Ik ben allom tegenwoordig, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Agaath.
Ik ben een vrouw en woon in sky is the limit () en mijn beroep is mijmeren.
Ik ben geboren op 26/10/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, keramiek, muziek, dieren, mijn dochters, van't leven genieten....
Ik ben vier jaar geleden plots blind geworden. Sinsdien bekijk het leven door een roze bril, ik werk in het zwart en tast in het duister.
Dit is wat ze noemen prettig gestoord.
Het is er dan toch van gekomen, mijn werken zijn ter bestemming geraakt ... Wat er dit jaar allemaal fout gelopen is, weet ik niet. Maar om de één of andere reden ben ik helemaal niet meer op de hoogte van het reilen en zeilen op de academie. Je moet gaan poetsen en daarna je werken binnen leveren voor de jury. Maar wanneer? Geen berichtje van de lerares, geen telefoontje van een medestudent. Dus dan maar op goedvallend uit...
Gisterenavond zijn Fiep en ik eraan begonnen. Werken naar de academie doen, dat doe je niet zo maar. Dat is hard labeur, zeker als je niks ziet. Je bent al gauw aan het sleuren met veertig, vijftig kilo en Fiep is nu ook geen bodybuilder. Maar we waren overtuigd, zo moeilijk kan het niet zijn. Gewapend met curverboxen liepen we trap op, trap af. Met de slappe lach, natuurlijk. Fiep is kleiner dan ik, liep voorop, bereikte eerst de trappen en werd daardoor nog kleiner. Maar goed, geen enkel werk sneuvelde onderweg.
De lessen worden gegeven in twee groepen, de dagklas en de avondklas en nu was het avond. Ik kende niemand uit die groep en blijkbaar voelde niemand zich geroepen om ons te leren kennen. Ook de lerares niet. Het werd een gesukkel van jewelste. Blinde vrouw, witte stok, curverboxen vol keramiek en een klaslokaal vol breekbare dingen ... Maar we bereikten de uitstalplek! Zonder brokken te maken. Terwijl Fiep alweer vertrok om de volgende lading binnen te sleuren, begon ik mijn spullen te rangeren. Ik voelde de ogen in mijn rug prikken, maar niemand zei iets. Alleen één vrouw. Ze kwam even naar mijn werken kijken. "Mooi werk heb je." Zei ze "Je hebt precies veel hulp gehad van de lerares, want als je dat zelf moet maken ... Ach ja, voor jouw is het een bezigheid. Als je al wat met klei kan smodderen, ben je zeker al gelukkig?" Ik slik eens. Wil haar een antwoord toesnauwen. Wat denkt die trut wel? Maar dan glimlach ik even vriendelijk. Ik ga me hier echt niet moe maken. Waarschijnlijk is dat het idee dat de hele klas van me heeft. Daar tegenin gaan zou me, in hun ogen, alleen maar een arrogant mens maken. Dus zeg ik niks, duw mijn kin omhoog en doe alsof ik ergens een dikke, vette stront ruik. Ze snapt de hint, geloof ik.. Ze verdwijnt zonder nog een woord te zeggen. Ik zet me in een hoekje en wacht op Fiep. Die loopt nog steeds met klei te zeulen, helemaal alleen, terwijl het hier volloopt met sterke mannen. Maar we zijn niet van de avondklas, dus worden we niet geholpen. Ik zeg maar niets tegen Fiep, ze wordt hoe langer hoe norser. Zoveel als we binnen gesleurd hebben, moeten we ook weer buitensleuren. Materiaal, klei ... En weer niemand die even een handje wil helpen. De wereld van de Kunst, waar iedereen elkaar helpt, kunstenaars onder elkaar ... vergeet het maar. Ieder voor zichzelf en als ik je een pee kan stoven, heb je het zitten en dat is iets waar ik helemaal niet mee om kan. Ik heb een hekel aan superego's, mensen die meer last hebben met hun grootheidswaanzin dan met hun creativiteit. En op de academie loopt het er vol van. Maar goed, we waren weer buiten.
Fiep vond dat ze nu wel een cola verdient had. Het chiqste zaakje hebben we uitgezocht. We zagen er niet uit, wat kon het ons schelen??? Na de nodige drankjes waren we weer in staat om naar huis te rijden. Het thema academie werd angstvallig vermeden. Wat ik in september ga doen? Of ik terug ga? Ik weet het niet. Waarschijnlijk wel. Nu ik weet hoe ze daar over me denken, ben ik alleen maar gemotiveerder om te bewijzen dat ik even goed ben als zij. Dat ik geen kleiklodderaar ben. Ik heb een hele vakantie om erover na te denken. Maar het zal ze niet lukken om me een minderwaardigheidsgevoel te geven, dat kan ik je garanderen.
Reacties op bericht (2)
30-05-2007
groot gelijk Agaath.
Laat je niet kisten door mensen die niet wijzer zijn. Gewoon doen waar jij zin in hebt en waar je plezier van hebt. Maar ik word wel benieuwd naar je werkstukken. Groetjes Thea.
30-05-2007, 21:53 geschreven door thea
kleiklodderaar
Nu wil ik toch eventjes reageren.
Ik wist helemaal niets van die geleverde commentaar op haar werk. Als ik dat geweten had, was er stoom uit mijn oren gekomen, denk ik. Ik wil dus effe benadrukken: Agaath krijgt weinig hulp van de lerares. Hier en daar een aanwijzing, maar dat is alles. Hoe ongelooflijk het ook klinkt.
Agaath meisje, je moet maar denken: die vrouw wist niet beter. Vat het maar als een compliment op. Zij vind jouw werk zo goed, dat ze denkt dat het van de lerares is!!!! Je bent al beter dan de meesten onder hen, hun grootste handicap is waarschijnlijk net hun zicht. Het belemmert de meesten en het wekt afgunst ... Dat is nu opnieuw bewezen.
Als je in september zin hebt om een nieuw schooljaar te beginnen, moet je dat zeker doen. Maar doe het niet om jezelf te bewijzen! Doe het omdat je er plezier in hebt!!!
Groetjes, Fiep
