Ik heb het al geschreven, ik heb iets met dieren;Om de een of andere reden willen ze allemaal hier zijn.Maar ik zie ze niet allemaal even graag komen…

Een paar maanden geleden werd mijn aandacht getrokken door een geritsel aan mijn kleitafel, in de veranda.Even denk ik nog dat het Flukje is, maar nee, die ligt weer zalig te slapen.als ik korterbij kom,stopt het lawaai, even later herbegint het weer. Nu moet je weten dat ik een panische angst heb van ongedierte, dus je ziet het al voor je:lawaai,ik weet niet precies wat, en van waar.Ik ren naar de buren,doe mijn verhaal,volledig in paniek. Buurman komt kijken.Niks. Volgens hem zit de muis in de muur,tussen de muur en de lanbrisering. Dan maken die pootjes een ontzettend lawaai.Hij vertrekt weer, ik moet maar een gil geven als ze er weer is. Maar ik hoor niks meer…

Nu moet ik toegeven dat die lanbrisering niet zo stevig tegen de muur bevestigd is. Jaren geleden heeft mijn ex vriend eens willen bewijzen dat hij handig was. Het is hem niet gelukt.Die houten plankjes passen mooi in elkaar, met een soort kliksysteem. Heel mooi, dat wel, maar als er eentje los komt, dondert de hele boel eraf.En nu wil het lukken, dat de laatste tijd die planken wel heel regelmatig los zitten.Maar ik,oen die ik ben, sta daar helemaal niet bij stil. Ik hoor niks meer, muis is weg, hoera…

Tot een paar dagen geleden.Ik kan niet slapen, ben extra vroeg opgestaan.Het is nog pikkedonker.Terwijl ik mijn koffie zit te drinken, in de keuken, hoor ik geritsel. Op de keukenkast. Even denk ik dat ik droom. Nee, het ritselt wel degelijk.Stokstijf blijf ik luisteren. Muis is terug; De aanval is ingezet. Het is vijf uur in de ochternd, en dat rotbeest is wakker.Ik besluit rustig te blijven,drink mijn koffie, en wacht tot het tijd is om mijn dochter te wekken.Om zeven uur is het zo ver.Al die tijd heeft muis lopen ritselen, piepen. Volgens mij zat ze me ook aan te kijken; Terwijl ik koffie dronk. Ik ben een makkelijk slachtoffer voor die beesten. Al steken ze hun tong uit,ik zie het toch niet.

Gewapend met twee badhanddoeken trekken we naar de kast;er ligt een papieren zakje, dat beweegt. Zegt mijn dochter. Buiten met die rommel…ik kieper alles om in de tuin. Niks,nada, njet. Wel gaatjes in de zak. Van muizetandjes. Rotbeest.tja, zegt mijn dochter, die is weer in de muur gekropen, dat is wat je gehoord hebt. Oke, maar hoe doet ze dat dan? Heb ik dan een gat in mijn muur. En dan, eindelijk, weet ik het. De lambrisering.elke week moet de poetsvrouw die plankjes weer ineen schuiven.Om ze de volgende dag weer op de grond te vinden.Ik word boos. Aha, de aanval is ingezet? Oke, kom maar af…

Vanmorgen is de tuinman hier. Dat is nu eens een man, die alles kan; Ook muizen vangen. Ik ga naar buiten, doe mijn verhaal. In zijn stem klinkt een lach. Ik zal dadelijk wel eens kijken, zegt hij. Ik antwoord:
’Ja, want ik heb een slimme muis..’
Oeps, wat zeg ik nu? Maar hij reageert niet, en ik doe alsof ik ook niks gezegd heb.we dokteren een hele strategie uit. Dat beest gaat eraan.En dan zeg ik: Pff, het regent, ik ga naar binnen, ik word nat. Ik moet mijn muis nog gaan kietelen…Aiaiaiaiai.terwijl ik het zeg,besef ik welke flater ik sla.En ik hoor hoe hij stopt met werken.Euuuuuuh, in mijn hoofd klonk het beter, hoor, zeg ik.Ik bloos een beetje, denk ik.hij gniffelt eens. Dat dacht ik al, is het enige dat hij antwoordt…