Hulpmiddelenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Als je gehandicapt raakt,heb je recht op een aantal voordelen;Daar is iedereen wel van op de hoogte.Maar hoe slim ze in Brussel zijn???

Toen ik blind werd, vertelde de sociaal assistente me dat ik een nummer moest aanvragen bij het Vlaams Fonds. Die staan voor de hulpverlening in Belgie. Met dat nummer kan je dan een aantal kortingen krijgen, op water en electriciteit. Je hebt dan ook recht op gratis treinen, bussen en al hetgeen je als gehandicapte zoal zou kunnen verzinnen. En als blinde heb je recht op een korf. Zie het maar zoals bij een bevalling: je krijgt een handicap, dus het cadeautje er bovenop. Mijn korf bestond vooral uit aanpassingen voor de computer, maar dat kon je volledig zelf kiezen. Als je graag wilde koken en bakken, en je wilde een pratende oven kopen, dan kreeg je een tegemoetkoming van het Vlaams Fonds om je sprekende koekjes te bakken; In die tijd kon dat nog. Je kreeg een totaalsom, en die spendeerde je aan wat je wou. Ik dus aan mijn computer. En mijn euroscoop. Een soort kleine computer, die je kon aansluiten aan de grote, en die ook als notitietoestel fungeerde.Mat brailletoetsen. Dat betekent dat die elk jaar moeten gepoetst worden. Want als bij een gewoon klavier komt er stof russen de toetsjes, en de heleboel blokkeert. Onder die toetsen zit een soort brailleleesregel, met puntjes die omhoog en omlaag gaan. Die moeten ook gekuist, natuurlijk.Maar ook dat zat bij mijn korf: een onderhoudscontract voor vier jaar. En toen…

Besliste het Vlaams Fonds dat het welletjes was. Genoeg geprofiteerd, vanaf nu veranderen we gewoon de hele opzet. De korf werdween, als je nu wat nodig had, moest je het gewoon bestellen. Met een goede motivatie, natuurlijk. Tot dusver ben ik nog steeds akkoord, er was inderdaad te veel gebruik gemaakt van de goedheid van de Belgische Staat. Maar nu komt het. In plaats van een totaalsom, kreeg je nu je hulpmiddel terugbetaald, met ook weer een maximum bedrag dat je kon krijgen. Ging je daar over, moest je zelf bijleggen. En had je geld over…was je het kwijt. En nu wil het lukken dat die maximumbedragen fors gezakt waren…

Zo gebeurde het dus dat mijn onderhoudsbeurt van dit jaar een probleem werd. Niet voor de leverandier, oh nee, die kwam wel degelijk. En poetste mijn machientjes tot ze blonken. De rekening wordt rechtstreeks naar het Vlaams Fonds gestuurd.En toen kreeg ik een brief, van die mannen in Brussel. Blijkbaar was er niet meer voldoende geld ter beschikking, en moest ik de poetsbeurt zelf betalen. De helft zou nog wel kunnen maar de overblijvende 270 euro,kwamen op mijn rekening.
”Hoe kan dat nu? Ik weet zeker dat ik nog genoeg heb."
Dus maar naar de leverancier gebeld. Ik vertel mijn historie. Hij weet het al, die mannen zijn zo vriendelijk geweest ook een briefje naar de leverancier te sturen.
"Ja, mevrouw. Dit is een spijtige zaak. Een beetje vervelend voor u…"
Ik slik eens even; Heb zin om te vragen of hij soms denkt dat ik geld schijt. Want vanaf volgend jaar zal ik dus het dubbele moeten betalen. Elk jaar opnieuw. Om een paar tjoepkes te kuisen. en gij de mijn…

"Ik zal kijken wat ik kan doen, eerst moet ik dit met de verantwoordelijke bespreken", Zegt die vriendelijke meneer…

En ja, een week later krijg ik telefoon. Van de leverancier. Vermits ik mijn spullen aangevraagd heb, net voor de verandering van het Vlaams Fonds, kon ik niet weten dat het maximimumbedrag zoveel zou zakken.en dat ik de onderhoudsbeurten zou moeten betallen uit mijn eigen zak. Ze vinden het niet eerlijk. Ze gaan de overblijvende kosten op zich nemen. Mijn contract loopt gewoon door.Mijn tjoepkes worden gewoon gepoetst. Wat zeg je me daarvan??? Ik sta perplex. Een befrijf, zo klantvriendelijk???Jawatte…Ik bedank ze hartelijk; zeg dat ik vanaf nu overal reclame ga maken voor ze. De man lacht even.
”Graag gedaan, mevrouw."

Awel, hier ben ik nu stil van, en dat wil wat zeggen…