Ik ben allom tegenwoordig, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Agaath.
Ik ben een vrouw en woon in sky is the limit () en mijn beroep is mijmeren.
Ik ben geboren op 26/10/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, keramiek, muziek, dieren, mijn dochters, van't leven genieten....
Ik ben vier jaar geleden plots blind geworden. Sinsdien bekijk het leven door een roze bril, ik werk in het zwart en tast in het duister.
Dit is wat ze noemen prettig gestoord.
Zo, het schooljaar zit er weer bijna op. Eind mei wordt het academiejaar afgesloten, dus morgen de laatste dag. Daarna komt het opkuisen van de klas, het klaar zetten voor de jury, de tentoonstelling .... Gelukkig hoef ik niet te poetsen, een handicap is wel nuttig dan. Die klas ziet eruit ... overal stof, potten en emmers, werken van iedereen en alleman ... De laatste dagen durf ik bijna niet meer te bewegen in de klas. Overal staan beelden en vormen. Het ene moet nog drogen, het andere moet nog gebakken worden ... en iedereen loopt over en weer om toch maar op tijd klaar te zijn. Nee, voor de rustige sfeer moet je echt niet gaan.
Momenteel is iedereen gespannen, ik dus ook. Maar mijn werken zijn allemaal af. Ik heb mooi alle opgelegde taken volbracht. Niet dat ik er tevreden over ben, verre van. Verleden jaar moest ik nog zoveel leren dat ik al blij was met het minste ding dat gebakken geraakte. Dit jaar ... moesten we beginnen met een eigen stijl te ontwikkelen. Dat komt vanzelf, naar het schijnt. Je doet gewoon je ding en automatisch komt je eigen manier van werken wel naar voren, volledig mee akkoord.
Eerste opdracht: Afrika. Ik besluit me te viseren op de Masaicultuur. Heerlijk werken is dat. Mijn hoofd zit vol inspiratie, ik begin en ben niet meer te stoppen. Mijn medestudenten vinden het mooi werk, vol lof over mijn eigen keramieke kunst. Ook ik ben tevreden. Even was er discussie met de lerares, maar uiteindelijk moet ook zij toegeven dat dit het beste resultaat is. En daarna gaat het fout. De volgende opdracht bestaat uit het maken van een gebruiksvoorwerp en daar dan een heel andere betekenis aan geven. Ik begin heel enthousiast, maar telkens wordt ik terug gefloten door de lerares. Anders doen, anders bekijken ... ik vind mijn draai helemaal niet meer. Dit is geen werk van mij, het is een werk van de lerares. Ik volg braafjes haar richtlijnen, maar geraak hoe langer hoe meer gedemotiveerd.
Zo gaat het ook met de volgende opdracht, en de volgende, en de volgende ... En nu is alles af en ben ik dus niet tevreden. Maar ik heb alles gecreëerd volgens de regels van de kunst. De jury zal gelukkig zijn en nu het toch grote vakantie is, ga ik thuis werken in mijn veranda. Zoals ik het wil, zodat ik ook nog eens blij ben met een eigen creatie.
Reacties op bericht (2)
22-05-2007
Na
dat schoolse creëren kan dan eindelijk het echt creatieve aan bod komen. Laat je maar eens goed gaan!
22-05-2007, 21:50 geschreven door Tatanka Yotanka
Kunst
En dat is tenslotte het allerbelangrijkste, dat jij blij bent met wat je gemaakt hebt. Want alleen in wat jou aanstaat kun je je ziel leggen en dat geeft waarde aan echte kunst.
Succes met het werk dat je van plan bent om te maken en ik hoop dat je daar straks foto's van op je blog laat zetten. Ik ben echt benieuwd. Groetjes Thea.
