoord: Ja, want ik heb een slimme muis.. Oeps, wat zeg ik nu? Maar hij reageert niet, en ik doe alsof ik ook niks gezegd heb.we dokteren een hele strategie uit. Dat beest gaat eraan.En dan zeg ik: Pff, het regent, ik ga naar binnen, ik word nat. Ik moet mijn muis nog gaan kietelen Aiaiaiaiai.terwijl ik het zeg,besef ik welke flater ik sla.En ik hoor hoe hij stopt met werken.Euuuuuuh, in mijn hoofd klonk het beter, hoor, zeg ik.Ik bloos een beetje, denk ik.hij gniffelt eens. Dat dacht ik al, is het enige dat hij antwoordt
Zijn alle blinden geradbraakt? Hangen ze aan elkaar en vijzen en bouten?Met haken en ogen? Toen ik nog tot de wereld der zienden behoorde, heb ik er nooit op gelet. Een blinde kon niet zien. Punt uit.Maar nu weet ik wel beter. Stiekem heeft een blinde nog wel meer mankementen, dat geef ik je op een blaadje. Of ligt het aan mij???
Zoals ik voorheen al heb geschreven: alles heeft hier een vaste routine. Een vaste plaats ook. De tafel staat op een bepaalde plaats, op een bepaalde tegel. Anders: blauwe schenen. De pannen zitten op een bepaalde volgorde in de kast. Anders: een huis vol kabaal, en een hond met een hartstilstand. Een deur is helemaal dicht, of helemaal open. Anders: gebroken neus.
Je zou denken dat ik al die regels ken, vermits ik ze zelf heb gemaakt.Tot gisteren dacht ik dat ook
Ik ga, zoals altijd naar het toilet met een boek. Al vanaf ik een kind ben, werken mijn anaalspieren beter bij het verwerken van literatuur. Vroeger in zwartdruk, nu in braille; blijft hetzelfde, als de spieren maar werken. Maar als het een spannend boek is, kan het gebeuren dat ik even de wereld rondom mij vergeet en mijn dochter luidkeels moet brullen dat het nu haar beurt is.
Dus gisteren zit ik, volledig in de ban van mijn thriller te genieten in mijn kleinste kamertje. Met de deur dicht.Natuurlijk. Na een tijdje en een achterwerk dat in slaaptoestand verkeert, besluit ik mijn dagtaak verder te zetten. Ik leg mijn boek neer, neem wc papier, duw op de flushknop.en dan buk ik me, om mijn boek weer op te rapen.Maar de deur is dicht, mijn toilet heel klein..bang met mijn hoofd tegen de deurklink. Pardoes met mijn fontanelleke.Een stekende pijn in mijn brein. Ik zak op de grond, de tranen lopen weer over mijn wangen. Voor de zoveelste keer
Een tijdje later zit ik aan de keukentafel. Met hoofdpijn. Misselijk. Evenwichtstoornissen. Dit is geen goed teken
Ik ga vroeg slapen. Rust zal me goed doen. Heb proberen te eten. Ging niet. Maar als ik me wil omdraaien in bed: gaat ook niet. Goedkoop zat.
Het is de volgende ochtend. Gisteren was ik nog van plan om naar de academie te gaan, maar vandaag twijfel ik. Nog steeds hoofdpijn, nog steeds evenwichtstoornissen. Na mijn ontbijt, dat er met moeite in blijft, en een paar tassen koffie, besluit ik het toch te proberen. En warempel, ik hou het vol tot een eind in de namiddag. Dan kan ik niet meer; teveel hoordpijn, te veel kabaal, te veel viswijven in de academie. Maar mijn avondeten blijft zitten waar het zit. Gelukkig. Het komt allemaal wel goed. Als ik maar rustig aan doe
Ik maak de som op van bijna vijf jaar blind zijn. Eenmaal gescheurde enkelligamenten, eenmaal gekneusde ribben, vier maal gebroken neus, twee gebroken tenen en nu misschien een lichte hersenschudding
Ligt het nu aan mij?Ben ik nu echt zo onhandig? Of ben ik te snel? Wil ik nog steeds op hetzelfde tempo verder als jaren geleden? Dan word het hoge tijd dat ik bouten en vijzen ga bij kopen. Want ikke, Agaatje, breek mijn nek nog wel eens. Maar niet wandaag, dat beloof ik. Want vandaag heb ik hoofdpijn.
